Όσοι νομίζουν πως η Νέα Δημοκρατία είναι η ίδια Νέα Δημοκρατία που ξέραμε τόσα χρόνια, είναι βαθιά νυχτωμένοι. Τα στελέχη που γνωρίσαμε από τη διακυβέρνηση Καραμανλή, αυτοί οι απίστευτοι τύποι που αύξαναν τα ελλείμματα με ιλιγγιώδεις ρυθμούς χωρίς να κάνουν καμία, μα καμία, μεταρρύθμιση στον τόπο έχουν μπει στο περιθώριο από τη νέα ηγεσία του κόμματος. Και για να μη βιαστείτε να πείτε πως αυτό είναι καλό, θα σας πως πως υπάρχουν, δυστυχώς, και χειρότερα από τη Νέα Δημοκρατία του Καραμανλή. Υπάρχει η Νέα Δημοκρατία του Δικτύου 21, της Πολιτικής Άνοιξης, του Σαμαρά.
Οι άνθρωποι που πλαισιώνουν τον νέο πρόεδρο του κόμματος είναι εθνικιστές, εμφορούνται από ακραίες πεποιθήσεις, χρησιμοποιούν εννοιολογικά πλαίσια δογματικά και υπόσχονται να γυρίσουν τη χώρα πολλές δεκαετίες πίσω. Ο ίδιος ο Σαμαράς φαίνεται να συμφωνεί με αυτές τις αντιλήψεις. Όλα αυτά είναι άγνωστα για πολύ κόσμο, αλλά σε περίπτωση που η Νέα Δημοκρατία έρθει στην εξουσία πολλοί συμπολίτες μας θα εκπλαγούν πραγματικά από το άσχημο πρόσωπο των εθνικιστών που θα στελεχώσουν μια κυβέρνηση Σαμαρά.
Η Νέα Δημοκρατία ήταν ένα καθαρά προσωποπαγές κόμμα. Οι μόνες αρχές που γνώρισε ήταν οι αρχές του Ιδρυτή της, Κωνσταντίνου Καραμανλή, αρχές που δεν κατάφεραν να ενώσουν τους Νεοδημοκράτες σε μία ιδεολογική πλατφόρμα. Με την αποχώρηση του Καραμανλή από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας έγινε φανερή η έλλειψη σαφούς ιδεολογικού προσανατολισμού. Η Νέα Δημοκρατία ήταν μια ομπρέλα που σκέπαζε βασιλόφρονες και χουντικούς, εθνικιστές και ξενόφοβους, δεξιούς και φιλελεύθερους, μετριοπαθείς και ανθρώπους του μόχθου. Αυτός ο ανομοιογενής συνασπισμός πέρασε από πολλά κύματα.
Η Νέα Δημοκρατία του Καραμανλή λίγη σχέση είχε ιδεολογικά με τη Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη, ο οποίος επιλέχτηκε σαν αντι-Ανδρέας και εφάρμοσε φιλελεύθερη πολιτική που διέλυσε τον κοινωνικό ιστό και λίγο έλειψε να καταστρέψει και την οικονομία της χώρας. Αυτή τη Νέα Δημοκρατία έριξε ο Σαμαράς, Υπουργός των Εξωτερικών τότε, νούμερο δύο στην ιεραρχία του κόμματος και θεωρούμενος από πολλούς διάδοχος του Μητσοτάκη, για το ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων. Η σκληρή εθνικιστική στάση του Σαμαρά οδήγησε σε πτώση της κυβέρνησης, σε ένα αδιέξοδο που κρατά ως τις μέρες μας στην εξωτερική μας πολιτική και σε τελική εξαφάνιση του Σαμαρά από την πολιτική σκηνή μετά την αποτυχία της Πολιτικής Άνοιξης.
Την Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη διαδέχτηκε η Νέα Δημοκρατία του Έβερτ, ενός ανθρώπου που είχε καταντήσει γραφικός ("Καρδίτσα! Καρδίτσα!"), που δεν είχε τα προσόντα να ανταγωνιστεί τον αξιόλογο Σημίτη και που είχε εθνικιστικές εξάρσεις (ελληνικά σημαιάκια σε χάρτη της χώρας). Αυτή η Νέα Δημοκρατία δεν κράτησε πολύ. Οι βαρώνοι ανέδειξαν τον Κώστα Καραμανλή στην εξουσία, η ηγεσία του οποίου χαρακτηρίστηκε από έλλειψη ιδεολογικού στίγματος και από πολλά ρητορικά τεχνάσματα που προσπαθούσαν να καλύψουν την έλλειψη ιδεολογίας.
Το αποτέλεσμα είναι ακόμα στις μνήμες μας. Η διακυβέρνηση του τίποτα που φόρτωσε ελλείμματα και χρέος στις πλάτες του ελληνικού λαού και η παραπλάνηση των εταίρων μας και η δική μας παραπλάνηση με τους μαγειρεμένους προϋπολογισμούς. Τίποτα στις μεταρρυθμίσεις, τίποτα στη δημόσια τάξη (επανεμφάνιση τρομοκρατίας και έκρηξη εγκληματικότητας, κάψιμο Αθήνας ενώ η αστυνομία παρακολουθούσε), τίποτα στη δασοπροστασία (κάψιμο μισής Ελλάδας), τίποτα στα εξωτερικά ζητήματα (τελευταίος και μόνος ο Καραμανλής σε διεθνείς συναντήσεις, απουσία από διαπραγματεύσεις στη Λουκέρνη, έλλειψη εκπροσώπησης στις διεθνείς συναντήσεις), τίποτα γενικά. Αλλά προσλήψεις "δικών μας παιδιών" και "καθαρών Ελλήνων" παντού.
Με την ήττα στις εκλογές η Νέα Δημοκρατία διασπάται με πολλούς από το φιλελεύθερο κομμάτι της να πηγαίνουν στη Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη, αλλά το σημαντικότερο μέρος των στελεχών και των ψηφοφόρων να παραμένουν στο κόμμα με νέο ηγέτη τον Αντώνη Σαμαρά. Το κόμμα στελεχώνεται με τους συνεργάτες του νέου προέδρου, συνεργάτες από την Πολιτική Άνοιξη, ενώ οι Καραμανλικοί παραμερίζονται. Είναι σαφές ότι πρέπει να δούμε ποιοι αποτελούν τους συνεργάτες του νέου προέδρου και ποιο είναι το ιδεολογικό τους περίγραμμα. Ποιοι κρύβονται πίσω από δηλώσεις για "ντιντίδες" και ποιοι σηκώνουν το λάβαρο της εθνικοφροσύνης φέρνοντας στον δημόσιο διάλογο τις "κρεμάλες".
Δε σκοπεύω να κάνω αναλυτική περιγραφή των ανθρώπων αυτών εδώ, ούτε και των ιδεών τους. Ήδη έχω γράψει πάρα πολλά και νομίζω πως ο καθένας μας πρέπει να αναλάβει την ευθύνη να ψάξει το ζήτημα μόνος του. Εντελώς ενδεικτικά παραπέμπω σε δύο (2) άρθρα που εξηγούν πώς η Νέα Δημοκρατία έπαψε να έχει σχέση με αυτά που ξέραμε και αλώθηκε από μια ομάδα ακροδεξιών πολιτικών που παραμένουν άγνωστοι στο ευρύ κοινό. Παραμένουν άγνωστοι μέχρι να αναλάβει ο Σαμαράς την εξουσία φυσικά...
Κλείνοντας, σας παραπέμπω σε σημερινό άρθρο του Φαήλου Κρανιδιώτη, για να πάρετε μια ιδέα για το τι μας περιμένει...
Οι άνθρωποι που πλαισιώνουν τον νέο πρόεδρο του κόμματος είναι εθνικιστές, εμφορούνται από ακραίες πεποιθήσεις, χρησιμοποιούν εννοιολογικά πλαίσια δογματικά και υπόσχονται να γυρίσουν τη χώρα πολλές δεκαετίες πίσω. Ο ίδιος ο Σαμαράς φαίνεται να συμφωνεί με αυτές τις αντιλήψεις. Όλα αυτά είναι άγνωστα για πολύ κόσμο, αλλά σε περίπτωση που η Νέα Δημοκρατία έρθει στην εξουσία πολλοί συμπολίτες μας θα εκπλαγούν πραγματικά από το άσχημο πρόσωπο των εθνικιστών που θα στελεχώσουν μια κυβέρνηση Σαμαρά.
Η Νέα Δημοκρατία ήταν ένα καθαρά προσωποπαγές κόμμα. Οι μόνες αρχές που γνώρισε ήταν οι αρχές του Ιδρυτή της, Κωνσταντίνου Καραμανλή, αρχές που δεν κατάφεραν να ενώσουν τους Νεοδημοκράτες σε μία ιδεολογική πλατφόρμα. Με την αποχώρηση του Καραμανλή από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας έγινε φανερή η έλλειψη σαφούς ιδεολογικού προσανατολισμού. Η Νέα Δημοκρατία ήταν μια ομπρέλα που σκέπαζε βασιλόφρονες και χουντικούς, εθνικιστές και ξενόφοβους, δεξιούς και φιλελεύθερους, μετριοπαθείς και ανθρώπους του μόχθου. Αυτός ο ανομοιογενής συνασπισμός πέρασε από πολλά κύματα.
Η Νέα Δημοκρατία του Καραμανλή λίγη σχέση είχε ιδεολογικά με τη Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη, ο οποίος επιλέχτηκε σαν αντι-Ανδρέας και εφάρμοσε φιλελεύθερη πολιτική που διέλυσε τον κοινωνικό ιστό και λίγο έλειψε να καταστρέψει και την οικονομία της χώρας. Αυτή τη Νέα Δημοκρατία έριξε ο Σαμαράς, Υπουργός των Εξωτερικών τότε, νούμερο δύο στην ιεραρχία του κόμματος και θεωρούμενος από πολλούς διάδοχος του Μητσοτάκη, για το ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων. Η σκληρή εθνικιστική στάση του Σαμαρά οδήγησε σε πτώση της κυβέρνησης, σε ένα αδιέξοδο που κρατά ως τις μέρες μας στην εξωτερική μας πολιτική και σε τελική εξαφάνιση του Σαμαρά από την πολιτική σκηνή μετά την αποτυχία της Πολιτικής Άνοιξης.
Την Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη διαδέχτηκε η Νέα Δημοκρατία του Έβερτ, ενός ανθρώπου που είχε καταντήσει γραφικός ("Καρδίτσα! Καρδίτσα!"), που δεν είχε τα προσόντα να ανταγωνιστεί τον αξιόλογο Σημίτη και που είχε εθνικιστικές εξάρσεις (ελληνικά σημαιάκια σε χάρτη της χώρας). Αυτή η Νέα Δημοκρατία δεν κράτησε πολύ. Οι βαρώνοι ανέδειξαν τον Κώστα Καραμανλή στην εξουσία, η ηγεσία του οποίου χαρακτηρίστηκε από έλλειψη ιδεολογικού στίγματος και από πολλά ρητορικά τεχνάσματα που προσπαθούσαν να καλύψουν την έλλειψη ιδεολογίας.
Το αποτέλεσμα είναι ακόμα στις μνήμες μας. Η διακυβέρνηση του τίποτα που φόρτωσε ελλείμματα και χρέος στις πλάτες του ελληνικού λαού και η παραπλάνηση των εταίρων μας και η δική μας παραπλάνηση με τους μαγειρεμένους προϋπολογισμούς. Τίποτα στις μεταρρυθμίσεις, τίποτα στη δημόσια τάξη (επανεμφάνιση τρομοκρατίας και έκρηξη εγκληματικότητας, κάψιμο Αθήνας ενώ η αστυνομία παρακολουθούσε), τίποτα στη δασοπροστασία (κάψιμο μισής Ελλάδας), τίποτα στα εξωτερικά ζητήματα (τελευταίος και μόνος ο Καραμανλής σε διεθνείς συναντήσεις, απουσία από διαπραγματεύσεις στη Λουκέρνη, έλλειψη εκπροσώπησης στις διεθνείς συναντήσεις), τίποτα γενικά. Αλλά προσλήψεις "δικών μας παιδιών" και "καθαρών Ελλήνων" παντού.
Με την ήττα στις εκλογές η Νέα Δημοκρατία διασπάται με πολλούς από το φιλελεύθερο κομμάτι της να πηγαίνουν στη Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη, αλλά το σημαντικότερο μέρος των στελεχών και των ψηφοφόρων να παραμένουν στο κόμμα με νέο ηγέτη τον Αντώνη Σαμαρά. Το κόμμα στελεχώνεται με τους συνεργάτες του νέου προέδρου, συνεργάτες από την Πολιτική Άνοιξη, ενώ οι Καραμανλικοί παραμερίζονται. Είναι σαφές ότι πρέπει να δούμε ποιοι αποτελούν τους συνεργάτες του νέου προέδρου και ποιο είναι το ιδεολογικό τους περίγραμμα. Ποιοι κρύβονται πίσω από δηλώσεις για "ντιντίδες" και ποιοι σηκώνουν το λάβαρο της εθνικοφροσύνης φέρνοντας στον δημόσιο διάλογο τις "κρεμάλες".
Δε σκοπεύω να κάνω αναλυτική περιγραφή των ανθρώπων αυτών εδώ, ούτε και των ιδεών τους. Ήδη έχω γράψει πάρα πολλά και νομίζω πως ο καθένας μας πρέπει να αναλάβει την ευθύνη να ψάξει το ζήτημα μόνος του. Εντελώς ενδεικτικά παραπέμπω σε δύο (2) άρθρα που εξηγούν πώς η Νέα Δημοκρατία έπαψε να έχει σχέση με αυτά που ξέραμε και αλώθηκε από μια ομάδα ακροδεξιών πολιτικών που παραμένουν άγνωστοι στο ευρύ κοινό. Παραμένουν άγνωστοι μέχρι να αναλάβει ο Σαμαράς την εξουσία φυσικά...
Κλείνοντας, σας παραπέμπω σε σημερινό άρθρο του Φαήλου Κρανιδιώτη, για να πάρετε μια ιδέα για το τι μας περιμένει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου