Ανακούφιση

Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε προτείνει στον Χαρίλαο Φλωράκη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΚΚΕ χωρίς να είναι ο ίδιος πρωθυπουργός. Ο Φλωράκης αρνήθηκε και ο Μητσοτάκης ήρθε στην εξουσία με τα καταστροφικά για τη χώρα αποτελέσματα που η διακυβέρνησή του είχε.

Οι Παπανδρέου δεν είχαν ποτέ κόλλημα με την καρέκλα. Αντιμετώπιζαν την εξουσία ως εργαλείο, για την εμπέδωση της λαϊκής κυριαρχίας και για τη σωτηρία της χώρας, και όχι σαν αυτοσκοπό. Ο Γιώργος Παπανδρέου λέει εδώ και χρόνια πως δεν τον ενδιαφέρει η καρέκλα, πως θέλει να κάνει το χρέος του απέναντι στην πατρίδα χωρίς να τον απασχολούν τα αξιώματα. Σήμερα έδειξε και σε αυτούς που δεν τον πίστευαν τόσο καιρό πως αυτό που λέει το εννοεί.

Η ιδέα της κυβέρνησης εθνικής ενότητας έχει τα καλά της έχει και τα κακά της. Χωρίς να θέλω να μπω σε αυτήν τη συζήτηση, θα πω πως είναι ενδεικτικός ο τρόπος που χειρίστηκε η Νέα Δημοκρατία την πιο κρίσιμη μέρα στην μεταπολιτευτική Ελλάδα. Πριν τηλεφωνήσει ο Παπανδρέου στον Σαμαρά, διέρρεε η Νέα Δημοκρατία πως ο Σαμαράς δε θα πει κουβέντα για το περιεχόμενο της συνομιλίας. Λίγα λεπτά μετά το πέρας της συνομιλίας, η κ. Σπυράκη βγαίνει στο MEGA και ανακοινώνει αυτά που της είπε η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, ότι δηλαδή ο Σαμαράς έθεσε όρο για την κυβέρνηση εθνικής ενότητας την αλλαγή του Πρωθυπουργού, ότι ο Παπανδρέου το αποδέχτηκε, την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, την προσφυγή στις κάλπες μετά τη συμφωνία για ένα νέο Μνημόνιο και την αλλαγή του μεταναστευτικού(!) νόμου.

Οι διάλογοι υποτίθεται πως μεταφέρονταν verbatim από τη δημοσιογράφο στο τηλεοπτικό κοινό. Ο Αντώνης Σαμαράς αποδείχτηκε ένας τελείως αναξιόπιστος πολιτικάντης. Αυτό έπρεπε να το περιμένουμε. Πρόκειται για τον άνθρωπο που λίγο πριν πέσει η κυβέρνησή στην οποία ήταν Υπουργός Πολιτισμού, μετέφερε τον ναό του Επικουρείου Απόλλωνα από την Ηλεία στην Μεσσηνία, την περιοχή όπου εκλέγεται βουλευτής. Αν αυτό δεν είναι δείγμα πολιτικής μικρότητας, τότε και εγώ δεν ξέρω τι είναι!

Ευτυχώς, για το καλό της χώρας, αποφύγαμε την παραίτηση του Παπανδρέου. Λέω ευτυχώς για τρεις λόγους. Πρώτον, οι σύμμαχοι του ΠΑΣΟΚ σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας αποδεικνύονται αναξιόπιστοι και επιπόλαιοι. Με ποιους θα κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ; Με αυτόν που είχε κάνει το γραφείο του στο υπουργείο Παιδείας επί Νέας Δημοκρατίας να μοιάζει με παλάτι Σεΐχη; Με τον άλλον που μεθόδευσε το ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν; Με εκείνον που ανέβασε τις δαπάνες του κράτους στα ύψη προσλαμβάνοντας την εκλογική του πελατεία στο Δημόσιο; Με τον επηρμένο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ που μιλά χωρίς να έχει επαφή με την πραγματικότητα; Με τα στελέχη του Περισσού που νόμιζαν πως μπορούσαν να μειώσουν τον Παπανδρέου σε ρόλο Κερένσκυ; Με την Ντόρα που μιλάει για ανίκανους γόνους (η κόρη Μητσοτάκη και χήρα Μπακογιάννη!) και ευαγγελίζεται πολιτικές επιλογές τελείως αντίθετες με όσα ψήφιζε τόσα χρόνια που ήταν στην κυβέρνηση Καραμανλή; Με τον Καρατζαφέρη που λέει τη μία μέρα κάτι για να πει την άλλη το αντίθετο;

Δεύτερον, ποιο πρόσωπο αυτή τη στιγμή έχει το διεθνές κύρος να διαπραγματευτεί με τους εταίρους μας τις δανειακές συμβάσεις; Ποιος έχει το ανάστημα του Παπανδρέου στο εξωτερικό; Εδώ μπορεί να τον μειώνουν πολλοί, αλλά έξω είναι ο μόνος Έλληνας που όταν μιλάει σταματάνε να τον ακούσουνε. Και ποιο πρόσωπο θα είχε τις ικανότητες να αναλάβει Πρωθυπουργός στην πιο δύσκολη για την μοντέρνα Ελλάδα στιγμή; Με μια γρήγορη σκέψη μόνο κανα-δυό ανθρώπους βρήκα που έχουν τις ικανότητες για αυτήν τη θέση. Εκ των οποίων ο ένας είναι ο Σημίτης, τον οποίον για τις καλές εποχές που μας έδωσε τον κατηγορούν τόσοι, πόσω μάλλον να αναλάβει τη διακυβέρνηση και σε αυτές τις δύσκολες στιγμές!

Και τρίτον, όταν 17 κοινοβούλια έδωσαν το ΟΚ τόσο δύσκολα για αυτό το αυστηρό πρόγραμμα δανειοδότησης, πώς νομίζετε ότι θα δούνε την αλλαγή της κυβέρνησης και την πρόταση - απαίτηση για αλλαγή της συμφωνίας στα μέσα της υλοποίησής της; Ακόμα και αν οι ηγέτες της ΕΕ θέλουν την αλλαγή, πώς θα περάσουν από τους λαούς τους την δημόσια απαίτηση της Ελλάδας για ευνοϊκότερη συμφωνία; Είμαστε σίγουροι πως θα συμφωνήσουν όλοι αυτοί οι παράγοντες της δανειοδότησής μας; Μπορεί να μιλάμε συνέχεια για Τρόικα, αλλά αυτό δε σημαίνει πως έχουμε να κάνουμε με τρεις μόνο. Μάλλον με... χίλιους δεκατρείς έχουμε να κάνουμε. Ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, κυβερνήσεις συνεργασίας, κοινοβούλια, ψηφοφόροι, ΜΜΕ.... ένας χαμός! Οτιδήποτε μπορεί να πάει στραβά ανά πάσα στιγμή.

Τα νέα του MEGA που με μια καθυστέρηση επιβεβαιώνονταν και από τα άλλα κανάλια με συνέτριψαν. Αισθάνθηκα τεράστια θλίψη τόσο για τη συμπεριφορά της ιστορίας (δηλαδή ημών) απέναντι στον Παπανδρέου που θα εξαφανιζόταν για να δώσει μια ύστατη ευκαιρία στη χώρα, όσο και για τους συμπολίτες μου και τον εαυτό μου που θα υποφέραμε τα δεινά της οικονομικής κατάρρευσης. Ένιωσα τεράστια ανακούφιση όταν άκουσα το διάγγελμα Παπανδρέου. Έκανε το σωστό για μια ακόμη φορά. Μπορώ σήμερα να κοιμηθώ ήσυχος. Ας ανησυχήσω για τα προβλήματα από αύριο.