Σε αυτές τις εκλογές, είμαι Ανδρουλακικός!

Το 2009 ο Γιώργος Παπανδρέου έλεγε ότι το κράτος ήταν ο μεγάλος ασθενής. Χωρίς να προβλέπω αυτό που έμελλε να συμβεί, διαφωνούσα μαζί του. Θεωρούσα το κράτος εξίσου προβληματικό με τον ιδιωτικό τομέα. Ο τρόπος που ενεργούμε οι Έλληνες είναι το πρόβλημα και ο τρόπος αυτός είναι ενιαίος είτε μιλάμε για τον δημόσιο είτε για τον ιδιωτικό τομέα.

Η κρίση που ήρθε οδήγησε στην χρεωκοπία του κράτους. Αυτοί που επικέντρωναν στο κράτος ως το βασικό πρόβλημα της χώρας θεωρούσαν εαυτούς δικαιωμένους. Όμως η αλήθεια είναι διαφορετική. Όταν λέμε, λόγου χάριν, πως το κράτος έχει έλλειμμα 16% του ΑΕΠ, ομολογούμε πως λείπουν λεφτά στο κράτος, πως ξοδεύει περισσότερα από όσα βγάζει. Αυτό είναι η μια όψη του προβλήματος. Η άλλη όψη είναι πως αν το ΑΕΠ ήταν μεγαλύτερο, αν ο ιδιωτικός τομέας δηλαδή λειτουργούσε αποτελεσματικότερα, αν είχαμε περισσότερο παραγωγικό ιδιωτικό τομέα, τότε το έλλειμμα θα ήταν πολύ μικρότερο και άρα το πρόβλημα της χώρας θα ήταν μικρό.

Είμαι βαθιά πεπεισμένος πως το πρόβλημα της χώρας είναι το παραγωγικό της μοντέλο, πως μόνο με μεγάλες αλλαγές σε αυτό μπορούμε να περάσουμε σε τροχιά ανάπτυξης και να εξασφαλίσουμε ευημερία που δεν κινδυνεύει από την εκάστοτε συγκυρία. Με έναν ιδιωτικό τομέα που καινοτομεί, που δε φοβάται να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, που δημιουργεί, δε θα έχουμε να φοβόμαστε τίποτα. Και για να γίνει αυτό πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία, ο τρόπος που λειτουργούμε οι Έλληνες.

Στις μέρες μας οι περισσότεροι πολιτικοί σχηματισμοί θεωρούν πως το πρόβλημά μας είναι οι ξένοι, είτε αυτοί είναι οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι εταίροι μας και οι σύμμαχοί μας, είτε αυτοί είναι οι μετανάστες. Ξεσπαθώνουν με λαϊκισμό κατά των ξένων και δεν κάνουν κριτική στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η χώρα μας. Μια φωτεινή εξαίρεση αποτελεί ο Στέφανος Μάνος και η Δράση. Ο Στέφανος είναι πολιτικός εγνωσμένης σοβαρότητας, εντιμότητας και ειλικρίνειας. Ωστόσο επικεντρώνεται στον τρόπο λειτουργίας του κράτους. Θεωρεί πως αν το κράτος είναι μικρό και αποτελεσματικό, αυτό αρκεί για να λυθεί το πρόβλημα της χώρας. Εστιάζει στην μισή όψη του προβλήματος, σε εκείνο το μισό που δεν αρκεί για να μας πάει μπροστά.

Επειδή ακριβώς ο φιλελεύθερος χώρος αυτή την περίοδο εστιάζει στο κράτος και όχι στο παραγωγικό κομμάτι της οικονομίας (βλέπε και το αντίστοιχο σύνθημα της Δημοκρατικής Συμμαχίας της Ντόρας Μπακογιάννη, "το πρόβλημα είναι το Κράτος, όχι Εσύ: άλλαξέ το!") θεωρώ πως παρά τα θετικά του σημεία (προοδευτική πολιτική στα κοινωνικά ζητήματα, σοβαρές προτάσεις για αλλαγές στο κράτος) δεν αρκεί για να βγούμε από το αδιέξοδο.

Επειδή κατά τη γνώμη μου εστιάζουν σε λάθος κομμάτι του προβλήματος, θεωρώ πως η στήριξη σε αυτούς τους σχηματισμούς είναι στρατηγικό λάθος για την επίλυση της κρίσης. Εφαρμογή των αρχών τους θα οδηγήσει σε εξίσωση προς τα κάτω, μιας και μειώνοντας το έλλειμμα περιορίζοντας το κράτος δεν οδηγεί στο παραγωγικό boom που θα έδινε ώθηση στην ελληνική οικονομία. Απλά ισοσκελίζει τα νούμερα με περικοπές (απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, μειώσεις συντάξεων συνταξιούχων "ευγενών" ταμείων), χωρίς να αλλάζει το παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Και παραμένουμε το ίδιο ευάλωτοι στην επόμενη κρίση. Με τον φαύλο κύκλο να συνεχίζεται.

Για αυτόν τον λόγο στηρίζω ολόψυχα τον Μίμη Ανδρουλάκη, ο οποίος κατεβαίνει υποψήφιος με το ΠΑΣΟΚ στη Β' Αθήνας. Ο Μίμης έχει παράγει πολυεπίπεδο έργο με το οποίο εξηγεί έγκαιρα τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και με τρόπο σαφή και πρακτικό παλεύει όλα αυτά τα χρόνια μέσα από τα βιβλία του, τις ραδιοφωνικές του εκπομπές και τις εμφανίσεις του στην τηλεόραση για να υπερβούμε τα δομικά μας προβλήματα και να περάσουμε σε μια έκρηξη της μέχρι τώρα ατροφικής δημιουργικότητάς μας που θα διασφαλίσει μια ζωή υψηλής ποιότητας.

Σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να διαβάσετε το έργο του. Στο Βαμπίρ και Κανίβαλοι, παραδείγματος χάριν, εξηγεί γιατί η κρίση του Ασφαλιστικού είναι η πιο προβλέψιμη κρίση στην ιστορία της ανθρωπότητας και πώς μπορούμε να την αποτρέψουμε. Στο Λευκό Κοτσύφι εξηγεί την Κρίση του Καπιταλισμού που ξεκίνησε από την Αμερική για να σαρώσει τις οικονομίες της Δύσης, ενώ στο Τανγκό του Τσε συμφιλιώνει τον Καπιταλισμό στον οποίον ζούμε με τον πόνο για τον αδύναμο υπερβαίνοντας τις παλιές διαχωριστικές γραμμές. Στο Ζητούνται Αλχημιστές και στο Ε, Πρόεδρε μιλά για την ηγεσία σε καιρούς κρίσεις και για τη δημιουργικότητα που χρειάζεται για να οδηγηθούμε με ασφάλεια στο Μέλλον.

Πρόκειται για έναν άνθρωπο που μιλάει ελεύθερα, κόντρα στο ρεύμα της κάθε εποχής, και με γνώση για τα ζητήματα που σήμερα βλέπουμε ότι αφορούν τη ζωή μας άμεσα. Χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί εντοπίζει και αυτός το πρόβλημα στο παραγωγικό μοντέλο της οικονομίας και θεωρώ πως κοσμεί με την παρουσία του το Κοινοβούλιο. Με τις ιδέες του μπολιάζει γόνιμα ένα μεγάλο πολυσυλλεκτικό Κίνημα και αντί για τον αυτοκτονικό δρόμο της μιζέριας που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία σήμερα, προτείνει διέξοδο από το τούνελ και ζητά η Ελλάδα να κάτσει στο τραπέζι των νικητών τώρα που ο ιδεολογικός χάρτης των ισχυρών της Ευρώπης μετατοπίζεται αριστερότερα.

Λέω ΟΧΙ στο κήρυγμα του μίσους και του θυμού των αντιμνημονιακών. Οι απόψεις τους οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην απομόνωση και στην εξαθλίωση. Ενώ η Ευρώπη θα αντιμετωπίζει τα προβλήματα και θα προχωρά μπροστά, αυτοί μας οδηγούν στην Αφρικανοποίηση.

Λέω ΟΧΙ στην κοροϊδία της Νέας Δημοκρατίας. Που ενώ δημιούργησε τις αιτίες που οδήγησαν στα σκληρά μέτρα, προσπαθεί να κάνει μικροκομματικά παιχνίδια πάνω στο πτώμα της χώρας.

Λέω ΟΧΙ στον τσαρλατανισμό του ΛΑΟΣ, που χορεύει σε ό,τι ρυθμό νομίζει ότι παίζει η κοινωνία. Πότε ακροδεξιό, πότε μετριοπαθές, πότε μνημονιακό, πότε αντιμνημονιακό, πότε εναντίον του Παπαδήμου, πότε με τον Παπαδήμο, που με ατάκες προσπαθεί να κερδίσει ψηφοφόρους.

Λέω ΟΧΙ στον λάθος στρατηγικό προσανατολισμό του φιλελεύθερου χώρου. Λάθος επιλογές σε τόσο σημαντικά ζητήματα απειλούν να κρίνουν το μέλλον του τόπου για τις επόμενες δεκαετίες.

Λέω ΝΑΙ στην αλλαγή της παραγωγικής βάσης της χώρας, ΝΑΙ στην αλλαγή νοοτροπίας, ΝΑΙ στον σεβασμό των νόμων, ΝΑΙ στις συμφωνίες με τους εταίρους μας στη Δύση, ΝΑΙ στην ανάληψη του πολιτικού κόστους χωρίς φυγομαχίες σε τόσο κρίσιμες για την Ελλάδα στιγμές, ΝΑΙ στο να κάνεις το σωστό ακόμα και όταν όλοι αγανακτούν, όταν όλοι σε βρίζουν, σε προπηλακίζουν, σε απειλούν. ΝΑΙ στο να βάζεις τη χώρα πάνω από προσωπικές ιδιοτέλειες. ΝΑΙ στο να τσαλακώνεις τη δημοφιλία σου για να υπηρετήσεις το Έθνος. ΝΑΙ στο να γυρίζεις την υφήλιο διαμορφώνοντας τις συμμαχίες που θα κρατήσουν τη χώρα σου ζωντανή και αλλάζοντας την Ευρωζώνη δημιουργώντας νέους θεσμούς και προχωρώντας την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση.

Σε αυτές τις εκλογές θα στηρίξω το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου και του Βαγγέλη Βενιζέλου. Θα ζητήσω από όσους φίλους ψηφίζουν στην Β' Αθήνας να στηρίξουν τον Μίμη Ανδρουλάκη και από τους φίλους που ψηφίζουν αλλού να στηρίξουν υποψηφίους που αποδέχονται την αρχή ότι η αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας προς το Δυτικότερο μπορεί να εξασφαλίσει καλό επίπεδο διαβίωσης για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Συγκρατηθείτε από τον θυμό, μην ακούσετε τον λαϊκισμό, μην ενδώσετε στις προτάσεις ακυβερνησίας. Φτάνουμε στην πηγή. Είναι κρίμα, ύστερα από τόσες θυσίες του λαού να μην πιούμε νερό. Η Ευρώπη αλλάζει. Σπρώξτε όλοι ώστε να είμαστε εκεί την επόμενη μέρα.