Οι άσχετοι

Σε αυτόν τον τόπο κάποιοι έχουν αγωνιστεί για τη δημοκρατία. Κάποιοι έχουν βάλει το κεφάλι τους στον τορβά επί χούντας, όταν όλοι έκαναν την πάπια. Κάποιοι έδωσαν όλη τους την ύπαρξη ώστε να αποκατασταθεί και να σταθεί στα πόδια της η ελληνική δημοκρατία.

Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ο Κώστας Σημίτης. Η ιστορία του είναι γνωστή και μόνο εμπαθείς και άσχετοι δεν του αναγνωρίζουν τη σημαντική προσφορά του. Επί των ημερών του, η Ελλάδα γνώρισε την χρυσή της εποχή και μπόρεσε για πρώτη φορά να κοιτά τους Ευρωπαίους εταίρους της χωρίς να ντρέπεται ή να νιώθει πως υστερεί.

Συστηματικά από ορισμένα μέσα ενημέρωσης, που εξυπηρετούν συγκεκριμένα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, γίνεται προσπάθεια σπίλωσης αυτού του μεγάλου Έλληνα πολιτικού, του οποίου το κύρος ξεπερνά τα σύνορα της χώρας. Έτσι, έχουμε φτάσει στο παράδοξο, ο Σημίτης να αναγνωρίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ κάποιοι δικοί μας να τον θεωρούν απατεώνα.

Δε με ενδιαφέρει τόσο να πω για αυτούς που δημιουργούν το κλίμα εναντίον του. Οι άνθρωποι αυτοί κάνουν καριέρες και μεγάλες περιουσίες στε βάρος του ελληνικού λαού. Είναι παράσιτα που κερδίζουν από τη ζημία των υπολοίπων.

Αυτό που με ενδιαφέρει σε αυτήν την ανάρτηση είναι η βλακεία ορισμένων νέων ανθρώπων, που νομίζουν πως υπερασπίζονται τη δημοκρατία με το να παραβαίνουν τους νόμους που ψηφίστηκαν δημοκρατικά, ενώ θεωρούν πως βλάπτουν την δημοκρατία άνθρωποι που αγωνίστηκαν με κίνδυνο της ζωής της δικής τους και της οικογένειάς τους επί χούντας και που κουράστηκαν αφάνταστα αργότερα όταν ο ελληνικός λαός αναγνώρισε την αξία τους και τους έδωσε διάφορα αξιώματα.

Η ανοησία κάποιων νέων ανθρώπων με θλίβει βαθιά. Είτε πρόκειται για τους τζάμπα μάγκες που υπονομεύουν τη δημοκρατία νομίζοντας πως την υπερασπίζονται με το να βάζουν βόμβες και να σκοτώνουν αθώους ανθρώπους, είτε για τους νεαρούς που νομίζουν πως κάνουν κανένα τεράστιο έργο με το να βρομίζουν με αφίσες την πόλη μας με την ελπίδα πως και κανένας άλλος πέρα από την μικρή ομάδα τους θα ασπαστεί τις "φωτισμένες" ιδέες τους οι οποίες διαρκώς βρίσκονται στο περιθώριο της ελληνικής κοινωνίας, είτε πρόκειται για αυτούς που παπαγαλίζουν ξύλινα συνθήματα στις φοιτητικές παρατάξεις.

Πριν γιουχάρεις ή κριτικάρεις κάποιον, κάτσε και διάβασε μερικά βιβλία. Μάθε τι έργο έχει προσφέρει αυτός, μάθε τι σημαίνει δημοκρατία, κάτσε να κουραστείς για να μάθεις μερικά πράγματα. Εσύ θες χωρίς κούραση να έχεις γνώμη για όλα. Αυτό είναι ανόητο και επιπόλαιο. Τα έχεις βρει στη ζωή σου πολύ εύκολα. Δε χρειάστηκε να κουραστείς ιδιαίτερα γιατί οι γονείς σου και το κράτος ανέλαβαν να σε μεγαλώσουν στην αφθονία και μεγάλωσες νομίζοντας πως η δημοκρατία μας που προσφέρει τόσα πράγματα είναι ένα κακό σύστημα που πρέπει να αλλάξει.

Λένε πως η βλακεία δεν έχει όρια. Αν ισχύει αυτό, ο θεός να βάλει το χέρι του.

Το ρίσκο της επιτυχίας

Χθες άκουσα από τα κανάλια πως οι γονείς της Γερμανίδας που συνελήφθη ως ύποπτη για τρομοκρατική δράση ΄ταν και αυτοί γνωστοί τρομοκράτες στη χώρα τους. Δεν άκουσα την αστυνομία να κάνει επίσημες δηλώσεις. Άκουσα απλά τα κανάλια να το λένε.

Σήμερα, τα κανάλια ανακοίνωσαν πως η μάνα της Γερμανίδας απειλεί με αγωγές και μηνύσεις γιατί δεν είχε ούτε αυτή ούτε ο πρώην άνδρας της σχέση με την τρομοκρατία. Τα κανάλια μιλούσαν συνεχώς για φιάσκο της αστυνομίας.

Έχω να θέσω δυο ερωτήματα. Πρώτον, πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για φιάσκο τώρα που γίνονται ένα σωρό συλλήψεις υπόπτων για τρομοκρατία, τη στιγμή που τόσα χρόνια επί Νέας Δημοκρατίας δεν εξαρθρώθηκε καμία τρομοκρατική οργάνωση. Αν τώρα που όλες οι οργανώσεις διαλύονται από την αστυνομία η μία μετά την άλλη μιλάμε για φιάσκο, τόσα χρόνια γιατί τα κανάλια δεν έλεγαν κουβέντα;

Και δεύτερον, εγώ δεν είδα την αστυνομία να λέει πως οι Γερμανοί γονείς ήταν τρομοκράτες, αλλά τους δημοσιογράφους. Φοβήθηκαν με τις αγωγές και προσπαθούν με επικοινωνιακά τρικ να ρίξουν την ευθύνη από πάνω τους; Άμα ανακοινώνεις κάτι, είτε το ψάχνεις και το βρίσκεις μόνος σου, είτε έχεις κάποια πηγή που στο λέει ανεπίσημα, προχωράς στην ανακοίνωση και περιμένεις να θεωρηθείς πετυχημένος επειδή είχες καλές πληροφορίες όταν αποδειχτεί πως έτσι ήταν τα πράγματα. Όταν όμως αποδεικνύονται λανθασμένες οι πληροφορίες, πρέπει να αναλάβεις και το αντίστοιχο κόστος. Αν δε ρισκάρεις, δεν έρχεται η επιτυχία, και το ρίσκο έρχεται με κόστος σε περίπτωση αποτυχίας.

Το πρόβλημα πολλών στην Ελλάδα είναι πως θέλουν κέρδος χωρίς να εκτεθούν σε ρίσκο. Αν δεν μπορείς να πληρώσεις το κόστος στην αποτυχία, τότε σίγουρα δε σου αξίζει το κέρδος στην επιτυχία. Η ζωή και ο καπιταλισμός, λειτουργούν με αυτήν την βασική αρχή. Μόνο οι έξυπνοι δικοί μας νομίζουν πως μπορούν να μας ξεγελάσουν με κουτοπονηριές. Προτιμούν να δημιουργήσουν πολιτικό πρόβλημα και να χτυπήσουν την αντιτρομοκρατική της χώρας μας, παρά να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Να τους χαιρόμαστε!

Γιατί έχουμε στην Ελλάδα τόσες δεξιές εφημερίδες;

Χωρίς να υπολογίζω τη στροφή στα έντυπα Λαμπράκη και στο έντυπο του Θέμου Αναστασιάδη αλλά και δωρεάν έντυπα όπως η METRO που έφτασε σε δωρεάν (και παράνομη) κομματική προεκλογική διαφήμιση του Νικήτα Κακλαμάνη, στην Αθήνα αυτή τη στιγμή έχουμε γύρω στις δέκα δεξιές εφημερίδες, οι περισσότερες από τις οποίες ακραίες. Σε μια περίοδο κρίσης για τον τύπο, οι δεξιές εφημερίδες όχι μόνο δε λιγοστεύουν, αλλά αυξάνονται! Αυτό θα περίμενε κανείς πως είναι παράδοξο. Αν, δηλαδή, ακόμα και η οικογένεια Αγγελοπούλου δεν μπορεί να συντηρήσει έναν Ελεύθερο Τύπο, πως μπορεί κάποιος άλλος να τον συντηρήσει ή ακόμα και να φτιάξει μια νέα δεξιά εφημερίδα όπως αυτό το άθλιο προπαγανδιστικό έντυπο που φτιάχτηκε τελευταία;

Οι επιχειρηματίες που βρίσκονται πίσω από αυτά τα έντυπα τα χρησιμοποιούν για την εξυπηρέτηση ορισμένων συμφερόντων. Αυτό είναι λογικό, με την έννοια ότι συμφέροντα κρύβονται πίσω από κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα. Όμως για να κουβεντιάσουμε για τα συμφέροντα που ικανοποιούν αυτές οι εφημερίδες.

Σίγουρα υπάρχουν πολιτικά συμφέροντα. Για παράδειγμα, ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου με μια σοκαριστική ευχέρεια μεταφέρθηκε από τα γραφεία της εφημερίδας στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας για να συνεχίσει το έργο του ως εκπρόσωπος τύπου του κόμματος. Υπάρχουν όμως και οικονομικά συμφέροντα. Και πραγματικά είμαι περίεργος για τις πηγές πόρων των εντύπων αυτών. Οι κυκλοφορίες πολλών από αυτών είναι χαμηλές. Από πού βρίσκουν τα χρήματα για τη λειτουργία τους; Και τι άλλες οικονομικές δραστηριότητες έχουν οι ιδιοκτήτες τους ώστε να μπορούν να τις χρηματοδοτούν ακόμα και με χασούρα για ορισμένους λόγους;

Αν αναλογιστεί κανείς πως η πέραν του ΠαΣοΚ αριστερά έχει στην Ελλάδα τρεις εφημερίδες, εκ των οποίων οι δυο είναι κομματικά όργανα, πώς γίνεται η δεξιά να έχει τόσες πολλές; Είναι ένα ζήτημα πάνω στο οποίο αξίζει να προβληματιστούμε όλοι μας.

Και για να σχολιάσω και το ακραίο του περιεχομένου τους, πώς γίνεται δυο μόνο δεξιές εφημερίδες να είναι σχετικά μετριοπαθείς και οι υπόλοιπες να είναι έντυπα καθαρής προπαγάνδας; Γιατί υπάρχει τόσο μένος εναντίον του ΠΑΣΟΚ και γιατί αγωνίζονται με νύχια και με δόντια υπέρ της Νέας Δημοκρατίας, τόσο επί Καραμανλή όσο και επί Σαμαρά, όταν αυτή η Νέα Δημοκρατία διέλυσε τη χώρα; Και, τέλος, ποια σχέση υπάρχει μεταξύ της διάλυσης της χώρας και του προπαγανδιστικού περιεχομένου αυτών των εντύπων;

Storm in a teapot

Βλέπω στα πρωτοσέλιδα των ακροδεξιών και ακροαριστερών εφημερίδων της χώρας μας (αλήθεια, γιατί έχουμε τόσες πολλές ακραίες εφημερίδες;) ύβρεις εναντίον του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη για τη συνεργασία της Ελλάδας με τις ΗΠΑ, όπως αυτή βγήκε στα έγγραφα της wikileaks που είδαν το φως της δημοσιότητας πρόσφατα.

Το ΠαΣοΚ όταν ήταν στην αντιπολίτευση έλεγε ορισμένα πράγματα συνεχώς. Έλεγε πως η Νέα Δημοκρατία διέλυσε τις υπηρεσίες, πως τίποτα δε λειτουργούσε όπως έπρεπε και πως η κυβέρνηση Καραμανλή καταστρέφει τη χώρα. Τώρα, το wikileaks έλεγε πως ο Χρυσοχοΐδης είπε πως η ΕΥΠ ήταν διαλυμένη. Και σας ρωτάω, είναι αυτό καμία φοβερή αποκάλυψη που πρέπει να σχολιαστεί από τις εφημερίδες με αυτόν τον τρόπο;

Δεν μπορεί να λες πως το ΠαΣοΚ λέει μυστικά στις ΗΠΑ για την υπηρεσία πληροφοριών, τη στιγμή που όταν το ΠαΣοΚ τα έλεγε αυτά δημόσια, δεν έδινες καμία σημασία, γιατί δε σε νοιάζει καθόλου ως επιχείρηση το εθνικό συμφέρον.

Μη μασάτε λοιπόν. Μη δίνετε αξία σε αυτά τα ευτελή έντυπα, γιατί πουλάνε σκουπίδια επειδή νομίζουν πως αυτά θέλουμε να ακούσουμε. Νομίζουν με το να δημιουργούν θέματα εκ του μη όντος και με το να πολεμούν την ελληνική κυβέρνηση τη στιγμή της κρίσης θα βγουν κερδισμένοι. Αυτοί που εκμεταλλεύονται την κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα για να βγάλουν μερικά χρήματα παραπάνω πρέπει να απομονωθούν και να οδηγηθούν στην αλλαγή.

Αυτά τα έντυπα οδηγούν τη χώρα στη χρεοκοπία. Ας χρεοκοπήσουν αυτοί, και όχι η Ελλάδα. Ας σταματήσουμε να διαβάζουμε σκουπίδια.

Όσον αφορά τώρα την πολιτική του ΠΑΣΟΚ για τη δημόσια τάξη, τα πράγματα μιλούν από μόνα τους. Αρκεί να θυμηθούμε τι γινόταν επί κυβέρνησης Καραμανλή. Τότε, όχι απλά ξαναδημιουργήθηκε η τρομοκρατία στην Ελλάδα, που είχε τελειώσει μετά την εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη και του ΕΛΑ, αλλά η εγκληματικότητα ξέφυγε τελείως και φτάσαμε στο έσχατο σημείο καταστροφής: η πρωτεύουσα της χώρας κάηκε και λεηλατήθηκε σαν να ανήκε σε τριτοκοσμικό κράτος με τις αρχές να παρακολουθούν αμήχανα.

Τον χρόνο που πέρασε ακούμε συνεχώς για συλλήψεις και εξαρθρώσεις κυκλωμάτων του κοινού ποινικού δικαίου που έκαναν τη ζωή δύσκολη και πολλές φορές φρικιαστική στους πολίτες της χώρας, ενώ οι μεγάλες τρομοκρατικές οργανώσεις που έσπειραν τον τρόμο στους Έλληνες, ή, εν πάσι περιπτώσει, στους Έλληνες που σκέφτονται, γονάτισαν με την αναδιάρθρωση που επέφερε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και ο Γιώργος Παπανδρέου στις δυνάμεις προστασίας του πολίτη, δυνάμεις που χρησιμοποιήθηκαν για να προστατεύσουν τον πολίτη και όχι για να βολεύονται οι ημέτεροι χωρίς να προστατεύουν τον ελληνικό λαό.

Απλά πράγματα. Και όμως, για τα αυτονόητα πρέπει να δώσεις αγώνα σε αυτήν την χώρα. Έχεις να πολεμήσεις την προπαγάνδα των ακραίων εντύπων αλλά και τις κομματικές προκαταλήψεις που καλλιεργούνται από πολλές μεριές ώστε να μπορούν να εξυπηρετούν καλύτερα τα συμφέροντά τους.

Τι μάθαμε τελικά από το wikileaks; Ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προστατεύσει τους πολίτες, ότι προχωρά στην ανασυγκρότηση των διαλυμένων κρατικών υπηρεσιών και ότι αναβαθμίζει την ποιότητα της εκπαίδευσής τους προχωρώντας σε διεθνείς συνεργασίες με στόχο την πάταξη της εγκληματικότητας. Αλλά αντί αυτά τα αυτονόητα να επισημανθούν από τα μέσα ενημέρωσης, γίνεται προσπάθεια να προκληθεί τρικυμία εν ποτηρίω. Δεν είναι καιρός να πούμε πως φτάνει πια;

Ψευτοθόδωροι

Ο Θόδωρος Πάγκαλος έκανε κάτι εξαιρετικό αυτές τις μέρες. Πρώτον, δημοσίευσε αναλυτική εξήγηση των δράσεών του ως αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης. Για πρώτη φορά έχουμε έναν ξεκάθαρο και δημόσιο απολογισμό από έναν τόσο σημαντικό θεσμό της ελληνικής πολιτείας. Ο Πάγκαλος, με μια κίνηση που κανονικά θα έπρεπε να είναι αυτονόητη, έδωσε δείγματα γραφής για την πολιτική λογοδοσία που πρέπει να διέπει όλους τους θεσμούς ενός υψηλού επιπέδου.

Επίσης, εξέδωσε ανακοίνωση σχετικά με τις δαπάνες του γραφείου του, τις περικοπές που έγιναν από αυτά που είχαν προϋπολογιστεί αλλά και τον εξαιρετικά συντηρητικό τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε το δημόσιο χρήμα που του αντιστοιχούσε από τον προϋπολογισμό.

Αυτά τα πράγματα έχουν τεράστια σημασία για τον ελληνικό λαό και είναι πράγματα που ποτέ δε φανταζόμασταν ότι κάποτε θα γίνονταν πραγματικότητα.

Κανονικά λοιπόν θα περίμενε κανείς να δοθεί μεγάλη δημοσιότητα σε αυτές τις κινήσεις και να ξεκινήσει σχετική συζήτηση για το έργο του αντιπροέδρου, τις δαπάνες και την διαφάνεια γενικότερα. Αντί για αυτό όμως έχουμε πρωτοσέλιδο στο Πρώτο Θέμα που ρίχνουν σκιές στον Πάγκαλο και καλλιεργούν τη δυσαρέσκεια του κόσμου λέγοντας πως ο Πάγκαλος ζει ζωή τρυφηλή αφήνοντας υπονοούμενα για διαπλοκή με επιχειρηματίες που διώκονται από το κράτος.

Αν μια εφημερίδα έχει να πει κάτι για έναν πολιτικό για την πολιτική του δράση, βγάζει με τρόπο ξεκάθαρο το ρεπορτάζ της και λέει τα πράγματα με το όνομά της. Έτσι, αν ο Πάγκαλος είχε παρέμβει υπέρ του ενός ή του άλλου επιχειρηματία θα είχα την απαίτηση ως πολίτης να το ξέρω από τα μέσα ενημέρωσης. Το ίδιο και για το αν ο Πάγκαλος τα παίρνει από επιχειρηματίες. Δεν έχω καμία όρεξη όμως να μαθαίνω πού πέρασε ο Πάγκαλος την Πρωτοχρονιά από τη στιγμή που η εφημερίδα δεν έχει κανένα στοιχείο πως αυτό έχει καμία σχέση με τη δημόσια ζωή του Πάγκαλου.

Τι γίνεται όμως; Ο Τύπος δεν έκανε ούτε κάνει σωστά τη δουλειά του. Έχασε τη μεγαλύτερη μεταπολεμική είδηση στην Ελλάδα, τη χρεοκοπία του κράτους, τα βρήκε με την κυβέρνηση που μας οδήγησε στη χρεοκοπία, συνέβαλε ώστε να έχει μεγάλα ποσοστά δημοφιλίας αυτή η ανίκανη κυβέρνηση και τώρα μπερδεύει το λάιφ-στάιλ με την αποκαλυπτική δημοσιογραφία και ανοίγει ολομέτωπη επίθεση στον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης που είναι από τους πρωτοστάτες της διαφάνειας σε αυτόν τον τόπο.

Για τις τακτικές της συγκεκριμένης εφημερίδας δε νομίζω πως χρειάζεται να μιλήσουμε. Αυτά είναι φανερά για κάποιον που κοίταζε τα "ρεπορτάζ" της για τους συνεργάτες του Παπανδρέου αλλά και την ανάλυσή της στα λεγόμενα εθνικά ζητήματα από την πρώτη, και το τονίζω αυτό, μέρα της ανάληψης καθηκόντων της νέας κυβέρνησης. Αλλά να φτάνει να μιλάει για ψευτοθόδωρο που ξεπερνάει και "αυτόν της Νέας Δημοκρατίας", ε, πάει πολύ!

Οι αναγνώστες της συγκεκριμένης εφημερίδας, αλλά και κάθε εφημερίδας, φταίνε στον βαθμό που "τσιμπάνε" από τις "ειδήσεις" που μας σερβίρουν. Όσοι έχουμε απαιτήσεις αξιόπιστης και ουσιαστικής ενημέρωσης νομίζω πως μπορούμε να εκφράσουμε τις απαιτήσεις μας για ένα σωστό τύπο με το να μην αγοράζουμε τα προϊόντα που είναι κακής ποιότητας. Καταλαβαίνω πως κάθε επιχείρηση πρέπει να προστατεύσει τα οικονομικά της συμφέροντα. Αλλά όχι και να ρημάξει τον τόπο στην προσπάθειά της αυτή. Ήδη συνέβαλαν στη χρεοκοπία. Μην τους αφήσουμε να αποτελειώσουν τη χώρα τελείως.

Και σε τελευταία ανάλυση, αν αποφασίσουμε πως μας ενδιαφέρει πού πέρασε ο Πάγκαλος την Πρωτοχρονιά, ας μας πουν πρώτα πού βρήκε τα εκατομμύρια ευρώ ο Θέμος σε δίγραμμες επιταγές και τι απέγιναν αυτά τα λεφτά, τι έγινε με το περιβόητο ντι βι ντι και τι ήξεραν για την κατάσταση του πρώην πρωθυπουργού και αν μπορούσε να κυβερνήσει τον τόπο και μετά μας λένε και για τα φαγητά που έφαγε ο Πάγκαλος στο ρεβεγιόν. Όχι τίποτα άλλο, αλλά αυτή η χώρα είναι πολύ μικρή για να δουλευόμαστε και μεταξύ μας.

Και επειδή το δούλεμα αργά ή γρήγορα σταματά, το Θέμα δέησε να δημοσιοποιήσει και την απάντηση της γυναίκας του Σηφουνάκη, η οποία είναι ο φοβερός και τρομερός "επιχειρηματίας" του "ρεπορτάζ" της εφημερίδας και στην οποία ανήκει το ξενοδοχείο. Τα έγγραφα που δημοσιοποιήθηκαν αφού η είδηση είχε μείνει για ώρες online αποκαλύπτουν τις πονηριές της εφημερίδας και την αντιδεοντολογική της συμπεριφορά. Τα σχόλια νομίζω είναι περιττά.

O Βασιλιάς, το Μουσείο και πώς λειτουργεί η Διοίκηση

Άκουσα στις ειδήσεις ότι σκέφτονται να κάνουν το Τατόι μουσείο, αφού πρώτα αναστηλώσουν τα διαλυμένα κτήρια. Αυτό σημαίνει να δοθούν ένα σωρό λεφτά για να γίνει ένα μουσείο που θα είναι άχρηστο. Αντί να αξιοποιηθεί η κρατική περιουσία για να δημιουργηθεί πλούτος, εμείς θα αυξάνουμε τις δαπάνες. Αν αυτό δεν είναι ανορθολογικό, δεν ξέρω τι είναι!

Το ενδιαφέρον ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί έγινε αυτή η κουφή ανακοίνωση, στην οποία πολύ σωστά ήδη ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης αντέδρασε και αντιπρότεινε να γίνει αμπελώνας που θα αξιοποιηθεί εμπορικά. Κατά τη γνώμη μου, αυτό το παράδειγμα μας δείχνει ανάγλυφα πώς λειτουργεί η Διοίκηση. Και θα εξηγήσω αμέσως τι εννοώ.

Όταν είσαι σε μια υπηρεσία που είναι αρμόδια για έναν χώρο όπως το Τατόι, και πρέπει κάτι να κάνεις για αυτό, και έχεις ήδη αφήσει τα χρόνια να περνούν χωρίς να κάνεις τίποτα, οπότε ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι, τότε η εύκολη λύση είναι να διατηρήσεις τον χώρο όπως έχει, ή, εν πάση περιπτώση, όπως πρέπει να έχει . Αυτό ακριβώς κάνει η πρόταση "του υπουργείου", δηλαδή μιας υπηρεσίας του υπουργείου, που μιλά για συντήρηση, αναστήλωση και μουσειοποίηση.

Το να αποφασίσεις να αλλάξεις τη χρήση του χώρου, δηλαδή να τον αξιοποιήσεις, θέλει κάποιον που θα αναλάβει την ευθύνη της επιλογής. Και η διοίκηση δεν έχει συνηθίσει να διαχειρίζεται ευθύνες, δεν θέλει να αναλάβει τις ευθύνες που ένας λογικός άνθρωπος θα έλεγε πως της αναλογούν. Περιμένει σοβαρές αλλαγές να γίνουν από τον Υπουργό.

Οι απλοί υπάλληλοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Ακόμα και να έχουν ιδέες δεν υπάρχει καθιερωμένη διαδικασία ώστε να τις εκφράσουν. Ο Υπουργός, δεν ξέρει καν ότι υπάρχει θέμα, δεν έχει προσωπική γνώση της κατάστασης και δε θα αποκτήσει ποτέ αν κάποιος δεν του επιστήσει την προσοχή. Και κανένας δε θα του επιστήσει την προσοχή, γιατί αυτοί που μπορούν να το κάνουν, δε θα ανακινήσουν το θέμα γιατί δεν έχουν συνηθίσει να μιλούν με τον Υπουργό για να του δώσουν ιδέες για θετική αλλαγή στον τόπο και γιατί φοβούνται πως θα τους ζητήσει ευθύνες ή γιατί δεν έχουν ήδη κάνει κάτι, μιας και αυτοί έχουν την ευθύνη της υπηρεσίας που είναι αρμόδια για το θέμα, ή αν πάει κάτι στραβά αργότερα.

Αυτή η κατάσταση είναι το μεγάλο πρόβλημα της διοίκησης, όπως το βλέπω με την πολύ μικρή εμπειρία μου από τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το κράτος. Και δεν πρόκειται να λυθεί αν τα πράγματα συνεχίσουν έτσι, γιατί οι απλοί υπάλληλοι δεν πρόκειται να διακινδυνεύσουν τη δουλειά τους κάνοντας αναφορές και ανακινώντας θέματα, οι προϊστάμενοι δεν πρόκειται να ρισκάρουν και να παρακάμψουν την υπόλοιπη ιεραρχία και να πάνε κατευθείαν στον Υπουργό και ο Υπουργός δε θα το μάθει ποτέ γιατί κανένας δε θα του το πει. Τα μόνα για τα οποία θα ενημερωθεί ο Υπουργός είναι αυτά για τα οποία αυτός και οι συνεργάτες του είναι ήδη υποψιασμένοι και τα ψάχνουν, ή πράγματα που θα έρχονται τυχαία στην προσοχή του, από τα μέσα ενημέρωσης ή από το ψάξιμο που κάθε Υπουργός κάνει στο Υπουργείο του.

Κατά τη γνώμη μου πρέπει να προβλεφθούν διαδικασίες ώστε οι υπάλληλοι να μπορούν να ρίχνουν ιδέες στους προϊσταμένους τους για αλλαγές προς όφελος της χώρας και οι προϊστάμενοι να μπορούν να ρίξουν ιδέες στον Υπουργό χωρίς να φοβάται κανείς ότι αυτά που λέει θα παρεξηγηθούν, ή ότι τα χρησιμοποιηθούν για να υπονομευτεί ή θα φέρουν δυσαρέσκεια στο πρόσωπό του, όπως γίνεται πολλές φορές μέσα στη Διοίκηση.

"Ήρθε η ώρα των καθαρών Ελλήνων"

Θα θυμάστε τον Καραμανλή να φωνάζει πως με τη Νέα Δημοκρατία θα έρθει η ώρα των καθαρών Ελλήνων. Είχε κάνει σημαία του την υποτιθέμενη διαπλοκή του ΠαΣοΚ. Και πολλοί τον πίστεψαν.

Τώρα έφτασε η ώρα του ελέγχου. Για να δούμε, ίσχυαν αυτά που λέγανε τότε; Αυτό πρέπει να το κάνουν αυτοί που τον ψήφισαν, αλλά μιας και οι αποφάσεις του μας επηρέασαν όλους, θα επιχειρήσει το blog να δει τι πραγματικά έγινε.

Λοιπόν, είδατε τις κυβερνήσεις Καραμανλή να αποκαλύπτουν κανένα από τα περίφημα σκάνδαλα του Σημίτη; Όσο είδατε και εσείς τις αποκαλύψεις, άλλο τόσο τις είδε και το blog. Τα τόσα κακά σκάνδαλα διαπλοκής και διαφθοράς του Σημίτη ποτέ δεν βρέθηκαν από εκείνους οι οποίοι τα κατήγγειλαν και είχαν την εξουσία να τα αποκαλύψουν. Μας δούλευαν λοιπόν οι... καθαροί Έλληνες.

Αλλά όχι μόνο μας δούλευαν όσον αφορά στη λάσπη που πέταγαν στη διακυβέρνηση Σημίτη, αλλά με τη δική τους διακυβέρνηση έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο. Από τα αρχαία χρόνια άλλωστε η αρχή είναι αυτή που δείχνει τον χαρακτήρα του ανδρός.

Τι έδειξε η δική τους διακυβέρνηση; Μία άνευ προηγουμένου καταστρατήγηση των νόμων και των κανόνων λειτουργίας της χώρας. Χρησιμοποίησαν το κράτος σαν να τους ανήκε και έκαναν ό,τι ήθελαν. Ειδικά στο θέμα των διορισμών. Διαβάστε προσεκτικά την έκθεση του επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης για αυτά που έγιναν στο Μετρό.

Το τελευταίο εξάμηνο μας έχει αλλάξει τα φώτα το Μετρό, το μόνο μέσο μεταφοράς που ξέραμε πως τόσα χρόνια λειτουργεί αξιόπιστα. Από το καλοκαίρι και μετά όμως, έχει πάψει να λειτουργεί. Με αθλιότητες προσπαθούν να παραπλανήσουν τον κόσμο. Λένε ψέματα, πως τάχα απολύθηκαν υπάλληλοι από το κακό ΠαΣοΚ, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για τους Νεοδημοκράτες που διορίστηκαν χωρίς να χρειάζονται για να κερδίσει ψήφους η Νέα Δημοκρατία, θυσιάζοντας το μέλλον του τόπου, βάζοντας το φαύλο αυτό κόμμα πάνω από τη χώρα. Τις συμβάσεις αυτών δεν ανανέωσε το ΠαΣοΚ. Και τώρα έχουν διαλύσει τη ζωή στην Αθήνα εκβιάζοντας για να πετύχουν την μονιμοποίησή τους.

Διαβάστε το κείμενο προσεκτικά. Δείτε πώς συμπεριφέρθηκαν οι καθαροί Έλληνες. Και παρατηρήστε πως την περίοδο 2007-2009 η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας διέλυσε στην κυριολεξία το Μετρό, αυξάνοντας το προσωπικό κατά 50%. Αυτό είναι πολύ ενδεικτικό γιατί το ίδιο έγινε και στο υπόλοιπο δημόσιο. Με αποτέλεσμα να φτάσουμε τώρα να πληρώνουμε 75% του προϋπολογισμού για μισθούς και συντάξεις.

Το πώς η Νέα Δημοκρατία κατάφερε να διαλύσει ακόμα και το Μετρό είναι χρήσιμο μάθημα για την ελληνική κοινωνία. Την κοινωνία αυτή που εξέθρεψε και επιβράβευσε τη φαυλότητα της Νέας Δημοκρατίας και τον εκτροχιασμό των δημοσιονομικών και τώρα ζητάει ευθύνες από τον Παπανδρέου, τους Αμερικάνους, και τον... Σόρος.

Εύχομαι να κάνουν την αυτοκριτική τους ορισμένοι. Από τις σκέψεις που έκαναν για τον Σημίτη και τον Καραμανλή, μέχρι τον Σουφλιά και τα δεκαοχτάχρονα που διόρισε στο δημόσιο με μόνο προσόν την... καθαριότητά τους.

Απορία Μάνου

"Από το 2004 μέχρι το 2009, για 5,5 χρόνια, κυβέρνησε την Ελλάδα η αποκαλούμενη κεντροδεξιά. Αν δεν είχε συμπέσει η αλλαγή της κυβέρνησης με τη σχεδόν χρεοκοπία της Ελλάδας θα την είχαμε ήδη ξεχάσει. Ο κίνδυνος της χρεοκοπίας, όμως, μετέτρεψε το εξίτηλο πέρασμα της κεντροδεξιάς από την εξουσία, σε ανεξίτηλο. Εκ των υστέρων αναρωτιούνται πολλοί από εκείνους που αφελώς και επιπολαίως στήριζαν τη Ν. Δ., πώς και γιατί το κόμμα αυτό επέδειξε τόση αδιαφορία και αδράνεια απέναντι στα προβλήματα. Σε αυτό το ερώτημα δεν μπορώ να απαντήσω. Το δικό μου ερώτημα προς αυτούς που αναρωτιούνται είναι, γιατί το κατάλαβαν εκ των υστέρων; Γιατί δεν προβληματίστηκαν εγκαίρως; Γιατί ανανέωσαν την εμπιστοσύνη τους το 2007;"

Στ. Μάνος

Καλή Χρονιά!

Εύχομαι το 2011 να ξεπεράσουμε τα προβλήματά μας ως χώρα και να μπούμε σε τροχιά ανάπτυξης, αισιοδοξίας, δημιουργίας.

Εύχομαι οι διεθνείς εξελίξεις και η τύχη να είναι με το μέρος μας.

Και σε προσωπικό επίπεδο, εύχομαι όλοι μας να επικεντρωθούμε και να προσπαθήσουμε να απολαύσουμε το νερό στο μισογεμάτο ποτήρι μας, ή όσο τέλος πάντων αναλογεί στον καθένα μας. Οι δυσκολίες είναι μέρος της ζωής. Όσο νωρίτερα το αποδεχτούμε αυτό, τόσο γρηγορότερα θα μπορούμε να στραφούμε στα καλά που μας αντιστοιχούν και να απολαύσουμε τα θετικά στοιχεία που φέρνει η τύχη, αλλά και η σωστή δουλειά, στη ζωή μας.

Καλή Χρονιά λοιπόν! Και Χρόνια Πολλά!

Τι έφταιξε;

Έχουν ακουστεί διάφορες θεωρίες για το τι έφταιξε και χρεοκοπήσαμε. Αν διαβάζετε το blog θα έχετε διαπιστώσει πως υπεύθυνο για την καταστροφή θεωρώ τον Καραμανλή, τη διακυβέρνησή του και ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος που είτε άμεσα είτε έμμεσα οδήγησε τον Καραμανλή στην εξουσία.

Φυσικά, υπάρχουν και άλλες θεωρίες για το τι έφταιξε. Η Νέα Δημοκρατία, για παράδειγμα, μιλάει για τη δεκαετία του 80. Κάποιοι δημοσιογράφοι αφήνουν αιχμές για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο Στέλιος Ράμφος φτάνει μέχρι το... Βυζάντιο. Πώς μπορούμε να βγάλουμε άκρη μεταξύ τόσο διαφορετικών θεωριών;

Κατά τη γνώμη μου, τα πράγματα μπαίνουν σε μια σειρά αν δούμε το θέμα ως εξής. Πολλές συνθήκες συντέλεσαν στο να διαμορφωθεί η ζωή μας όπως είχε διαμορφωθεί το 2004. Να βάλουμε την αρχαιότητα στο τραπέζι; Προφανώς, η αρχαία εποχή επηρέασε τους πάντες, πόσο μάλλον τους Έλληνες. Το Βυζάντιο; ΟΚ. Η Τουρκοκρατία; Ας την βάλουμε και αυτήν. Ο Βενιζέλος; Check. Ο Πόλεμος; Ο Εμφύλιος; Η Χούντα; Όλα πάνω στο τραπέζι. Το 80? το 90? ΟΚ.

Αισίως όμως, με όλα αυτά που έχουν προηγηθεί, φτάσαμε στο 2000 και το 2004. Η Ελλάδα είχε μια φοβερή οικονομία, αν την συγκρίναμε με το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, δηλαδή την Αφρική, την Ασία, την Κεντρική και Νότια Αμερική, αλλά δεν είχε καμιά σούπερ οικονομία αν τη συγκρίναμε με τη Δύση. Πάντως είχε προοπτικές και είχε σημειώσει σημαντικότατη ανάπτυξη, ανάπτυξη με απίστευτες διαστάσεις αν αναλογιστεί κανείς τις συνθήκες που είχε αντιμετωπίσει (δικτατορίες, πόλεμοι, εμφύλιοι, χρεοκοπίες, πολιτική αστάθεια και φυσικά, τις αρχικές συνθήκες από τις οποίες ξεκίνησε το κράτος).

Και ξαφνικά, με τον διπλασιασμό της μισθοδοσίας των δημοσίων υπαλλήλων, με την αθρόα είσοδο στο Δημόσιο ολόκληρων εκλογικών περιφερειών υπουργών, υφυπουργών και... δημάρχων, με το σταμάτημα πρωτοβουλιών για ανάπτυξη, με την διαρκή ακυβερνησία που προκαλούσε η ανικανότητα αλλά και η συνεχής εκλογολογία, το κλείσιμο του ματιού στην φοροδιαφυγή και ένα σωρό απίθανα καμώματα των κυβερνώντων, οδηγούμαστε στη χρεοκοπία.

Κατά τη γνώμη μου φταίχτης είναι αυτός που παραλαμβάνει τη χώρα σε μια καλή (ή σχετικά καλή, αν προτιμάτε, ή έστω βιώσιμη) κατάσταση και την οδηγεί στην καταστροφή. Σίγουρα, αν οι Βυζαντινοί μας πρόγονοι είχαν δημιουργήσει μια κουλτούρα καινοτομίας, επιχειρηματικότητας και ανάληψης ρίσκου, τα πράγματα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερα. Το Βυζάντιο θα μπορούσε να υπάρχει ακόμα και η Δύση να είναι δορυφόρος του. Ή, αν τον Πόλεμο είχε διαδεχτεί εθνική συμφιλίωση, δε θα είχε δημιουργηθεί το κράτος στη βάση που δημιουργήθηκε και τώρα δε θα είχαμε να συντηρήσουμε... στρατόπεδα στην Αττική και την Πελοπόννησο, ούτε η Αθήνα θα ήταν τόσο μεγάλη και χαοτική όσο είναι σήμερα. Ή, αν το 80 είχε μείνει στο περιθώριο η μισή Ελλάδα και αν η φτώχεια των πολλών είχε παραμείνει ο κανόνας, τότε σήμερα δε θα είχαμε τόσα πολλά να χάσουμε. Αλλά το θέμα είναι ότι όλα αυτά συνέβησαν. Και η Καταστροφή δεν ήταν προδιαγεγραμμένη αν δεν παίρνονταν οι αποφάσεις που πάρθηκαν την περίοδο Καραμανλή.

Σίγουρα μπορούμε να φιλοσοφήσουμε για την κουλτούρα του θεοκρατικού κράτους των Βυζαντινών και την ψυχολογία των Παλαμιστών, ή να φτιάξουμε εναλλακτικά σενάρια για το τι θα μπορούσε να γίνει αν δε χρεοκοπούσε το Ντουμπάι, ή αν δεν είχαμε υπονομεύσει τους εαυτούς μας με την απογραφή Αλογοσκούφη - Καραμανλή το 2004, αλλά όλα αυτά είναι υποθέσεις. Η πραγματικότητα παραμένει πως με αφορμή την χρεοκοπία του Αραβικού Εμιράτου, οι αγορές στράφηκαν έντρομες προς την Ελλάδα, της οποίας το έλλειμμα είχε εκτροχιαστεί από την κακοδιοίκηση της κυβέρνησης Καραμανλή.

Αυτός είναι ο λόγος που επικεντρώνομαι στα χρόνια Καραμανλή. Όταν φτάνεις το 75% των δαπανών του προϋπολογισμού να είναι μισθοί και συντάξεις, ε, τότε έχεις φτιάξει μια ωρολογιακή βόμβα που με τον παραμικρό κραδασμό θα τιναχτεί. Ο κραδασμός ήταν το Ντουμπάι, και την βόμβα την δημιούργησε η διακυβέρνηση Καραμανλή. Όχι ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ούτε ο Κώστας Σημίτης. Ούτε ο... Γρηγόριος Παλαμάς.