Συμβουλές προς επίδοξους ηγέτες

Διαβάζω τις δηλώσεις Χρυσοχοϊδη. Λέει πως είναι θεμιτό να έχει φιλοδοξίες για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για τον άνθρωπο που τσάκισε την τρομοκρατία και πάταξε τους εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου που είχαν αποθρασυνθεί μετά την ακυβερνησία της πενταετίας Καραμανλή. Συμφωνώ λοιπόν ότι έχει δικαίωμα να θέλει να γίνει Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Με τα άλλα που λέει διαφωνώ.

Ασκεί μια οξύτατη κριτική στην διακυβέρνηση Παπανδρέου. Λέει πως ήταν πολιτικά απροετοίμαστοι και ιδεολογικά γυμνοί απέναντι στην κρίση. Εγώ δεν το βλέπω έτσι, δε θεωρώ δηλαδή πως μια κυβέρνηση μερικών μηνών μπορούσε να είχε προετοιμαστεί για κάτι που κανένας δεν περίμενε, για τη διακοπή της χρηματοδότησης μιας χώρας της Ευρωζώνης. Αλλά ας πούμε ότι ήταν έτσι. Πώς ο ιδεολογικά γυμνός ζητάει τώρα να ηγηθεί του ΠΑΣΟΚ; Πότε πρόλαβε να ντυθεί ιδεολογικά και να προετοιμαστεί πολιτικά για το τσουνάμι που συνεχίζει να έρχεται; Και, τέλος πάντων, άμα πρόλαβε, γιατί δε μοιράζεται και με τους υπολοίπους την ιδεολογική του ενδυμασία και τις πολιτικές του ιδέες για την αντιμετώπιση της κρίσης;

Δε μιλάμε για ένα απλό κομματικό στέλεχος που μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Μιλάμε για τον Υπουργό που είναι αρμόδιος για την Ανάπτυξη. Πού είναι τα αποτελέσματα της δικής του σωστής πολιτικής αντίληψης των πραγμάτων, αν υποθέσουμε πως η αντίληψη του Παπανδρέου ήταν λάθος, στο αντικείμενό του; Πού είναι η ανάπτυξη; Πού είναι η πάταξη της γραφειοκρατίας; Πού είναι τα κεφάλαια από το εξωτερικό; Γιατί εμένα μου φαίνεται πως περισσότερα κάνει ο Παπακωνσταντίνου ως Υπουργός Περιβάλλοντος για να φέρει λεφτά παρά ο Χρυσοχοϊδης που είναι και Υπουργός Οικονομίας!

Διαβάζω ότι το ΠΑΣΟΚ οδήγησε τη χώρα σε αδιέξοδα. Το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να το κάνει αυτό ή τα αδιέξοδα εμφανίστηκαν εντελώς ξαφνικά μετά τη χρεωκοπία του Ντουμπάι; Λέει ότι το ΠΑΣΟΚ έφερε την ύφεση, λες και δεν είχαμε να διαλέξουμε εντελώς συνειδητά μεταξύ ύφεσης και χρεωκοπίας, λες και το δίλημμα ήταν μεταξύ ανάπτυξης και χρεωκοπίας και ο κακός Παπανδρέου διάλεξε την χρεωκοπία! Και γιατί, αν υπήρχαν άλλες επιλογές, δε μας της έλεγε τόσο καιρό ο κύριος Χρυσοχοϊδης;

Ή μήπως νομίζει και αυτός, σαν τους άλλους φωστήρες των Οικονομικών, τον Βαγγέλη τον Βενιζέλο και τον Αντώνη τον Σαμαρά, πως θα αρκούσε να έκανε άλλος τη διαπραγμάτευση για να αλλάξουν τα πράγματα; Γιατί είδαμε τι έγινε όταν ο Βενιζέλος προσπάθησε να κάνει επαναδιαπραγμάτευση. Έφυγε η Τρόικα και παλεύαμε μέχρι τώρα να πάρουμε εκείνη τη δόση που ήταν εξασφαλισμένη πριν μπει ο Βενιζέλος στο Υπουργείο Οικονομικών! Όσο για τον Σαμαρά, είδαμε πως αναγκάστηκε να υπογράψει τις πολιτικές του Μνημονίου σε επίσημο κείμενο που του ζητήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση!

Και ρωτάω εγώ. Τι προσπαθούν να κάνουν οι δελφίνοι αυτή τη στιγμή με τις παρεμβάσεις τους; Να τα ρίξουν όλα στον Παπανδρέου μπας και πάρει το ΠΑΣΟΚ καμία ψήφο άμα φύγει αυτός; Ή απλά μας φανερώνουν την αδυναμία τους να καταλάβουν τις πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων ετών; Γιατί αν αυτά που λένε τα πιστεύουν, τότε αποδεικνύονται από μόνοι τους πολύ κατώτεροι του Γιώργου Παπανδρέου σε διανοητικό επίπεδο.

Μέχρι τώρα το ΠΑΣΟΚ το κυβέρνησαν άνθρωποι υψηλότατου επιπέδου. Μπορούσε κανείς να διαφωνεί μαζί τους, και υπήρξαν σφοδρές διαφωνίες από μέρος της κοινωνίας, αλλά δεν έπαυαν να ήταν ηγέτες μεγάλου βεληνεκούς. Τώρα, με αρχή τον Βαγγέλη τον Βενιζέλο και τα λεκτικά του πυροτεχνήματα που πολλοί τα μπερδεύουν με ευφυΐα, αρχίζει και φαίνεται διαφορά ως προς το διανοητικό επίπεδο μεταξύ της μέχρι τώρα ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ (Ανδρέας, Σημίτης, Γιώργος) και των επίδοξων μελλοντικών ηγετών.

Εγώ συμβουλεύω το πολιτικό δυναμικό της χώρας να μην παρακολουθεί τις εξελίξεις εν μέσω κρίσης. Να παλεύει να δημιουργεί ιδέες, να ενημερώνεται για το τι συμβαίνει στο εξωτερικό (και όχι να λέμε τον Ομπάμα Μουσουλμάνο κύριε Χρυσοχοΐδη, πράγμα που δείχνει πλήρη άγνοια του τρόπου σκέψης των Αμερικανών, γιατί στην παρούσα φάση αποκλείεται να έβγαζαν Πρόεδρο που δε θα ήταν Χριστιανός) και να εξηγεί στον κόσμο το τι συμβαίνει και να μεταφέρει τις ιδέες του με βιβλία, άρθρα και συνεντεύξεις. Από τους επίδοξους ηγέτες περιμένουμε να τεθούν τα διάφορα ιδεολογικά πλαίσια και να προταθούν εναλλακτικές λύσεις. Αν έχετε κάτι να πείτε, πείτε το. Αλλιώς, στηρίξτε με όλη σας τη δύναμη αυτούς που παλεύουν να σώσουν τη χώρα από την καταστροφή με τον τρόπο που εκείνοι ξέρουν.

Τι θα γίνει με το ΠΑΣΟΚ; Από ό,τι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις θα συντριβεί στις επόμενες εκλογές. Η διακυβέρνηση φαίνεται να περνάει στην Δεξιά, ενδεχομένως σε έναν συνασπισμό Νέας Δημοκρατίας - Λαός, αν πάρει πίσω ο Σαμαράς τα περί συνεχών εκλογών μέχρι να βγει εκείνος αυτοδύναμα Πρωθυπουργός. Επομένως μικρή σημασία έχουν οι προσπάθειες σωτηρίας του ΠΑΣΟΚ στην παρούσα φάση. Αντίθετα, επειδή ακριβώς το πολιτικό κόστος το πήρε πάνω του το ΠΑΣΟΚ, τώρα είναι η περίοδος για σημαντικές αλλαγές που θα αλλάξουν τη χώρα. Τώρα δεν πρέπει να υπάρχουν δισταγμοί και κομματικά παιχνίδια. Τώρα πρέπει να κάνει καθένας αυτό που πιστεύει για σωστό και όχι αυτό που θεωρεί πως θα αρέσει στο εκλογικό του ακροατήριο.

Βέβαια, στην πολιτική, ποτέ μη λες ποτέ. Τα πράγματα μπορούν να έρθουν πάνω κάτω μέχρι τις εκλογές. Μπορεί η Ευρωζώνη να διαλυθεί. Μπορεί ο Παπαδήμος να υποβάλει παραίτηση υπό το βάρος μιας Καταστροφής. Μπορεί η Αμερική να τρανταχτεί σοβαρά. Μπορεί να γίνει κόλαση στη Μέση Ανατολή και να εμπλακούμε και εμείς. Μπορεί, μπορεί, μπορεί. Υπάρχει όμως εκλεγμένος Πρωθυπουργός με εντολή για μια τετραετία και αυτό δεν πρέπει να το παραγνωρίζουν οι δελφίνοι. Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει ευθύνη απέναντι στον Ελληνικό Λαό, ευθύνη διαφορετική από αυτήν που έχουν τα πρωτοκλασάτα στελέχη των κομμάτων. Δεν μπορείς με τέτοια ευκολία να ζητάς την παραίτησή του από αρχηγός της πρώτης σε δύναμη κοινοβουλευτικής ομάδας.

Λέει ο Χρυσοχοΐδης ότι έσπασαν οι σχέσεις εμπιστοσύνης με τους ξένους. Μα δεν είχαν ήδη σπάσει με την διαβόητη απογραφή; Δεν έσπασαν ξανά όταν αποκαλύφθηκε πως το έλλειμμα ήταν 15 αντί για 5; Αγνοεί πώς μας αντιμετωπίζουν στο εξωτερικό; Ότι κακώς μπήκαμε στην ΟΝΕ, ότι αποτελούμε ξένο σώμα στην Ευρωζώνη και την Ευρώπη την ίδια; Επειδή τσαντίστηκε ο Σαρκοζί με το δημοψήφισμα νομίζει ο Χρυσοχοΐδης πως έσπασε η εμπιστοσύνη με το εξωτερικό; Είμαστε με τα καλά μας;

Λέει επίσης πως έσπασε η εμπιστοσύνη με τον λαό. Ε αυτή η εμπιστοσύνη θα μπορούσε να ξαναφτιαχτεί με το δημοψήφισμα που ο ίδιος από ό,τι φαίνεται δεν ήθελε. Ή μήπως νομίζει πως η εθνική ενότητα είναι εύκολη ή έστω δυνατή σε περιόδους σκληρής λιτότητα; Εδώ όταν μοίραζε το κράτος λεφτά δεν υπήρχε εθνική ενότητα. Και αν δεν υπάρχει στις καλές εποχές, πόσο εύκολο είναι να υπάρξει στις δύσκολες, όταν το κράτος αυξάνει τη φορολογία και κάνει περικοπές; Αν στις αυξήσεις και στις προσλήψεις υπήρχε πρόβλημα εμπιστοσύνης μεταξύ λαού και πολιτικού συστήματος, δε θα υπάρχει στις περικοπές και στις απολύσεις; Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά;

Έχουμε γίνει κουλουβάχατα. Ολόκληρη η ελληνική κοινωνία ζει σε μια κατάσταση μπερδεμένη και καταθλιπτική. Και αυτό το μπέρδεμα αντανακλά και στη συνοχή του παρόντος κειμένου. Γι' αυτό κάπου εδώ σταματώ το γράψιμο. Εύχομαι το επόμενο κείμενο να είναι καλύτερο!

Τι δεν κατάλαβε ο Πάσχος

Είπε ο Πάσχος Μανδραβέλης στη ΝΕΤ σήμερα πως δεν καταλαβαίνει γιατί υπάρχει πρόβλημα από την πλευρά του κ. Σαμαρά με τις γραπτές δεσμεύσεις που ζητά η Τρόικα. Αφού ήδη δεσμεύτηκε, λέει ο Μανδραβέλης, τι πρόβλημα υπάρχει να το δηλώσει και γραπτώς; Σκοπός αυτού του κειμένου είναι να εξηγήσουμε τις δυσκολίες που υπάρχουν ώστε η Νέα Δημοκρατία να κάνει αυτό που της ζητείται.

Πράγματι, η γραπτή δέσμευση για τήρηση των συμφωνιών της χώρας είναι αυτονόητη για ένα αστικό κόμμα. Όμως η Νέα Δημοκρατία έπαψε να είναι αστικό κόμμα με την εκλογή Σαμαρά στην ηγεσία της. Αντί της Νέας Δημοκρατίας που ξέραμε, το κόμμα τώρα έχει αποκτήσει σαφή ακροδεξιό ιδεολογικό χαρακτήρα. Η παλιά Πολιτική Άνοιξη και το Δίκτυο 21 έχουν αλώσει το κόμμα και άλλαξαν ριζικά τον προσανατολισμό του. Οι επιπτώσεις αυτής της αλλαγής θα φανούν όταν η Νέα Δημοκρατία αναλάβει την εξουσία.

Άνθρωποι που έχουν μανία με την ιστορία και παίρνουν το μέρος των αντιδυτικών - εθνικοφρόνων στις ιστορικές έριδες του παρελθόντος είναι υπεύθυνοι για τη χάραξη της πολιτικής και συμβουλεύουν τον Αντώνη Σαμαρά για τη στάση την οποία πρέπει να κρατήσει. Άνθρωποι που ασχολούνται με ελάσσονος σημασίας αγίους της Ορθοδόξου Εκκλησίας και που ψάχνουν να ανακαλύψουν εθνάρχες και "γνήσιους" Έλληνες σε ήσσονος σπουδαιότητος πολιτικές και θρησκευτικές μορφές του παρελθόντος είναι αυτοί που θα αποφασίσουν για την πορεία του τόπου σε περίπτωση που η Νέα Δημοκρατία κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Μια περιήγηση στους ιστοτόπους που ανήκουν στους συγκεκριμένους κύκλους αρκεί για να πείσει τον αναγνώστη.

Δυστυχώς όμως ο μέσος πολίτης παραμένει ανίδεος για την ιδεολογική ατζέντα των ανθρώπων που αποτελούν την νέα Νέα Δημοκρατία και θεωρεί πως το πολιτικό παιχνίδι παίζεται με τους παλιούς γνωστούς όρους. Πολλοί θα εκπλαγούν δυσάρεστα όταν οι εθνικιστές έρθουν στην εξουσία.

Αυτός είναι και ο ένας λόγος που οι ακροδεξιοί αρνούνται να υπογράψουν κοινή δήλωση με τον Πρωθυπουργό, τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ και τους υπολοίπους. Σε μια αντιστροφή των ιστορικών δεδομένων, θεωρούν "δηλωσία" αυτόν που δεσμεύεται έναντι των ξένων και εθνικά υπεύθυνο αυτόν που δεν "υποτάσσεται", ανεξαρτήτως των εθνικών συνεπειών. Θέτουν δηλαδή ιδεολογικό ζήτημα και αποκαλύπτουν έναν θρησκευτικής υφής δογματισμό που οδηγεί σε αδιέξοδα, όπως ακριβώς έκαναν με το ζήτημα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, ένα ζήτημα που για τον υπόλοιπο κόσμο έχει λυθεί ενώ εμείς νομίζουμε πως εφόσον δε συναινούμε σε λύση το θέμα παραμένει ανοιχτό.

Ο δεύτερος λόγος για την άρνηση έγγραφης δέσμευσης είναι πως ο Σαμαράς έχει δηλώσει πως θέλει τα λεφτά αλλά όχι τα μέτρα. Στο σημείο αυτό ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει να δούμε αν θα ψηφίσει τα εδάφια των νομοσχεδίων που θα έρθουν και θα αναφέρονται σε νέα μέτρα ή αν η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ θα επωμιστεί και πάλι το βάρος των μέτρων. Το κακό είναι πως η απίστευτη αυτή ανευθυνότητα αποδίδει εκλογικά αφού σε όλες τις δημοσκοπήσεις ο Σαμαράς προηγείται και το ΠΑΣΟΚ έχει καταποντιστεί.

Όπως και να έχει, μένει να δούμε τη στάση που θα κρατήσει τελικά η Τρόικα αλλά και ο Σαμαράς, καθώς δεν αποκλείονται "κωλοτούμπες" και από τις δύο πλευρές.

Ένας κακός Υπουργός Οικονομικών

Κατά τη γνώμη μου ο Βενιζέλος δεν έχει την ωριμότητα που οι σοβαρές θέσεις τις οποίες κατέχει ή φιλοδοξεί να κατέχει απαιτούν. Η επιλογή του για τη θέση του Υπουργού Οικονομικών έγινε για να αποφευχθεί η διάλυση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ και να ενωθούν οι βουλευτές σε μια κρίσιμη περίοδο για τον τόπο ώστε να ψηφίσουν τα αναγκαία νομοσχέδια για το καλό της πατρίδας, μιας και μόνο σε αυτούς είχε αφεθεί η ψήφιση των νομοσχεδίων καθώς σύσσωμη η αντιπολίτευση είχε ταχθεί με το ΟΧΙ.

Προσπάθησε να κάνει επαναδιαπραγμάτευση με την Τρόικα και απέτυχε, με αποτέλεσμα η Τρόικα να αποχωρήσει από την Ελλάδα. Θα είχαμε πάρει τη δόση πολύ νωρίτερα αν ο κ. Βενιζέλος είχε συμπεριφερθεί ώριμα. Στη συνέχεια είχε την ανηθικότητα να πει ψέματα για το τι έγινε και να εκμεταλλευτεί το κύρος της θέσης του Αντιπροέδρου ώστε να πλασάρει μια πολιτική ανάλυση που κάλυπτε τις δικές του ευθύνες για την αποχώρηση της Τρόικα. Δεν αρκούσε που αμέσως τον έβαλαν στη θέση του οι Ευρωπαίοι στην πρώτη σύνοδο που παρακολούθησε, προσπάθησε να κάνει πολιτική επαναδιαπραγμάτευση νομίζοντας πως ο προκάτοχός του δεν είχε το δικό του πολιτικό ανάστημα για να τα βγάλει πέρα. Η αλαζονεία του και η υπερβολική του αυτοπεποίθηση μας οδήγησε σε αδιέξοδο.

Από τότε που διεκδίκησε την Προεδρεία του ΠΑΣΟΚ γίνεται συνεχώς σαφές το πόσο ανώριμα συμπεριφέρεται. Τις προάλλες μας διαβεβαίωνε πως βγήκε από την ατζέντα του Γιούρογκρουπ το θέμα της δόσης γιατί ήδη είχε αποφασιστεί και είχε κλείσει, ενώ βλέπουμε πως μας απειλούν ότι δεν πρόκειται να εκταμιευτεί η δόση αν δεν εκπληρωθούν ορισμένες προϋποθέσεις. Μας διαβεβαιώνει πως δε θα μπουν νέα μέτρα ενώ ξέρουμε πως πρέπει οπωσδήποτε να κλείσει ο προϋπολογισμός σύμφωνα με τις αρχικές προβλέψεις και να βρούμε του χρόνου άλλο ενάμισι πλας δις.

Επίσης μας κοροϊδεύει λέγοντας πως με τα δις που εξοικονομούνται από τους τόκους, θα μπορούμε να κάνουμε κοινωνική πολιτική ενώ τα λεφτά αυτά απλά δε θα χρειαστεί να τα δώσουμε σε τόκους· δεν είναι λεφτά που θα τα έχουμε στο χέρι για να τα κάνουμε ό,τι θέλουμε.

Μειώνει την ατζέντα Παπανδρέου και βγάζει έξω τα περί συμφερόντων, ενώ αλλάζει το κλίμα υπό το οποίο θα διεξαγόταν το δημοψήφισμα αφού το συνδέει με εκλογές στην περίπτωση του ΟΧΙ, ενώ ο Παπανδρέου προσπάθησε να το κάνει πολιτικό και όχι κομματικό ή προσωπικό λέγοντας πως θα συνεχίσει να κυβερνά ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Υπερασπίζεται με πάθος το δημοψήφισμα, μιλά για λύτρωση, και την άλλη μέρα παθαίνει πονόκοιλο, εξαφανίζεται, λες και δεν μπορεί να κάνει δηλώσεις από το νοσοκομείο και μετά λέει πως δε στηρίζει το δημοψήφισμα.

Ο άνθρωπος είναι ακατάλληλος να ηγηθεί του ΠΑΣΟΚ, ακατάλληλος να ηγηθεί του Υπουργείου Οικονομικών, ακατάλληλος να ηγηθεί της χώρας. Λυπάμαι πολύ γιατί πολύς κόσμος του έδωσε αυτή τη δύναμη και τον έκανε ρυθμιστή των πολιτικών πραγμάτων της χώρας. Υστερεί σε αντίληψη αλλά και κουλτούρα από τον Γιώργο Παπανδρέου και η ηγεμονία του στον χώρο του ΠΑΣΟΚ μπορεί να βλάψει τον τόπο.

Τι έχει αλλάξει στη Δεξιά

Όσοι νομίζουν πως η Νέα Δημοκρατία είναι η ίδια Νέα Δημοκρατία που ξέραμε τόσα χρόνια, είναι βαθιά νυχτωμένοι. Τα στελέχη που γνωρίσαμε από τη διακυβέρνηση Καραμανλή, αυτοί οι απίστευτοι τύποι που αύξαναν τα ελλείμματα με ιλιγγιώδεις ρυθμούς χωρίς να κάνουν καμία, μα καμία, μεταρρύθμιση στον τόπο έχουν μπει στο περιθώριο από τη νέα ηγεσία του κόμματος. Και για να μη βιαστείτε να πείτε πως αυτό είναι καλό, θα σας πως πως υπάρχουν, δυστυχώς, και χειρότερα από τη Νέα Δημοκρατία του Καραμανλή. Υπάρχει η Νέα Δημοκρατία του Δικτύου 21, της Πολιτικής Άνοιξης, του Σαμαρά.

Οι άνθρωποι που πλαισιώνουν τον νέο πρόεδρο του κόμματος είναι εθνικιστές, εμφορούνται από ακραίες πεποιθήσεις, χρησιμοποιούν εννοιολογικά πλαίσια δογματικά και υπόσχονται να γυρίσουν τη χώρα πολλές δεκαετίες πίσω. Ο ίδιος ο Σαμαράς φαίνεται να συμφωνεί με αυτές τις αντιλήψεις. Όλα αυτά είναι άγνωστα για πολύ κόσμο, αλλά σε περίπτωση που η Νέα Δημοκρατία έρθει στην εξουσία πολλοί συμπολίτες μας θα εκπλαγούν πραγματικά από το άσχημο πρόσωπο των εθνικιστών που θα στελεχώσουν μια κυβέρνηση Σαμαρά.

Η Νέα Δημοκρατία ήταν ένα καθαρά προσωποπαγές κόμμα. Οι μόνες αρχές που γνώρισε ήταν οι αρχές του Ιδρυτή της, Κωνσταντίνου Καραμανλή, αρχές που δεν κατάφεραν να ενώσουν τους Νεοδημοκράτες σε μία ιδεολογική πλατφόρμα. Με την αποχώρηση του Καραμανλή από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας έγινε φανερή η έλλειψη σαφούς ιδεολογικού προσανατολισμού. Η Νέα Δημοκρατία ήταν μια ομπρέλα που σκέπαζε βασιλόφρονες και χουντικούς, εθνικιστές και ξενόφοβους, δεξιούς και φιλελεύθερους, μετριοπαθείς και ανθρώπους του μόχθου. Αυτός ο ανομοιογενής συνασπισμός πέρασε από πολλά κύματα.

Η Νέα Δημοκρατία του Καραμανλή λίγη σχέση είχε ιδεολογικά με τη Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη, ο οποίος επιλέχτηκε σαν αντι-Ανδρέας και εφάρμοσε φιλελεύθερη πολιτική που διέλυσε τον κοινωνικό ιστό και λίγο έλειψε να καταστρέψει και την οικονομία της χώρας. Αυτή τη Νέα Δημοκρατία έριξε ο Σαμαράς, Υπουργός των Εξωτερικών τότε, νούμερο δύο στην ιεραρχία του κόμματος και θεωρούμενος από πολλούς διάδοχος του Μητσοτάκη, για το ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων. Η σκληρή εθνικιστική στάση του Σαμαρά οδήγησε σε πτώση της κυβέρνησης, σε ένα αδιέξοδο που κρατά ως τις μέρες μας στην εξωτερική μας πολιτική και σε τελική εξαφάνιση του Σαμαρά από την πολιτική σκηνή μετά την αποτυχία της Πολιτικής Άνοιξης.

Την Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη διαδέχτηκε η Νέα Δημοκρατία του Έβερτ, ενός ανθρώπου που είχε καταντήσει γραφικός ("Καρδίτσα! Καρδίτσα!"), που δεν είχε τα προσόντα να ανταγωνιστεί τον αξιόλογο Σημίτη και που είχε εθνικιστικές εξάρσεις (ελληνικά σημαιάκια σε χάρτη της χώρας). Αυτή η Νέα Δημοκρατία δεν κράτησε πολύ. Οι βαρώνοι ανέδειξαν τον Κώστα Καραμανλή στην εξουσία, η ηγεσία του οποίου χαρακτηρίστηκε από έλλειψη ιδεολογικού στίγματος και από πολλά ρητορικά τεχνάσματα που προσπαθούσαν να καλύψουν την έλλειψη ιδεολογίας.

Το αποτέλεσμα είναι ακόμα στις μνήμες μας. Η διακυβέρνηση του τίποτα που φόρτωσε ελλείμματα και χρέος στις πλάτες του ελληνικού λαού και η παραπλάνηση των εταίρων μας και η δική μας παραπλάνηση με τους μαγειρεμένους προϋπολογισμούς. Τίποτα στις μεταρρυθμίσεις, τίποτα στη δημόσια τάξη (επανεμφάνιση τρομοκρατίας και έκρηξη εγκληματικότητας, κάψιμο Αθήνας ενώ η αστυνομία παρακολουθούσε), τίποτα στη δασοπροστασία (κάψιμο μισής Ελλάδας), τίποτα στα εξωτερικά ζητήματα (τελευταίος και μόνος ο Καραμανλής σε διεθνείς συναντήσεις, απουσία από διαπραγματεύσεις στη Λουκέρνη, έλλειψη εκπροσώπησης στις διεθνείς συναντήσεις), τίποτα γενικά. Αλλά προσλήψεις "δικών μας παιδιών" και "καθαρών Ελλήνων" παντού.

Με την ήττα στις εκλογές η Νέα Δημοκρατία διασπάται με πολλούς από το φιλελεύθερο κομμάτι της να πηγαίνουν στη Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη, αλλά το σημαντικότερο μέρος των στελεχών και των ψηφοφόρων να παραμένουν στο κόμμα με νέο ηγέτη τον Αντώνη Σαμαρά. Το κόμμα στελεχώνεται με τους συνεργάτες του νέου προέδρου, συνεργάτες από την Πολιτική Άνοιξη, ενώ οι Καραμανλικοί παραμερίζονται. Είναι σαφές ότι πρέπει να δούμε ποιοι αποτελούν τους συνεργάτες του νέου προέδρου και ποιο είναι το ιδεολογικό τους περίγραμμα. Ποιοι κρύβονται πίσω από δηλώσεις για "ντιντίδες" και ποιοι σηκώνουν το λάβαρο της εθνικοφροσύνης φέρνοντας στον δημόσιο διάλογο τις "κρεμάλες".

Δε σκοπεύω να κάνω αναλυτική περιγραφή των ανθρώπων αυτών εδώ, ούτε και των ιδεών τους. Ήδη έχω γράψει πάρα πολλά και νομίζω πως ο καθένας μας πρέπει να αναλάβει την ευθύνη να ψάξει το ζήτημα μόνος του. Εντελώς ενδεικτικά παραπέμπω σε δύο (2) άρθρα που εξηγούν πώς η Νέα Δημοκρατία έπαψε να έχει σχέση με αυτά που ξέραμε και αλώθηκε από μια ομάδα ακροδεξιών πολιτικών που παραμένουν άγνωστοι στο ευρύ κοινό. Παραμένουν άγνωστοι μέχρι να αναλάβει ο Σαμαράς την εξουσία φυσικά...

Κλείνοντας, σας παραπέμπω σε σημερινό άρθρο του Φαήλου Κρανιδιώτη, για να πάρετε μια ιδέα για το τι μας περιμένει...

Πρόσωπα κοινής αποδοχής

Από τη μία η Νέα Δημοκρατία μας έλεγε πως επί Σημίτη μπήκαμε με ψευδή στοιχεία στην ΟΝΕ. Τώρα όμως φαίνεται να συμφωνεί πως ο τότε πρόεδρος της Τραπέζης Ελλάδος, αυτός δηλαδή που θα είχε παίξει καθοριστικό ρόλο στο μαγείρεμα των στοιχείων, είναι καταλληλότερος για Πρωθυπουργός σε αυτή την κρίσιμη περίοδο και αποτελεί πρόσωπο κοινής αποδοχής που θα ενώσει τους Έλληνες.

Το ίδιο και για τον Παναγιώτη Ρουμελιώτη. Τότε ήταν δήθεν κατηγορούμενος για το σκάνδαλο Κοσκωτά. Τώρα, ο "ύποπτος" αυτός άνθρωπος είναι πρόσωπο πέραν πάσης υποψίας και αποτελεί άνθρωπο κοινής αποδοχής.

Και για να τριτώσει το κακό, ο λοιδορούμενος θεσμός του Συνηγόρου του Πολίτη, ένας θεσμός που ανέδειξε τον Διαμαντούρο Ευρωπαίο Διαμεσολαβητή αλλά και τον Καμίνη Δήμαρχο της Αθήνας, ξαφνικά έγινε επιτυχημένος με τον Διαμαντούρο να προτείνεται για Πρωθυπουργός της Ελλάδος.

Πότε ορισμένοι θα καταλάβουν πως η Νέα Δημοκρατία μας δουλεύει διαχρονικά, πως υποκρίνεται και πως προσπαθεί να κοροϊδέψει τον κόσμο για να αποσπάσει την ψήφο του ενώ κρυφά αναγνωρίζει το θετικό έργο των Κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ;

Είμαστε όλοι Μνημονιακοί

Ξαφνικά, σε μια στιγμή, ανατράπηκε το πολιτικό σκηνικό στη χώρα. Από τις κρεμάλες για την προδοτική συμφωνία, περάσαμε στο ΝΑΙ σε όλα. Από τις κορώνες για εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, περάσαμε στις έγγραφες δεσμεύσεις προς τους ξένους ότι η συμφωνία θα κυρωθεί. Από την επαναδιαπραγμάτευση, περάσαμε στο αναπόφευκτο.

Καλώ όλους τους Έλληνες που είχαν πιστέψει τη ρητορική του μίσους της αντιπολίτευσης να κάνουν την αυτοκριτική τους. Να καταλάβουν πως κακώς πίστεψαν εκείνους που υποκριτικά τους κολάκευαν όλον αυτόν τον καιρό. Και πως κακώς δεν πίστεψαν τον Γιώργο Παπανδρέου που τους έλεγε πως η Συμφωνία είναι επωφελής για τη χώρα και πως το Μνημόνιο ήταν μονόδρομος αν δε θέλαμε να φτάσουμε στη συλλογική εξαθλίωση.

Όλοι παρακολουθούμε τις εξελίξεις. Πόσοι κάνουμε την αυτοκριτική μας;

Όχι σε μεταβατική κυβέρνηση

Άλλο πράγμα η κυβέρνηση εθνικής ενότητας και άλλο πράγμα η μεταβατική κυβέρνηση.

Νομίζω πως ο τόπος χρειάζεται ισχυρή κυβέρνηση που θα προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις και όχι κυβέρνηση που απλά θα πάρει την έκτη δόση και θα κυρώσει τη συμφωνία για το νέο δάνειο.

Μια μεταβατική κυβέρνηση είναι απλά μια τεχνική σταθεροποίηση της κατάστασης μέχρι να πάμε σε εκλογές, εκλογές που δε μπορούν να προσφέρουν τίποτε καλό για τον τόπο, καθώς θα έχουν σαν αποτέλεσμα είτε την διαιώνιση της ακυβερνησίας είτε έναν Δεξιό Συνασπισμό που θα ξαναφέρει την Ελλάδα της διαφθοράς και της διαπλοκής στην εξουσία.

Μια κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας που θα χαράξει την πολιτική της χώρας για τουλάχιστον το επόμενο έτος θα είναι ωφέλιμη για τον τόπο, αν έχει όμως σαν βάση της τον πραγματικό εκσυγχρονισμό της χώρας και την καταπολέμηση της διαπλοκής και της ανομίας.

Φωνή κάποιου που φωνάζει στην έρημο

Ποιος θα μας κυβερνήσει;

Ο Σαμαράς που έλεγε σε όλα ΟΧΙ, μίλαγε για προδότες και εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας και ξαφνικά πανικοβάλλεται στην πιθανότητα να καταψηφιστεί η προδοτική συμφωνία;

Που λέει ναι στη συμφωνία αλλά όχι στους όρους; Ποιος σοβαρός άνθρωπος ακούει αυτή την τοποθέτηση και δεν ανατριχιάζει από την βλακεία ή την υποκρισία που κρύβεται πίσω από αυτήν;

Ο Βενιζέλος που τη μια μέρα λέει πως το δημοψήφισμα θα μας λυτρώσει, που βάζει τρικλοποδιά στον Παπανδρέου λέγοντας πως ΟΧΙ στο δημοψήφισμα θα σημάνει και πτώση της Κυβέρνησης (ενώ ο Παπανδρέου είχε πει πως η κυβέρνηση θα παραμείνει ανεξαρτήτως αποτελέσματος, ώστε να μην ψηφίσουμε με γνώμονα τα κόμματα ή τα πρόσωπα, αλλά με βάση την ουσία της πολιτικής) και την άλλη μέρα λέει πως το δημοψήφισμα θα μας καταστρέψει;

Ο Καρατζαφέρης που τη μέρα κάνει τον μετριοπαθή και τη νύχτα βγαίνει στον Τράγκα για να ασχημονήσει σε βάρος της χώρας και να πει αισχρότητες εναντίον του Παπανδρέου;

Ο Λοβέρδος που δεν ήθελε να δυσαρεστήσει την εκλογική του πελατεία και δεν ήθελε να εφαρμοστεί καθολικά ο νόμος απαγόρευσης του καπνίσματος; Που κράταγε τον νόμο για τις εξετάσεις για απόκτηση ιατρικής ειδικότητας στα συρτάρια για τόσους μήνες χωρίς να τον δώσει προς ψήφιση στη Βουλή;

Ο Προβόπουλος που κρυβόταν πίσω από τον Σουφλιά, δηλαδή τον Καραμανλή, και καθόριζε την οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, αυτή την πολιτική που μας διέλυσε σαν χώρα;

Ο Λουκάς Παπαδήμος που μπορεί να συμβάλλει με το κύρος του ώστε να πάρουμε την έκτη δόση από τους δανειστές και να επικυρωθεί η συμφωνία από το κοινοβούλιο αλλά δεν είναι πολιτικός για να κυβερνήσει μακροπρόθεσμα τη χώρα;

Η εφημερίδα που ενώ χρεοκώπησε, μόλις φάνηκε πως πέφτει ο Παπανδρέου θα συνεχίσει να λειτουργεί; Το χρεωκοπημένο κανάλι που χρησιμοποιεί τις καταθέσεις του Ελληνικού λαού μέσω τραπεζικών δανείων για να κάνει προπαγάνδα σε βάρος του Παπανδρέου και του Μνημονίου; Ο δημοσιογράφος Μεγάλου Καναλιού που ποτέ δεν αποδέχτηκε τον Πρωθυπουργό Παπανδρέου; Οι πρώην πρόεδροι αθλητικών ομάδων διαφόρων χρωμάτων που εγκατέλειψαν τις ομάδες τους όταν είδαν πως με τη νέα κυβέρνηση έκλεισε η κάνουλα της βρύσης που έδινε χρήμα σε αυτούς που πίεζαν μέσω του αθλητισμού και των οπαδών του;

Ποιοι θα είναι οι υπουργοί τον ερχόμενο Απρίλη;

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Άρης Σπηλιοτόπουλος, ο Φαήλος Κρανιδιώτης και ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο Μάκης Βορίδης και ο Άδωνις Γεωργιάδης;

Αν σχηματιστεί τώρα μεταβατική κυβέρνηση μερικών μηνών, ποιοι θα αποτελούν την επόμενη κυβέρνηση για τα επόμενα χρόνια; Ποιος θα κυβερνά τη χώρα το 2012;

Ο Παπανδρέου είναι ένας έντιμος πολιτικός που αποφάσισε να σώσει τη χώρα και να αντιταχθεί σθεναρά στα συμφέροντα που λυμαίνονται τον ιδρώτα του Ελληνικού λαού. Πολεμήθηκε λυσσαλέα από υποκριτές και δελφίνους. Εμπιστεύθηκε τον ελληνικό λαό να αποφασίσει για τη μοίρα του ακόμα και όταν είχε γίνει το πιο μισητό πρόσωπο στη χώρα. Έδωσε το Είναι του για την Πατρίδα και θέτει διαρκώς εαυτόν στη διάθεση του Έθνους.

Αποτελεί σημαντικότατο κεφάλαιο για τον τόπο και υπερέχει όλων των πολιτικών του αντιπάλων.

Λυπάμαι που δεν μπορώ να ζητήσω από κανένα θεό να λυπηθεί τη χώρα μου.

151;

Η Κυβέρνηση δεν είναι σίγουρο ότι στηρίζεται σε 151 βουλευτές, αν υποθέσουμε πως η Αποστολάκη και η Καϊλή καταψηφίσουν την πρόταση εμπιστοσύνης την Παρασκευή. Υπάρχει η Λούκα η Κατσέλη, η Έλσα η Παπαδημητρίου και ενδεχομένως και άλλοι βουλευτές που ίσως στηρίξουν την Κυβέρνηση στην κρίσιμη, για τον τόπο, αυτή ώρα.

Το πολίτευμα είναι κοινοβουλευτικό και όχι κομματικό. Η κυβέρνηση παίρνει ψήφο εμπιστοσύνης από τους βουλευτές, όχι από τα κόμματα. Όλα είναι ανοιχτά προς το παρόν.

Παιχνίδια των ΜΜΕ

"Φήμες" για βουλευτές που είναι έτοιμοι να ανεξαρτητοποιηθούν διαρρέονται από τα ΜΜΕ με σκοπό να δημιουργηθεί κλίμα ώστε να ρίξουν την κυβέρνηση βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Τώρα, βουλευτές των οποίων τα ονόματα διέρρευσαν διαψεύδουν κατηγορηματικά πως προτίθενται να ανεξαρτητοποιηθούν (Γρηγοράκος, Μερεντίτη...).

Τα Μέσα Ενημέρωσης προσπαθούν να ρίξουν την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας. Πρόκειται για προσπάθεια εκτροπής!

Ουαί υμίν, Φαρισαίοι υποκριτές!

Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση από τις αντιδράσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης (πλην ΚΚΕ) είναι η απύθμενη υποκρισία τους. Όλοι αυτοί που βρίζανε τον Παπανδρέου και κατήγγειλαν τη συμφωνία και είπαν πως θα την καταψηφίσουν στη Βουλή, βγήκαν έντρομοι στα κανάλια και φώναζαν πως αν καταψηφιστεί θα ρημάξει η χώρα.

Καλώ όλους τους Έλληνες να καταλάβουν τι σημαίνει αυτό το πράγμα και να πουν "φτάνει πια" στην υποκρισία των πολιτικών τους. Η Μπακογιάννη, ο Καρατζαφέρης, ο ΣΥΡΙΖΑ, και ο Σαμαράς ομολογούν την υποκρισία τους και δηλώνουν τον πανικό τους για ένα ενδεχόμενο ΟΧΙ. Είδατε τον πανικό του Άδωνη για το τι θα συμβεί αν ψηφιστεί το ΟΧΙ και την αγανάκτηση του Βορίδη; Την απόγνωση της Μπακογιάννη που καλούσε τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να ρίξουν την κυβέρνηση για να μη γίνει δημοψήφισμα; Τον ΣΥΡΙΖΑ να φοβάται για τα... χρηματιστήρια; Τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας πανικόβλητα να λένε τυχοδιώκτη τον Παπανδρέου μπροστά στον κίνδυνο του ΟΧΙ και τον Σαμαρά να υπαινίσσεται πως θα ρίξει την κυβέρνηση; Αλήθεια, άμα μπορούσε τόσο καιρό να την ρίξει, γιατί δεν το έκανε και άφηνε την μία "προδοσία" μετά την άλλη να λαμβάνουν χώρα; Τόση υποκρισία πια;

Και όμως, οι ίδιοι άνθρωποι μας έλεγαν πόσο κακός είναι ο Παπανδρέου και η συμφωνία και πως πρέπει να ψηφίσουν ΟΧΙ για την πατρίδα. Τα ίδια τα πράγματα δείχνουν πως δεν πίστευαν αυτά που έλεγαν, πως προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν τη θλίψη του Έλληνα για τη λιτότητα και να σταυρώσουν τον Παπανδρέου που έκανε αυτό που και οι ίδιοι έβλεπαν σαν σωστό για τον τόπο.

Μην ψηφίσετε αυτούς τους ανθρώπους. Είναι ανέντιμοι και ανήθικοι.

Εθνικό ζήτημα

Κατά τη γνώμη μου, το δημοψήφισμα έρχεται να αντιμετωπίσει ένα εθνικό και όχι απλά ένα πολιτικό ή, ακόμα χειρότερα, ένα κομματικό πρόβλημα. Η κοινωνία είναι υπό διάλυση και η δημοκρατία βάλλεται πανταχόθεν. Τώρα είναι η ώρα να ενωθούμε και να περισώσουμε τη δημοκρατία μας.

Και ένα υστερόγραφο. Φωνάζουν στην τηλεόραση πολιτικοί της αντιπολίτευσης και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι κινδυνεύει η Ελλάδα άμα ψηφίσει ΟΧΙ ο κόσμος στο δημοψήφισμα για τη δανειακή σύμβαση. Και όμως, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι θα ψήφιζαν ΟΧΙ στη Βουλή για την ίδια σύμβαση. Θεέ μου, τι κατάντια!

Απαντήσεις σε σοβαρούς ανθρώπους

Δεν έχω ούτε τον χρόνο, ούτε την όρεξη, γι' αυτό τα σχόλιά μου θα είναι σύντομα.

Μίμης Ανδρουλάκης: Καλείς, Μίμη, τον Πρωθυπουργό σε πρωτοβουλίες για σχηματισμό κυβέρνησης συναγερμού και εθνική ενότητας, όμως: α) Ο Σαμαράς λέει ΟΧΙ σε οποιαδήποτε συμφωνία ενώ ο Παπανδρέου προσπαθεί, β) μεγάλο μέρος του λαού αποκλείεται να συστρατευτεί για τη μείωση των εισοδημάτων του.

Η εθνική ενότητα μπορεί να υπάρξει σε καιρούς παχιών αγελάδων. Στην Ελλάδα της λιτότητας είναι αδύνατον η οποιαδήποτε κυβέρνηση να πείσει τον λαό και να τον ενώσει. Εσύ συνεχίζεις και μιλάς σαν να ήταν στο χέρι του Παπανδρέου, ή του οποιουδήποτε άλλου πρωθυπουργίσιμου (κατά το papabili) ενώ οι Έλληνες δεν ενώνονται με κανέναν κυβερνήτη επειδή ακριβώς δε θέλουν να περιοριστούν τα ελλείμματα.

Στέφανος Μάνος: Η απάντησή σου στο να σηκώσουμε όλοι οι Έλληνες συλλογικά τα βάρη της μείωσης του ελλείμματος, σε αυτό δηλαδή που κάνει η κυβέρνηση, όπως το κάνει, είναι να απολυθούν εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι. Δηλαδή, για να μην περιοριστούν οι πόροι όλων μας, να μείνουν τόσοι άνθρωποι άποροι. Διότι ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα νοσεί βαθιά και δεν είναι παραγωγικός. Συγγνώμη, Στέφανε, αλλά η πολιτική της κυβέρνησης είναι δικαιότερη από την πρότασή σου.

Ανδρεας Ανδριανόπουλος: Συνονόματε, λες πως από το 80 τα έλεγες εσύ. Όμως δε χρεοκοπήσαμε το 80. Ούτε το 90. Ούτε το 2000. Είσαι κολλημένος με τις πολιτικές επιλογές που έκανες στα νιάτα σου. Χρεοκοπήσαμε επειδή το κόμμα του οποίου υπήρξες ιδρυτικό μέλος προχώρησε συνειδητά σε πλήρη δημοσιονομικό εκτροχιασμό. Και επειδή έσκασε η παγκόσμια κρίση χρέους. Αν είχαμε τα ελλείμματα του 2000, τώρα δε θα είχαμε πρόβλημα.

Λες πως το 80, εκτός από οικονομικά, μας κατέστρεψε και ηθικά. Και πέφτεις στην παγίδα όλων όσων ονειρεύονται μια χρυσή εποχή στο παρελθόν. Πότε ήταν οι Έλληνες ηθικοί και αμόλυντοι; Όταν είχαμε χούντα και φοβόσουν μη σε καταδώσει ο διπλανός σου; Όταν είχαμε εμφύλιο και ο ένας πολεμούσε τον άλλο; Όταν ήθελες πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων για να βρεις μια δουλειά; Στη χώρα πριν τη μεταπολίτευση κάθε άλλο παρά η ηθική βασίλευε. Φιλική συμβουλή: Δες τα Μεσάνυχτα στο Παρίσι. Ή διάβασε κείμενα από το 1900 που λένε τι ανηθικότητα επικρατούσε τότε και τι ηθικά που ήταν στα 1800, μετά κείμενα του 1800 που γκρινιάζουν για την ανηθικότητα της εποχής και εκθειάζουν τα 1700, μετά κείμενα του 1700 που λένε τι καλοί που ήταν οι άνθρωποι στον Μεσαίωνα...

Έφτασες, για να διατηρήσεις την ιδεολογική σου συνέπεια, να πεις πως η Αμερική δεν είναι... οικονομία της αγοράς. Επιμένοντας σε μονοδιάστατες αναγνώσεις της οικονομικής πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών. Ξεκόλλα!

Τάκης Μίχας: Μας έκανες την Παπαρήγα... Ανδρέα Παπανδρέου με τη θεωρία συνωμοσίας που διατύπωσες. Λες ότι δεν κάνει αυτό που πρέπει η κυβέρνηση. Αλλά δε λες γιατί πέφτουν τα ελλείμματα. Αναφέρεσαι σε ιδιωτικοποιήσεις (χωρίς μια ιδέα για τα ποσά για τα οποία μιλάμε) και διαρθρωτικές αλλαγές (γενικά και αόριστα), αλλά δε λες τίποτα για τον άθλο που επιτέλεσε η κυβέρνηση, για τις "λοιπές δαπάνες" που έπεσαν κατακόρυφα και για την δημοσιονομική αντιστροφή αυτού που συνέβη στη δεύτερη κυρίως διακυβέρνηση Καραμανλή.

Όταν νούμερο ένα στόχος τέθηκε η μείωση των ελλειμμάτων, και τέθηκε, καλώς ή κακώς, από τα πράγματα, και για αυτό είναι αδιάφορο να το κουβεντιάζουμε, και ο στόχος αυτός πετυχαίνεται, περιμένω κάτι περισσότερο από το να μιλάς για πελατειακή νοοτροπία της κυβέρνησης. Το μόνο που δεν έκανε ο Παπανδρέου είναι να προχωρήσει σε εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις (βλ. παραπάνω). Κατά τα άλλα, γονάτισε τους υψηλόμισθους δημοσίους υπαλλήλους και μοίρασε τα βάρη όσο δικαιότερα μπορούσε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Νισάφι πια!

Πότε θα ξαναβγούμε στις αγορές;

Το ερώτημα που θέτουν πολλοί είναι αν με τη συμφωνία για μείωση του χρέους κατά 50% του ΑΕΠ θα μπορέσουμε να βγούμε ξανά στις αγορές. Εγώ ρωτάω αυτούς που αναρωτιούνται για αυτό το πράγμα, αν ήταν σίγουρο πως θα βγαίναμε στις αγορές μετά τη συμφωνία του Ιουλίου, ή αν και πότε θα ξαναβγαίναμε στις αγορές πριν τη συμφωνία του Ιούλη.

Κανένας δεν ξέρει πώς θα αντιδράσουν οι αγορές σε μερικά χρόνια, με ή χωρίς αναδιάρθρωση του χρέους. Αυτή τη στιγμή κάνουμε ό,τι μπορούμε με τα δεδομένα που έχουμε στα χέρια μας. Το μέλλον είναι άδηλο, οπότε το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να κάνουμε το χρέους διαχειρίσιμο και να κόψουμε τα ελλείμματα ώστε να έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα και να πάψουμε να εξαρτιόμαστε από τις αγορές είτε φανούν στο μέλλον πρόθυμες να μας ξαναδανείσουν, είτε δείξουν σκεπτικισμό.

Τα καταφέραμε;

Πολλοί έχουν παραμυθιαστεί από τα χρόνια της ευημερίας που έζησε ο Δυτικός Κόσμος, και μαζί με αυτόν και η Ελλάδα, τις τελευταίες δεκαετίες, όπου κάθε χρονιά ήταν καλύτερη από την προηγούμενη και θεωρούν δεδομένη τη βελτίωση. Αν όμως όλοι αυτοί είχαν ιστορική μνήμη, αν γνώριζαν σε βάθος την ιστορία αλλά και τον τρόπο λειτουργίας της πολιτικής και της οικονομία, θα ήξεραν πως τίποτα στη ζωή δεν είναι δεδομένο.

Δεν υπάρχει καμία ιστορική νομοτέλεια που να υπαγορεύει πως οι Έλληνες θα έχουν λεφτά για καφετέριες, ταβέρνες, μπουζούκια και διακοπές σε νησιά και εξωτερικό, δεν υπάρχει κανένας Θεός της Ελλάδας που θα διασφαλίζει την ομαλή χρηματοδότηση του κράτους και των αναγκών της κοινωνίας, ενώ υπάρχει ένα αβέβαιο εξωτερικό περιβάλλον και μια απρόβλεπτη φύση που μπορεί να φέρει καταστροφές ανά πάσα στιγμή.

Κάνω αυτή την εισαγωγή γιατί δυστυχώς τα αυτονόητα δεν έχουν εμπεδωθεί από πολλούς ακόμα και τώρα που συλλογικές ψευδαισθήσεις διαψεύστηκαν άγρια από την πραγματικότητα.

Η συμφωνία που επιτεύχθηκε είναι θετική για τη χώρα, αλλά κανένας δε μας υπογράφει πως τα πράγματα θα πάνε τελικά καλά για εμάς. Η συμφωνία πρέπει καταρχάς να επικυρωθεί από όλα τα κοινοβούλια (συμπεριλαμβανομένου και του Ελληνικού) και να γίνει δεκτή από τις τράπεζες. Πρέπει στη χώρα να υπάρχει κυβέρνηση ισχυρή που θα εφαρμόσει τη συμφωνία και θα φέρει πρωτογενή πλεονάσματα. Πρέπει να βοηθήσουμε στη σταθεροποίηση μιας ρημαγμένης δημοκρατίας και στην ανασυγκρότηση μιας εσωστρεφούς και φοροδιαφεύγουσας οικονομίας ώστε να μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας ξανά. Επίσης πρέπει να μη γίνει κανένας μεγάλος σεισμός, να μην αναλάβει την εξουσία ο στρατός, να μην κηρύξει πόλεμο η Τουρκία, να μην, να μην, να μην...

Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Οι τεράστιες επιτυχίες στο εξωτερικό δεν αρκούν. Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε αυτό, τόσο πιο πιθανή θα είναι η ανάκαμψή μας.

Τα καταφέραμε!

Συγχαρητήρια στην Ελληνική Κυβέρνηση και όλη την Διαπραγματευτική Ομάδα που επωμίστηκε το δύσκολο έργο των διαπραγματεύσεων και το έφερε εις πέρας με τέτοιο θετικό τρόπο.

Ευχαριστώ στην Ευρωζώνη που στήριξε την Ελλάδα και έδειξε εμπράκτως την αλληλεγγύη που η Ένωση επιβάλλει.

Και μια ευχή: Μακάρι να αναρρώσει γρήγορα ο Γιώργος Γλυνός. Του είμαστε ευγνώμονες για τη σκληρή δουλειά του. Έβαλε την προσωπική του υγεία κάτω από το εθνικό συμφέρον.

Η Δήλωση των Τριών

Θα έχετε ακούσει για το κείμενο που δημοσίευσαν τρεις Υπουργοί της Κυβέρνησης στα websites τους σχετικά με την ανάγκη εκσυγχρονισμού του ελληνικού κράτους. Προσυπογράφω το κείμενο. Συμφωνώ με την ουσία αυτών που λέει. Πιστεύω στον εκδυτικισμό της Ελλάδος.

Δεν μπορώ όμως παρά να σημειώσω ορισμένα πράγματα.

Πρώτον, ο Λοβέρδος που υπογράφει το κείμενο μαζί με τους άλλους δύο, δεν είναι εκείνος που ήθελε να κάνει πίσω στην απαγόρευση του καπνίσματος και θα έκανε αν δεν έβαζε βέτο ο Παπανδρέου; Δεν είναι αυτός που ενώ μπορούσε να αναγκάσει τους ιατρούς στο ΕΣΥ να γράφουν μόνο την θεραπευτική ουσία και όχι το φαρμακευτικό σκεύασμα, συμβάλλοντας σε έναν μεγάλο βαθμό (αλλά όχι ολοκληρωτικά) στην κατάργηση της επιρροής των φαρμακευτικών εταιριών στον χώρο των Νοσοκομείων, έκανε πίσω; Δεν είναι αυτός που δεν τόλμησε να αγγίξει το περιθώριο κέρδους των φαρμακοποιών και να ανοίξει πραγματικά το επάγγελμα στον ελεύθερο ανταγωνισμό; Πώς συμβιβάζονται αυτά με τον εκσυγχρονισμό που ευαγγελίζεται το κείμενο που υπογράφει;

Δεύτερον, η Διαμαντοπούλου, ως Υπουργός Παιδείας, δεν είναι η καθ' ύλην αρμόδια να συντονίσει μια πολιτισμική μεταρρύθμιση ώστε να εναρμονιστούμε με τον υπόλοιπο Δυτικό Κόσμο όσον αφορά τα προγράμματα σπουδών; Σε μια εποχή που ο αρχηγός της συντηρητικής παράταξης απειλεί τη χώρα με οπισθοδρόμηση προβάλλοντας τις εθνικιστικές του ιδεοληψίες στο πρόγραμμα σπουδών των σχολείων και επιθυμώντας ένα υπερσυντηρητικό ίδρυμα (και πολλές φορές φιλοχουντικό) να λογοκρίνει τα εγκύκλια προγράμματα, είναι δυνατόν μια Υπουργός Παιδείας που θέλει να παρουσιάζεται ως εκσυγχρονίστρια να μην ανατρέπει τους συσχετισμούς στο επίπεδο της νοοτροπίας και της εκπαίδευσης μέσα από τον εκσυγχρονισμό των προγραμμάτων σπουδών;

Πώς να πιστέψω πως εννοούν οι άνθρωποι αυτοί αυτά που υπογράφουν, όταν τα έργα τους λένε άλλα;

Υ.Γ. Για τον Ραγκούση, όπως παρατηρήσατε, δεν έχω να γράψω κάτι

Υ.Γ. 2 Δε θέλω να μηδενίζω τη δουλειά που έχει γίνει. Για παράδειγμα, τόσο ο Εύδοξος και το ηλεκτρονικό πάσο, όσο και ο νόμος για τα ΑΕΙ, αποτελούν τομές που βοηθούν στι σύγκλιση της χώρας με τα υπόλοιπα κράτη της Δυτική Ευρώπης. Το ίδιο ισχύει και με τις εξετάσεις για την ιατρική ειδικότητα, αν τελικά ψηφιστεί όπως λέγεται μέσα στον μήνα, αλλά και τις αλλαγές στο ΕΣΥ και το ασφαλιστικό. Οι εν λόγω υπουργοί έχουν δώσει δείγματα εκσυγχρονιστικής γραφής.

Ωστόσο, ο εκσυγχρονισμός είναι βαθύτερη πολιτική φιλοσοφία και στάση ζωής και πρέπει να υπηρετείται με όλες τις αποφάσεις ενός Υπουργού. Περιμένω και άλλα έργα για να πειστώ για τον εκσυγχρονιστικό χαρακτήρα τους. Και, προς Θεού, όχι πισωγυρίσματα στην Ελλάδα των πελατειακών παραχωρήσεων και των μικροκομματικών συμφερόντων!

Η σημαντικότερη δήλωση της εβδομάδας

Η ατμόσφαιρα δεν είναι καλή και θυμίζει τη δεκαετία του 1930. Ερπων εθνικισμός, επιθετικός λαϊκισμός, φόβος για την παγκοσμιοποίηση, όλα αυτά θέτουν εν αμφιβόλω το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ζακ Ντελόρ


Δεν έχω χρόνο ούτε αντοχές να το αναλύσω. Αλλά θεωρώ και εγώ πως η κατάσταση είναι ρευστή και μπορεί να κινηθεί προς την ξενοφοβία και τον εθνικισμό και να υπονομεύσει, ακόμα και να καταργήσει, τις επιτυχίες της φιλελεύθερης δημοκρατίας των τελευταίων δεκαετιών. Λυπάμαι και φρίττω...

Μα δε με καταλαβαίνεις;

Ακούω την εξής σκέψη: Έχουν πέσει τα εισοδήματά μας σε έναν βαθμό που είναι οδυνηρός για μας. Γιατί υποστηρίζεις την κυβέρνηση; Δε μας καταλαβαίνεις;

Προφανώς και "σας" καταλαβαίνω. Και ενσυναίσθηση έχω, και στην ίδια μοίρα είμαι και εγώ από την άποψη των περικοπών και των φόρων. Όμως η σκέψη αυτή δεν παύει να βασίζεται στο συναίσθημα. Όσο και να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον, όσο και να λυπηθούμε για την πτώση των εισοδημάτων μας, όσο και να μελαγχολήσουμε, η πραγματικότητα συνεχίζει να μας κοιτάζει κατάματα. Λεφτά δεν υπάρχουν, οι αγορές δε μας δανείζουν άλλο, συνεχίζουμε να ζούμε πάνω από τις δυνατότητές μας, πρέπει να περικόψουμε τα ελλείμματά μας.

Το συναίσθημα είναι καλό αλλά δε θα δώσει λύση στο ζήτημα της χρηματοδότησης. Όσο και να συμφωνήσω πως βιώνουμε αυτή τη στιγμή κάτι κακό, η συμφωνία μου αυτή δεν πρόκειται να δημιουργήσει χρήματα εκ του μηδενός, το έλλειμμα θα συνεχίσει να υπάρχει και θα πρέπει να εξαφανιστεί σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Πολλοί συμπολίτες μου εθισμένοι σε μια κατά βάση συναισθηματική, και γι' αυτόν τον λόγο απλοϊκή, σκέψη, τσαντίζονται με τις περικοπές, αποδίδουν ευθύνες σε αυτούς που τις νομοθετούν και προτείνουν σαν λύση την αλλαγή, την ποινική δίωξη ή το... παλούκωμα των νομοθετών. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν. Αν η ροή της ιστορίας τρέχει προς αυτήν την κατεύθυνση, αν οδεύουμε προς μια Οκτωβριανή επανάσταση ή προς μια άνοδο των φασιστών στην εξουσία, ή προς οτιδήποτε, εγώ δεν μπορώ να το σταματήσω. Αν αυτά θέλει η πλειοψηφία, με γεια της με χαρά της. Αυτό όμως που πρέπει να καταλάβουν όλοι είναι πως η πραγματικότητα θα συνεχίσει να είναι η ίδια. Τα ελλείμματα δε θα εξαφανιστούν μαγικά, ούτε θα βρεθεί χρηματοδότηση από τον ουρανό. Για αυτό το ζήτημα έχουν λύση οι πάσης φύσεως "αγανακτισμένοι";

Το κακό είναι ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή διατυπωμένη λύση, πέρα από γενικολογίες του τύπου "να πληρώσουν οι πλούσιοι", ή "να μπουν φυλακή οι κλέφτες". Αυτές οι επιθυμίες δείχνουν πόσο ανώριμοι δημοκρατικά είμαστε σαν κοινωνία. Η δημοκρατική διαδικασία δεν είναι αποδεκτή στην ουσία της από μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού και αυτό είναι επικίνδυνο. Αλλά ας το αφήσω αυτό στην άκρη· δε στοχεύω να γίνω αναμορφωτής της συνείδησης του λαού. Επανέρχομαι στην πραγματικότητα και θα συνεχίσω να επαναφέρω το θέμα εκεί κάθε φορά που θα αλλάζει η συζήτηση και θα μπαίνει σε συναισθηματική βάση.

Στηρίζω την κυβέρνηση γιατί δίνει λύσεις. Επώδυνες μεν, αλλά λύσεις που βοηθάνε στο να κρατήσουμε όσο γίνεται από το βιωτικό μας επίπεδο και να συνεχίζει η χρηματοδότηση του ελληνικού κράτους. Μέχρι τώρα το κράτος χρηματοδοτήθηκε. Από το Μνημόνιο, ναι, αλλά χρηματοδοτήθηκε. Με θυσίες ναι, αλλά βρέθηκαν τα λεφτά. Με έναν πρωτόγνωρο μηχανισμό στήριξης που δεν προβλεπόταν από πουθενά και ήταν ενάντιος στις συμφωνίες που είχαν γίνει. Αυτό για μένα ήταν επιτυχία. Ακόμα και αν αύριο καταρρεύσουν τα πάντα, κερδίσαμε δυο χρόνια σχετικής ευημερίας. Και είμαι ευγνώμων για αυτά τα χρόνια.

Δε νομίζω πως πολλοί έχουν αντιληφθεί τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος. Αλλά πώς να τις αντιληφθούνε, όταν για χρόνια εθιστήκαμε να ακούμε για "μισθούς πείνας", για "κοινωνικές αδικίες", για "παράνομους νόμους", όταν είχαμε πειστεί πως το κράτος υπάρχει για να δίνει χρήματα και πως κάθε κοινωνική ομάδα που αντιδρά έχει δίκιο το οποίο έχει ισχύ νόμου; Πώς να καταλάβει αυτός που δε δέχεται τη νομιμότητα μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης ότι η απειλή που αντιμετωπίζει η χώρα είναι η βαλκανοποίηση, η απώλεια της έννομης τάξης με την ανάδειξη όχι του ΠΑΜΕ αλλά σπειρών από σκληρούς ποινικούς, ο απόλυτος, και όχι ο σχετικός, οικονομικός μαρασμός, το πισωγύρισμα σε δεκαετίες απόλυτης φτώχειας, όταν η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ευνοεί την επιπολαιότητα και τον συναισθηματισμό;

Εγώ καταλαβαίνω τον πόνο των συμπολιτών μου και αποδέχομαι πως κάποιοι μπορεί να παραγνωρίζουν τον δικό μου πόνο επειδή τσαντίζονται με αυτά που λέω. Ποιος καταλαβαίνει όμως ότι το να θέτεις τη συζήτηση για το μέλλον της χώρας σε συναισθηματική βάση είναι επιπολαιότητα που θα την πληρώσουμε πολύ σοβαρά; Ποιος έχει την ιστορική μνήμη για να ξέρει πως ο Θεός των Ελλήνων δεν τους έσωσε ποτέ από την Καταστροφή, και πως όσες φορές προκόψαμε το κάναμε επειδή εργαστήκαμε μεθοδικά και βάλαμε τη λογική να πρυτανεύσει; Ποιος με καταλαβαίνει και μένα;

Ψυχραιμία!

Είπα πριν πως ο Βενιζέλος έχει χάσει την ψυχραιμία του. Μεταξύ ενός Παπανδρέου που κάνει βαρυσήμαντες δηλώσεις όταν θεσμικά απαιτείται αλλά δεν καταφέρνει να ενώσει τους Έλληνες και ενός Βενιζέλου που κάνει επίσης βαρυσήμαντες ανακοινώσεις έχοντας όμως χάσει την ψυχραιμία του, δεν μπορούμε να βρούμε μια μέση λύση; Το σκεφτόμουν και επί Σημίτη: ο Πρωθυπουργός πρέπει σε κρίσιμες στιγμές να απευθύνεται στο Έθνος και να εξομολογείται εκ βαθέων, να ανοίγει την καρδιά του και να αγγίζει συναισθηματικά και λογικά τους Έλληνες, δείχνοντάς τους τι έχει μέσα του. Ίσως και να αυταπατώμαι και να φαντάζομαι τους Έλληνες καλύτερους από ό,τι είναι, να νομίζω δηλαδή πως θα ανταποκριθούν αν ο Πρωθυπουργός με ειλικρίνεια τους εξηγήσει την κατάσταση και τις σκέψεις του, αλλά προσωπικά δε θα περιοριζόμουν στις θεσμικές ανάγκες δημόσιας παρουσίας μου, αλλά θα άνοιγα την καρδιά μου ώστε να πείσω τον κόσμο να με ακολουθήσει στις κρίσιμες αλλαγές που θα επεδίωκα.

Αυτό που καταλόγιζα στον Σημίτη το καταλογίζω και στον Παπανδρέου. Η επικοινωνία που έχει με τον κόσμο δεν αρκεί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπάρχει και κάτι που θα αρκούσε αν γινότανε. Αλλά το πράγμα με τον Βενιζέλο ξεφεύγει απ' αλλού. Όπως είδαμε και στις εσωκομματικές εκλογές, ο Βενιζέλος χάνει πολύ εύκολα την ψυχραιμία του. Θυμώνει και λέει πράγματα που δεν είναι σωστό να ειπωθούν, είτε αυτά είναι τα αλαζονικά "ως μελλοντικός αρχηγός της παράταξης τον συγχωρώ" είτε αυτά τα τελευταία που είπε σήμερα στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, να ρίξουν δηλαδή την κυβέρνηση αν την θεωρούν αναποτελεσματική και έχουσα απολέσει το ηθικό της έρεισμα για τις αλλαγές που επιφέρει.

Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ είναι αυτοί που με την ψήφο τους έχουν στηρίξει τη χώρα στην κρίσιμη για το Γένος αυτή περίοδο. Είναι ντροπή να τους τη λες και από πάνω όπως κάνει ο Βενιζέλος. Ξέρω πόσο δύσκολο είναι το έργο του Υπουργού Οικονομικών. Το λέω από τότε που ήταν Υπουργός ο Παπακωνσταντίνου. Καταλαβαίνω πως όταν δεν έχεις εναλλακτικές, όταν είσαι κολλημένος στον τοίχο, οι κριτικές απ' έξω σε κάνουν να χάνεις την ψυχραιμία σου. Αλλά η δουλειά του Υπουργού των Οικονομικών είναι να διατηρεί την ψυχραιμία του και να προσπαθεί να πείσει και να ενώσει, όχι να βάζει εκβιαστικά διλήμματα. Αυτά έχουν ήδη μπει από την Ιστορία και οι βουλευτές τα γνωρίζουν. Το να σπρώχνει και άλλο το μαχαίρι μέσα στην πληγή μόνο αυτοκαταστροφικό μπορεί να θεωρηθεί.

Για τους υψηλόμισθους δημοσίους υπαλλήλους

Όσο περνάνε τα χρόνια, γίνομαι όλο και πιο μαλακός. Αυτές τις μέρες σκέφτομαι τις περικοπές που γίνονται σε δημοσίους υπαλλήλους που έπαιρναν υψηλότερες αμοιβές από τους υπόλοιπους. Οι άνθρωποι αυτοί ήξεραν πως είχαν έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής, με συγκεκριμένες αμοιβές, είχαν κάνει ανοίγματα με βάση τις αποδοχές τους και είχαν φτιάξει τη ζωή τους με έναν τρόπο. Τώρα βλέπουν τη ζωή τους να ανατρέπεται ριζικά, γιατί αυτοί υφίστανται τις μεγαλύτερες και δραστικότερες περικοπές από όλους, με αποτέλεσμα να τινάσσεται στον αέρα ο οικογενειακός τους προγραμματισμός.

Ή, για να το πω πιο απλά, τι θα γίνει με τα δάνεια; Τι θα γίνει με τα παιδιά που ήδη σπουδάζουν στην επαρχία; Είναι άλλωστε κοινή γνώση πως οι δημόσιοι υπάλληλοι χρησιμοποίησαν τα χρήματά τους για να φτιάξουν σπίτια και να προσφέρουν στις οικογένειές τους. Σε αντίθεση με άλλες χώρες, στην Ελλάδα έχουμε μανία με την ιδιοκτησία κατοικίας και με το να προσφέρουμε μόρφωση, σπίτια και αμάξια στα παιδιά μας, με αποτέλεσμα η ραγδαία μείωση του βιοτικού επιπέδου να έχει σημαντικές επιπτώσεις στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς.

Όλα αυτά έπρεπε να τα σκεφτεί ο Βενιζέλος, ο οποίος δείχνει να έχει χάσει την ψυχραιμία του. Η κατάσταση είναι εξαιρετικά άσχημη. Αυτό το ξέραμε και με τον Παπακωνσταντίνου. Αλλά αυτός δεν είναι λόγος να χάνει ο Υπουργός Οικονομικών την ψυχραιμία του και να τα βάζει με τη μονιμότητα στο δημόσιο και τις αποδοχές των υπαλλήλων του υπουργείου του. Στο ενιαίο μισθολόγιο θα έπρεπε να γίνει ειδική μέριμνα ώστε η μείωση του εισοδήματος να γίνει σταδιακά και να επιμεριστεί σε όλα τα στρώματα του δημόσιου τομέα, αντί να κατακρεουργούνται (μιλώντας πάντα ποσοστιαία) συγκεκριμένες μερίδες υψηλόμισθων δημοσίων υπαλλήλων.

Το να απευθύνεσαι στην κοινωνία και να στρέφεις ένα μεγάλο κομμάτι της απέναντι σε συγκεκριμένη μισθολογική ομάδα δε συμβάλει στην αίσθηση εθνικής ενότητας που πρέπει να έχουμε σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.

Τι δικαιοσύνη έχουμε...

Η σημερινή αποφυλάκιση των μελών του Επαναστατικού Αγώνα με τσαντίζει τρομερά. Οι δικαστικές αρχές της χώρας, στο ανώτατο επίπεδο, έχουν επανειλημμένα αποδειχθεί επικίνδυνες για τον τόπο.

Θυμηθείτε τι γίνεται τα τελευταία χρόνια. Επιχειρηματίες που διαπλέκονται με τη Δεξιά το σκάνε στο εξωτερικό. Σκάνδαλα που σχετίζονται με δεξιούς πολιτικούς κουκουλώνονται. Γίνονται πολιτικές παρεμβάσεις εναντίον των Σοσιαλδημοκρατών. Οι πρωταίτιοι της Μικρασιατικής Καταστροφής αθωώνονται. Νονοί του αθλητισμοί αφήνονται ελεύθεροι να το σκάσουν. Τρομοκράτες αποφυλακίζονται.

Μερικοί τύποι δεν είναι απλά ανεπαρκείς ή κακοήθεις. Είναι και επικίνδυνοι.

Οι ευθύνες του κυρίου Λούλη

Βγάζει, λένε, βιβλίο ο Γιάννης Λούλης. Στο οποίο, άκουσον άκουσον, παρομοιάζει τον Καραμανλή με τον Σημίτη. Οι μεταρρυθμίσεις που έκανε ο Σημίτης, τα έργα που έκανε, θέλουν εκατοντάδες σελίδες για να καταγραφούν. Ο Καραμανλής, από την άλλη πλευρά, άφησε μια λευκή σελίδα στην ελληνική ιστορία. Ούτε μεγάλα έργα, ούτε σημαντικές μεταρρυθμίσεις, ούτε νόμοι που άλλαξαν τη ζωή μας στο καλύτερο. Τίποτα. Απλά δεν κυβερνούσε. Το να παρομοιάζεις το Τίποτα με τον Σημίτη είναι τουλάχιστον προκλητικό.

Δείλιασε, λέει, ο Σημίτης, μπροστά σε μεταρρυθμίσεις όπως το Ασφαλιστικό. Το ίδιο έκανε και ο Καραμανλής. Άρα μοιάζουν. Μετά από αυτόν τον απίθανο συλλογισμό, τι να πει κανείς!

Το ένα στο οποίο διαφωνώ με τον Γιάννη Λούλη είναι αυτό. Ότι παρομοιάζει τον μεγάλο μεταρρυθμιστή και εκσυγχρονιστή Σημίτη με τον άφαντο, άσχετο και με μηδαμινή παραγωγή έργου Καραμανλή. Το άλλο είναι ότι δεν κάνει την αυτοκριτική του, δεν αναγνωρίζει τις ευθύνες του για τα χάλια που έχει τώρα η πατρίδα μας. Βοήθησε με το έργο του στο να κερδίσει η Νέα Δημοκρατία τις εκλογές και μάλιστα δύο φορές. Με τον τρόπο αυτό συνέβαλε στη σημερινή κατάσταση της χώρας. Δεν είναι ανάγκη να συμμετέχει κανείς στη διαχείριση της εξουσίας για να έχει ευθύνες. Όταν βοηθάς να βγουν στην κυβέρνηση οι ανεπρόκοποι, τότε έχεις μερίδιο των ευθυνών.

Συγχαρητήρια, για άλλη μια φορά, στην Ελληνική Αστυνομία

Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έχει εξελιχθεί σε Υπουργείο - πρότυπο. Από τότε που ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ τη διακυβέρνηση καθημερινά ακούμε για συλλήψεις, εξαρθρώσεις οργανώσεων, προσαγωγές κακοποιών.

Θυμίζω, επειδή έχω καλή μνήμη, πως ο Καραμανλής πριν το 2004 κατηγορούσε τον Σημίτη ότι μας είχε κάνει Αλβανία στον τομέα της αστυνόμευσης και της προστασίας του πολίτη και μόλις ανέλαβε η ΝΔ την εξουσία η εγκληματικότητα ξέφυγε από κάθε έλεγχο και ξεπέρασε κάθε αρνητικό προηγούμενο με επιστέγασμα το κάψιμο του κέντρου της Αθήνας ενώ η αστυνομία κοίταζε από τις οθόνες της τηλεόρασης. Αυτό το μπάχαλο είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να μαζευτεί. Παρόλα αυτά, το ΠΑΣΟΚ, με τον Χρυσοχοΐδη πρώτα και με τον Παπουτσή τώρα έχει κάνει σοβαρή δουλειά. Πάνε οι τρομοκρατικές οργανώσεις που ταλάνισαν τη χώρα, πάνε οι σπείρες στους σταθμούς του ΗΣΑΠ, κλπ κλπ.

Το τελευταίο σημαντικό επίτευγμα της Ελληνικής Αστυνομίας είναι η σύλληψη των κακοποιών με τα Καλάσνικοφ. Από σήμερα κοιμόμαστε πιο ήσυχοι. Ένα μεγάλο μπράβο στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη γιατί πάταξε αυτό το καρκίνωμα, αυτούς τους πωρωμένους κακοποιούς που δεν υπολόγιζαν τίποτα προκειμένου να κάνουν τις ληστείες τους.

Τα άλλα, η εξιχνίαση της μεγάλης ληστείας στο Αεροδρόμιο που έγινε με αστραπιαίες ταχύτητες κλπ, αποτελούν λεπτομέρειες μπροστά σε αυτή τη σημαντική επιτυχία. Όλα αυτά δείχνουν πως όταν γίνεται σοβαρή δουλειά, τα πράγματα αλλάζουν και η χώρα γίνεται καλύτερη. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι.

Το μόνο παράπονο που έχω από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, που αποτελεί ουσιαστικά και πολιτική διαφωνία, είναι η θέση τους για ανοχή στα φαινόμενα ανομίας που παρατηρούνται από το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τις λοιπές δυνάμεις που υπονομεύουν το δημοκρατικό πολίτευμα. Πιστεύω πως δεν είναι σωστό κάποιος να παρανομεί χωρίς να υφίσταται τις κυρώσεις του νόμου. Επομένως όλοι αυτοί οι τζάμπα μάγκες που κάνουν επανάσταση στις πλάτες της κοινωνίας έπρεπε να είχαν αντιμετωπιστεί σαν να είναι ίσοι με τους υπόλοιπους από εμάς απέναντι στον νόμο και όχι σαν να μπορούν να παρανομούν επειδή έτσι τους κάπνισε.

Αλλά αυτή η πολιτική διαφορά δε μειώνει το σημαντικό έργο της Αστυνομίας. Μπράβο τους!

Ο Πρωθυπουργός που δεν κυβερνά!;!;!

Καλά, το ότι έχουμε τρελαθεί τελείως είναι δεδομένο. Έχω φτάσει στο σημείο να αμφιβάλλω αν έχει νόημα να σχολιάζω τις φαντασιώσεις ορισμένων. Εσχάτως, λένε, δεν κυβερνά ο Παπανδρέου. Έχει αναθέσει την διακυβέρνηση στον Βενιζέλο.

Ένας Πρωθυπουργός που υποτίθεται έχει αποσυρθεί, ακυρώνει ταξίδι στις ΗΠΑ για να συγκαλέσει κυβερνητική επιτροπή, να συναντηθεί με Ρομπάι και Σαρκοζί, να μεταβεί στο Βερολίνο, να συγκαλέσει Υπουργικό Συμβούλιο, να ξανασυγκαλέσει Υπουργικό Συμβούλιο, να κλείσει τη συμφωνία με τον Εμίρη του Κατάρ και να κάνει αλλεπάλληλες συναντήσεις με ομάδες βουλευτών του ΠΑΣΟΚ από όλα τα μέρη της Ελλάδας.

Δηλαδή αν δεν είχε αποσυρθεί τι παραπάνω θα έκανε; Διαπραγματεύσεις με τους Αρειανούς;

Πόσο τραγικό είναι όλοι αυτοί που δε λέγανε κουβέντα όταν έκανε χρόνια να συγκληθεί υπουργικό συμβούλιο επί Νέας Δημοκρατίας να λένε ότι ο Παπανδρέου παρέδωσε την εξουσία στον Βενιζέλο;

Λίγο ακόμα και θα αρχίσω να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο με τον τρόπο που σκέφτονται πολλοί συμπολίτες μου!

Βυζαντινισμοί...

Κυρίες και κύριοι έρχονται και έχουν άγριες διαθέσεις.

Διάβασα, όσο άντεξα, την εγκύκλιο του Μητροπολίτη Μεσογαίας για την οικονομική κρίση των νοικοκυριών (αλλά όχι για την οικονομική κρίση του κράτους). Ο απίστευτος αυτός τύπος, γνωστός για τις διασυνδέσεις του στην Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει το θράσος να κάνει ευθεία πολιτική παρέμβαση τη στιγμή που το σύστημα εξουσίας με το οποίο... πλέχτηκε, είναι αυτό που μας οδήγησε στην κατάρρευση.

Οι πολιτικές ανησυχίες του Μητροπολίτη ήταν διαφορετικές όταν την κυβέρνηση κατείχαν τα πνευματικά του τέκνα. Τώρα όμως πρέπει να γίνει επανάσταση, όχι γιατί κατέρρευσε το... επανιδρυθέν κράτος, αλλά γιατί μπαίνουν φόροι.

Με τσαντίζουν οι ειρωνείες της ζωής. Επίσημα, ο μητροπολίτης υπηρετεί κάποιον που φέρεται να δήλωσε "απόδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι". Δεν μπορεί να γίνει πιο σαφές. Έφεραν, λέει, στον σαρκωμένο, κατά την Εκκλησία, Θεό, χρήματα της εποχής και εκείνος τους ρώτησε τίνος η φάτσα είναι πάνω. Όταν του είπαν πως στα λεφτά απεικονίζεται ο Καίσαρας, τους είπε να δώσουν στον Καίσαρα αυτά που του ανήκουν. Και όμως, από τότε οι μητροπολίτες του προτιμούν να συσσωρεύουν χρήμα και να υπερασπίζονται αυτά που θεωρητικά ανήκουν στον... Καίσαρα.

Με την πολιτική παρέμβαση του μητροπολίτη επιχειρείται η ανατροπή της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνηση, η επιστροφή των συντηρητικών στην εξουσία, γεγονός που μάλλον θα οδηγήσει σε έξοδο της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ και την τελική καταστροφή της χώρας, με επιστροφή σε... μεσαιωνικές συνθήκες. Αυτή είναι η κατάληξη πάσης φύσεως βυζαντινισμών. Εύχομαι η κοινωνία να μην επιλέξει για άλλη μια φορά το περιθώριο της ιστορίας, όπως έκαναν οι προκάτοχοι του μητροπολίτη το σωτήριο(;) έτος χίλια τετρακόσια πενήντα τρία.

Στη γραμμή Σαμαρά, πιστεύει ο μητροπολίτης πως ο Θεός δε θα μας αφήσει. Αυτός είναι ο επίλογος της εγκυκλίου του. Και όμως, "ο Θεός" μας άφησε για αιώνες όταν κάναμε την λάθος ιστορική επιλογή να προτιμήσουμε τους Οθωμανούς από τους Δυτικούς, την Ανατολή αντί για τη Δύση. Οι μητροπολίτες, όπως και οι εθνικιστές αρχηγοί κομμάτων, δεν απασχολούνται με λεπτομέρειες όπως είναι η ιστορική πραγματικότητα. Βρισκόμενοι στον κόσμο τους, ασχολούνται με μεταφυσικές φαντασιώσεις, στις οποίες εκείνοι είναι οι ήρωες της ιστορίας και όλο το σύμπαν υποκλίνεται στην αφεντιά τους. Για εμάς όμως, τον απλό κόσμο, η ιστορία πρέπει να διδάσκει μαθήματα απαραίτητα για την υπεράσπιση του τρόπου ζωής μας.

Η ανίκανη ελληνική δεξιά υποστηρίζεται από πολυάριθμους παράγοντες σε όλα τα επίπεδα της ζωής. Η περιθωριοποίηση της χώρας και το πισωγύρισμα σε άλλες εποχές αποτελεί σταθερό στόχο διαφόρων προσώπων. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να το πετύχουν.

OMG θες να πεις πως δεν φταίει για όλα το Δημόσιο;

Σοκ σήμερα με την απαίτηση της Τρόικας για μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Μέχρι τώρα τα μέσα ενημέρωσης κοιμούνταν μακάρια τον ύπνο του δικαίου νομίζοντας πως καθάρισαν ρίχνοντας τα πάντα στους δημοσίους υπαλλήλους. Και ξαφνικά ανακαλύπτουν πως οι ξένοι έχουν διαφορετική άποψη, πως θεωρούν τεράστιο πρόβλημα την έλλειψη ανταγωνιστικότητας που χαρακτηρίζει τον ελληνικό ιδιωτικό τομέα σε σχέση με άλλους ιδιωτικούς τομείς.

Φυσικά, η μείωση των μισθών είναι η εύκολη λύση για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Και ναι, θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση. Αυτά ας τα χωνέψουμε όσο είναι καιρός για να μην εκπλησσόμαστε σε μερικούς μήνες από αυτά που θα έχουν συμβεί. Η δύσκολη λύση, μια λύση που δεν μπορεί να δοθεί από ένα επιτελείο ξένων ειδικών, είναι η πλήρης αναδιάρθρωση του ιδιωτικού τομέα ώστε να παράγει προϊόντα που είναι ανταγωνιστικά λόγω της ποιότητάς τους και όχι λόγω της τιμής τους.

Δεν φροντίσαμε όσο ήταν καιρός να φτιάξουμε έναν ιδιωτικό τομέα καινοτόμο. Ο ιδιωτικός τομέας στράφηκε στο δημόσιο, κατάντησε "ευρύτατος δημόσιος τομέας". Τώρα λουζόμαστε τις επιπτώσεις των επιλογών μας. Όπως στρώνεις κοιμάσαι, και εμείς, ζαλισμένοι από το πάρτι του χρήματος που έρεε από τα δημόσια ταμεία, κάναμε άσχημο στρώσιμο και ξαφνικά νιώθουμε πόνους τώρα που μας ξυπνάει βίαια η πραγματικότητα.

Το "αλλάζουμε ή βουλιάζουμε" ήταν περισσότερο εύστοχο από όσο φαντάζονταν ορισμένοι. Το ζήτημα τώρα είναι αν είναι πολύ αργά για αλλαγές και αν έχουμε τη δύναμη που απαιτείται για να αλλάξουμε τη χώρα μας πριν ανατραπεί βίαια η εκτέλεση του προϋπολογισμού από αδυναμία πληρωμής εκ μέρους του δημοσίου.

Να το πούμε απλά

Νιώθω πως κάποια πράγματα πρέπει να ειπωθούν απλά ώστε να μην βρίσκουμε προφάσεις για αμαρτίες αργότερα. Είναι σχεδόν βέβαιο πως θα έρθουν και άλλα σκληρά μέτρα στην χρονιά που έρχεται. Είναι άγνωστο ποια θα είναι αυτά τα μέτρα. Είναι επίσης άγνωστο αν θα προλάβουν να αποδώσουν ή αν θα πεταχτούμε έξω από την ευρωζώνη στο μεταξύ.

Αυτό όμως που πρέπει να αποφασίσουμε σαν έθνος είναι αν αξίζει τον κόπο να δώσουμε τη μάχη όλη μαζί για να μην χάσουμε τις δόσεις των δανείων και για να τηρήσουμε τις συμφωνίες που κάναμε για τη μείωση του ελλείμματος και του χρέους με τους εταίρους μας. Αυτό πρέπει να το αποφασίσουμε γνωρίζοντας πως οι θυσίες που κάναμε δεν αρκούν και πως χρειάζονται και άλλες θυσίες.

Προσωπικά, δηλώνω πρόθυμος να στηρίξω την προσπάθεια να διασωθεί η χώρα και να αποφύγει την κατάρρευση και είμαι έτοιμος να συνεισφέρω όπως μου ζητηθεί. Έχω αποδεχτεί τον αναγκαίο, για τη διατήρηση της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, δηλαδή ενός επιπέδου ζωής που μας κατατάσσει στα ανεπτυγμένα κράτη του πλανήτη, χαρακτήρα των μέτρων που πάρθηκαν και με προθυμία κατέβαλα το μερίδιο που μου αναλογεί εκ του νόμου και διατίθεμαι να συνεχίσω να κάνω το ίδιο όσο χρειαστεί.

Πιστεύω πως καθένας από μας πρέπει να κάτσει και να το σκεφτεί σοβαρά και να καταλήξει σε ορισμένα συμπεράσματα για την στάση του και για τις προτεραιότητές του. Είναι ανάγκη να δώσουμε εθνική απάντηση απέναντι στην πρόκληση που αντιμετωπίζουμε, ακριβώς γιατί το πρόβλημα μας απειλεί και μας επηρεάζει όλους.

Κακοήθεια άνευ προηγουμένου

Το τι έχει ακούσει ο Παπανδρέου δε λέγεται. Τέτοια εμπάθεια δεν έχω ξαναδεί να εκφράζεται τόσο ελεύθερα από πολίτες διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων. Τόσες βρισιές για το πρόσωπό του, για την μάνα του, για την αδερφή του, τόσα υπονοούμενα δεν έχουν ακουστεί για άλλον πολιτικό τα τελευταία είκοσι χρόνια. Έχει ανοίξει ένας πελώριος βόθρος στη χώρα μέσα από τις ψυχές πολλών ανθρώπων που με αυτοκαταστροφική μανία κατηγορούν τον άνθρωπο που σηκώνει τον Σταυρό του Μαρτυρίου και καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες να σώσει τη χώρα για ό,τι κακό μπορεί να φανταστεί κανείς.

Τελικά ο εμφύλιος δεν έχει τελειώσει. Απλά έχει αλλάξει μορφή. Το διακύβευμα εξακολουθεί να είναι η Δημοκρατία.

Μακάρι ο Παπανδρέου να αντέξει και να φέρει σε πέρας το δύσκολο έργο που η μοίρα του έδωσε. Όπως και να έχει, τον ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για τις θυσίες που κατέβαλε και καταβάλλει υπέρ της πατρίδος.

Προσυπογράφουμε

"Το διακύβευμα της περιόδου που διανύουμε είναι εξαιρετικά κρίσιμο. Πέρα από την αγωνία και την αδυναμία ενός σημαντικού μέρους της κοινωνίας να ανταποκριθεί στα οικονομικά βάρη, κανείς δεν αγνοεί τις οδυνηρές συνέπειες μιας ενδεχόμενης χρεοκοπίας και κανείς δεν μπορεί να υποτιμά τις μη-αναστρέψιμες επιπτώσεις της για την Ελλάδα. Ο ελληνικός λαός και η κυβέρνηση, μέχρι σήμερα κατάφεραν να αποτρέψουν μια ανεξέλεγκτη πορεία. Ωστόσο, η στάση της αντιπολίτευσης αποδεικνύεται πολύ κατώτερη των περιστάσεων. Ενώ οι συνθήκες επιβάλλουν εθνική συσπείρωση, τα κόμματα της ιστορικής αριστεράς οχυρώνονται στη διαμαρτυρία, με στερεότυπες ρητορείες και ευχολόγια.

Η Νέα Δημοκρατία από την πλευρά της, έχει αποκλειστική στόχευση να γίνει, πάση θυσία, ο αρχηγός της πρωθυπουργός της Ελλάδας, θέλοντας να αγνοεί ότι «επαναδιαπραγμάτευση» με δανεικά, συνεπάγεται νέα συμφωνία αλλά με ακόμα πιο δυσμενείς όρους. Η δήλωση του κ. Αντώνη Σαμαρά, ότι θα επιδιώξει επαναληπτικές εκλογές όσες φορές και αν χρειαστεί, θυμίζει τους επίδοξους αυτοκράτορες της όψιμης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που μηχανορραφούσαν για τον θρόνο, αντί να αντιμετωπίσουν την επέλαση των βαρβάρων.

Η Ελλάδα όμως δεν αξίζει μια τέτοια μοίρα. Η αποφυγή της χρεοκοπίας, αλλά ταυτόχρονα και η συνέχιση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας μας, είναι η μόνη αποδεκτή προοπτική. Αυτή την προοπτική θεωρούμε καθήκον μας να στηρίξουμε. Ωστόσο, για να έχει νόημα η στήριξη στην κυβερνητική προσπάθεια και να ενσωματώνει η προσπάθεια αυτή τις εύλογες ανησυχίες των πολιτών, επιβάλλεται να διευκρινίσουμε τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες υλοποιείται. Τρεις είναι αυτές οι βασικές προϋποθέσεις.

Δέσμευση για το αποτέλεσμα: Τα σκληρά μέτρα λιτότητας πρέπει να συνδεθούν ρητά με συγκεκριμένο στόχο, ο οποίος θα αποτελεί ξεκάθαρη οριστική και αμετάκλητη δέσμευση. Στόχος που θα αποτελέσει κυριολεκτικά «συμβόλαιο» με τους πολίτες: η χώρα να μπει σε τροχιά πρωτογενούς πλεονάσματος την άνοιξη του 2012, συνεχίζοντας την πορεία που είχε ως αποτέλεσμα να μειωθεί το πρωτογενές έλλειμμα από 24 δισ. € το 2009, σε 11 δισ. € το 2010 και περίπου 2 δισ. € το 2011. Αυτή η τροχιά είναι ο απαραίτητος όρος για την ανάπτυξη. Πράγματι, ο μεγάλος ασθενής της ελληνικής πραγματικότητας είναι το Δημόσιο. Η επίτευξη του στόχου αυτού, θα αποδείξει ότι το ελληνικό δημόσιο είναι βιώσιμο. Το πλεονασματικό ισοζύγιο, για πρώτη φορά μετά από 12 χρόνια, θα ανοίξει το δρόμο στην αξιοποίηση των πολλαπλών δυνατοτήτων της χώρας μας.

Μέτρα με όρους δικαιοσύνης και με διάλογο: Τα μέτρα λιτότητας πρέπει να είναι όσο γίνεται πιο δίκαια (ή τουλάχιστον όσο λιγότερο άδικα). Η διανομή των βαρών πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο ουσιαστικής συζήτησης, έστω και στο χρονικά περιορισμένο πλαίσιο που διαθέτουμε, όχι αδιαπραγμάτευτη και τελεσίδικη αναγγελία.

Κυβέρνηση αποφασισμένη και αποτελεσματική: Πέρα από τις αδυναμίες της ευρωπαϊκής ηγεσίας να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της ευρωζώνης, είναι δεδομένο ότι στη σημερινή κατάσταση έχουν συμβάλει και οι σημαντικές καθυστερήσεις της κυβέρνησης. Οι υπουργικές αμφιθυμίες, η αναβλητικότητα, οι προσπάθειες ετεροπροσδιορισμού μέσα στο κομματικό πλαίσιο είναι μερικές από τις αιτίες καθυστέρησης.

Είναι πλέον επιτακτικό να μπουν στην άκρη ψευδοδιλήμματα και προσωπικές πρακτικές, που μόνο μεταχρονολογούν τις αναγκαίες αποφάσεις, με μεγαλύτερο όμως κόστος για όλους. Και ενώ ορισμένοι υπουργοί μάχονται αποφασιστικά χωρίς να υπολογίζουν το πολιτικό κόστος, άλλοι δεν ακολουθούν αυτό το δρόμο. Θεωρούμε πλέον επιβεβλημένο, όσα μέλη της κυβέρνησης δεν αντέχουν την πίεση των περιστάσεων ή βάζουν σε προτεραιότητα την προσωπική τους πορεία, να αποχωρήσουν απ’ αυτή.

Η κρισιμότητα της κατάστασης επιβάλλει ατομικές και συλλογικές υπερβάσεις. Αυτές πρέπει να γίνουν με τους ξεκάθαρους στόχους και τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις που αναφέραμε. Αν οι υπερβάσεις αυτές υλοποιηθούν, η έξοδος από την κρίση μπορεί να βρίσκεται πιο κοντά απ’ ότι νομίζουμε. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν θα χάσει η κυβέρνηση ή κάποια συγκεκριμένη παράταξη, αλλά η Ελλάδα στο σύνολό της."

Τα θερμά μου συγχαρητήρια στους δυο νέους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που έγραψαν την παραπάνω ανοιχτή επιστολή στον Γ. Παπανδρέου. Ο Οδυσσέας Βουδούρης, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στη Μεσσηνία και ο Αθανάσιος Οικονόμου, βουλευτής Ιωαννίνων, μιλούν με παρρησία και υπερασπίζονται το δημόσιο συμφέρον. Μας θυμίζουν ότι το μεγαλύτερο μέρος των βουλευτών της παρούσης Βουλής είναι νέοι βουλευτές που σηκώνουν τον σταυρό του μαρτυρίου καθώς έχουν να αντιμετωπίσουν τη δυσκολότερη οικονομική κρίση μετά τον Πόλεμο και την οργή των πολιτών που τους χρεώνουν όλα τα λάθη και τα αδικήματα που διαπράχθηκαν από πολιτικά πρόσωπα από την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας.

Τους εύχομαι καλό κουράγιο στο δύσκολο έργο τους και τους λέω πως δεν είναι μόνοι τους. Υπάρχει κόσμος που τους στηρίζει και ζητά από αυτούς να συνεχίσουν την καλή δουλειά.

Περί δημοκρατικής νομιμοποίησης

Δημοκρατική νομιμοποίηση συνταγματικά δίνεται σε μια κυβέρνηση με τις εκλογές. Και το 2009, το ΠΑΣΟΚ απέσπασε τη δημοκρατική εκείνη πλειοψηφία που επιτρέπει στην κοινοβουλευτική του ομάδα να αποφασίζει για την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό της χώρας.

Δεν έχει καμία σημασία συνταγματικά, δηλαδή δημοκρατικά, το ότι η κατάσταση άλλαξε από τις εκλογές ως σήμερα. Μια κυβέρνηση εκλέγεται για να διαχειριστεί και προβλήματα που ανακύπτουν κατά τη θητεία της. Αλίμονο αν στερείτο δημοκρατικής νομιμοποίησης για να επιλύσει ή να διαχειριστεί προβλήματα που δεν υπήρχαν όταν έγιναν οι εκλογές.

Ακόμα και αν τα προβλήματα είναι άνευ προηγουμένου, όπως είναι η διακοπή της δανειοδότησης της χώρας από τις αγορές, η δημοκρατική νομιμοποίηση δε χάνεται. Βέβαια, ο κόσμος μπορεί να έχει στενοχωρηθεί, να έχει πέσει σε κατάθλιψη, να έχει ταραχθεί ακόμα και να έχει πανικοβληθεί. Ενδεχομένως πολύ να αισθάνονταν πιο άνετα άμα γίνονταν εκλογές και εξέφραζαν τις επιθυμίες τους για την πορεία που θέλουν να πάρει ο τόπος. Όλα αυτά είναι ανθρώπινα και κατανοητά. Όμως σε καμία περίπτωση δεν αναιρούν την δημοκρατική νομιμοποίηση που έλαβε η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ να οδηγήσει τη χώρα μέσα από τις δυσκολίες της τετραετίας 2009-2013.

Η σπουδαιότερη είδηση της χρονιάς

Το CERN δημοσίευσε πως κατά τη διάρκεια μιας σειράς πειραμάτων πάνω στα νετρίνο, μέτρησαν ταχύτητες που ξεπερνούν αυτήν του φωτός, ανακαλύπτοντας για πρώτη φορά σωματίδια που αντιβαίνουν στη θεωρία της Σχετικότητας του Άινσταιν.

Αν τα δεδομένα επαληθευτούν και από άλλα πειράματα, θα πρόκειται για έναν σεισμό στη Φυσική και για μια τεράστια πρόκληση στην προσπάθειά μας για κατανόηση του πώς λειτουργεί ο κόσμος.

Είναι εκτίμησή μου τον τελευταίο καιρό πως οι θεωρίες οι σχετικές με το φως μπορούν να προσφέρουν πολλά στην κατανόηση που έχουμε για το σύμπαν. Όταν με την κβαντομηχανική φτάνουμε σε άυλες κατανοήσεις της υλικής πραγματικότητας, τότε το άυλο φως μπορεί να είναι περισσότερο συγγενικό με την ύλη από όσο νομίζαμε. Όπως και να έχει, τα νέα δεδομένα είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Τόσο, που καταφέρνουν να με βγάλουν από την κατάθλιψη της καθημερινής πολιτικής επικαιρότητας και να ανανεώσουν το ενδιαφέρον μου για τη φύση του σύμπαντος.

Υπομονή!

Λίγοι μήνες μείνανε! Η χρονιά φεύγει. Άμα κλείσουμε το έτος με πρωτογενές έλλειμμα ενάμισι δις, θα είναι πολύ εύκολο να το μηδενίσουμε του χρόνου και να βγούμε από το τούνελ. Το βασικό είναι οι δόσεις να συνεχίσουν να δίνονται, τα μέτρα να αποφέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, να κλείσει το έτος και να ξεκινήσουμε με τη νέα χρονιά τα τελευταία βήματα που θα μας βγάλουν από το σκοτάδι και θα φέρουν το πρωτογενές πλεόνασμα.

Δεν υποτιμώ τη δυσκολία της εξοικονόμησης ενάμισι δις. Αλλά είναι πολύ πιο εύκολο από τα δισεκατομμύρια που χρειάστηκε να εξοικονομήσουμε μέχρι σήμερα. Αν δεν λυγίσουμε ή δεν αποφασίσουμε να αυτοκτονήσουμε μέχρι τότε, αν η Ευρώπη αντέξει και δε σπάσει υπό το βάρος των αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων και των οξέων προβλημάτων, τότε θα βγούμε από το πηγάδι και θα σταθούμε στα πόδια μας. Φτωχότεροι, αλλά όχι διαλυμένοι. Με προοπτικές ανάπτυξης σε μια ισχυρή οικονομία. Στις 30 πλουσιότερες χώρες του κόσμου.

Ύφεση

Ακούμε διαφόρους δυο χρόνια τώρα να φωνάζουν για την ύφεση. Τώρα να δεις ύφεση, με τόσους δημοσίους υπαλλήλους να βλέπουν τους μισθούς τους να τσεκουρώνονται ή να βγαίνουν σε εργασιακή εφεδρεία, με το πετρέλαιο θέρμανσης να εξισώνεται με το κίνησης, με τις περικοπές στις συντάξεις και τα υπόλοιπα μέτρα.

Ο πνιγμένος απ' τα μαλλιά του πιάνεται!

Παραλογισμοί.

Βγαίνουν στελέχη της Στατιστικής Υπηρεσίας και καταγγέλλουν την Κυβέρνηση για παραποίηση στοιχείων. Και με λίγο σπρώξιμο από τον αριστερό, αρχικά, τύπο και μετά και από τον δεξιό, πολλοί πολίτες μιλάνε για το μέγα σκάνδαλο του ΠΑΣΟΚ.

Τι λένε δηλαδή; Πως το ΠΑΣΟΚ σκόπιμα παραποίησε τα στοιχεία για να βάλει μέτρα. Γιατί προφανώς ο Παπακωνσταντίνου και ο Παπανδρέου είναι ψυχιατρικά άρρωστοι και ηδονίζονται όταν βάζουν φόρους στους πολίτες. Άσε που τα μέτρα, δηλαδή το Μνημόνιο, είχαν ήδη ψηφιστεί ένα εξάμηνο πριν αλλάξουν τα στατιστικά στοιχεία. Μέχρι εδώ φτάνει η "λογική" πολλών ανθρώπων στην κοινωνία μας.

Ας δούμε όμως την καταγγελία. Λένε λοιπόν ότι η κακή Ευρώπη αναθεώρησε το έλλειμμα γιατί, άκουσον άκουσον, έβαλε μέσα και τα έξοδα των ΔΕΚΟ.

Και σας ρωτάω.

Είναι τα έξοδα των ΔΕΚΟ έξοδα του κράτους ή όχι; Αν οι ΔΕΚΟ ήταν καθαρά ιδιωτικές επιχειρήσεις με δικά τους έσοδα και έξοδα, φυσικά και δε θα είχαν θέση οι δαπάνες τους ανάμεσα στις δαπάνες του Δημοσίου. Τώρα όμως που τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ τα πληρώνει το κράτος, δεν πρέπει να μπουν και αυτά στα ελλείμματά του;

Δηλαδή τι θέλετε; Να συνεχίζουμε να κρύβουμε την αλήθεια για τις δαπάνες του δημοσίου και να παρουσιάζουμε μικρότερα νούμερα; Και πες πως δίνουμε μικρότερα νούμερα. Όταν θα πρέπει να πληρώσουμε περισσότερα χρήματα για να καλύψουμε και αυτές τις ανάγκες, από πού θα βρεθούν; Τα λεφτά θα πρέπει να πληρωθούν είτε τα δηλώσουμε είτε όχι.

Ξέρω πως η κρίση έχει οδηγήσει όλους μας στην κατάθλιψη και την απελπισία. Αλλά είναι λάθος ο πνιγμένος να πιάνεται από τα μαλλιά του.

Μεσαιωνική μεταφυσική τον 21ο αιώνα

Δεν άκουσα όλη την ομιλία Σαμαρά και τη συνέντευξη. Οπότε με έκπληξη πληροφορήθηκα το μεσαιωνικό μεταφυσικό ιδεολογικό πλαίσιο πάνω στο οποίο στήριξε τη σκέψη του ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Είναι αλήθεια πως στην Ελλάδα η Εκκλησία έχει σημαντική δύναμη. Πως οι θρησκευτικές τελετές - κατάλοιπα του ελληνικού Μεσαίωνα έχουν ακόμα θέση στα δημόσια πράγματα. Αλλά από αυτό το σημείο, μέχρι η μεταφυσική που επικρατούσε χίλια χρόνια πριν να γίνεται βάση για το ιδεολογικό πλαίσιο της σκέψης του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας, υπάρχει μια μεγάλη απόσταση.

Δυστυχώς, από ό,τι φαίνεται, ο αρχηγός της συντηρητικής παράταξης είναι πιο συντηρητικός από ό,τι νομίζαμε. Η πίστη τους στις δυνατότητες του κόμματός του να αντιμετωπίσει τα σύνθετα και απειλητικά για την ύπαρξη της ελληνικής οικονομίας προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα έχει μεταφυσικό και όχι πολιτικό χαρακτήρα. Δεν στηρίζεται δηλαδή σε κριτικές αναλύσεις των οικονομικών δεδομένων και σε πρόγραμμα πολιτικών μεταρρυθμίσεων, αλλά σε μια πίστη στις διδαχές της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Ουαί και αλίμονο αν αυτός ο άνθρωπος εκλεγεί Πρωθυπουργός της Ελλάδος.

Συμβαίνουν και εις Παρισίους

Λέγεται ότι ο αρχηγός του Γαλλόφιλου κόμματος Ιωάννης Κωλέττης έλεγε τη φράση "συμβαίνουν και εις Παρισίους" για πράγματα εξωφρενικά που συνέβαιναν στην Ελλάδα όταν ήταν Πρωθυπουργός. Αυτά που εμάς μας ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι και μας κάνουν να ασκούμε δριμεία κριτική στα ελληνικά πράγματα, δεν είναι φυσικά αποκλειστικά ελληνικές πραγματικότητες. Συμβαίνουν παντού και παντού το σωστό είναι να κάνουμε κριτική και να προσπαθούμε να τα αλλάξουμε.

Λένε συχνά πυκνά πολλοί για ασυνεννοησία στο επιτελείο ή την κυβέρνηση του Παπανδρέου, για μαθητευόμενους μάγους, για δελφίνους, για πολιτικούς και στελέχη που διαγκωνίζονται για μια θέση δίπλα στο αυτί του αρχηγού και για θέσεις - κλειδιά που θα τους εξασφαλίσουν την πολιτική τους καριέρα. Αυτά δεν είναι ελληνικά παράδοξα, αλλά συμβαίνουν σε διάφορα ανεπτυγμένα κράτη. Συμβαίνουν ακόμη και εις... Ηνωμένας Πολιτείας!

Αναλυτές καλούν τον Λευκό Οίκο να... πανικοβληθεί, γιατί διαβλέπουν πως τα πράγματα δεν πάνε καλά. Στις ΗΠΑ είναι ορατό το ενδεχόμενο το τιμόνι της υπερδύναμης να περάσει στα χέρια τρελών από το Tea Party, ανθρώπων που πιστεύουν στην άμεση αρπαγή των πιστών από τον Μεσσία εις τους ουρανούς, στον Αρμαγεδδώνα, και που υποστηρίζουν την κατάργηση του κοινωνικού κράτους και την εξάλειψη της φορολογίας στους πλουσίους.

Το ΠΑΣΟΚ, ε, οι Δημοκρατικοί, με συγχωρείτε, πάνε από το κακό στο χειρότερο στις δημοσκοπήσεις. Σε πρόσφατες τοπικές εκλογές έχασαν σημαντικές περιοχές, ενώ ο κόσμος έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στον Πρόεδρο Ομπάμα ότι θα καταφέρει να αντιμετωπίσει την κρίση. Του καταλογίζουν αβεβαιότητα στους χειρισμούς, ζητάνε να μπει κόσμος φυλακή για την κακοδιαχείρηση επί της προηγούμενης κυβέρνησης, βλέπουν τα στελέχη να υποσκάπτει το ένα το άλλο και θεωρούν πως δεν έχει καταφέρει ο Ομπάμα να περάσει μια προοπτική εξόδου από την κρίση μέσα από την πολιτική του στον κόσμο.

Φωνές ακούγονται συνεχώς ότι η πορεία που έχουν πάρει δεν είναι σωστή και ότι οδεύουν στον γκρεμό. Η διαπραγματευτική ισχύς της χώρας έχει μειωθεί σημαντικά και οι διεθνείς εξελίξεις αρχίζουν και προχωράνε ερήμην την υπερδύναμης.

Αυτό που πρέπει να αντιληφθούμε και να αποδεχτούμε όλοι είναι πως η διακυβέρνηση μιας χώρας είναι κάτι το εξαιρετικά σύνθετο. Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές, δεν υπάρχουν μεσσίες. Ακόμα και ο ικανότερος πολιτικός με τις καλύτερες προθέσεις δεν αρκεί για να διορθώσει άμεσα τα προβλήματα. Η παραγωγή πολιτικής εμπεριέχει αβεβαιότητες, λάθη και αστοχίες. Ασυνεννοησίες, προσωπικά συμφέροντα και δολοπλοκίες, όλα αυτά αποτελούν μέρος του παιχνιδιού. Όσοι καταδικάζουν την πολιτική ζωή εξαιτίας αυτών των πραγμάτων κάνουν σοβαρό λάθος.

Καλά νέα

Και για να πούμε και κάτι θετικό, η κρίση στους κόλπους της Γερμανικής Κυβέρνησης έχει και κάτι θετικό. Οι Χριστιανοδημοκράτες μας στηρίζουν και η δήλωση Σόιμπλε με την οποία βάζει στη θέση του τον Υπουργό Οικονομίας και πρόεδρο των Φιλελευθέρων είναι ιδιαίτερα σημαντική για εμάς. Η Μέρκελ παρόλες τις εσωτερικές πιέσεις προσπαθεί να τηρήσει τις συμφωνίες.

Μέτρα έκτακτης ανάγκης

Εύχομαι ολόψυχα η Κυβέρνηση να έχει επεξεργαστεί σχέδια B και C και D και... Ζ για μια έσχατη προσπάθεια να αποφύγουμε τη χρεοκοπία.

Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει. Γίνεται να πειστούμε όλοι να συμβάλλουμε δίνοντας και άλλα χρήματα για την σωτηρία της χώρας; Ή γίνεται να απολυθούν άμεσα χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι, τόσοι ώστε να βγουν τα νούμερα, οι οποίοι με κάποιον τρόπο θα τύχουν της προστασίας του κράτους και της κοινωνίας; Ή κάτι άλλο;

Τι είπε ο άνθρωπος!

Ακούσατε τον Σαμαρά στην ΔΕΘ; Χάσαμε την τελευταία ευκαιρία συναίνεσης. Ο Παπανδρέου είναι τελείως μόνος του.

Είχε το θράσος, ο απίστευτος αυτός τύπος να πει πως θα οδηγήσει τους υπεύθυνους του ΠΑΣΟΚ στα δικαστήρια για ψεύτικα στατιστικά στοιχεία. Αυτός του οποίου το κόμμα μας έκανε το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης με τα αποδεδειγμένα ψεύτικα στοιχεία που έδωσε ο Παπαθανασίου για το έλλειμμα και που υπονόμευσε την Ευρωπαϊκή ταυτότητα της χώρας με την ψευτο-απογραφή που έκανε ο Αλογοσκούφης!

Βγαίνουν και από πάνω οι ψεύτες δηλαδή! Επειδή τάχα ο Παπακωνσταντίνου χάλκευσε τα νούμερα, προσθέτοντας τα έξοδα των ΔΕΚΟ στις δαπάνες του κράτους (λες και δεν τα πληρώνει και αυτά το κράτος) με κρυφό σκοπό να πάρει νέα μέτρα (γιατί προφανώς είναι ψυχιατρικά άρρωστος και θέλει να υποφέρουμε) και να μπούμε στο Μνημόνιο (που είχε ψηφιστεί ένα εξάμηνο πριν αλλάξουν τα νούμερα)! Οποία παράνοια!

Δε θέλει η Νέα Δημοκρατία την επιστροφή στη δραχμή, μας είπε, αλλά η... Δαμανάκη! Αυτός που προειδοποίησε δηλαδή για την επερχόμενη Καταστροφή θέλει την δραχμή, ενώ η Νέα Δημοκρατία παύλα Πολιτική Άνοιξη που θα φέρει τη δραχμή με την πρώτη ευκαιρία δεν τη θέλει!

Ο Παπανδρέου είπε συνειδητά ψέματα τότε που υπήρχαν δανεικά λεφτά, αλλά δικαιώματα... υπάρχουν, που θα φέρουν πλούτο, από το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και τον κρυπτoνίτη που κρύβεται στο ελληνικό υπέδαφος στα σύνορα με την Ινδία.

Η Ελλάδα είναι υπερδύναμη και δε θα την αφήσουν να καταρρεύσει γιατί βρίσκεται σε στρατηγικής σημασίας θέση και ο Σαμαράς θα συνεχίσει τη στροφή στη Ρωσία που άρχισε ο αλήστου μνήμης Καραμανλής, ο οποίος εγκαινίασε επτά φορές τον Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη αλλά δεν έβαλε ούτε ένα μέτρο σωλήνες για τον αγωγό, ούτε κατοχύρωσε πόσο αέριο θα περνάει μέσα από αυτόν. Άλλωστε, η Ρωσία που μας παρέπεμψε στο ΔΝΤ είναι φίλη μας, ενώ η Αμερική που πιέζει συνεχώς τους Ευρωπαίους να μας δώσουν λεφτά είναι ύποπτη.

Με τον περίφημο καραμανλικό τρόπο του "τα θετικά υπερτερούν των αρνητικών" που σήμαινε ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν, δε λέει να μην πληρώσουν το τέλος οι πολίτες αλλά "πως δε θα το πληρώσουν".

Ενώ σαν συνταγή για να βγούμε από την κρίση, δηλαδή το τεράστιο έλλειμμα και χρέος, προτείνει να μειωθούν οι φόροι και να αυξηθούν οι δαπάνες. WTF???

Ο άνθρωπος είναι πραγματικά επικίνδυνος. Αν κερδίσει την εξουσία θα οδηγήσει τη χώρα σε σημείο φτώχειας που είναι πέραν πάσης φαντασίας. Θα ρημάξουμε και θα βγούμε από τον κατάλογο των πολιτισμένων εθνών για ολόκληρες γενιές. Στο χέρι μας είναι να περιθωριοποιήσουμε τις απόψεις Σαμαρά και να διεκδικήσουμε αποτελεσματικές αλλαγές που θα εκσυγχρονίσουν και θα σώσουν το κράτος.