Ποια πρέπει να είναι η θέση του ΠΑΣΟΚ

Το ΠΑΣΟΚ καταποντίστηκε εκλογικά. Ακόμα και καταποντισμένο όμως καλείται να παίξει κεντρικό ρόλο στο πολιτικό σύστημα, γιατί χωρίς αυτό δε σχηματίζεται κυβέρνηση. Τι πρέπει να κάνει;

Κατά τη γνώμη μου το ΠΑΣΟΚ πρέπει να συγκυβερνήσει. Δηλαδή να διεκδικήσει και να πάρει υπουργεία ώστε να κάνει πράξη την πολιτική του σε ορισμένους τομείς. Έτσι, και η Ελλάδα θα αλλάξει, και το ΠΑΣΟΚ θα παραμείνει κυβερνητική λύση για την κοινωνία. Ώστε αν αλλάξει και προς το αναλογικότερο ο εκλογικός νόμος, το ΠΑΣΟΚ να εδραιωθεί ως κυβερνητική δύναμη έστω και με μικρά ποσοστά.

Δεν πρέπει να αποδεχτεί τον ρόλο ενός μικρού κόμματος που απλά στηρίζει μια κυβέρνηση χωρίς να συμμετέχει στον σχεδιασμό της κυβερνητικής πολιτικής. Δεν πρέπει να αποδεχτεί τον νέο δικομματισμό ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πρέπει να ασκήσει αμυντική αντιπολίτευση απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί έτσι θα τον εδραιώσει ακόμα περισσότερο. Δεν πρέπει να ελπίσει πως θα αποκτήσει ξανά 40% και δεν πρέπει να κάνει τον σχεδιασμό του βασισμένο σε αυτή την ελπίδα.

Μια κυβερνητική θητεία τετραετίας, με την εφαρμογή πολιτικών του ΠΑΣΟΚ από υπουργούς του ΠΑΣΟΚ κρατά το κόμμα πρωταγωνιστή.

Όμως τα δείγματα γραφής του νέου Προέδρου δεν είναι θετικά. Η ανυπαρξία θέσεων του ΠΑΣΟΚ στο site στο ίντερνετ δείχνει πως ο νέος Πρόεδρος δε σκόπευε να επιφέρει συγκεκριμένες αλλαγές στην κοινωνία δια της συμμετοχής του κόμματός του στην κυβέρνηση. Η άποψή του να μη συμμετέχουν πρωτοκλασάτα στελέχη στη νέα κυβέρνηση οδηγεί στο ίδιο συμπέρασμα. Όπως και το να μη θέτει θέμα προσώπων (Πρωθυπουργού - Υπουργών). Θέλει να πάρει το ΠΑΣΟΚ τον ρόλο ενός μικρού κόμματος. Αυτό είναι απαράδεκτο. Είναι ανιστόρητο.

Η κίνηση του Βενιζέλου να βάλει προϋπόθεση τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, μια μέρα πριν τις εκλογές, να το επαναλάβει το βράδυ των εκλογών, για να κάνει μετά, κατά τα μέχρι τώρα φαινόμενα, πίσω, είναι ένας τακτικισμός που δεν έχει θέση στη δύσκολη κατάσταση που περνά ο τόπος. Χρειαζόμαστε αλλαγές. Το ΠΑΣΟΚ είναι αναγκαίο για να σταθεί η κυβέρνηση κοινοβουλευτικά. Τι χαρακτήρα θα έχουν οι αλλαγές; Δεξιό ή σοσιαλιστικό; Αυτό πρέπει να είναι το διακύβευμα για το ΠΑΣΟΚ.

Παράλληλα, πρέπει να πραγματοποιηθούν συνομιλίες με τη ΔΗΜΑΡ για τον επανασχεδιασμό της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα. Να δημιουργηθεί ένας νέος σχηματισμός, να κάνει στην άκρη ο Βενιζέλος από Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, και να πάμε στις επόμενες εκλογές με μια ενιαία Κεντροαριστερά που θα έχει σαφές πολιτικό στίγμα και θα έχει ασκήσει κυβερνητική πολιτική.

Τι από όλα αυτά θα γίνει; Τι θα γράφει η ιστορία μερικές δεκαετίες μετά για τις εξελίξεις στη χώρα τη δεκαετία 2010-2020; Το πράγμα έχει ενδιαφέρον. Αν και κατά τη γνώμη μου μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει πια η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Το ζήτημα της ανομίας

Όταν το 2009 ο Γιώργος Παπανδρέου σάρωσε στις εκλογές, και πριν προλάβει να ορκιστεί η νέα κυβέρνηση, το ΚΚΕ έδειξε τις προθέσεις του με την κατάληψη του Υπουργείου Εργασίας. Η σοσιαλιστική κυβέρνηση έκανε ένα στρατηγικό λάθος: άφησε την ανομία της άκρας αριστεράς ατιμώρητη. Η άκρα αριστερά πήρε θάρρος και συνέχισε τις πράξεις ανομίας σε όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησης δυναμιτίζοντας την κοινωνική συνοχή και οδηγώντας στην πτώση της κυβέρνησης δια της κοινωνικής αναταραχής.

Τώρα ένα μεγάλο ποσοστό του Κοινοβουλίου τάσσεται ανεπιφύλακτα υπέρ της συμμετοχής στα Ευρωπαϊκά όργανα. Και όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ, κλείνει το μάτι για άλλη μια φορά στο μπάχαλο, προσδοκώντας πως θα κυβερνήσει αυτός αντί της νόμιμης κυβέρνησης της χώρας. Απέναντι σε αυτή την απειλή, που δεν διαταράσσει μόνο τη σταθερότητα της κυβέρνησης αλλά και την ίδια την εφαρμογή των αναγκαίων για τη χώρα μεταρρυθμίσεων, το πολιτικό σύστημα είναι αμήχανο. Ο Σαμαράς κάνει ότι δεν καταλαβαίνει και μένει στη χαρά για την πρώτη θέση του κόμματός του, ενώ ο Βενιζέλος χαλάει το διαπραγματευτικό του κεφάλαιο με ανοησίες για προϋπόθεση συμμετοχής του ΣΥΡΙΖΑ για να κάνει λίγο μετά κωλοτούμπες και να συμμετέχει στο κυβερνητικό σχήμα χωρίς αυτόν.

Αυτό που χρειάζεται, αυτό που έπρεπε να γίνει από το 2009, είναι η εφαρμογή του νόμου. Σε μια δημοκρατία οι νόμοι είναι για να εφαρμόζονται, ανεξάρτητα από του ποιος τους παραβαίνει. Δεν μπορείς να κλείνεις δρόμους, λιμάνια, ξενοδοχεία, αρχαιολογικούς χώρους, υπουργεία, να πετάς γιαούρτια, πέτρες, μολότοφ, να λες για κρεμάλες στους προδότες και να μένεις ανενόχλητος. Μπορείς να μιλάς και να εκφράζεις τη διαφωνία σου με την κυβερνητική πολιτική. Δεν μπορείς όμως να παραβαίνεις τον νόμο χωρίς τις κυρώσεις που αυτός προβλέπει.

Η νέα κυβέρνηση θα κερδίσει ή θα χάσει το παιχνίδι από τη στάση την οποία θα δείξει απέναντι στους παρανόμους της ακροαριστεράς και της ακροδεξιάς. Αν τους ανεχτεί και δεν εφαρμόσει τον νόμο, θα υπονομεύσει όχι μόνο τον εαυτό της, αλλά και τη δημοκρατία και τη χώρα.

Τοποθέτηση

Θεωρώ πως στις εκλογές αυτές πρέπει να αποδυναμωθούν η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ, και να ενισχυθούν τα τρία μετριοπαθή κόμματα, το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ και η Δημιουργία Ξανά. Η συνεισφορά των μετριοπαθών σε μια συγκυβέρνηση αλλά και στη νέα βουλή γενικότερα, θα έχει σταθεροποιητικό ρόλο και μπορεί να αμβλύνει την κοινωνική δυσαρέσκεια. Σε τι βαθμό, θα το δείξει η ιστορία.

Πέρα από τον σταθεροποιητικό τους ρόλο, από αυτούς μπορεί να προκύψει και κάποια πίεση προς τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος.

Χωρίς ήθος

Η Δεξιά, και σε αυτές τις εκλογές, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει μεθόδους που στερούνται ήθους για να κερδίσει ψηφοφόρους.

Θα αναφερθώ σε μερικά παραδείγματα.

Παράδειγμα πρώτο. Γνωρίζετε όλοι τον τρόπο με τον οποίο διαλύθηκε το ΛΑΟΣ. Δε χρειάζεται να πω περισσότερα.

Παράδειγμα δεύτερο. Διοχετεύεται μέσω του Τύπου η πληροφορία ότι οι εκλογές είναι ντέρμπι, σε μια προσπάθεια να σμικρυνθεί το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ. Ο εκφοβισμός του μετριοπαθούς ψηφοφόρου χρησιμοποιείται ως τρόπος αύξησης των ποσοστών του κόμματος.

Παράδειγμα τρίτο. Γίνεται συστηματική προσπάθεια σπίλωσης του Θάνου Τζήμερου, με σκοπό να έρθουν οι δεξιών πεποιθήσεων ψηφοφόροι του πίσω το δεξιό κόμμα.

Παράδειγμα τέταρτο. Συκοφαντείται ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από τα περιστατικά των "Τούρκων" υποψηφίων στη Θράκη, ή του εθνικοσοσιαλιστή που καλεί σε αντάρτικο πόλεων, κλπ.

Η παράταξη που ξεκίνησε τον αντιμνημονιακό αγώνα, που πρωτοστάτησε και οργάνωσε τα κινήματα των Αγανακτισμένων για να πέσει ο Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, τώρα αυτοπαρουσιάζεται ως ο εγγυητής της Ευρωπαϊκής ταυτότητας της χώρας. Οι μαφιόζοι ως σωτήρες.

Η ουσία του Ελληνικού Ζητήματος

Ας μιλήσουμε για τα κόμματα... (8)

Πέρα από τα επτά κόμματα που είναι στη Βουλή, αγωνίζεται για να μπει και ένας συνασπισμός κομμάτων, η Δημιουργία Ξανά, με πρόταγμα την κοινή λογική, την απέχθεια για τον κομματισμό και την μεταρρύθμιση.

Παρακολουθώντας όλο και περισσότερες συνεντεύξεις του Θάνου Τζήμερου, του ιδρυτή και προέδρου της Δημιουργίας Ξανά, πείθομαι συνεχώς για την ποιότητα του εγχειρήματος, για την σωστή κατεύθυνση του προγράμματος και για τον ενθουσιασμό των συμμετεχόντων. Συμμερίζομαι, εν μέρει, αυτόν τον ενθουσιασμό. Θέλω η Ελλάδα να αλλάξει και θέλω να είμαστε εμείς οι Έλληνες αυτοί που θα την αλλάξουμε. Θα στήριζα λοιπόν ανεπιφύλακτα Δημιουργία Ξανά, αν δεν είχα τον εξής προβληματισμό.

Καταρχάς, είναι αμφίβολο αν θα συγκεντρώσει το 3% για να μπει στη Βουλή. Στις προηγούμενες εκλογές τα είχε πάει αρκετά καλά και αν αθροίζαμε τα ποσοστά της με αυτά της Δράσης με την οποία συνασπίστηκε, θα ήταν αρκετό για να είναι βέβαιη η είσοδος στο Κοινοβούλιο. Όμως, όπως γνωρίζει καθένας που ασχολείται με τα πολιτικά τα ποσοστά δε γίνεται να αθροιστούν.

Οι εκλογές αυτές γίνονται σε συνθήκες πόλωσης. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να συμπιέσει τα μικρά κόμματα. Πέρα από αυτό, το αμφίρροπο της αναμέτρησης οδηγεί πολλούς μετριοπαθείς ψηφοφόρους στην Νέα Δημοκρατία, για να αποφευχθεί μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και πολλοί νεοδημοκράτες επιστρέφουν στην Νέα Δημοκρατία. Είναι χαρακτηριστικό ότι η αρχηγός ενός μικρού κόμματος κατεβαίνει με τη Νέα Δημοκρατία και ανέστειλε τη λειτουργία του κόμματός της. Άρα και οι ψηφοφόροι της Δημιουργίας Ξανά δε θα μείνουν ανεπηρέαστοι. Ακόμα, οι διαφωνίες σχετικά με τη συνεργασία με τη Δράση αλλά και οι εσωκομματικές έριδες που προέκυψαν συρρικνώνουν την εκλογική βάση του κόμματος.

Πέρα από αυτό, αν υποθέσουμε πως τα καταφέρνει να μπει στη Βουλή, θα συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία αν αυτή έρθει πρώτη. Αλλά τι θα συμβεί αν έρθει πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ; Σε αυτή την περίπτωση κατά πάσα πιθανότητα η συνεργασία δε θα είναι δυνατή. Οπότε ποια θα είναι η συνεισφορά της Δημιουργίας Ξανά στον τόπο; Θα πρέπει να περιοριστεί σε επίπεδο λόγου και δε θα μπορέσει να επιδράσει μέσω της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής στη ζωή μας.

Μοιάζει, σε αυτή την περίπτωση, χαμένη η ψήφος. Αλλά, θα πει κανείς, με αυτό το σκεπτικό χαμένη θα είναι και μια ψήφος στο ΠΑΣΟΚ ή τη Νέα Δημοκρατία. Ενδεχομένως και να είναι έτσι. Από τη στιγμή που μόνο με τη ΔΗΜΑΡ θα μπορούσε να τα βρει ο ΣΥΡΙΖΑ -εκτός και αν τελευταία στιγμή η ΔΗΜΑΡ αποφύγει πάλι να κυβερνήσει!- μόνο ψήφος σε αυτή θα μπορούσε να έχει κάποια επίδραση στην κυβερνητική πολιτική.

Όπως βλέπετε, αντί για εκλογές, καταντήσαμε να παίζουμε σκάκι... Όπως και να έχει, επιθυμώ την είσοδο της Δημιουργίας Ξανά στη Βουλή. Είμαι με τους μεταρρυθμιστές. Πρέπει να πάμε μπροστά.

Ας μιλήσουμε για τα κόμματα... (7)

Διάβαζα το πρόγραμμα της ΔΗΜΑΡ. Μου θύμισε σε πολλά το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου πριν από μερικά χρόνια. Ενώ είχα ενθουσιαστεί με το πρόγραμμα του Γιώργου, δεν ενθουσιάζομαι όταν βλέπω τα ίδια πράγματα στη ΔΗΜΑΡ. Γιατί;

Η εντύπωση που μου έχει δώσει ο Φώτης Κουβέλης είναι πως θέλει να υπερασπιστεί το status quo. Λέει πράγματα για να είναι ευχάριστος αλλά δε γίνεται να τα λες και δεξιά και αριστερά, και μεταρρυθμιστικά και συντηρητικά, και προοδευτικά και μετριοπαθή. Μου δίνει την εντύπωση ότι δεν πιστεύει αυτά που λέει και χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η απόφαση του να πάμε σε νέες εκλογές ενώ θα μπορούσε να σχηματίσει κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, κυβέρνηση στην οποία θα μπορούσε να επιβάλει τους όρους του ως ρυθμιστής της νέας διακυβέρνησης και να οδηγηθούμε σε κεντροαριστερή κυβέρνηση με την αποδοχή της Νέας Δημοκρατίας.

Κάποιος που πιστεύει αυτά που λέει, όταν του δίνεται η ευκαιρία τα κάνει πράξη. Και στον Κουβέλη δόθηκε ήδη δυο φορές η ευκαιρία. Σας θυμίζω πως όταν ο Παπαδήμος του τηλεφώνησε και του ζήτησε να συμμετέχει στην κυβέρνησή του το 2011, ο Κουβέλης αρνήθηκε πριν καν ενημερώσει το κόμμα του ότι τους έγινε αυτή η πρόταση. Προφανώς φοβήθηκε πως τα αρμόδια όργανα μπορεί να αποφάσιζαν τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση.

Όπως και να έχει, η κεντροαριστερά στην Ελλάδα δεν μπορεί να εκπροσωπηθεί από τον Κουβέλη.

Το μεγάλο καλό είναι πως εκεί που κατέβηκε στις εκλογές αντιμνημονιακά, τώρα στηρίζει το Μνημόνιο ως τον σίγουρο δρόμο που θα μας κρατήσει εντός Ευρώπης. Αυτή η αλλαγή είναι εξαιρετικά σημαντική. Η ΔΗΜΑΡ είναι πια απερίφραστα μνημονιακή και σταμάτησε τα "ήξεις αφήξεις". Αυτό μπορεί να βοηθήσει τη χώρα σε περίπτωση που ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ θα συγκυβερνήσουν. Θα μπορεί ο ακραίος λόγος του ΣΥΡΙΖΑ να συγκρατηθεί από μια φωνή λογικής και να ασκηθεί βέτο σε αποφάσεις που οδηγούν στην έξοδο από το Ευρώ.

Σε μερικές εβδομάδες θα ξέρουμε τι θα συμβεί...

Ας μιλήσουμε για τα κόμματα... (6)

Πόσο υποτιμητικό για την Δημοκρατική Αριστερά να υπολείπεται σε ψήφους της Χρυσής Αυγής... Και παρόλα αυτά, να καλείται να παίξει ρυθμιστικό ρόλο στον σχηματισμό κυβέρνησης και να αρνείται επειδή δε συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ!

Για τη Χρυσή Αυγή έχουν γραφτεί πολλά. Ο λαϊκισμός που φούντωσε τα τελευταία χρόνια, αυτός που καλλιεργούσε συνθηματολογία εμφυλίου πολέμου στις συνειδήσεις των πολιτών, συνέβαλε αναμφίβολα και στην είσοδο της Χρυσής Αυγής στην Βουλή.

Είναι αρκετά ενδιαφέρον το ζήτημα του αν έκανε καλά το πολιτικό σύστημα που άφησε τους νεοναζί να έχουν το δικό τους πολιτικό μόρφωμα όλα αυτά τα χρόνια. Είναι γνωστή η στάση της Νέας Δημοκρατίας απέναντι στην ελληνική ακροδεξιά. Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας η Νέα Δημοκρατία την φοβόταν. Αργότερα, την χρησιμοποίησε για ψηφοθηρικούς λόγους. Από ό,τι φαίνεται έχει ξεφύγει από τον έλεγχό της, αν και δεν μπορούμε να ξέρουμε τι υπόγειες σχέσεις έχουν αναπτυχθεί ανάμεσα στις ακροδεξιές ομάδες και την δεξιά.

Προσωπικά θεωρώ πως βίαιες ομάδες πρέπει να απαγορεύονται, και όχι να μπορούν και φτιάχνουν και πολιτικά κόμματα.

Περισσότερο όμως από την ύπαρξη της Χρυσής Αυγής με ενοχλεί η νοοτροπία πολλών ανθρώπων από τον κόσμο που την ψήφισε. Η έλλειψη δημοκρατικής συνείδησης με βρίσκει τελείως αντίθετο. Δεν μπορούμε να ισοπεδώνουμε το αξιακό σύστημα της δημοκρατίας επειδή αισθανόμαστε αγανάκτηση, ή επειδή πληττόμαστε από την οικονομική κρίση ή από το μεταναστευτικό πρόβλημα.

Ας μιλήσουμε για τα κόμματα... (5)

ΚΚΕ.

Για την κομμουνιστογενή Αριστερά τα έχουμε πει πολλές φορές στο blog.

Με εκφραστές το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΚΚΕ μ-λ, αλλά και κομμάτι της ΔΗΜΑΡ, οι κομμουνιστές λένε τα ίδια κάθε φορά.

Η πολιτική τους ανάλυση είναι καθυστερημένη, με την έννοια ότι έχουν μείνει στον δέκατο ένατο αιώνα, καθιστώντας τους, μετά τους Ορθοδόξους, το πιο υπανάπτυκτο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Άντε να αντιμετωπίσεις προβλήματα του 2012 με αναλύσεις του 1860!

Η ιδεολογία και η συμπεριφορά τους είναι βαθιά αντιδημοκρατική. Δε συμμετέχουν ουσιαστικά στις πολιτικές διεργασίες, αφού μονίμως λένε όχι σε όλα, με κλασσικό παράδειγμα την άρνηση συμμετοχής στις συνομιλίες σχηματισμού κυβέρνησης. Πέρα από αυτό, όπως όλοι οι δογματικοί, θεωρούν πως κατέχουν την απόλυτη Αλήθεια και πως για αυτό μόνον εκείνοι είναι οι γνήσιοι εκπρόσωποι του λαού και μόνον οι δικές τους αποφάσεις πρέπει να έχουν τον χαρακτήρα υποχρεωτικού νόμου.

Αν τους δοθεί η ευκαιρία να εφαρμόσουν την πολιτική τους, θα οδηγηθούμε με μαθηματική ακρίβεια στην αφρικανοποίηση.

Ας μιλήσουμε για τα κόμματα... (4)

Πού να πάμε τώρα; Ανεξάρτητους Έλληνες; Δεν έχω όρεξη.

Εκπροσωπούν το περισσότερο λαϊκίστικο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Θεωρίες συνωμοσίας, ψεύτικες κατηγορίες απέναντι στους πολιτικούς τους αντιπάλους, ένα αυτοπαραμύθιασμα του λαού χωρίς όρια, ένας τσαμπουκάς και ένας άμετρος εθνικισμός.

Γνήσιοι εκφραστές του αντιμνημονιακού μετώπου, ενός μετώπου το οποίο δημιουργήθηκε όταν ο Σαμαράς επέλεξε την επίθεση στο ΠΑΣΟΚ προσδοκώντας σε κομματικά οφέλη αντί να συμβάλλει στην εθνική ομοψυχία. Δεν έβαλε πλάτη ο Σαμαράς όταν έπρεπε και μετά που αναγκάστηκε να κάνει την "κωλοτούμπα" του γύρισε η στάση του μπούμερανγκ στο πρόσωπο του Καμμένου. Η Νέα Δημοκρατία διαλύθηκε εξαιτίας της δημαγωγίας. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες είναι προϊόν αυτής της διάλυσης.

Για να πούμε και ένα θετικό, φάνηκε πως και αυτοί ήταν έτοιμοι για κωλοτούμπα όταν μετά τις εκλογές ενεχείρισαν έγγραφο θέσεων στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με το οποίο έθεταν όρους για έναν συμβιβασμό στην ασκούμενη οικονομική πολιτική ώστε να αποφύγουμε την χρεωκοπία, την κατάρρευση των τραπεζών και την έξοδο από την Ευρώπη. Αλλά το περιθώριο ελιγμών τους περιορίστηκε δραματικά όταν η Νέα Δημοκρατία αποφάσισε να διαρρεύσει το απόρρητο έγγραφο κάνοντας άλλο ένα μικροπολιτικό παιχνίδι που θα το βρούμε οι Έλληνες μπροστά μας.

Δεν έχω κοινά με την Ελλάδα που νομίζει ότι "μας ψεκάζουν", με την Ελλάδα που νομίζει ότι βρισκόμαστε πάνω σε αστείρευτα κοιτάσματα πετρελαίου που θα μας κάνουν εν μία νυκτί, ή τέλος πάντων σε κανέναν μήνα, σεΐχηδες, με την Ελλάδα που νομίζει ότι ο Παπανδρέου εξυπηρετούσε οικονομικά συμφέροντα ή βρισκόταν πίσω από τη δεκαεφτά Νοέμβρη. Αυτή η Ελλάδα εκπροσωπείται ωραιότατα από έναν πρώην υπουργό του Καραμανλή που πολιτεύτηκε όπως πολιτεύτηκε και τώρα πετάει στο Κοινοβούλιο και τα τηλεοπτικά παράθυρα εθνικοπατριωτικές κορώνες. Α, και στο twitter.

Από ό,τι φαίνεται, το δεξιό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας βρήκε στους Ανεξάρτητους Έλληνες ένα αποκούμπι. Αυτοί που έχουν περισσότερο αριστερό outlook, βρίσκουν στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ. Με πολλά πήγαινε-έλα μεταξύ τους. Καθώς ο κοινός καταγγελτικός λόγος υπερτερεί των παραδοσιακών διακρίσεων σε δεξιά και αριστερά.

Ας μιλήσουμε για τα κόμματα... (3)

Και περνάμε στο ΠΑΣΟΚ.

ΠΑΣΟΚ, ναι, αλλά ποιο ΠΑΣΟΚ; Το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου το ξέρω. Μεταρρυθμιστικό, προοδευτικό, καινοτόμο, με διάθεση για δουλειά, χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος. Το ΠΑΣΟΚ που πολέμησε τον Γιώργο Παπανδρέου πάλι το ξέρω. Φόβος μη χάσουν τους ψηφοφόρους, αδυναμία να "σπάσουν αυγά", διατήρηση του status quo, υπονόμευση του Προέδρου, απόσυρση της δεδηλωμένης.

Το ΠΑΣΟΚ σήμερα είναι ένας γρίφος για μένα. Ο μόνος που προβάλλεται είναι ο Βενιζέλος, για του οποίου την παρουσία κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Παπανδρέου έχω μιλήσει στο παρελθόν. Σε αυτή την περίοδο, το μόνο καινοτόμο που προσέφερε στον δημόσιο διάλογο είναι οι προτάσεις του για συνταγματική αλλαγή, τις οποίες και επικροτώ. Όσον αφορά στην Οικονομία, αφήνει να εννοηθεί πως η πολιτική του είναι το Μνημόνιο με ορισμένες διευκολύνσεις.

Ο Βενιζέλος δεν έχει προτείνει κάτι διαφορετικό, εννοώ στο πεδίο των αλλαγών που είναι αναγκαίες στη χώρα. Και όχι, το να πεις "να κάνουμε ό,τι κάναμε με τις δυο προηγούμενες κυβερνήσεις με μια παράταση χρονική" και τα παρόμοια δεν είναι πρόταση αλλαγής στα ελληνικά πράγματα. Αποφεύγει την ελληνική πραγματικότητα και περιορίζεται στο να υπόσχεται πως θα ζητήσει ελαφρύνσεις από τους ξένους.

Και όλα αυτά τη στιγμή που "αδειάζει" τον προκάτοχό του για την δημιουργία του πακέτου στήριξης, τη στιγμή που αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο δάνειο αλλά και τη μεγαλύτερη απομείωση χρέους που έχει συμβεί ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας! Αν δεν του αρέσει το Μνημόνιο, ας πει τι προτείνει τέλος πάντων! Όμως δε λέει και το μπέρδεμα συνεχίζεται. Το μόνο σαφές είναι πως θα κινηθεί πάνω - κάτω στην πεπατημένη που δημιούργησαν οι Κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου.

Αυτό δεν είναι λίγο. Ειδικά τώρα που αμφισβητείται η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρώπη. Αλλά πώς θα τα καταφέρει; Με ποιους ανθρώπους; Λέει πως αν συμμετέχει το ΠΑΣΟΚ σε συγκυβέρνηση δε θα χρησιμοποιηθούν τα στελέχη που έχουν χρηματίσει υπουργοί. Μεταξύ των οποίων υπάρχουν άνθρωποι με μοναδική εμπειρία και ικανότητα. Και δε μας λέει με ποιους θα συμμετέχει. Παρά μας αφήνει με ένα ακαθόριστο "το Φθινόπωρο θα αλλάξει το ΠΑΣΟΚ και σε ιδέες και σε πρόσωπα". Όμως εμείς καλούμαστε τώρα να ψηφίσουμε το ΠΑΣΟΚ, δίνοντας ουσιαστικά εν λευκώ εξουσιοδότηση στον Βενιζέλο να χειριστεί το ΠΑΣΟΚ όπως εκείνος κρίνει.

Το μπέρδεμά μου είναι γνήσιο, γιατί και την προσφορά του ΠΑΣΟΚ στη χώρα αναγνωρίζω και θέλω να συνεχίσει να συμμετέχει θετικά στη διακυβέρνηση της χώρας. Αλλά με ποιες θέσεις; Το κομμάτι στο site του κόμματος που μιλά για τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ είναι ενδεικτικό της ανυπαρξίας συγκεκριμένων θέσεων για την αλλαγή της χώρας. Πού θέλει να πάει τη χώρα το ΠΑΣΟΚ του 2012;

Ας μιλήσουμε για τα κόμματα... (2)

Περνάω στον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο τρόπος με τον οποίον πολιτεύτηκε τα τελευταία χρόνια είναι αντιδημοκρατικός. Η πολιτική κάλυψη στην ανομία με αφήνει άφωνο. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πως η τήρηση των νόμων είναι βασικό συστατικό της Δημοκρατίας. Δεν μπορείς να είσαι δημοκράτης και να ανέχεσαι, πολύ περισσότερο να υποστηρίζεις, παράνομες πράξεις, όπως είναι οι καταλήψεις δημοσίων χώρων, η παρεμπόδιση εργαζομένων που πάνε στις δουλειές τους να δουλέψουν, η απαγόρευση σε πλοία να αποβιβαστούν, το μπάχαλο κατά τη διάρκεια συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας και τα λοιπά.

Δυστυχώς, δε θα κουραστώ να το λέω, δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν έχουμε κάνει κτήμα μας τη Δημοκρατία και ανεχόμαστε την ανομία ειδικά αν προβάλλει "αγαθές" προθέσεις αριστερής προέλευσης. Το αποτέλεσμα της ανοχής που δείξαμε, Πολιτεία και πολίτες, είναι και θεσμικό, γιατί υποσκάπτεται συνεχώς το δημοκρατικό πολίτευμα, και οικονομικό, γιατί όλα αυτά έχουν άμεσες συνέπειες στο ΑΕΠ, συνέπειες που καλούμαστε όλοι να πληρώσουμε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζεται στις "αγαθές" προθέσεις, δηλαδή στο θυμικό των Ελλήνων. Η στάση του απέναντι στα ζητήματα είναι επιπόλαιη. Μένει στην επιφάνεια των πραγμάτων και η επιφάνεια τονίζεται με την επιλογή για Πρόεδρο του κόμματος ενός νέου ανθρώπου που "γράφει" στο γυαλί. Όμως τα προβλήματα δεν είναι επιφανειακά. Πρέπει να αντιμετωπιστούν. Και δυστυχώς -άλλο "δυστυχώς" αυτό- στην Ελλάδα δεν αντιλαμβανόμαστε ότι με το συναίσθημα δε λύνονται προβλήματα, ότι η θέληση δεν αρκεί, αλλά μπορεί και να κάνει τα πράγματα χειρότερα, έως πολύ χειρότερα και καταστροφικά.

Κατάκτηση του Δυτικού πολιτισμού είναι η νοοτροπία να αφήνεις τη λογική να δίνει μορφή στο συναίσθημα, να το βάζει σε ένα κανάλι, να του φτιάχνει το ποτάμι πάνω στο οποίο θα κυλήσει. Εμείς όμως συμπεριφερόμαστε τυφλά, δηλαδή χωρίς η λογική να παίζει τον καθοδηγητικό της ρόλο. Μόνο με το συναίσθημα προσπαθούμε να αντιδράσουμε σε πολύ σύνθετες καταστάσεις και αυτό δεν μας πάει μακρυά.

Αντιλαμβάνομαι την γοητεία που ασκεί σε ηθικό επίπεδο ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως θεωρώ πως αυτή η γοητεία είναι επικίνδυνη γιατί αν σκάψεις κάτω από την επιφάνεια δε θα βρεις στέρεη πολιτική σκέψη επί των πραγματικών ζητημάτων. Δεν είναι τυχαίο που στον βωμό της αντιμνημονιακής πολιτικής ο ΣΥΡΙΖΑ αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να θυσιάσει την Ευρωπαϊκή ταυτότητα της Ελλάδος. Όμως, η παραμονή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στη ζώνη του Ευρώ, είναι ζωτικά για το βιωτικό μας επίπεδο και το μέλλον μας. Είναι απαράδεκτο να κατεβαίνει κόμμα στις εκλογές και να διεκδικεί την ψήφο μας αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο η Ελλάδα να αποκοπεί από την Ευρώπη. Όλα είναι φλου. Άλλοι βλέπουν μπλόφα της Ευρώπης για το Μνημόνιο, άλλοι μιλούν για μπλόφα του ΣΥΡΙΖΑ, άλλοι γράφουν για διαφορά απόψεων μεταξύ των συνιστωσών και των στελεχών και άκρη δε βγαίνει.

Δεν μπορούμε να παίξουμε τις επόμενες δεκαετίες στα ζάρια. Δε μιλάμε πια για μερικά χρόνια δυσκολιών, αλλά για ολόκληρες γενιές που θα αναγκαστούν να ζήσουν σε μια χώρα του τρίτου πια κόσμου αποκομμένη από το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Για τον λόγο αυτό βρίσκω εξαιρετικά κακή επιλογή την ψήφο στον ΣΥΡΙΖΑ.

Υ.Γ. Να έχουμε υπόψη μας ότι μια καταστροφή συνήθως δεν την ακολουθεί η δημιουργική αναγέννηση, αλλά η μιζέρια και το περαιτέρω "κλείσιμο" στον κακό εαυτό.

Ας μιλήσουμε για τα κόμματα... (1)

Ξεκινάω με τη Νέα Δημοκρατία.

Η εντύπωσή μου είναι αρνητική.

Όσον αφορά στο ήθος, είναι αισχροί. Προεκλογικά κάνουν ανήθικο πόλεμο στους πολιτικούς τους αντιπάλους. Θυμάστε για παράδειγμα τα χυδαία φυλλάδια που στάλθηκαν με... ψευδώνυμο στους παπάδες της χώρας το 2004 εναντίον του Γιώργου Παπανδρέου. Σε αυτές τις εκλογές παρατηρούνται άλλου τύπου φαινόμενα. Τον Μάη είχαμε τον πόλεμο κατά του Στέφανου Μάνου, μιας και υπήρχε η άποψη πως μπορούσαν να αντληθούν ψήφοι από τη Δράση. Μέχρι και sms στάλθηκαν που υποτίθεται πως μιλούσαν θετικά για τον Μάνο χωρίς να έχουν σταλθεί από τη Δράση για να δημιουργήσουν αρνητικό κλίμα εναντίον του. Για να μη μιλήσω για τις συνεχείς φήμες σε φίλια μέσα ενημέρωσης ότι ο Μάνος "τα βρίσκει" με τη Νέα Δημοκρατία και επιστρέφει στο μαντρί. Σε αυτές τις εκλογές, μιας και μετρήθηκαν οι δυνάμεις των κομμάτων, ο στόχος είναι ο Θάνος ο Τζήμερος. Μέσα ενημέρωσης με σαφές πολιτικό στίγμα τον πολεμούν για να μειώσουν τα ποσοστά της Δημιουργίας Ξανά και να φέρουν ψηφοφόρους πίσω στο... μαντρί του κόμματος.

Μιας και μιλάμε για το μαντρί, σας θυμίζω το βίντεο από εκδήλωση στο Κιλκίς, όπου ούτε λίγο ούτε πολύ παραδέχονται τον πελατειακό χαρακτήρα της διακυβέρνησης της χώρας την περίοδο Καραμανλή και ζητάνε από τους πελάτες να ξεπληρώσουν το ανήθικο χρέος που έχουν στο κόμμα. Αν δεν το έχετε δει, παρακολουθήστε το για να δείτε για τι ανθρώπους μιλάμε: http://www.tubechop.com/watch/390543

Το δεύτερο, πέρα από το ήθος, χαρακτηριστικό ενός πολιτικού φορέα είναι η αποτελεσματικότητα, η άμεση επίδραση στις ζωές όλων μας. Την δουλειά των ανθρώπων της Νέας Δημοκρατίας την είδαμε τα χρόνια που προηγήθηκαν. Ανικανότητα όσον αφορά στη διακυβέρνηση της χώρας. Μοναδικό κριτήριο ο κομματισμός και η πελατειακή αντίληψη. Αυτήν την πολιτική θέλουμε;

Δεν είναι τυχαίο που μπήκε στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ ο γιατρός εκείνος που είχε δώσει πιστοποιητικά τυφλότητας στους κατοίκους του νησιού του για να εισπράττουν το επίδομα. Και φυσικά οι πελάτες αντάμειψαν την παρανομία του με την ψήφο τους και τον εξέλεξαν βουλευτή. Εγώ δε θέλω τέτοιους ανθρώπους στη Βουλή. Τα ρουσφέτια εκείνων πληρώνουμε τώρα όλοι μαζί.

Και καταλήγω με μια αναφορά στο κλιπάκι με τα παιδιά και τον δάσκαλο. Η Νέα Δημοκρατία απροκάλυπτα εκμεταλλεύεται τον φόβο για το μέλλον της πατρίδας και χρησιμοποιεί το συναίσθημα για να αντλήσει ψήφους. (Δείτε το εδώ: http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=j24Tphmp-00) Το παράδοξο είναι πως εδώ που φτάσαμε, η κινδυνολογία δικαιώνεται από τα πράγματα, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ κλείνει το μάτι στην έξοδο από την Ευρώπη. Εάν η Αριστερά είχε χειριστεί το ζήτημα διαφορετικά εξαρχής, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Πολύς κόσμος τώρα προβληματίζεται τρομερά για το μέλλον με αποτέλεσμα η απαράδεκτη Νέα Δημοκρατία να προβάλει σαν... ελπίδα επειδή η εναλλακτική είναι πολύ χειρότερη! Πού καταντήσαμε!