Δεν έχω ούτε τον χρόνο, ούτε την όρεξη, γι' αυτό τα σχόλιά μου θα είναι σύντομα.
Μίμης Ανδρουλάκης: Καλείς, Μίμη, τον Πρωθυπουργό σε πρωτοβουλίες για σχηματισμό κυβέρνησης συναγερμού και εθνική ενότητας, όμως: α) Ο Σαμαράς λέει ΟΧΙ σε οποιαδήποτε συμφωνία ενώ ο Παπανδρέου προσπαθεί, β) μεγάλο μέρος του λαού αποκλείεται να συστρατευτεί για τη μείωση των εισοδημάτων του.
Η εθνική ενότητα μπορεί να υπάρξει σε καιρούς παχιών αγελάδων. Στην Ελλάδα της λιτότητας είναι αδύνατον η οποιαδήποτε κυβέρνηση να πείσει τον λαό και να τον ενώσει. Εσύ συνεχίζεις και μιλάς σαν να ήταν στο χέρι του Παπανδρέου, ή του οποιουδήποτε άλλου πρωθυπουργίσιμου (κατά το papabili) ενώ οι Έλληνες δεν ενώνονται με κανέναν κυβερνήτη επειδή ακριβώς δε θέλουν να περιοριστούν τα ελλείμματα.
Στέφανος Μάνος: Η απάντησή σου στο να σηκώσουμε όλοι οι Έλληνες συλλογικά τα βάρη της μείωσης του ελλείμματος, σε αυτό δηλαδή που κάνει η κυβέρνηση, όπως το κάνει, είναι να απολυθούν εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι. Δηλαδή, για να μην περιοριστούν οι πόροι όλων μας, να μείνουν τόσοι άνθρωποι άποροι. Διότι ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα νοσεί βαθιά και δεν είναι παραγωγικός. Συγγνώμη, Στέφανε, αλλά η πολιτική της κυβέρνησης είναι δικαιότερη από την πρότασή σου.
Ανδρεας Ανδριανόπουλος: Συνονόματε, λες πως από το 80 τα έλεγες εσύ. Όμως δε χρεοκοπήσαμε το 80. Ούτε το 90. Ούτε το 2000. Είσαι κολλημένος με τις πολιτικές επιλογές που έκανες στα νιάτα σου. Χρεοκοπήσαμε επειδή το κόμμα του οποίου υπήρξες ιδρυτικό μέλος προχώρησε συνειδητά σε πλήρη δημοσιονομικό εκτροχιασμό. Και επειδή έσκασε η παγκόσμια κρίση χρέους. Αν είχαμε τα ελλείμματα του 2000, τώρα δε θα είχαμε πρόβλημα.
Λες πως το 80, εκτός από οικονομικά, μας κατέστρεψε και ηθικά. Και πέφτεις στην παγίδα όλων όσων ονειρεύονται μια χρυσή εποχή στο παρελθόν. Πότε ήταν οι Έλληνες ηθικοί και αμόλυντοι; Όταν είχαμε χούντα και φοβόσουν μη σε καταδώσει ο διπλανός σου; Όταν είχαμε εμφύλιο και ο ένας πολεμούσε τον άλλο; Όταν ήθελες πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων για να βρεις μια δουλειά; Στη χώρα πριν τη μεταπολίτευση κάθε άλλο παρά η ηθική βασίλευε. Φιλική συμβουλή: Δες τα Μεσάνυχτα στο Παρίσι. Ή διάβασε κείμενα από το 1900 που λένε τι ανηθικότητα επικρατούσε τότε και τι ηθικά που ήταν στα 1800, μετά κείμενα του 1800 που γκρινιάζουν για την ανηθικότητα της εποχής και εκθειάζουν τα 1700, μετά κείμενα του 1700 που λένε τι καλοί που ήταν οι άνθρωποι στον Μεσαίωνα...
Έφτασες, για να διατηρήσεις την ιδεολογική σου συνέπεια, να πεις πως η Αμερική δεν είναι... οικονομία της αγοράς. Επιμένοντας σε μονοδιάστατες αναγνώσεις της οικονομικής πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών. Ξεκόλλα!
Τάκης Μίχας: Μας έκανες την Παπαρήγα... Ανδρέα Παπανδρέου με τη θεωρία συνωμοσίας που διατύπωσες. Λες ότι δεν κάνει αυτό που πρέπει η κυβέρνηση. Αλλά δε λες γιατί πέφτουν τα ελλείμματα. Αναφέρεσαι σε ιδιωτικοποιήσεις (χωρίς μια ιδέα για τα ποσά για τα οποία μιλάμε) και διαρθρωτικές αλλαγές (γενικά και αόριστα), αλλά δε λες τίποτα για τον άθλο που επιτέλεσε η κυβέρνηση, για τις "λοιπές δαπάνες" που έπεσαν κατακόρυφα και για την δημοσιονομική αντιστροφή αυτού που συνέβη στη δεύτερη κυρίως διακυβέρνηση Καραμανλή.
Όταν νούμερο ένα στόχος τέθηκε η μείωση των ελλειμμάτων, και τέθηκε, καλώς ή κακώς, από τα πράγματα, και για αυτό είναι αδιάφορο να το κουβεντιάζουμε, και ο στόχος αυτός πετυχαίνεται, περιμένω κάτι περισσότερο από το να μιλάς για πελατειακή νοοτροπία της κυβέρνησης. Το μόνο που δεν έκανε ο Παπανδρέου είναι να προχωρήσει σε εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις (βλ. παραπάνω). Κατά τα άλλα, γονάτισε τους υψηλόμισθους δημοσίους υπαλλήλους και μοίρασε τα βάρη όσο δικαιότερα μπορούσε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Νισάφι πια!
Μίμης Ανδρουλάκης: Καλείς, Μίμη, τον Πρωθυπουργό σε πρωτοβουλίες για σχηματισμό κυβέρνησης συναγερμού και εθνική ενότητας, όμως: α) Ο Σαμαράς λέει ΟΧΙ σε οποιαδήποτε συμφωνία ενώ ο Παπανδρέου προσπαθεί, β) μεγάλο μέρος του λαού αποκλείεται να συστρατευτεί για τη μείωση των εισοδημάτων του.
Η εθνική ενότητα μπορεί να υπάρξει σε καιρούς παχιών αγελάδων. Στην Ελλάδα της λιτότητας είναι αδύνατον η οποιαδήποτε κυβέρνηση να πείσει τον λαό και να τον ενώσει. Εσύ συνεχίζεις και μιλάς σαν να ήταν στο χέρι του Παπανδρέου, ή του οποιουδήποτε άλλου πρωθυπουργίσιμου (κατά το papabili) ενώ οι Έλληνες δεν ενώνονται με κανέναν κυβερνήτη επειδή ακριβώς δε θέλουν να περιοριστούν τα ελλείμματα.
Στέφανος Μάνος: Η απάντησή σου στο να σηκώσουμε όλοι οι Έλληνες συλλογικά τα βάρη της μείωσης του ελλείμματος, σε αυτό δηλαδή που κάνει η κυβέρνηση, όπως το κάνει, είναι να απολυθούν εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι. Δηλαδή, για να μην περιοριστούν οι πόροι όλων μας, να μείνουν τόσοι άνθρωποι άποροι. Διότι ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα νοσεί βαθιά και δεν είναι παραγωγικός. Συγγνώμη, Στέφανε, αλλά η πολιτική της κυβέρνησης είναι δικαιότερη από την πρότασή σου.
Ανδρεας Ανδριανόπουλος: Συνονόματε, λες πως από το 80 τα έλεγες εσύ. Όμως δε χρεοκοπήσαμε το 80. Ούτε το 90. Ούτε το 2000. Είσαι κολλημένος με τις πολιτικές επιλογές που έκανες στα νιάτα σου. Χρεοκοπήσαμε επειδή το κόμμα του οποίου υπήρξες ιδρυτικό μέλος προχώρησε συνειδητά σε πλήρη δημοσιονομικό εκτροχιασμό. Και επειδή έσκασε η παγκόσμια κρίση χρέους. Αν είχαμε τα ελλείμματα του 2000, τώρα δε θα είχαμε πρόβλημα.
Λες πως το 80, εκτός από οικονομικά, μας κατέστρεψε και ηθικά. Και πέφτεις στην παγίδα όλων όσων ονειρεύονται μια χρυσή εποχή στο παρελθόν. Πότε ήταν οι Έλληνες ηθικοί και αμόλυντοι; Όταν είχαμε χούντα και φοβόσουν μη σε καταδώσει ο διπλανός σου; Όταν είχαμε εμφύλιο και ο ένας πολεμούσε τον άλλο; Όταν ήθελες πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων για να βρεις μια δουλειά; Στη χώρα πριν τη μεταπολίτευση κάθε άλλο παρά η ηθική βασίλευε. Φιλική συμβουλή: Δες τα Μεσάνυχτα στο Παρίσι. Ή διάβασε κείμενα από το 1900 που λένε τι ανηθικότητα επικρατούσε τότε και τι ηθικά που ήταν στα 1800, μετά κείμενα του 1800 που γκρινιάζουν για την ανηθικότητα της εποχής και εκθειάζουν τα 1700, μετά κείμενα του 1700 που λένε τι καλοί που ήταν οι άνθρωποι στον Μεσαίωνα...
Έφτασες, για να διατηρήσεις την ιδεολογική σου συνέπεια, να πεις πως η Αμερική δεν είναι... οικονομία της αγοράς. Επιμένοντας σε μονοδιάστατες αναγνώσεις της οικονομικής πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών. Ξεκόλλα!
Τάκης Μίχας: Μας έκανες την Παπαρήγα... Ανδρέα Παπανδρέου με τη θεωρία συνωμοσίας που διατύπωσες. Λες ότι δεν κάνει αυτό που πρέπει η κυβέρνηση. Αλλά δε λες γιατί πέφτουν τα ελλείμματα. Αναφέρεσαι σε ιδιωτικοποιήσεις (χωρίς μια ιδέα για τα ποσά για τα οποία μιλάμε) και διαρθρωτικές αλλαγές (γενικά και αόριστα), αλλά δε λες τίποτα για τον άθλο που επιτέλεσε η κυβέρνηση, για τις "λοιπές δαπάνες" που έπεσαν κατακόρυφα και για την δημοσιονομική αντιστροφή αυτού που συνέβη στη δεύτερη κυρίως διακυβέρνηση Καραμανλή.
Όταν νούμερο ένα στόχος τέθηκε η μείωση των ελλειμμάτων, και τέθηκε, καλώς ή κακώς, από τα πράγματα, και για αυτό είναι αδιάφορο να το κουβεντιάζουμε, και ο στόχος αυτός πετυχαίνεται, περιμένω κάτι περισσότερο από το να μιλάς για πελατειακή νοοτροπία της κυβέρνησης. Το μόνο που δεν έκανε ο Παπανδρέου είναι να προχωρήσει σε εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις (βλ. παραπάνω). Κατά τα άλλα, γονάτισε τους υψηλόμισθους δημοσίους υπαλλήλους και μοίρασε τα βάρη όσο δικαιότερα μπορούσε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Νισάφι πια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου