Επιχειρηματική ηθική

Ο Ανδρέας Βγενόπουλος τις προηγούμενες μέρες έκανε κάτι πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα. Κατήγγειλε τον τρόπο με τον οποίο το κράτος δίνει δουλειές σε ιδιώτες και την αντίληψη που έχουν ορισμένοι επιχειρηματίες για την επιχειρηματικότητα αλλά και τη σχέση της εταιρίας τους με την κοινωνία.

Αν δεν έχετε παρακολουθήσει τις εξελίξεις, συνοπτικά θα σας πω πως ο Βγενόπουλος πρότεινε η νέα Ολυμπιακή να καλύψει τους άγονους προορισμούς χωρίς να πάρει καμία επιδότηση από το κράτος μέχρι να λυθεί το ζήτημα με διαγωνισμό, τη στιγμή που η ανταγωνιστική Aegean ζητούσε το "συμβολικό" ποσό του 50% της επιδότησης. Ο Βγενόπουλος είπε πως ακόμα και με το 50% βγαίνει κέρδος για την εταιρία. Αυτό σημαίνει πως δουλεύουν την κοινωνία και εκμεταλλεύονται μια κατάσταση προς όφελός τους.

Επίσης μίλησε για μια συμφωνία μεταξύ του υπουργείου εξωτερικών και της Τουρκίας, μετά την οποία η Aegean πήρε προορισμούς για την Τουρκία που δεν είχε πριν και τους οποίους θα μπορούσε να καλύψει η Olympic Air αν γινόταν διαγωνισμός. Με λίγα λόγια κατηγόρησε την κ. Μπακογιάννη (γιατί οι συνομιλίες έγιναν χωρίς να το ξέρει το υπουργείο μεταφορών και παρουσίασε έγγραφο για αυτό) ότι μπορεί να έχει εμπλακεί στην υπόθεση. Σημειώνει επίσης πως το αφεντικό της Aegean είναι φίλος της κ. Μπακογιάννη.

Από την πλευρά της η Μπακογιάννη μιλάει για εκβιασμούς και απειλεί με μηνύσεις.

Από αυτά που είπε ο κ. Βγενόπουλος προκύπτουν ορισμένα κρίσιμα ζητήματα.

Ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος ενός επιχειρηματία σε ένα ευνομούμενο κράτος; Έχει κοινωνική ευθύνη μια επιχείρηση; Πώς πρέπει να λειτουργεί ένα κράτος δικαίου;

Δικιά μου άποψη είναι πως ο επιχειρηματίας πρέπει να ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη της επιχείρησής του, για την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών / προϊόντων στους πελάτες του και για την πρωτιά με την αξία του. Ένας επιχειρηματίας που προσπαθεί να αυξήσει τα κέρδη του χωρίς να θέλει να το πετύχει αυτό με το σπαθί του, έχει παρεξηγήσει την έννοια της επιχειρηματικότητας. Αυτή η αντίληψη μοιάζει περισσότερο με μαφία, παρά με ελεύθερη αγορά.

Πιστεύω ακόμα πως μια επιχείρηση έχει ηθικό χρέος απέναντι στην κοινωνία από την οποία αντλεί τα κέρδη της. Αυτό το χρέος μεταφράζεται σε θέσεις εργασίας, σε λειτουργία φιλική προς το περιβάλλον, σε σεβασμό στα χρήματα της κοινωνίας κλπ. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αδιαφορεί για τον κόπο των πολιτών και να παίρνει δημόσιο χρήμα χωρίς να το αξίζει.

Τέλος, πιστεύω πως ένα σύγχρονο κράτος δικαίου πρέπει να διασφαλίζει πως όλες οι διαδικασίες γίνονται ανοικτά, δίκαια, με διαφάνεια και με γνώμονα το συμφέρον της κοινωνίας. Αν υπάρχει αδιαφάνεια, αν το συμφέρον των ημετέρων υπερτερεί του συμφέροντος της κοινωνίας τότε το κράτος δικαίου έχει καταρρεύσει και έχουμε οδηγηθεί σε μια κοινωνία μαφιόζων.