Τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση έχουν δυσάρεστες επιπτώσεις στο εισόδημα πολλών ανθρώπων. Είναι λογικό να υπάρχει θλίψη. Αυτό που είναι παράλογο είναι η θλίψη να παίρνει τη μορφή της διαμαρτυρίας.
Όταν διαμαρτύρεσαι για τα μέτρα, ή όταν λες όχι στο σχέδιο δανεισμού της Ελλάδας, και δεν έχεις να προτείνεις εναλλακτική λύση, τότε αφήνεις το συναίσθημα να σε παρασύρει χωρίς να βάζεις τη λογική να μορφοποιήσει το συναίσθημα πριν εκφραστεί. Το να πούμε όχι στα μέτρα σημαίνει να πούμε όχι στα 110 δις. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να κόψουμε το έλλειμμα στο μηδέν την ίδια στιγμή, αλλιώς δε θα μπορέσουν να πληρωθούν οι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι και να λειτουργήσει το κράτος.
Την ίδια ώρα οι εικόνες από το κέντρο της Αθήνας κάνουν τον γύρο του κόσμου. Οι σοβαροί επενδυτές οι οποίοι ήδη δεν μας θεωρούσαν αξιόπιστους για να επενδύσουν στα ομόλογά μας βλέπουν το σφυροδρέπανο να κυματίζει στην Ακρόπολη και το Κοινοβούλιο να πολιορκείται από εξαγριωμένους διαδηλωτές. Σοκαρισμένοι αρνούνται να δεχτούν πως η Ελλάδα είναι σοβαρό κράτος, πως τα μέτρα θα πιάσουν τόπο και πως θα φτιάξουν τα οικονομικά μεγέθη ώστε να θελήσουν στο μέλλον να μας δανείσουν ξανά τα λεφτά τους.
Οι διαδηλωτές πετυχαίνουν πλήγμα στη δημοκρατία αλλά και την οικονομία της χώρας, πλήγμα οι διαστάσεις του οποίου είναι δύσκολο να εκτιμηθούν πλήρως τη στιγμή που μιλάμε. Η Ελλάδα δίνει εικόνα αβεβαιότητας, αστάθειας και ανασφάλειας. Στους δανειστές, στους εταίρους, στους τουρίστες. Η ζημιά γίνεται σε τόσα πολλά επίπεδα.
Για το μέλλον της χώρας ευθύνη έχουμε όλοι μας. Και οι διαδηλωτές. Αλλά όχι όπως το φαντάζονται αυτοί. Βλάπτουν τη χώρα με τη συμπεριφορά τους, και δυστυχώς ούτε που το υποψιάζονται. Έχουμε γεμίσει από καλές προθέσεις και δίκαιη αγανάκτηση που καταστρέφει τη χώρα. Πότε θα ωριμάσουμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου