Όσο περνάνε τα χρόνια, γίνομαι όλο και πιο μαλακός. Αυτές τις μέρες σκέφτομαι τις περικοπές που γίνονται σε δημοσίους υπαλλήλους που έπαιρναν υψηλότερες αμοιβές από τους υπόλοιπους. Οι άνθρωποι αυτοί ήξεραν πως είχαν έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής, με συγκεκριμένες αμοιβές, είχαν κάνει ανοίγματα με βάση τις αποδοχές τους και είχαν φτιάξει τη ζωή τους με έναν τρόπο. Τώρα βλέπουν τη ζωή τους να ανατρέπεται ριζικά, γιατί αυτοί υφίστανται τις μεγαλύτερες και δραστικότερες περικοπές από όλους, με αποτέλεσμα να τινάσσεται στον αέρα ο οικογενειακός τους προγραμματισμός.
Ή, για να το πω πιο απλά, τι θα γίνει με τα δάνεια; Τι θα γίνει με τα παιδιά που ήδη σπουδάζουν στην επαρχία; Είναι άλλωστε κοινή γνώση πως οι δημόσιοι υπάλληλοι χρησιμοποίησαν τα χρήματά τους για να φτιάξουν σπίτια και να προσφέρουν στις οικογένειές τους. Σε αντίθεση με άλλες χώρες, στην Ελλάδα έχουμε μανία με την ιδιοκτησία κατοικίας και με το να προσφέρουμε μόρφωση, σπίτια και αμάξια στα παιδιά μας, με αποτέλεσμα η ραγδαία μείωση του βιοτικού επιπέδου να έχει σημαντικές επιπτώσεις στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς.
Όλα αυτά έπρεπε να τα σκεφτεί ο Βενιζέλος, ο οποίος δείχνει να έχει χάσει την ψυχραιμία του. Η κατάσταση είναι εξαιρετικά άσχημη. Αυτό το ξέραμε και με τον Παπακωνσταντίνου. Αλλά αυτός δεν είναι λόγος να χάνει ο Υπουργός Οικονομικών την ψυχραιμία του και να τα βάζει με τη μονιμότητα στο δημόσιο και τις αποδοχές των υπαλλήλων του υπουργείου του. Στο ενιαίο μισθολόγιο θα έπρεπε να γίνει ειδική μέριμνα ώστε η μείωση του εισοδήματος να γίνει σταδιακά και να επιμεριστεί σε όλα τα στρώματα του δημόσιου τομέα, αντί να κατακρεουργούνται (μιλώντας πάντα ποσοστιαία) συγκεκριμένες μερίδες υψηλόμισθων δημοσίων υπαλλήλων.
Το να απευθύνεσαι στην κοινωνία και να στρέφεις ένα μεγάλο κομμάτι της απέναντι σε συγκεκριμένη μισθολογική ομάδα δε συμβάλει στην αίσθηση εθνικής ενότητας που πρέπει να έχουμε σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
Ή, για να το πω πιο απλά, τι θα γίνει με τα δάνεια; Τι θα γίνει με τα παιδιά που ήδη σπουδάζουν στην επαρχία; Είναι άλλωστε κοινή γνώση πως οι δημόσιοι υπάλληλοι χρησιμοποίησαν τα χρήματά τους για να φτιάξουν σπίτια και να προσφέρουν στις οικογένειές τους. Σε αντίθεση με άλλες χώρες, στην Ελλάδα έχουμε μανία με την ιδιοκτησία κατοικίας και με το να προσφέρουμε μόρφωση, σπίτια και αμάξια στα παιδιά μας, με αποτέλεσμα η ραγδαία μείωση του βιοτικού επιπέδου να έχει σημαντικές επιπτώσεις στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς.
Όλα αυτά έπρεπε να τα σκεφτεί ο Βενιζέλος, ο οποίος δείχνει να έχει χάσει την ψυχραιμία του. Η κατάσταση είναι εξαιρετικά άσχημη. Αυτό το ξέραμε και με τον Παπακωνσταντίνου. Αλλά αυτός δεν είναι λόγος να χάνει ο Υπουργός Οικονομικών την ψυχραιμία του και να τα βάζει με τη μονιμότητα στο δημόσιο και τις αποδοχές των υπαλλήλων του υπουργείου του. Στο ενιαίο μισθολόγιο θα έπρεπε να γίνει ειδική μέριμνα ώστε η μείωση του εισοδήματος να γίνει σταδιακά και να επιμεριστεί σε όλα τα στρώματα του δημόσιου τομέα, αντί να κατακρεουργούνται (μιλώντας πάντα ποσοστιαία) συγκεκριμένες μερίδες υψηλόμισθων δημοσίων υπαλλήλων.
Το να απευθύνεσαι στην κοινωνία και να στρέφεις ένα μεγάλο κομμάτι της απέναντι σε συγκεκριμένη μισθολογική ομάδα δε συμβάλει στην αίσθηση εθνικής ενότητας που πρέπει να έχουμε σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου