Αυτό που δε μου αρέσει όταν πολλοί μιλάνε για τις πορείες υπέρ της δημοκρατίας στην Αίγυπτο είναι πως η κατάσταση που ζούμε σήμερα δεν ξεκίνησε με σκοπό την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Αν θυμάστε τα γεγονότα του Ιανουαρίου, Μουσουλμάνοι είχαν βάλει βόμβα σε εκκλησία στην Αλεξάνδρεια και αυτό ξεκίνησε επεισόδια μεταξύ των Αιγυπτίων. Στη συνέχεια τα επεισόδια αυτά μετατράπηκαν σε λαϊκή κατακραυγή κατά του Μουμπάρακ και σε απαίτηση να πέσει το δικτατορικό καθεστώς του.
Δε νομίζω πως οι εμφυλιακές διαθέσεις που υπήρχαν πριν τον ξεσηκωμό για δικαιοσύνη έχουν εξαφανιστεί. Και φοβάμαι πως θα ξαναβγούν στην επιφάνεια όταν πέσει το καθεστώς του δικτάτορα. Με την πλειοψηφία να είναι Μουσουλμάνοι, "δημοκρατία" μπορεί να σημαίνει και ένα εξαιρετικά προβληματικό Ισλάμ να είναι απόλυτα κυρίαρχο στην Αίγυπτο.
Πολλοί άνθρωποι στη Δύση ξεχνάνε τους αγώνες που δόθηκαν σε πνευματικό επίπεδο για τη δημοκρατία και τους αγώνες που χρειάζονται για την διατήρηση μιας δημοκρατίας. Ξεχνούν ακόμα το τεράστιο μάθημα που έδωσε η Ιστορία στη Δύση, για τη σημασία του ισχυρού δημοκρατικού φρονήματος του λαού για την "δημοκρατικότητα" της δημοκρατίας, όταν ο Χίτλερ και οι Ναζί ανέλαβαν την εξουσία της Γερμανίας με δημοκρατικές διαδικασίες. Η δημοκρατία δεν αρκεί. Χρειάζεται και καλλιεργημένους ψηφοφόρους, πολίτες που ενδιαφέρονται και είναι δημοκράτες σε ιδεολογικό επίπεδο. Και αυτό στην Αίγυπτο δεν υπάρχει.
Γράφω αυτές τις γραμμές με μεγάλη συγκίνηση για τα πλήθη που κατακλύζουν τους δρόμους του Καΐρου και της Αλεξάνδρειας, αλλά με τρόμο για τις λεπτές ισορροπίες μεταξύ του φανατικού Ισλάμ και του κοσμικού κράτους στις περιοχές της Μέσης Ανατολής και της Ασίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου