Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί. ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ. Είναι επιτακτική ανάγκη το κράτος να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Και αυτό μόνο με βαθιές πολιτικές τομές μπορεί να γίνει. Έχουμε ανάγκη ενός νέου πολιτικού ήθους, μιας νέας πολιτικής συμφωνίας μεταξύ του συστήματος και του πολίτη.
Δεν μπορείς να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του πολίτη όταν το Αττικό νοσοκομείο για παράδειγμα είναι υπό διάλυση. Δε γίνεται να σε εμπιστευτεί ο πολίτης όταν οι φαρμακοποιοί δε δέχονται τα βιβλιάρια επειδή έχουν μείνει απλήρωτοι από το κράτος. Δε γίνεται να υπάρχει εμπιστοσύνη όταν τα σκάνδαλα κουκουλώνονται, όταν οι ένοχοι απαλλάσσονται από τις ευθύνες τους, όταν όλα συγκαλύπτονται.
Και πάνω από όλα, δε γίνεται να υπάρχει εμπιστοσύνη άμα δεν εμπνέεις την εμπιστοσύνη.
Είναι σαφές πως η κυβέρνηση έχει αποτύχει παταγωδώς. Είναι επίσης σαφές πως μόνο μεταρρυθμίσεις δεν έχει στο μυαλό της να κάνει. Επομένως, αυτά για τα οποία μιλάμε εδώ αφορούν την επόμενη κυβέρνηση και όχι την παρούσα. Από τις "μεταρρυθμίσεις" της παρούσας κυβέρνησης χορτάσαμε. Ήρθε η ώρα για ορισμένες πραγματικές μεταρρυθμίσεις από πραγματικούς πολιτικούς.
Η έμφαση, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να δοθεί στην καθημερινή ζωή των πολιτών. Το κράτος είναι εδώ πρωτίστως για να υπηρετεί την καθημερινή μας ζωή. Είναι απαράδεκτο η ζωή στην Ελλάδα του 2008 να μην είναι ανθρώπινη. Ένα σωρό πράγματα από δεδομένα να θεωρούνται ζητούμενα.
Χρειαζόμαστε όλοι ασφάλεια. Όχι αγροφύλακες. Ούτε ειδικούς Ράμπο. Α-Σ-Φ-Α-Λ-Ε-Ι-Α. Οι νόμοι να εφαρμόζονται με ΝΟΜΙΜΟ τρόπο. Οι πολίτες να αισθάνονται και να είναι ασφαλείς στα σπίτια και τα μαγαζιά τους. Οι γειτονιές να προστατεύονται. Οι πορείες να είναι δημοκρατικές και ειρηνικές. Οι αστυνομικοί να είναι κοντά στον πολίτη και η σύνθεση του αστυνομικού σώματος να είναι πλουραλιστική και η εκπαίδευση που θα λαμβάνουν να είναι ποιοτική.
Χρειαζόμαστε όλοι υπηρεσίες υγείας καλού επιπέδου. Τα μηχανήματα να δουλεύουν. Οι ουρές στα εξωτερικά ιατρεία να προχωράνε. Ο πολίτης να μην αγχώνεται για το πού να βρει τα λεφτά να πληρώσει το φακελάκι για την εγχείρησή του.
Χρειαζόμαστε παιδεία αποτελεσματική. Που να διδάσκει ήθος και δημοκρατία. Γιατί η δημοκρατία διδάσκεται. Ο πολιτισμός μεταδίδεται. Η δημιουργικότητα καλλιεργείται. Δε χρειαζόμαστε άλλα αρχαία. Ούτε άλλη αποστήθιση. Με λίγα λόγια, θέλουμε περισσότερο Καποδίστρια και λιγότερο (μάλλον καθόλου) Όθωνα.
Πώς να αυτενεργήσεις σε αυτό το ανταγωνιστικό περιβάλλον όταν η εκπαίδευση που λαμβάνεις είναι τόσο αντιπαραγωγική; Όταν αλλαγές στο εξεταστικό σύστημα βαφτίζονται μεταρρυθμίσεις; Όταν δεν υπάρχει σαφής προσανατολισμός για το ποιες λύσεις απαντούν στα προβλήματα της εποχής μας;
Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλές δημιουργικές φωνές, πολλά πνεύματα που είναι έτοιμα να προσφέρουν. Όλοι πρέπει να αξιοποιηθούμε, ο καθένας από το πόστο του, στα πλαίσια κεντρικών πολιτικών σχεδιασμών. Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να ανακάμψει και να πάει μπροστά.
Χρειάζονται απλές λύσεις σε απλά προβλήματα. Χρειάζονται νέες βάσεις για να υπάρξει ανάπτυξη και καλή ποιότητα ζωής. Και πάνω από όλα, χρειάζεται όραμα. Ασφυκτιούμε έτσι όπως είναι τα πράγματα. Μαραζώνουμε ενώ μπορούμε να δημιουργήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου