Μετά από μια απουσία αρκετών ημερών, φαίνεται πως σήμερα έχω αρκετά πράγματα να γράψω!
Αφορμή για αυτό το σχόλιο είναι η δήλωση της κ. Παπαρήγα περί αντικομουνισμού. Ενοχλήθηκε από τις δηλώσεις και τις πράξεις του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, ενοχλήθηκε και από το ποσοστό του κόμματός της στις εκλογές και αντιδρά στην κριτική με αυτόν τον τρόπο.
Το ζήτημα θα ήταν κωμικό αν δεν ήταν τόσο τραγικό. Λέω πως είναι κωμικό, γιατί είναι γελοίο ένα κόμμα που κατηγορεί και καταγγέλλει τους πάντες και τα πάντα, που ακόμα και σε μια διαδήλωση καταγγέλλει τους άλλους διαδηλωτές ότι υπηρετούν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, να αντιδρά άγρια μόλις κάποιος ασκήσει κριτική σε αυτό.
Εκείνοι δηλαδή μπορούν να λένε ό,τι τους κατέβει, αλλά κανένας δεν μπορεί να αγγίξει το ιερό τέρας που λέγεται ΚΚΕ, γιατί μόλις κάποιος ξεστομίσει μια φράση κριτικής για το ΚΚΕ είναι αυτόματα αντικομουνιστής.
Και εδώ ακριβώς ξεκινά το τραγικό του πράγματος. Το να απορρίπτεις κάθε κριτική στις ιδέες σου είναι βαθιά αντιδημοκρατικό. Το να μην αναγνωρίζεις στον άλλον το δικαίωμα να κριτικάρει τις απόψεις σου και τη στάση σου και να πιστεύεις ακράδαντα πως κατέχεις την απόλυτη αλήθεια και πως ο πολιτικός σου αντίπαλος είναι σκοτεινός δαίμονας, είναι καταστροφικό για τους πολίτες τους οποίους επηρεάζεις. Το ΚΚΕ, μετά από τόσα χρόνια δαιμονοποίησης των πάντων, ακόμα και εσωκομματικών παραγόντων, θα έπρεπε να είχε μάθει από την ιστορία. Δυστυχώς αποτελεί δύναμη οπισθοδρόμησης και παρακμής της ελληνικής κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου