Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Αστάθεια, αλλά ποια αστάθεια;

Είπα στο προηγούμενο post πως με τις εκλογές θα υπάρξει αστάθεια. Σάμπως και χωρίς αυτές δεν έχουμε αστάθεια; Τόσος κόσμος λέει ότι η κυβέρνηση δεν έχει νομιμοποίηση να φέρει στο Κοινοβούλιο τα μέτρα που φέρνει και ο Πρωθυπουργός έχει γίνει κόκκινο πανί για μεγάλο μέρος της κοινωνίας.

Όχι πως ο εκάστοτε Πρωθυπουργός έχαιρε εκτίμησης από τη μεγάλη μερίδα της κοινωνίας. Πάντα η πλειοψηφία διαφωνούσε με τους Πρωθυπουργούς και δεν έχαιραν της εμπιστοσύνης της. Αλλά τώρα η κοινωνία βράζει και ταλαντεύεται χωρίς να έχει αποφασίσει ποιον δρόμο πρέπει να τραβήξει η χώρα. Μήπως πρέπει να πάρει επιτέλους και η κοινωνία τις ευθύνες τις για το μέλλον του τόπου;

Από την άλλη, καλύτερα να μην αναλάβει τις ευθύνες της η κοινωνία άμα είναι να έχουμε Μικρασιατική Καταστροφή. Η ελληνική κοινωνία ήταν αυτή που έδιωξε τον Βενιζέλο, έφερε τη δεξιά παράταξη στην εξουσία και οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή. Και έβριζε μετά και τους ταλαίπωρους Μικρασιάτες όταν ήρθαν στην Ελλάδα ζητώντας ελεημοσύνη.

Είναι αυτό που λένε οι Άγγλοι. Damned if you do, damned if you don't. Ο Παπανδρέου πρέπει να τα ζυγίσει και να ποντάρει. Μπορεί να βγάλει τα Μνημόνια που χρειάζονται με αυτήν την κοινοβουλευτική ομάδα; Θα φύγουν τελικά οι Αγανακτισμένοι από το Σύνταγμα; Υπάρχει κίνδυνος βίαιης ανατροπής του πολιτεύματος; Μπορεί να κυβερνήσει χωρίς να χρειαστεί νέα νομιμοποίηση; Θυμίζω πως στις τοπικές εκλογές πριν από λίγους μήνες πήρε φρέσκια λαϊκή εντολή...

Τι μπερδεμένο κουβάρι!

Δεν υπάρχουν σχόλια: