Μια ευχάριστη έκπληξη!

Όταν διάβασα τη σύνθεση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, έμεινα με το στόμα ανοιχτό όταν έφτασα στην τελευταία, την τιμητική, θέση.

Ξαναδιάβασα το όνομα. Ναι, ο Παπανδρέου είχε βάλει στην θέση αυτή τον Εμμανουήλ Κριαρά. Χάρηκα πολύ για την επιλογή αυτή και θέλω να μοιραστώ τη χαρά μου μαζί σας.

Έχω δει τον Κριαρά σε συνεντεύξεις του και έχω διαβάσει κείμενά του. Αυτό που με κερδίζει είναι το πάθος του για τη ζωή, η αγάπη του για τη γλώσσα και η πίστη του σε αξίες. Έχει μια νεανικότητα και μια ζωντάνια στις ιδέες του μοναδική. Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι είναι 103 ετών.

Υπερβολές, θα μου πεις. Δε γίνεται ένας άνθρωπος πάνω από 100 να είναι τόσο ζωντανός. Και όμως! Υπάρχουν άνθρωποι που γερνάνε πολύ πριν την ώρα τους και άλλοι που δε λένε να γεράσουν, όσα χρόνια και αν περάσουν. Ε, ο Κριαράς έχει μείνει νέος και παραμένει μοντέρνος ανεξαρτήτως εποχής.

Ένας άνθρωπος που αγωνίστηκε για την επικράτηση της δημοτικής και του μονοτονικού σε εποχές που η καθαρεύουσα κυριαρχούσε, ένας άνθρωπος που πάλεψε έντιμα για να δώσει φωνή στον ελληνικό λαό, ή μάλλον, για να μπορέσει ο ελληνικός λαός να υψώσει τη φωνή του με περηφάνια, ένας άνθρωπος που αγάπησε τον τόπο, τη γλώσσα, τους ανθρώπους και πίστεψε σε υψηλά ιδανικά, για τα οποία δε δίστασε να αγωνιστεί κόντρα στις δυνάμεις που δε δέχονταν να ακούσουν τη φωνή του λαού.

Να ένα απόσπασμα από μια του συνέντευξη:

Έρωτας είναι η επιδίωξη του ιδανικού. Σε όλες του τις εκφάνσεις. Ξεχωρίζω δύο: τον σαρκικό- πνευματικό έρωτα προς τη- τον σύντροφο και τον έρωτα προς την εργασία. Αυτό που λέμε φιλεργία. Ο έρωτας είναι το αντίδοτο του θανάτου. Είναι ίσως η ίδια η ζωή. Μόνο όταν είσαι ερωτευμένος ζεις. Ειδάλλως είσαι... πέτρα...

Ε, αυτή η επιδίωξη του ιδανικού διαπνέει τη ζωή του μεγάλου δημοτικιστή και αποτελεί την κινητήρια δύναμη μιας πνευματικής μορφής μεγάλου βεληνεκούς και ενός γνήσιου ενδιαφέροντος για την κοινωνία και την βελτίωση της ζωής των ανθρώπων.

Συγχαρητήρια στον Γεώργιο Παπανδρέου που τιμά μια τέτοια μορφή - κόσμημα για τη χώρα.