Μέσα στο χάος των πολιτικών εξελίξεων των ημερών υπάρχει κάτι που μου κάνει εντύπωση. Από τις αρχές του 2010 ξέρουμε πως η χώρα πετάχτηκε εκτός των διεθνών αγορών που τόσα χρόνια μας χρηματοδοτούσαν. Το λογικό θα ήταν τα κόμματα να έχουν παρουσιάσει σαφές σχέδιο για την αντιμετώπιση της χρεωκοπίας, να μας πούνε τους τρόπους που προτείνουν για να κόψουμε τα ελλείμματά μας, έστω και με το μαξιλάρι της επιπλέον χρηματοδότησης της Τρόικας.
Θα περίμενα, δηλαδή, από κάθε κόμμα, να παρουσιάσει σαφές σχέδιο επίλυσης του προβλήματός μας. Εννοείται πως τα σχέδια θα είχαν διαφορές μεταξύ τους. Άλλωστε τα κόμματα διαφωνούν ιδεολογικά. Αλλά αντί για πέντε - έξι διαφορετικά πλάνα δράσης, τα κόμματα που βρίσκονται στη Βουλή δε δημοσιοποίησαν στον ελληνικό λαό ούτε ένα!
Αυτό που φαίνεται να συμβαίνει είναι το μεν ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ να αποδέχονται ένα πλάνο που έρχεται από το εξωτερικό, με τη δική τους συμβολή σε αυτό να είναι φορολογικές επιβαρύνσεις και μειώσεις μισθών και συντάξεων και ζητούν απλά να αυξηθεί ο χρόνος προσαρμογής πάνω στο ίδιο πλάνο, ή, τέλος πάντων, σχεδόν στο ίδιο, με μερικές αλλαγές στα επιτόκια π.χ. αλλά με μέτρα της ίδιας κατεύθυνσης, ενώ ελπίζουν να αλλάξει η κατάσταση αν πέσει χρήμα από το εξωτερικό στην αγορά.
Η δε ακροαριστερά και ακροδεξιά δεν δείχνει κανένα απολύτως επεξεργασμένο σχέδιο πέρα από ευχές (θα αξιοποιηθεί το πετρέλαιο που δεν έχουμε ακόμα εντοπίσει και εξάγει, ή θα κρατικοποιηθούν τα μέσα παραγωγής που τα περισσότερα είναι λειψά χωρίς τις εισαγωγές από το εξωτερικό) και γενικότητες (θέλουμε μια άλλη Ευρώπη, θα ακυρώσουμε το Μνημόνιο, δε θα πληρώσουμε το χρέος).
Και σα να μην έφτανε αυτό, ο λαός αποδέχεται την κατάσταση. Δέχονται δηλαδή οι περισσότεροι ως φυσική την ανυπαρξία επεξεργασμένων σχεδίων για την επίλυση των προβλημάτων δυο χρόνια μετά την χρεωκοπία! Αυτό από μόνο του είναι εξαιρετικά δυσεξήγητο. Χάθηκε η κοινή λογική; Αν το πρόβλημα αυτό το αντιμετώπιζε ένα νοικοκυριό, νομίζω οι περισσότεροι θα αντιλαμβανόμασταν ότι η ύπαρξη σαφούς πλάνου είναι το πρώτο που πρέπει να γίνει. Γιατί δεν κάνουμε την ίδια σκέψη για τα δημόσια πράγματα; Πού κολλάει το πράγμα;
Είναι εξαιρετικά άσχημο να βλέπεις τόση επιπολαιότητα στην πολιτική ζωή του τόπου. Φοβάμαι ότι θα οδηγηθούμε σε ανορθολογικές επιλογές τις οποίες και θα πληρώσουμε.
Θα περίμενα, δηλαδή, από κάθε κόμμα, να παρουσιάσει σαφές σχέδιο επίλυσης του προβλήματός μας. Εννοείται πως τα σχέδια θα είχαν διαφορές μεταξύ τους. Άλλωστε τα κόμματα διαφωνούν ιδεολογικά. Αλλά αντί για πέντε - έξι διαφορετικά πλάνα δράσης, τα κόμματα που βρίσκονται στη Βουλή δε δημοσιοποίησαν στον ελληνικό λαό ούτε ένα!
Αυτό που φαίνεται να συμβαίνει είναι το μεν ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ να αποδέχονται ένα πλάνο που έρχεται από το εξωτερικό, με τη δική τους συμβολή σε αυτό να είναι φορολογικές επιβαρύνσεις και μειώσεις μισθών και συντάξεων και ζητούν απλά να αυξηθεί ο χρόνος προσαρμογής πάνω στο ίδιο πλάνο, ή, τέλος πάντων, σχεδόν στο ίδιο, με μερικές αλλαγές στα επιτόκια π.χ. αλλά με μέτρα της ίδιας κατεύθυνσης, ενώ ελπίζουν να αλλάξει η κατάσταση αν πέσει χρήμα από το εξωτερικό στην αγορά.
Η δε ακροαριστερά και ακροδεξιά δεν δείχνει κανένα απολύτως επεξεργασμένο σχέδιο πέρα από ευχές (θα αξιοποιηθεί το πετρέλαιο που δεν έχουμε ακόμα εντοπίσει και εξάγει, ή θα κρατικοποιηθούν τα μέσα παραγωγής που τα περισσότερα είναι λειψά χωρίς τις εισαγωγές από το εξωτερικό) και γενικότητες (θέλουμε μια άλλη Ευρώπη, θα ακυρώσουμε το Μνημόνιο, δε θα πληρώσουμε το χρέος).
Και σα να μην έφτανε αυτό, ο λαός αποδέχεται την κατάσταση. Δέχονται δηλαδή οι περισσότεροι ως φυσική την ανυπαρξία επεξεργασμένων σχεδίων για την επίλυση των προβλημάτων δυο χρόνια μετά την χρεωκοπία! Αυτό από μόνο του είναι εξαιρετικά δυσεξήγητο. Χάθηκε η κοινή λογική; Αν το πρόβλημα αυτό το αντιμετώπιζε ένα νοικοκυριό, νομίζω οι περισσότεροι θα αντιλαμβανόμασταν ότι η ύπαρξη σαφούς πλάνου είναι το πρώτο που πρέπει να γίνει. Γιατί δεν κάνουμε την ίδια σκέψη για τα δημόσια πράγματα; Πού κολλάει το πράγμα;
Είναι εξαιρετικά άσχημο να βλέπεις τόση επιπολαιότητα στην πολιτική ζωή του τόπου. Φοβάμαι ότι θα οδηγηθούμε σε ανορθολογικές επιλογές τις οποίες και θα πληρώσουμε.
