Προσυπογράφουμε

"Το διακύβευμα της περιόδου που διανύουμε είναι εξαιρετικά κρίσιμο. Πέρα από την αγωνία και την αδυναμία ενός σημαντικού μέρους της κοινωνίας να ανταποκριθεί στα οικονομικά βάρη, κανείς δεν αγνοεί τις οδυνηρές συνέπειες μιας ενδεχόμενης χρεοκοπίας και κανείς δεν μπορεί να υποτιμά τις μη-αναστρέψιμες επιπτώσεις της για την Ελλάδα. Ο ελληνικός λαός και η κυβέρνηση, μέχρι σήμερα κατάφεραν να αποτρέψουν μια ανεξέλεγκτη πορεία. Ωστόσο, η στάση της αντιπολίτευσης αποδεικνύεται πολύ κατώτερη των περιστάσεων. Ενώ οι συνθήκες επιβάλλουν εθνική συσπείρωση, τα κόμματα της ιστορικής αριστεράς οχυρώνονται στη διαμαρτυρία, με στερεότυπες ρητορείες και ευχολόγια.

Η Νέα Δημοκρατία από την πλευρά της, έχει αποκλειστική στόχευση να γίνει, πάση θυσία, ο αρχηγός της πρωθυπουργός της Ελλάδας, θέλοντας να αγνοεί ότι «επαναδιαπραγμάτευση» με δανεικά, συνεπάγεται νέα συμφωνία αλλά με ακόμα πιο δυσμενείς όρους. Η δήλωση του κ. Αντώνη Σαμαρά, ότι θα επιδιώξει επαναληπτικές εκλογές όσες φορές και αν χρειαστεί, θυμίζει τους επίδοξους αυτοκράτορες της όψιμης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που μηχανορραφούσαν για τον θρόνο, αντί να αντιμετωπίσουν την επέλαση των βαρβάρων.

Η Ελλάδα όμως δεν αξίζει μια τέτοια μοίρα. Η αποφυγή της χρεοκοπίας, αλλά ταυτόχρονα και η συνέχιση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας μας, είναι η μόνη αποδεκτή προοπτική. Αυτή την προοπτική θεωρούμε καθήκον μας να στηρίξουμε. Ωστόσο, για να έχει νόημα η στήριξη στην κυβερνητική προσπάθεια και να ενσωματώνει η προσπάθεια αυτή τις εύλογες ανησυχίες των πολιτών, επιβάλλεται να διευκρινίσουμε τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες υλοποιείται. Τρεις είναι αυτές οι βασικές προϋποθέσεις.

Δέσμευση για το αποτέλεσμα: Τα σκληρά μέτρα λιτότητας πρέπει να συνδεθούν ρητά με συγκεκριμένο στόχο, ο οποίος θα αποτελεί ξεκάθαρη οριστική και αμετάκλητη δέσμευση. Στόχος που θα αποτελέσει κυριολεκτικά «συμβόλαιο» με τους πολίτες: η χώρα να μπει σε τροχιά πρωτογενούς πλεονάσματος την άνοιξη του 2012, συνεχίζοντας την πορεία που είχε ως αποτέλεσμα να μειωθεί το πρωτογενές έλλειμμα από 24 δισ. € το 2009, σε 11 δισ. € το 2010 και περίπου 2 δισ. € το 2011. Αυτή η τροχιά είναι ο απαραίτητος όρος για την ανάπτυξη. Πράγματι, ο μεγάλος ασθενής της ελληνικής πραγματικότητας είναι το Δημόσιο. Η επίτευξη του στόχου αυτού, θα αποδείξει ότι το ελληνικό δημόσιο είναι βιώσιμο. Το πλεονασματικό ισοζύγιο, για πρώτη φορά μετά από 12 χρόνια, θα ανοίξει το δρόμο στην αξιοποίηση των πολλαπλών δυνατοτήτων της χώρας μας.

Μέτρα με όρους δικαιοσύνης και με διάλογο: Τα μέτρα λιτότητας πρέπει να είναι όσο γίνεται πιο δίκαια (ή τουλάχιστον όσο λιγότερο άδικα). Η διανομή των βαρών πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο ουσιαστικής συζήτησης, έστω και στο χρονικά περιορισμένο πλαίσιο που διαθέτουμε, όχι αδιαπραγμάτευτη και τελεσίδικη αναγγελία.

Κυβέρνηση αποφασισμένη και αποτελεσματική: Πέρα από τις αδυναμίες της ευρωπαϊκής ηγεσίας να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της ευρωζώνης, είναι δεδομένο ότι στη σημερινή κατάσταση έχουν συμβάλει και οι σημαντικές καθυστερήσεις της κυβέρνησης. Οι υπουργικές αμφιθυμίες, η αναβλητικότητα, οι προσπάθειες ετεροπροσδιορισμού μέσα στο κομματικό πλαίσιο είναι μερικές από τις αιτίες καθυστέρησης.

Είναι πλέον επιτακτικό να μπουν στην άκρη ψευδοδιλήμματα και προσωπικές πρακτικές, που μόνο μεταχρονολογούν τις αναγκαίες αποφάσεις, με μεγαλύτερο όμως κόστος για όλους. Και ενώ ορισμένοι υπουργοί μάχονται αποφασιστικά χωρίς να υπολογίζουν το πολιτικό κόστος, άλλοι δεν ακολουθούν αυτό το δρόμο. Θεωρούμε πλέον επιβεβλημένο, όσα μέλη της κυβέρνησης δεν αντέχουν την πίεση των περιστάσεων ή βάζουν σε προτεραιότητα την προσωπική τους πορεία, να αποχωρήσουν απ’ αυτή.

Η κρισιμότητα της κατάστασης επιβάλλει ατομικές και συλλογικές υπερβάσεις. Αυτές πρέπει να γίνουν με τους ξεκάθαρους στόχους και τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις που αναφέραμε. Αν οι υπερβάσεις αυτές υλοποιηθούν, η έξοδος από την κρίση μπορεί να βρίσκεται πιο κοντά απ’ ότι νομίζουμε. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν θα χάσει η κυβέρνηση ή κάποια συγκεκριμένη παράταξη, αλλά η Ελλάδα στο σύνολό της."

Τα θερμά μου συγχαρητήρια στους δυο νέους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που έγραψαν την παραπάνω ανοιχτή επιστολή στον Γ. Παπανδρέου. Ο Οδυσσέας Βουδούρης, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στη Μεσσηνία και ο Αθανάσιος Οικονόμου, βουλευτής Ιωαννίνων, μιλούν με παρρησία και υπερασπίζονται το δημόσιο συμφέρον. Μας θυμίζουν ότι το μεγαλύτερο μέρος των βουλευτών της παρούσης Βουλής είναι νέοι βουλευτές που σηκώνουν τον σταυρό του μαρτυρίου καθώς έχουν να αντιμετωπίσουν τη δυσκολότερη οικονομική κρίση μετά τον Πόλεμο και την οργή των πολιτών που τους χρεώνουν όλα τα λάθη και τα αδικήματα που διαπράχθηκαν από πολιτικά πρόσωπα από την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας.

Τους εύχομαι καλό κουράγιο στο δύσκολο έργο τους και τους λέω πως δεν είναι μόνοι τους. Υπάρχει κόσμος που τους στηρίζει και ζητά από αυτούς να συνεχίσουν την καλή δουλειά.

Περί δημοκρατικής νομιμοποίησης

Δημοκρατική νομιμοποίηση συνταγματικά δίνεται σε μια κυβέρνηση με τις εκλογές. Και το 2009, το ΠΑΣΟΚ απέσπασε τη δημοκρατική εκείνη πλειοψηφία που επιτρέπει στην κοινοβουλευτική του ομάδα να αποφασίζει για την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό της χώρας.

Δεν έχει καμία σημασία συνταγματικά, δηλαδή δημοκρατικά, το ότι η κατάσταση άλλαξε από τις εκλογές ως σήμερα. Μια κυβέρνηση εκλέγεται για να διαχειριστεί και προβλήματα που ανακύπτουν κατά τη θητεία της. Αλίμονο αν στερείτο δημοκρατικής νομιμοποίησης για να επιλύσει ή να διαχειριστεί προβλήματα που δεν υπήρχαν όταν έγιναν οι εκλογές.

Ακόμα και αν τα προβλήματα είναι άνευ προηγουμένου, όπως είναι η διακοπή της δανειοδότησης της χώρας από τις αγορές, η δημοκρατική νομιμοποίηση δε χάνεται. Βέβαια, ο κόσμος μπορεί να έχει στενοχωρηθεί, να έχει πέσει σε κατάθλιψη, να έχει ταραχθεί ακόμα και να έχει πανικοβληθεί. Ενδεχομένως πολύ να αισθάνονταν πιο άνετα άμα γίνονταν εκλογές και εξέφραζαν τις επιθυμίες τους για την πορεία που θέλουν να πάρει ο τόπος. Όλα αυτά είναι ανθρώπινα και κατανοητά. Όμως σε καμία περίπτωση δεν αναιρούν την δημοκρατική νομιμοποίηση που έλαβε η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ να οδηγήσει τη χώρα μέσα από τις δυσκολίες της τετραετίας 2009-2013.

Η σπουδαιότερη είδηση της χρονιάς

Το CERN δημοσίευσε πως κατά τη διάρκεια μιας σειράς πειραμάτων πάνω στα νετρίνο, μέτρησαν ταχύτητες που ξεπερνούν αυτήν του φωτός, ανακαλύπτοντας για πρώτη φορά σωματίδια που αντιβαίνουν στη θεωρία της Σχετικότητας του Άινσταιν.

Αν τα δεδομένα επαληθευτούν και από άλλα πειράματα, θα πρόκειται για έναν σεισμό στη Φυσική και για μια τεράστια πρόκληση στην προσπάθειά μας για κατανόηση του πώς λειτουργεί ο κόσμος.

Είναι εκτίμησή μου τον τελευταίο καιρό πως οι θεωρίες οι σχετικές με το φως μπορούν να προσφέρουν πολλά στην κατανόηση που έχουμε για το σύμπαν. Όταν με την κβαντομηχανική φτάνουμε σε άυλες κατανοήσεις της υλικής πραγματικότητας, τότε το άυλο φως μπορεί να είναι περισσότερο συγγενικό με την ύλη από όσο νομίζαμε. Όπως και να έχει, τα νέα δεδομένα είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Τόσο, που καταφέρνουν να με βγάλουν από την κατάθλιψη της καθημερινής πολιτικής επικαιρότητας και να ανανεώσουν το ενδιαφέρον μου για τη φύση του σύμπαντος.

Υπομονή!

Λίγοι μήνες μείνανε! Η χρονιά φεύγει. Άμα κλείσουμε το έτος με πρωτογενές έλλειμμα ενάμισι δις, θα είναι πολύ εύκολο να το μηδενίσουμε του χρόνου και να βγούμε από το τούνελ. Το βασικό είναι οι δόσεις να συνεχίσουν να δίνονται, τα μέτρα να αποφέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, να κλείσει το έτος και να ξεκινήσουμε με τη νέα χρονιά τα τελευταία βήματα που θα μας βγάλουν από το σκοτάδι και θα φέρουν το πρωτογενές πλεόνασμα.

Δεν υποτιμώ τη δυσκολία της εξοικονόμησης ενάμισι δις. Αλλά είναι πολύ πιο εύκολο από τα δισεκατομμύρια που χρειάστηκε να εξοικονομήσουμε μέχρι σήμερα. Αν δεν λυγίσουμε ή δεν αποφασίσουμε να αυτοκτονήσουμε μέχρι τότε, αν η Ευρώπη αντέξει και δε σπάσει υπό το βάρος των αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων και των οξέων προβλημάτων, τότε θα βγούμε από το πηγάδι και θα σταθούμε στα πόδια μας. Φτωχότεροι, αλλά όχι διαλυμένοι. Με προοπτικές ανάπτυξης σε μια ισχυρή οικονομία. Στις 30 πλουσιότερες χώρες του κόσμου.

Ύφεση

Ακούμε διαφόρους δυο χρόνια τώρα να φωνάζουν για την ύφεση. Τώρα να δεις ύφεση, με τόσους δημοσίους υπαλλήλους να βλέπουν τους μισθούς τους να τσεκουρώνονται ή να βγαίνουν σε εργασιακή εφεδρεία, με το πετρέλαιο θέρμανσης να εξισώνεται με το κίνησης, με τις περικοπές στις συντάξεις και τα υπόλοιπα μέτρα.

Ο πνιγμένος απ' τα μαλλιά του πιάνεται!

Παραλογισμοί.

Βγαίνουν στελέχη της Στατιστικής Υπηρεσίας και καταγγέλλουν την Κυβέρνηση για παραποίηση στοιχείων. Και με λίγο σπρώξιμο από τον αριστερό, αρχικά, τύπο και μετά και από τον δεξιό, πολλοί πολίτες μιλάνε για το μέγα σκάνδαλο του ΠΑΣΟΚ.

Τι λένε δηλαδή; Πως το ΠΑΣΟΚ σκόπιμα παραποίησε τα στοιχεία για να βάλει μέτρα. Γιατί προφανώς ο Παπακωνσταντίνου και ο Παπανδρέου είναι ψυχιατρικά άρρωστοι και ηδονίζονται όταν βάζουν φόρους στους πολίτες. Άσε που τα μέτρα, δηλαδή το Μνημόνιο, είχαν ήδη ψηφιστεί ένα εξάμηνο πριν αλλάξουν τα στατιστικά στοιχεία. Μέχρι εδώ φτάνει η "λογική" πολλών ανθρώπων στην κοινωνία μας.

Ας δούμε όμως την καταγγελία. Λένε λοιπόν ότι η κακή Ευρώπη αναθεώρησε το έλλειμμα γιατί, άκουσον άκουσον, έβαλε μέσα και τα έξοδα των ΔΕΚΟ.

Και σας ρωτάω.

Είναι τα έξοδα των ΔΕΚΟ έξοδα του κράτους ή όχι; Αν οι ΔΕΚΟ ήταν καθαρά ιδιωτικές επιχειρήσεις με δικά τους έσοδα και έξοδα, φυσικά και δε θα είχαν θέση οι δαπάνες τους ανάμεσα στις δαπάνες του Δημοσίου. Τώρα όμως που τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ τα πληρώνει το κράτος, δεν πρέπει να μπουν και αυτά στα ελλείμματά του;

Δηλαδή τι θέλετε; Να συνεχίζουμε να κρύβουμε την αλήθεια για τις δαπάνες του δημοσίου και να παρουσιάζουμε μικρότερα νούμερα; Και πες πως δίνουμε μικρότερα νούμερα. Όταν θα πρέπει να πληρώσουμε περισσότερα χρήματα για να καλύψουμε και αυτές τις ανάγκες, από πού θα βρεθούν; Τα λεφτά θα πρέπει να πληρωθούν είτε τα δηλώσουμε είτε όχι.

Ξέρω πως η κρίση έχει οδηγήσει όλους μας στην κατάθλιψη και την απελπισία. Αλλά είναι λάθος ο πνιγμένος να πιάνεται από τα μαλλιά του.

Μεσαιωνική μεταφυσική τον 21ο αιώνα

Δεν άκουσα όλη την ομιλία Σαμαρά και τη συνέντευξη. Οπότε με έκπληξη πληροφορήθηκα το μεσαιωνικό μεταφυσικό ιδεολογικό πλαίσιο πάνω στο οποίο στήριξε τη σκέψη του ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Είναι αλήθεια πως στην Ελλάδα η Εκκλησία έχει σημαντική δύναμη. Πως οι θρησκευτικές τελετές - κατάλοιπα του ελληνικού Μεσαίωνα έχουν ακόμα θέση στα δημόσια πράγματα. Αλλά από αυτό το σημείο, μέχρι η μεταφυσική που επικρατούσε χίλια χρόνια πριν να γίνεται βάση για το ιδεολογικό πλαίσιο της σκέψης του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας, υπάρχει μια μεγάλη απόσταση.

Δυστυχώς, από ό,τι φαίνεται, ο αρχηγός της συντηρητικής παράταξης είναι πιο συντηρητικός από ό,τι νομίζαμε. Η πίστη τους στις δυνατότητες του κόμματός του να αντιμετωπίσει τα σύνθετα και απειλητικά για την ύπαρξη της ελληνικής οικονομίας προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα έχει μεταφυσικό και όχι πολιτικό χαρακτήρα. Δεν στηρίζεται δηλαδή σε κριτικές αναλύσεις των οικονομικών δεδομένων και σε πρόγραμμα πολιτικών μεταρρυθμίσεων, αλλά σε μια πίστη στις διδαχές της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Ουαί και αλίμονο αν αυτός ο άνθρωπος εκλεγεί Πρωθυπουργός της Ελλάδος.

Συμβαίνουν και εις Παρισίους

Λέγεται ότι ο αρχηγός του Γαλλόφιλου κόμματος Ιωάννης Κωλέττης έλεγε τη φράση "συμβαίνουν και εις Παρισίους" για πράγματα εξωφρενικά που συνέβαιναν στην Ελλάδα όταν ήταν Πρωθυπουργός. Αυτά που εμάς μας ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι και μας κάνουν να ασκούμε δριμεία κριτική στα ελληνικά πράγματα, δεν είναι φυσικά αποκλειστικά ελληνικές πραγματικότητες. Συμβαίνουν παντού και παντού το σωστό είναι να κάνουμε κριτική και να προσπαθούμε να τα αλλάξουμε.

Λένε συχνά πυκνά πολλοί για ασυνεννοησία στο επιτελείο ή την κυβέρνηση του Παπανδρέου, για μαθητευόμενους μάγους, για δελφίνους, για πολιτικούς και στελέχη που διαγκωνίζονται για μια θέση δίπλα στο αυτί του αρχηγού και για θέσεις - κλειδιά που θα τους εξασφαλίσουν την πολιτική τους καριέρα. Αυτά δεν είναι ελληνικά παράδοξα, αλλά συμβαίνουν σε διάφορα ανεπτυγμένα κράτη. Συμβαίνουν ακόμη και εις... Ηνωμένας Πολιτείας!

Αναλυτές καλούν τον Λευκό Οίκο να... πανικοβληθεί, γιατί διαβλέπουν πως τα πράγματα δεν πάνε καλά. Στις ΗΠΑ είναι ορατό το ενδεχόμενο το τιμόνι της υπερδύναμης να περάσει στα χέρια τρελών από το Tea Party, ανθρώπων που πιστεύουν στην άμεση αρπαγή των πιστών από τον Μεσσία εις τους ουρανούς, στον Αρμαγεδδώνα, και που υποστηρίζουν την κατάργηση του κοινωνικού κράτους και την εξάλειψη της φορολογίας στους πλουσίους.

Το ΠΑΣΟΚ, ε, οι Δημοκρατικοί, με συγχωρείτε, πάνε από το κακό στο χειρότερο στις δημοσκοπήσεις. Σε πρόσφατες τοπικές εκλογές έχασαν σημαντικές περιοχές, ενώ ο κόσμος έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στον Πρόεδρο Ομπάμα ότι θα καταφέρει να αντιμετωπίσει την κρίση. Του καταλογίζουν αβεβαιότητα στους χειρισμούς, ζητάνε να μπει κόσμος φυλακή για την κακοδιαχείρηση επί της προηγούμενης κυβέρνησης, βλέπουν τα στελέχη να υποσκάπτει το ένα το άλλο και θεωρούν πως δεν έχει καταφέρει ο Ομπάμα να περάσει μια προοπτική εξόδου από την κρίση μέσα από την πολιτική του στον κόσμο.

Φωνές ακούγονται συνεχώς ότι η πορεία που έχουν πάρει δεν είναι σωστή και ότι οδεύουν στον γκρεμό. Η διαπραγματευτική ισχύς της χώρας έχει μειωθεί σημαντικά και οι διεθνείς εξελίξεις αρχίζουν και προχωράνε ερήμην την υπερδύναμης.

Αυτό που πρέπει να αντιληφθούμε και να αποδεχτούμε όλοι είναι πως η διακυβέρνηση μιας χώρας είναι κάτι το εξαιρετικά σύνθετο. Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές, δεν υπάρχουν μεσσίες. Ακόμα και ο ικανότερος πολιτικός με τις καλύτερες προθέσεις δεν αρκεί για να διορθώσει άμεσα τα προβλήματα. Η παραγωγή πολιτικής εμπεριέχει αβεβαιότητες, λάθη και αστοχίες. Ασυνεννοησίες, προσωπικά συμφέροντα και δολοπλοκίες, όλα αυτά αποτελούν μέρος του παιχνιδιού. Όσοι καταδικάζουν την πολιτική ζωή εξαιτίας αυτών των πραγμάτων κάνουν σοβαρό λάθος.

Καλά νέα

Και για να πούμε και κάτι θετικό, η κρίση στους κόλπους της Γερμανικής Κυβέρνησης έχει και κάτι θετικό. Οι Χριστιανοδημοκράτες μας στηρίζουν και η δήλωση Σόιμπλε με την οποία βάζει στη θέση του τον Υπουργό Οικονομίας και πρόεδρο των Φιλελευθέρων είναι ιδιαίτερα σημαντική για εμάς. Η Μέρκελ παρόλες τις εσωτερικές πιέσεις προσπαθεί να τηρήσει τις συμφωνίες.

Μέτρα έκτακτης ανάγκης

Εύχομαι ολόψυχα η Κυβέρνηση να έχει επεξεργαστεί σχέδια B και C και D και... Ζ για μια έσχατη προσπάθεια να αποφύγουμε τη χρεοκοπία.

Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει. Γίνεται να πειστούμε όλοι να συμβάλλουμε δίνοντας και άλλα χρήματα για την σωτηρία της χώρας; Ή γίνεται να απολυθούν άμεσα χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι, τόσοι ώστε να βγουν τα νούμερα, οι οποίοι με κάποιον τρόπο θα τύχουν της προστασίας του κράτους και της κοινωνίας; Ή κάτι άλλο;

Τι είπε ο άνθρωπος!

Ακούσατε τον Σαμαρά στην ΔΕΘ; Χάσαμε την τελευταία ευκαιρία συναίνεσης. Ο Παπανδρέου είναι τελείως μόνος του.

Είχε το θράσος, ο απίστευτος αυτός τύπος να πει πως θα οδηγήσει τους υπεύθυνους του ΠΑΣΟΚ στα δικαστήρια για ψεύτικα στατιστικά στοιχεία. Αυτός του οποίου το κόμμα μας έκανε το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης με τα αποδεδειγμένα ψεύτικα στοιχεία που έδωσε ο Παπαθανασίου για το έλλειμμα και που υπονόμευσε την Ευρωπαϊκή ταυτότητα της χώρας με την ψευτο-απογραφή που έκανε ο Αλογοσκούφης!

Βγαίνουν και από πάνω οι ψεύτες δηλαδή! Επειδή τάχα ο Παπακωνσταντίνου χάλκευσε τα νούμερα, προσθέτοντας τα έξοδα των ΔΕΚΟ στις δαπάνες του κράτους (λες και δεν τα πληρώνει και αυτά το κράτος) με κρυφό σκοπό να πάρει νέα μέτρα (γιατί προφανώς είναι ψυχιατρικά άρρωστος και θέλει να υποφέρουμε) και να μπούμε στο Μνημόνιο (που είχε ψηφιστεί ένα εξάμηνο πριν αλλάξουν τα νούμερα)! Οποία παράνοια!

Δε θέλει η Νέα Δημοκρατία την επιστροφή στη δραχμή, μας είπε, αλλά η... Δαμανάκη! Αυτός που προειδοποίησε δηλαδή για την επερχόμενη Καταστροφή θέλει την δραχμή, ενώ η Νέα Δημοκρατία παύλα Πολιτική Άνοιξη που θα φέρει τη δραχμή με την πρώτη ευκαιρία δεν τη θέλει!

Ο Παπανδρέου είπε συνειδητά ψέματα τότε που υπήρχαν δανεικά λεφτά, αλλά δικαιώματα... υπάρχουν, που θα φέρουν πλούτο, από το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και τον κρυπτoνίτη που κρύβεται στο ελληνικό υπέδαφος στα σύνορα με την Ινδία.

Η Ελλάδα είναι υπερδύναμη και δε θα την αφήσουν να καταρρεύσει γιατί βρίσκεται σε στρατηγικής σημασίας θέση και ο Σαμαράς θα συνεχίσει τη στροφή στη Ρωσία που άρχισε ο αλήστου μνήμης Καραμανλής, ο οποίος εγκαινίασε επτά φορές τον Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη αλλά δεν έβαλε ούτε ένα μέτρο σωλήνες για τον αγωγό, ούτε κατοχύρωσε πόσο αέριο θα περνάει μέσα από αυτόν. Άλλωστε, η Ρωσία που μας παρέπεμψε στο ΔΝΤ είναι φίλη μας, ενώ η Αμερική που πιέζει συνεχώς τους Ευρωπαίους να μας δώσουν λεφτά είναι ύποπτη.

Με τον περίφημο καραμανλικό τρόπο του "τα θετικά υπερτερούν των αρνητικών" που σήμαινε ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν, δε λέει να μην πληρώσουν το τέλος οι πολίτες αλλά "πως δε θα το πληρώσουν".

Ενώ σαν συνταγή για να βγούμε από την κρίση, δηλαδή το τεράστιο έλλειμμα και χρέος, προτείνει να μειωθούν οι φόροι και να αυξηθούν οι δαπάνες. WTF???

Ο άνθρωπος είναι πραγματικά επικίνδυνος. Αν κερδίσει την εξουσία θα οδηγήσει τη χώρα σε σημείο φτώχειας που είναι πέραν πάσης φαντασίας. Θα ρημάξουμε και θα βγούμε από τον κατάλογο των πολιτισμένων εθνών για ολόκληρες γενιές. Στο χέρι μας είναι να περιθωριοποιήσουμε τις απόψεις Σαμαρά και να διεκδικήσουμε αποτελεσματικές αλλαγές που θα εκσυγχρονίσουν και θα σώσουν το κράτος.

Γιατί λέω ότι η Δεξιά απέτυχε

Ας πάρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Τη δεκαετία που μας πέρασε, την πολιτική ζωή στην Ιταλία, αυτή την τεράστια χώρα για τα δεδομένα του Δυτικού Κόσμου, σημάδεψε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ένας άνθρωπος που δεν ενδιαφέρθηκε για την διακυβέρνηση της χώρας, ένας μαφιόζος που ενδιαφερόταν για τα οικονομικά συμφέροντα των επιχειρήσεών του, που χρησιμοποίησε την ασυλία και τη δύναμη της θέσης του για να μην πάει φυλακή και που έζησε ζωή γεμάτη ηδονές με την κάλυψη του Δεξιού Βατικανού.

Μπορείτε να με πείτε υπερβολικό. Να πείτε πως μπορεί να είχε αδυναμία στις γυναίκες, αλλά κυβέρνησε την Ιταλία όσο μπορούσε. Ε, τώρα έχουμε στα χέρια μας συνομιλίες του Μπερλουσκόνι στις οποίες λέει πως είναι πρωθυπουργός "στον ελεύθερο χρόνο του". Όταν ο ηγέτης μιας τόσο σπουδαίας χώρας αντιμετωπίζει τη θέση του με τόση αδιαφορία, πώς να μην καταρρεύσει η οικονομία της Ιταλίας;

Μήπως νομίζετε πως ο δικός μας ο Καραμανλής αντιμετώπιζε την πρωθυπουργία διαφορετικά; Το πρόβλημα όμως δεν είναι ο κάθε Μπερλουσκόνι ή Καραμανλής, αλλά ο κόσμος που στηρίζει αυτούς τους ανθρώπους. Έλεγαν πως ο Καραμανλής ήταν καταλληλότερος για Πρωθυπουργός τη στιγμή που δεν έκανε τίποτα απολύτως. Κανένα μεγάλο έργο, καμία μεταρρύθμιση. Και όμως τον λάτρεψαν.

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου στη δημοκρατία!

Ποιοι κλήθηκαν να διαχειριστούν τη σοβαρότερη κρίση στην ιστορία της Ευρώπης από τη δημιουργία της Ένωσης; Δεξιοί πολιτικοί όπως ο Μπαρόζο ή ο Γιούνκερ. Και στο επίκεντρο οι δεξιοί πολιτικοί της Γαλλίας και της Γερμανίας.

Ο χαρισματικός Νικολά αποδείχτηκε κενός περιεχομένου. Όχι μόνο δεν έκανε μεταρρυθμίσεις στη Γαλλία, αλλά έφτασε να άγεται και να φέρεται ολόκληρο το γαλλικό κράτος από τις επιθυμίες του Βερολίνου, επειδή ακριβώς και αυτοί βρίσκονται κοντά στην καταστροφή. Αντί να κάνει τη Γαλλία μεγάλη, κυριάρχησε στα ΜΜΕ για τη σχέση του με την καλλονή Μπρούνι και το κόμπλεξ του με το ύψος του.

Η σοβαρή και γεμάτη προσόντα Άγκελα Μέρκελ αποδείχτηκε ανεπαρκής απέναντι στις απαιτήσεις των καιρών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση διαλύεται και το Βερολίνο προσπαθεί να κρατήσει απίστευτα γελοίες ισορροπίες. Ο κυβερνητικός εταίρος των συντηρητικών, οι Φιλελεύθεροι, έγιναν Ευρωσκεπτικιστές. Και κινδυνεύει να διαλυθεί η Ευρώπη ολόκληρη επειδή οι Φιλελεύθεροι αρνούνται να στηρίξουν το οικοδόμημα της Ένωσης. Ποιος θα φανταζόταν πως ιστορικά κόμματα όπως το FDP και το CDU θα συμπεριφέρονταν με αυτόν τον τρόπο;

Στο Ηνωμένο Βασίλειο οι Δεξιοί μπορεί να παρακολουθούν με προβληματισμό τις εξελίξεις, αλλά δεν δίνουν ούτε ένα cent για να βοηθήσουν. Και προσπαθούν να πείσουν τους ψηφοφόρους, ή μάλλον να κηρύξουν στους ήδη πιστούς, ότι καλά κάνανε και αντιστάθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση. Οι δε Φιλελεύθεροι κάθε άλλο παρά φιλελεύθεροι αποδείχτηκαν αποξενώνοντας τους ψηφοφόρους τους με τη μετατροπή του κόμματος σε δεκανίκι των Τόρηδων.

Και για να περάσουμε στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, εκεί η κυβέρνηση Μπους έχασε τελείως τη μπάλα, βύθισε το κράτος στα χρέη με τους πολέμους, δεν άσκησε ελεγκτικό και ρυθμιστικό ρόλο στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, διέσωσε τους τραπεζίτες εξασφαλίζοντάς τους τεράστια μπόνους μετά το καταστροφικό τσουνάμι που προκάλεσαν.

Θα μου πεις, φταίνε μόνο αυτοί; Όχι. Αλλά αυτοί αποδείχτηκαν ανίκανοι στη διαχείριση της κρίσης. Κάτω από τη μύτη αυτών έσκασε η βόμβα, και οι χειρισμοί τους αντί να δώσουν γρήγορη λύση στο πρόβλημα συμβάλλουν στη δημιουργία αβεβαιότητας και πανικού. Δεν μπορεί να σκέφτεσαι τις εκλογές όταν παίζεται το μέλλον ολόκληρης της Ευρώπης και να θες να ηγείσαι της Γερμανίας. Δεν μπορεί να σκέφτεσαι τα μοντέλα - ιερόδουλες όταν καταρρέει η Ιταλία και να θες να είσαι Πρωθυπουργός της. Δεν μπορείς να παίζεις Playstation ενώ η Ελλάδα πέφτει σε όλους τους δείκτες κάτω από αφρικανικά κράτη και να υπερηφανεύεσαι πως είσαι ο "καταλληλότερος". Δεν μπορεί η Γαλλία να κινδυνεύει με υποβάθμιση και να μην βγαίνεις μπροστά με δυναμικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων αλλά να κάνεις την πάπια και να ακολουθείς πιστά τους Γερμανούς.

Όλα αυτά θα καταγραφούν από την Ιστορία. Και οι αναλυτές του μέλλοντος θα σχολιάσουν τους ανθρώπους που προτίμησαν αυτούς τους πολιτικούς από τους αντιπάλους τους, που έκαναν την Δεξιά στροφή στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα, μετά από μια χρυσή εποχή επί σοσιαλδημοκρατών πολιτικών ηγεσιών τη δεκαετία του ενενήντα. Ενώ όμως πολλά θα γραφτούν για τους πολιτικούς και τους ψηφοφόρους, εμείς σήμερα δοκιμαζόμαστε από τις λάθος επιλογές αυτών των ανθρώπων. Τι να το κάνω να δικαιωθώ από την Ιστορία όταν θα έχω υποφέρει στο σύντομο χρονικό διάστημα που μου αναλογεί σε αυτόν τον πλανήτη;

Τι μέλλει γενέσθαι;

Οι τελευταίες εξελίξεις κορυφώνουν την αβεβαιότητα. Τι θα γίνει άμα δεν έχει το κράτος να δώσει λεφτά για μισθούς και συντάξεις; Εύχομαι να υπάρχει Plan B στην ελληνική κυβέρνηση. Εύχομαι ο Βενιζέλος να έχει την προνοητικότητα του Σόιμπλε.

Τι πρόκειται να συμβεί;

Κανένας δεν ξέρει.

Μπορεί η πολιτική διαπραγμάτευση του Παπανδρέου που επιστρέφει εσπευσμένως ακυρώνοντας το ταξίδι του στις ΗΠΑ με τους άλλους ηγέτες να αποβεί επιτυχής, να πάρουμε τη δόση, να κυρωθεί η συμφωνία και να τα κουτσοβολέψουμε μέχρι να βγούμε σε πρωτογενή πλεονάσματα.

Μπορεί η κυβέρνηση της Γερμανίας να καταρρεύσει και η χώρα να οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές. Σε αυτή την περίπτωση το ερώτημα θα είναι αν θα καταρρεύσουμε πρώτα εμείς ή ο συνασπισμός της κυρίας Μέρκελ.

Μπορεί μια μικρή χώρα της Ευρωζώνης να ασκήσει βέτο και να μπλοκάρει την συμφωνία της 21ης Ιουλίου.

Μπορεί ο Ομπάμα να χάσει τις εκλογές και ένα κυνικό Tea Party να καταλάβει την εξουσία και να εφαρμόσει τον φασισμό στην χώρα των Ελευθέρων.

Και έχεις και τους Κινέζους να ζητάνε εγγυήσεις για να χρηματοδοτήσουν την δοκιμαζόμενη Ευρώπη!

Το παγκόσμιο οικονομικό και πολιτικό τοπίο είναι ρευστό. Ο Δυτικός Κόσμος κλονίζεται. Η Δεξιά απέτυχε να διαχειριστεί τον κόσμο που παρέλαβε στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα. Ρεπουμπλικάνοι, Φιλελεύθεροι και Συντηρητικοί άφησαν το σύμπαν να καταρρεύσει. Τα πάντα είναι αβέβαια.

Και τώρα τι κάνουμε; Μπορούμε να περιμένουμε τις εξελίξεις στο διεθνές επίπεδο; Ή μπορούμε να προχωρήσουμε κατεπειγόντως σε μεταρρυθμίσεις για να σώσουμε τη χώρα; Είναι η σωτηρία μας στα χέρια μας ή βρίσκεται στα χέρια της Θεάς Εκάβης;

Αυτό είναι ένα ερώτημα που δεν μπορώ να απαντήσω. Αν όμως βρίσκεται στα χέρια μας θέλω να γίνει ό,τι είναι δυνατό για να σωθούμε. Ιδανικά θα ήθελα να συσπειρωθεί η κοινωνία και μαζί να αποφασίσουμε να δώσουμε μερικά χρήματα για να σωθούμε. Αλλά αν αυτό δε γίνεται, δεν μπορούμε να κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Αν ο πολιτικός κόσμος δε συναινεί, αν η κοινωνία δε συμφωνεί, πρέπει να δούμε αν μπορούν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις να γίνουν παρά την έλλειψη αίσθησης κοινού συμφέροντος.

Κατεπειγόντως.

Ο νοών νοείτω.

Δε μετράει σωστά τα νούμερα

Μίλησε για ένα εκατομμύριο δημοσίων υπαλλήλων που ταλαιπωρούν τα υπόλοιπα δέκα εκατομμύρια των Ελλήνων, ο Υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος. Δε λαμβάνει υπόψη στον υπολογισμό τους συζύγους και τα παιδιά των δημοσίων υπαλλήλων. Από τον μισθό του ενός, ωφελούνται αρκετοί άνθρωποι. Άρα, το ένα προς δέκα αλλάζει και γίνεται π.χ. τέσσερα προς επτά. Και αν βάλουμε μέσα τη συμβολή των δημοσίων υπαλλήλων στην αγορά μέσα από τις δαπάνες που κάνουνε με τα χρήματα του μισθού τους, βλέπουμε πως το κράτος συντηρεί πάρα πολλούς Έλληνες με τη μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων.

Πέρα από το ότι τα νούμερα δεν είναι σωστά, ο Υπουργός είδε το ποτήρι μισογεμάτο. Η μια όψη του νομίσματος είναι ο κακός δημόσιος τομέας. Η άλλη όψη του είναι ο κακός ιδιωτικός τομέας. Στην Ελλάδα ο ιδιωτικός τομέας είναι κρατικοδίαιτος και δεν είναι το κακό δημόσιο που το κρατάει πίσω. Αν μη τι άλλο, το δημόσιο τον συντηρεί εδώ και πολύ καιρό. Η ελληνική επιχειρηματικότητα είναι στρεβλή και αυτό πρέπει να αλλάξει. Οι Έλληνες δεν ξέρουμε να αυτενεργούμε, να αναλαμβάνουμε ρίσκα και να κάνουμε επιχειρήσεις που παράγουν πραγματικά προϊόντα και απευθύνονται σε ένα πραγματικό κοινό εντός και εκτός συνόρων. Αυτό είναι ένα μεγάλο στοίχημα για την Ελληνική οικονομία που πρέπει να κερδηθεί, να μάθουμε να έχουμε έναν ανεξάρτητο και παραγωγικό ιδιωτικό τομέα.

Προσωπικά, αν έχω μάθει κάτι από την Αριστερά, αυτό είναι η κατανόηση του άλλου, ο σεβασμός στον ανθρώπινο πόνο και την ανάγκη, η αποδοχή των υπολοίπων ανθρώπων ακόμα και αν λειτουργούν με τρόπο στραβό. Αυτό το μάθημα μου έδωσε ο Μίμης ο Ανδρουλάκης και από τότε που το έμαθα δεν μπορώ πια να σταθώ χωρίς οίκτο στα προβλήματα των άλλων ανθρώπων ακόμα και αν πρόκειται για ανθρώπους που αδίκησαν με τη συμπεριφορά τους την υπόλοιπη κοινωνία. Πολύ περισσότερο αυτό ισχύει για ανθρώπους που χρησιμοποίησαν τον νόμιμο μισθό τους για να ικανοποιήσουν υποχρεώσεις, να πάρουν δάνεια, να χτίσουν σπίτια για τα παιδιά τους και τώρα βλέπουν το μέλλον τους να διαγράφεται τραγικό μετά από τη ραγδαία μείωση του βιοτικού τους επιπέδου που προκαλείται από το ενιαίο μισθολόγιο.

Μπορεί πολλοί να μη βλέπουν με συμπάθεια τα ρετιρέ, αλλά το θέμα τώρα είναι πώς θα γίνει η απότομη μεταβολή στη ζωή τόσων νοικοκυριών. Δεν έχει νόημα να ηθικολογούμε θεωρητικά για τις αδικίες που υπήρξαν στο παρελθόν, αλλά πρέπει να δούμε πώς θα λυθούν τα προβλήματα που τώρα ανακύπτουν. Το θέμα των δανείων δεν έχει σκάσει ακόμα, αλλά αν σκάσει θα δημιουργήσει μια τεράστια κοινωνική και μια σημαντική οικονομική κρίση. Η κυβέρνηση πρέπει να είναι προετοιμασμένη για αυτό και τα νοικοκυριά πρέπει να διασφαλιστούν και να ηρεμήσουν.

Τέλος, πρέπει να αναλογιστούμε το μεγάλο κακό που έκανε ο Καραμανλής διπλασιάζοντας τη μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων με τις αθρόες προσλήψεις στις οποίες προχώρησε την περίοδο 2007-2009. Δεν μπορείς να κατηγορείς γενικά τους δημοσίους υπαλλήλους για το κόστος της μισθοδοσίας, όταν η προηγούμενη κυβέρνηση διπλασίασε αυτήν τη μισθοδοσία μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αν δεν είχε γίνει το όργιο προσλήψεων που σημειώθηκε επί Καραμανλή, τότε η κατάσταση σήμερα θα ήταν διαφορετική. Ούτε αυτό δεν έλαβε υπόψη του ο Λοβέρδος με την μομφή που απέδωσε στους δημοσίους υπαλλήλους. Θα έπρεπε να το είχε λάβει.