Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν...


Πάλι το ρίξαμε στην ιστορία. Θυμηθήκαμε τώρα το θωρηκτό Αβέρωφ. Να δούμε αύριο για ποιον αιώνα θα συζητάμε. Πόσο κατώτερη είναι αυτή η χώρα των περιστάσεων...

Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Ξέρουμε γιατί θέλουμε να γίνουμε Δύση;


Ας το πω από την αρχή ξεκάθαρα: Τέλειο κράτος δεν υπάρχει. Οι άνθρωποι είμαστε ατελείς, το σύμπαν είναι ατελές, είναι αφελές σε τέτοιες συνθήκες να περιμένουμε ένα τέλειο κράτος. Πάντα και παντού θα υπάρχουν προβλήματα.

Και φυσικά, και στη Δύση υπάρχουν ένα σωρό προβλήματα. Τα οποία πολλές φορές όταν πέφτουν στην αντίληψή μας, γιατί συνήθως τα αγνοούμε, μας εκπλήσσουν και λέμε ότι αφού και αυτοί έχουν προβλήματα άρα δεν είμαστε μόνο εμείς οι... προβληματικοί.

Προσοχή όμως: αυτό είναι παγίδα. Διότι ναι μεν τα προβλήματα υπάρχουν παντού, αλλά δεν υπάρχουν παντού τα ίδια προβλήματα! Έτσι, άλλης τάξης προβλήματα υπάρχουν στη Γερμανία και άλλης τάξης στην Ινδία ή τη Νότια Αφρική. Το ζήτημα για μας είναι διπλό: Πρώτον, να αποδεχτούμε ότι δεν πρόκειται να φτάσουμε την τελειότητα με οποιοδήποτε σύστημα. Και δεύτερον, να παλέψουμε να βελτιώσουμε τη ζωή μας υιοθετώντας τα καλύτερα στοιχεία ενός συστήματος που αυτή τη στιγμή δίνει την καλύτερη ποιότητα ζωής στους πολίτες του, τον Δυτικό Πολιτισμό.

Τι σημαίνει να αποδεχτούμε πως δεν υπάρχει τέλειο σύστημα; Πρώτα από όλα να δούμε πως το δίλημμα όλα ή τίποτα είναι ψεύτικο. Πως τα προβλήματα δεν ακυρώνουν ένα σύστημα. Πως δεν αποτελούν λόγο για να πάψουμε την ιστορική μας προσπάθεια να ενταχθούμε ισότιμα στη Δύση. Και δεύτερον, να αφήσουμε στην άκρη ουτοπίες.

Αυτό το έχουμε κάνει ήδη μια φορά, όταν βάλαμε στην άκρη τον Χριστιανισμό, που στο παρελθόν κυριαρχούσε στον πολιτισμό του γένους. Τώρα, απομένει να βάλουμε στην άκρη αριστερές ουτοπικές ιδεολογίες, όπως είναι ο κομμουνισμός, που στη Δύση μπήκε οριστικά στο περιθώριο μετά την αποκάλυψη των κτηνωδιών στις οποίες οδήγησε στα κράτη στα οποία επικράτησε στον εικοστό αιώνα. Αλλά και όπως είναι οι διάφορες αντιεξουσιαστικές λογικές, που υπονομεύουν το δημοκρατικό πολίτευμα.

Αποδοχή όμως δε σημαίνει απραξία. Όταν βλέπουμε πως η Ελλάδα υστερεί σε θεσμούς και σε νοοτροπίες σε σχέση με τα άλλα κράτη της Δύσεως, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να δούμε πώς μπορούμε να καλύψουμε τις ελλείψεις μας. Και να βελτιώσουμε το επίπεδο της ζωής μας. Αντί να ξεφεύγουμε από την πραγματικότητα με τις ουτοπίες και το συναίσθημα, αντί να λέμε επαναστατικά τραγούδια και να γκρινιάζουμε σαν μωρά παιδιά, πρέπει να ενεργήσουμε υπεύθυνα ώστε να ενσωματωθούμε στη Δύση, όχι επειδή η Δύση είναι τέλεια, αλλά επειδή είναι σε καλύτερη κατάσταση από τις εναλλακτικές λύσεις.

Σάββατο 12 Ιουνίου 2010

Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση

Τα προγράμματα σπουδών των σχολείων είναι γνωστά εδώ και χρόνια. Θα περίμενε λοιπόν ένα κόμμα με προοπτικές εξουσίας να έχει ολοκληρωμένη άποψη για το τι διδάσκεται στα σχολεία και για το ποιες αλλαγές πρέπει να γίνουν ώστε η παιδεία να ξεκολλήσει επιτέλους από το γερμανικό μοντέλο του δεκάτου ενάτου αιώνα και να μπει στον εικοστό πρώτο αιώνα.

Από ό,τι φαίνεται τα κόμματα δεν έχουν σχέδιο για το ποιες αλλαγές πρέπει να γίνουν επί των προγραμμάτων σπουδών. Η μεν Νέα Δημοκρατία είδαμε ότι δεν έκανε απολύτως τίποτε για το περιεχόμενο της παρεχόμενης παιδείας. Ή μάλλον έκανε. Μας πήγε και άλλο πίσω αυξάνοντας τις ώρες διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών στο Λύκειο. Το δε ΠΑΣΟΚ φαίνεται πως δεν είχε σχέδιο επί του προγράμματος, γιατί πολύ απλά αν είχε διαμορφωμένο σχέδιο τόσα χρόνια που ήταν αντιπολίτευση, με το που έγινε κυβέρνηση θα μπορούσε να φέρει τις αλλαγές χωρίς να χρειάζεται η πολιτική ηγεσία του υπουργείου να διαμορφώνει πολιτική τώρα.

Σε αντίθεση με τα άλλα ζητήματα των υπουργείων, που χρειάζονται στοιχεία από τις υπηρεσίες και χάραξη νέας πολιτικής που θα ανταποκρίνεται στα νέα δεδομένα, τα προγράμματα σπουδών παραμένουν αναλλοίωτα τα τελευταία χρόνια. Αλλά οι πολιτικοί μας μάλλον δεν έχουν ξεκάθαρη θέση για το πού βρίσκεται το πρόβλημα και για το πώς θα διορθωθεί. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι δεν αναλαμβάνονται πολιτικές πρωτοβουλίες για την ριζική αλλαγή του τι διδάσκεται στα σχολεία και του πώς γίνεται η διδασκαλία.

Όχι πως οι αλλαγές που γίνονται ή τα σχέδια που έχουν προαναγγελθεί δεν είναι σημαντικά. Αλλά χωρίς αλλαγή ριζική των βιβλίων και του τρόπου διδασκαλίας δεν υπάρχει περίπτωση να κινητοποιηθεί το ανθρώπινο δυναμικό που χαραμίζεται στην αποστήθιση πληροφοριών που μπορεί να βρεθούν σήμερα με ένα κλικ και την απόκτηση γνώσεων που είναι εντελώς άχρηστες.

1453 vs 2010


Στην προηγούμενη ανάρτηση μιλήσαμε για τις ομοιότητες της ελληνικής κοινωνίας με το παρακμασμένο Βυζάντιο. Τώρα θα πούμε για τις διαφορές.

Πολύ εύκολα μπορούμε να εντοπίσουμε την πρώτη διαφορά: Τότε το γένος βρισκόταν υπό εξωτερική απειλή και ο πόλεμος μπορούσε να καταστρέψει την αυτοκρατορία, ενώ τώρα έχουμε ειρήνη. Αυτή η διαφορά είναι πολύ σημαντική γιατί μπορεί να αλλάξει εντελώς τα δεδομένα. Η ειρήνη μπορεί ή να οδηγήσει σε αργό θάνατο, ή να δώσει την απαραίτητη πίστωση χρόνου για να ξεπεράσουμε τα προβλήματα.

Και αυτή ακριβώς η πίστωση χρόνου μπορεί να βοηθήσει τον Παλαιολόγο να κερδίσει τον πόλεμο. Κάνοντας τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Και αλλάζοντας τη νοοτροπία με τρόπο θεσμικό. Γιατί αν περιμένεις από τους Έλληνες να ανακαλύψουν τον ορθό λόγο, σώθηκες!

Το 1453 υπήρχε επίσης μια κουλτούρα που είχε φτάσει κάποτε σε πολύ υψηλό επίπεδο. Αναφέρομαι στην εκλεπτυσμένη θεολογία που αναπτύχθηκε στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία σε μια περίοδο πολλών αιώνων, και που υποστηρίχτηκε από αντίστοιχα επιτεύγματα στην τέχνη. Μπορεί η ακμή της κουλτούρας αυτής να είχε ήδη περάσει, αλλά δεν έπαυε να αποτελούσε μια ζωντανή ανάμνηση μεγαλείου. Σήμερα αντίστοιχο αντίπαλο δέος στον Δυτικό Πολιτισμό δεν υπάρχει στη χώρα μας. Μπορεί να υπάρχει μια υπερηφάνεια για τους αρχαίους Έλληνες, αλλά ζωντανή κουλτούρα διαφορετική από τον δυτικό πολιτισμό δεν υπάρχει.

Και αυτή η απουσία βοηθά στον γρηγορότερο εκσυγχρονισμό - εκδυτικισμό. Ο μοναδικός φορέας του παλιού πολιτισμού, η Εκκλησία, έχει πέσει σε τέτοια ανυποληψία που δεν μπορεί πια να αρθρώσει πιστευτό λόγο. Αλλά και πέρα από αυτό, η παλιά κουλτούρα έχει πάψει να διδάσκεται συστηματικά. Μετά από αιώνες ασυνέχειας στη διδασκαλία, η θεολογία, η φιλοσοφία, οι έννοιες και οι τρόποι σκέψεις έχουν περάσει στην αφάνεια. Αυτό έχει ανάμικτες επιπτώσεις. Η θετική πλευρά είναι ότι έχει γίνει αποδεκτός πολύ εύκολα ο δυτικός πολιτισμός και μπορούμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας Δυτικούς. Η αρνητική πλευρά όμως είναι πως οι επιρροές του παλιού τρόπου ζωής αν και όπου υπάρχουν είναι πια ασυνείδητες και αυτό τις κάνει πολύ ανθεκτικές, γιατί δεν μπορούμε να τις αντιληφθούμε για να τις ξεριζώσουμε.

Τέλος, η βασική στροφή της Ελλάδος προς τη Δύση, που χαράχτηκε με την είσοδό μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Οικονομική και Νομισματική Ένωση, έχει γίνει αποδεκτή από την συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού. Αυτό αποτελεί μια τεράστια διαφορά σε σχέση με την αντίστροφη πορεία του Ελληνισμού στα τελευταία χρόνια της Αυτοκρατορίας. Το κακό είναι πως επειδή σήμερα τα πράγματα είναι ρευστά, η φημολογία που επικρατεί απειλεί να υπονομεύσει τη σταθερότητα της ευρωζώνης αλλά και την ίδια τη συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτήν (και κατ' επέκταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση), ενώ παρά τις συνειδητές προσπάθειες της πολιτικής ηγεσίας, μεγάλη μερίδα του λαού αντιδρά με τη συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ.

Λαμβάνοντας υπόψη αυτά που έγραψα σήμερα, αλλά και αυτά που έγραψα στην προηγούμενη ανάρτηση, θα έλεγα πως το παιχνίδι δεν έχει ακόμα κριθεί. Η χώρα δίνει μάχη με τον χρόνο και οι δυνάμεις τις αδράνειας είναι πολύ ισχυρές. Αν τελικά θα γίνουμε Δυτικό κράτος, απομένει να το δούμε. Μπορεί να αισθάνομαι αδύναμος απέναντι σε ιστορικές αγκυλώσεις και αδράνειες αλλά πιστεύω πως το να επισημαίνω αυτά τα πράγματα βοηθάει. Όσο περισσότεροι αντιλαμβάνονται το πρόβλημα, τόσο πιο κοντά έρχεται η λύση του!

Υ.Γ. Μια άλλη διαφορά, είναι τα 110 δις ευρώ ;) Τώρα υπάρχει αλληλεγγύη και έμπρακτη βοήθεια από τους άλλους Ευρωπαίους, μια βοήθεια που δεν ήταν καθόλου αυτονόητη, αλλά που τώρα πια αποτελεί σωσίβιο και ασπίδα που μας δίνει χρόνο να τακτοποιήσουμε τα δημόσια οικονομικά.

Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

Πώς είναι να ζεις στην Πόλη λίγο πριν την Άλωση;


Έχετε ποτέ φανταστεί πώς ήταν η ζωή τα τελευταία χρόνια του Βυζαντίου; Φανταστείτε μια μεγαλειώδης αυτοκρατορία να καταρρέει, να έχει σχεδόν σβήσει. Ο Αυτοκράτορας να προσπαθεί απελπισμένα να βρει συμμάχους στη Δύση. Να διοργανώνει γάμους με βασιλιάδες της Δύσης για να βρει στρατιωτική βοήθεια και να συντονίζει την Ένωση των Εκκλησιών μήπως και καταφέρει ο Πάπας να βρει στρατό για να πολεμήσουν για την Κωνσταντινούπολη. Τα εδάφη της άλλοτε τεράστιας Αυτοκρατορίας έχουν χαθεί.

Αντί ο λαός να στηρίζει ολόψυχα τον Αυτοκράτορα, η Εκκλησία τον αναθεματίζει, ο κόσμος πηγαίνει στα πανηγύρια, οι προεστοί δε στηρίζουν τον Αυτοκράτορα, ενώ λίγοι μόνο μισθοφόροι έχουν φτάσει και προσπαθούν να βοηθήσουν. Και αυτοί οι λίγοι τελικά φεύγουν όταν βλέπουν πως όλα έχουν χαθεί και ο Αυτοκράτορας πεθαίνει μόνος, με το παράπονο πως δε βρίσκεται ένας Χριστιανός κοντά για να του πάρει το κεφάλι και έτσι θα πρέπει να πέσει από ξίφος Τουρκικό.

Οι κάτοικοι της Πόλης ζούσαν στον κόσμο τους. Όταν μπήκαν οι Τούρκοι οι πρώτοι που τους είδαν ήταν τα χιλιάδες του κόσμου που είχε πάει στο πανηγύρι της Αγίας Δεν-Ξέρω-Ποιας που γιόρταζε εκείνη τη μέρα. Ψάξτε στο ημερολόγιο να δείτε ποια γιορτάζει στις 29 του Μάη. Κάτσε, θα το βάλω στο Google. Θεοδοσία. Στην εκκλησία της Αγίας Θεοδοσίας έκαναν πανηγύρι ενώ έμπαινε η ταφόπλακα της Αυτοκρατορίας. Και οι Τούρκοι εντυπωσιασμένοι από τον ωραίο στολισμό της εκκλησίας με τριαντάφυλλα, όταν την έκαναν τζαμί την ονόμασαν το τζαμί των τριαντάφυλλων.

Οι Βυζαντινοί βρίσκονταν στον κόσμο τους, ενώ ο πραγματικός κόσμος στον οποίον ζούσαν κατέρρεε. Έκαναν την ιστορική επιλογή να εγκαταλείψουν τον Αυτοκράτορα και να δουν ως τον κύριο εχθρό τους τη Δύση. Και αμέσως γνώρισαν από πρώτο χέρι τη σοβαρότητα του λάθους τους. Η Μεγάλη Πόλη λεηλατήθηκε. Οι άνθρωποι υπέφεραν. Ο Νοταράς, ο πρωθυπουργός του Βυζαντίου, αυτός που είχε πει πως προτιμά να δει τουρκικό φακιόλι στην Κωνσταντινούπολη παρά παπική τιάρα, δολοφονήθηκε από τον Σουλτάνο, αφού πρώτα είδε τη δολοφονία του παιδιού του, όταν αρνήθηκε να αφήσει τον γιο του που άρεσε ερωτικά στον Σουλτάνο να μπει στο χαρέμι του. Ενώ η κόρη του και η αδερφή του κατάφεραν και έφυγαν για τη Δύση.

Τι κατάφεραν αυτοί οι άνθρωποι; Σήμερα οι Έλληνες ενδιαφερόμαστε για το σεξ και τα σουβλάκια και κανένας δεν ασχολείται με το αν ένα πνεύμα εκπορεύεται από τον πατέρα ή και από τον γιο. Όλοι ζούμε σε έναν πολιτισμό στη δημιουργία του οποίου εμείς δεν έχουμε συμμετάσχει. Χρησιμοποιούμε τεχνολογία που στηρίζεται σε επιστήμη που δεν έχουμε παράγει. Και η χώρα προσπαθεί να κάνει μια δεύτερη ιστορική επιλογή, αυτή τη φορά προς τα δυτικά.

Πώς είναι να ζεις στην Πόλη πριν την Άλωση; Πώς είναι να ζεις στον κόσμο σου, τη στιγμή που η Ιστορία σε προσπερνάει;

Πολύ φοβάμαι πως για να καταλάβουμε αυτούς τους ανθρώπους δεν έχουμε παρά να ρίξουμε μια ματιά γύρω μας και στον παραλογισμό που επικρατεί ακόμα στη χώρα μας.

Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

Οικολογική Καταστροφή


Δείτε αυτόν τον εντυπωσιακό χάρτη, σχετικά με το τι έκταση θα κάλυπτε το πετρέλαιο της διαρροής της BP στις ΗΠΑ, αν βρισκόταν οπουδήποτε αλλού. Για να μιλήσω με ελληνικά δεδομένα, πρόκειται για μια ζημιά που καλύπτει όλες τις Κυκλάδες, και φτάνει από την Αθήνα μέχρι την Τουρκία. Απίστευτη η έκταση της καταστροφής! Μακάρι να βρουν γρήγορα λύσεις.

If It Was My Home - Visualizing the BP Oil Spill

Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Εξεταστικές και Νούμερα


Γενικά για τις εξεταστικές έχει γράψει ένα ωραίο άρθρο ο Πάσχος ο Μανδραβέλης, στο οποίο σας παραπέμπω. Εδώ θα μιλήσω μόνο για κάτι που μου έκανε εμένα εντύπωση σχετικά με το Βατοπέδι.

Έχει βουήξει όλον αυτόν τον καιρό η χώρα για την πολιτική ενορχήστρωση από Ρουσόπουλο και Αγγέλου (με υπόνοιες και για Καραμανλή) του σκανδάλου του Βατοπεδίου. Και αντί να διερευνηθούν οι ποινικές ευθύνες του Ρουσόπουλου, η μεν Νέα Δημοκρατία αναφέρεται αόριστα σε πολιτικές ευθύνες χωρίς να κατονομάζει πρόσωπα, το δε ΛΑΟΣ θέλει τη διερεύνηση για 2 υπουργούς του ΠΑΣΟΚ και 3 της Νέας Δημοκρατίας αλλά δε βλέπει πως συντρέχουν λόγοι διερεύνησης ποινικών ευθυνών για τον Ρουσόπουλο.

Μας δουλεύουν;

Έβλεπα στο ALTER την Κ. Μακρή να λέει πως από το 1983 ως το 2006 έγιναν 9 ανταλλαγές ακινήτων από την ΚΕΔ (τα νούμερα όπως τα θυμάμαι) ενώ από το 2006 ως το 2008 έγιναν 270. Αυτά τα νούμερα μου δίνουν την εντύπωση πως η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το μόνο με το οποίο ασχολιόταν ήταν οι ανταλλαγές της Μονής. Οι άνθρωποι ένα έργο κάνανε τόσο καιρό. Μπορεί να μην ασχολήθηκαν με τίποτα άλλο, αλλά αυτό το έκαναν καλά!

Και έχουν το θράσος όχι μόνο να μη βλέπουν ποινικές ευθύνες, αλλά να λένε πως για όλα φταίει το ΠΑΣΟΚ και να ζητάνε να ερευνηθεί ο... Άκης!

Το θέατρο του παραλόγου σε αυτή τη χώρα. Κρίμα. Κρίμα, για τη χώρα που γέννησε τον ορθό λόγο να φτάνει να λένε οι δημόσιοι άνδρες ό,τι τους κατέβει και ο κόσμος να κάθεται να τους ακούει και κάποιοι να ψηφίζουν αυτά τα νούμερα.

Θα μου πεις, γιατί, νούμερα δεν υπήρχαν και στην αρχαιότητα; Δυστυχώς από ό,τι φαίνεται δεν αλλάζουν οι άνθρωποι.

Τι άλλαξε;


Δεν μπορώ να καταλάβω τους βουλευτές του Συνασπισμού. Τόσο καιρό, όλη η Ελλάδα ήξερε πως ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ουσιαστικά πολιτική ιδεολογία Εξαρχείων. Γιατί το κατάλαβαν αυτό τώρα οι βουλευτές του ΣΥΝ; Τι άλλαξε αυτές τις μέρες και ξαφνικά συνειδητοποίησαν πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σύγχρονη Ευρωπαϊκή Αριστερά;

Ας μας εξηγήσουν, βρε αδερφέ, γιατί ήταν Ευρωπαϊκή Αριστερά τον Οκτώβριο και δεν είναι σήμερα. Και γιατί ενώ οι αναλυτές τα επεσήμαναν αυτά ήδη από την εκλογή του Αλαβάνου, οι κύριοι του Συνασπισμού δεν τα αντιλαμβάνονταν; Δε χρειάζεται μια λογική ανάλυση για όλα αυτά;

Επιμένω στη λογική ανάλυση γιατί μόνο έτσι μπορούμε να μάθουμε ξεκάθαρα τις πολιτικές απόψεις των πολιτικών του ΣΥΡΙΖΑ/ΣΥΝ και να δούμε τι έγινε λάθος (σύμφωνα με τους βουλευτές του ΣΥΝ) και γιατί.

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

Έλληνες και Γάζα: Παιδική αφέλεια - Γεωπολιτικές στρατηγικές - Ρατσισμός


Είμαι απογοητευμένος από την νηπιακή ηλικία στην οποία βρίσκεται η κριτική σκέψη στη μοντέρνα Ελλάδα. Εδώ και καιρό έβλεπα όμορφα banners να στολίζουν διάφορα blogs, υποστηρίζοντας το σχέδιο FREE GAZA. Με επαναστατική υπερηφάνεια, οι Έλληνες ανθρωπιστές έκαναν το καθήκον τους στην ανθρωπότητα και υποστήριξαν την Τουρκική κίνηση για να παραβιαστεί ο αποκλεισμός της Γάζας. Χωρίς όμως να σκέφτονται πως ο αποκλεισμός δεν πρόκειται να παραβιαστεί. Γιατί οι Ισραηλινοί έχουν δηλώσει πως δε θα το επιτρέψουν αυτό. Και χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους πως ούτε πέρσι κατάφεραν να σπάσουν τον αποκλεισμό.

Ένας άνθρωπος που έχει ασκηθεί στην κριτική σκέψη θα καταλάβαινε το μάταιο της προσπάθειας. Θα αντιλαμβανόταν πως οι άνθρωποι στη Γάζα δε θα ωφελούνταν. Για να το πω κυνικά, οι μόνοι που θα αισθάνονταν καλά θα ήταν οι ίδιοι επαναστάτες - ανθρωπιστές οι οποίοι θα φώναζαν για την καταπίεση και πως οι Ισραηλινοί δεν τους αφήνουν να βοηθήσουν την ανθρωπότητα πράγμα που είναι διακαής τους πόθος.

Τα πράγματα όμως δεν ήρθαν έτσι. Δεν επαναλήφθηκε απλά το περσινό φιάσκο. Αλλά έγινε μια πραγματική τραγωδία, με εννιά νεκρούς και αρκετούς τραυματίες. Αυτό είναι το πρακτικό αποτέλεσμα της προσπάθειας. Όχι μόνο δεν βοηθήθηκαν οι άνθρωποι της Γάζας, όχι μόνο πήγαν χαμένα αυτά που είχαν μαζευτεί για να τους βοηθήσουν, αλλά πέθαναν και άνθρωποι. Για αυτήν την αναποτελεσματικότητα δεν πρέπει να κάνουν την κριτική τους οι δικοί μας επαναστάτες;

Τι συμβαίνει όμως; Όχι μόνο δεν αξιολογούν την αποτελεσματικότητα των προσπαθειών τους και δεν κάνουν τις αναγκαίες αναθεωρήσεις στον τρόπο με τον οποίον λειτουργούν, αλλά κρύβουν το δικό τους έλλειμμα κάτω από την εγκληματική ενέργεια των Ισραηλινών αρχών. Όπως τα παιδιά δηλαδή αρνούνται να αναλάβουν την ευθύνη για τις πράξεις του και λένε πως για όλα φταίει κάποιος άλλος.

Φυσικά, κάθε ώριμος άνθρωπος καταλαβαίνει πως οι Ισραηλινές Αρχές φέρουν στο ακέραιο το βάρος της ευθύνης για τους σκοτωμένους. Και πως ταυτόχρονα οι διοργανωτές της κίνησης φέρουν στο ακέραιο την ευθύνη για την αναποτελεσματικότητά τους. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Αλλά σε μια κοινωνία που έχει συνηθίσει να μην αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών της και να μην αξιολογεί με βάση τον ορθό λόγο την αποτελεσματικότητα των κινήσεών της, τέτοια ζητήματα δεν προβληματίζουν κανέναν. Μια τέτοια κοινωνία όμως δεν έχει μέλλον στη σύγχρονη εποχή.

Πέρα όμως από αυτό, η παιδικότητα των επαναστατών δε σταματάει εκεί. Δηλώνουν σοκαρισμένοι από την Ισραηλινή επίθεση. Σαν να περίμεναν ειλικρινά να κάνουν ό,τι γουστάρουν, τη στιγμή που οι Ισραηλινοί κινδυνεύουν καθημερινά μέσα στο ίδιο τους το κράτος από τρομοκρατικές επιθέσεις. Και έχουν αποφασίσει να υπερασπιστούν την ύπαρξη του κράτους τους. Η οποία απειλείται από τα γειτονικά μουσουλμανικά κράτη.

Το Ισραήλ είναι το μόνο δυτικό κράτος στη Μέση Ανατολή. Επειδή ακριβώς είναι δυτικό υπερτερεί έναντι των άλλων γειτονικών κρατών, ακόμα και έναντι κρατών με τεράστια οικονομική δύναμη, Και για αυτόν τον λόγο ακριβώς τα γεωστρατηγικά συμφέροντα της Δύσης οδηγούσαν όλα αυτά τα χρόνια στην υπεράσπιση του Ισραήλ.

Αυτήν την κατάσταση προσπάθησαν οι Τούρκοι να αλλάξουν. Η πολιτική ηγεσία της Τουρκίας, σε αντίθεση με το κεμαλικό κατεστημένο, υποστηρίζει τα συμφέροντα των μουσουλμανικών δυνάμεων της Μέσης Ανατολής και έρχεται σε αντίθεση με το κράτος του Ισραήλ. Αναλύσεις εδώ και καιρό κάνουν λόγο για προσπάθεια της Τουρκίας να αλλάξει το κλίμα στην κοινή γνώμη της Δύσης για το Ισραήλ, που θα οδηγούσε σε αλλαγή πολιτικής απέναντι στο Ισραήλ από τις δυτικές κυβερνήσεις, οδηγώντας στην απομόνωση των Ισραηλινών.

Και από ό,τι φαίνεται αυτό ακριβώς και έγινε. Οι Ισραηλινοί οδηγήθηκαν στην απομόνωση μετά από την βίαιη επέμβασή τους στα πλοία. Η συνάντηση με τον Αμερικανό Πρόεδρο -που ήταν προγραμματισμένη για την επόμενη μέρα- για να προχωρήσουν οι ειρηνευτικές συνομιλίες ακυρώθηκε. Το μόνο δηλαδή πράγμα που θα μπορούσε να βοηθήσει ουσιαστικά τους ανθρώπους στη Γάζα, οι ειρηνευτικές συνομιλίες, μπλοκαρίστηκαν. Αλλά αυτά τα γεωπολιτικά παιχνίδια τα αγνοούν οι Έλληνες ανθρωπιστές. Οι οποίοι μένουν άφωνοι από τις εξελίξεις.

Με παιδικότητα όμως δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις γεωπολιτικές τακτικές και στρατηγικές. Αν δε διαθέτεις τα απαραίτητα προσόντα για να αναλύσεις και να καταλάβεις σε βάθος την κατάσταση, δεν είναι καλό να αναλαμβάνεις ρόλους τη σημασία των οποίων αγνοείς. Γιατί οι κινήσεις αυτές έχουν σημαντικές επιπτώσεις.

Ο κόσμος είναι εξαιρετικά πολύπλοκος. Έχουμε εθιστεί ως κοινωνία σε επιφανειακές και επιπόλαιες αναγνώσεις των πραγμάτων. Και γι' αυτό οδηγούμαστε στην αποτυχία. Δυστυχώς, από ό,τι φαίνεται, δεν είναι εύκολο να ωριμάσουμε.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι δολοφονίες των ανθρώπων στα πλοία έβγαλαν τον χειρότερο εαυτό σε πολύ κόσμο στην Ελλάδα. Ρατσιστικά σχόλια άνευ προηγουμένου κατακλύζουν τη μπλογκόσφαιρα. Χυδαιότητες που με αφήνουν άφωνο, μίσος, κακία και παραλογισμούς επικρατούν. Ένας ολόκληρος λαός υβρίζεται με ποικίλους τρόπους και το χειρότερο, οι άνθρωποι που τα λένε αυτά δεν συνειδητοποιούν πως είναι ρατσιστές.