ΟΧΙ στον φασισμό των τρομοκρατών

Ξαναχτύπησαν χθες. Με τρόπο χυδαίο. Στυγνοί εγκληματίες. "Κείνοι που επράξαν το κακό". Που συνεχίζουν να πράττουν το κακό. Και να χτυπάνε αθώους ανθρώπους. Τυφλωμένοι από το μίσος. Με πετρωμένη την καρδιά.

Χαναχτύπησαν λοιπόν. Χτύπησαν νεαρούς υπαλλήλους του ελληνικού κράτους. Χτύπησαν την ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών. Χτύπησαν την ελληνική δημοκρατία.

Είμαι στενοχωρημένος που άνθρωποι τραυματίστηκαν και κινδυνεύει η ζωή τους. Είμαι συγκλονισμένος που αυτό συνέβη στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής μου. Νιώθω σαν να παραβιάστηκε η δική μου ζωή. Είμαι αηδιασμένος που μερικοί άνθρωποι κρύβουν μέσα στην καρδιά τους τέτοιο σκοτάδι, τέτοιο τυφλό μίσος. Που έχουν το θράσος να ονομάζουν την κακία τους αγώνα δικαιοσύνης.

Πάντα έτσι δεν έκαναν οι φασίστες; Όταν οι απόψεις τους μπαίνουν στο περιθώριο, αυτοί βγάζουν τα όπλα και προσπαθούν να τις επιβάλλουν στην κοινωνία δια του φόβου.

Δυστυχώς, η διάλυση της αντιτρομοκρατικής τα προηγούμενα χρόνια μας κληροδότησε μια νέα μορφή ελληνικής τρομοκρατίας. Μια σκληρή μαφία που θέλει να σκοτώσει τυφλωμένη από μίσος. Που θέλει να γκρεμίσει αυτά που χτίζουμε.

Ελπίζω η αντιτρομοκρατική να ανασυγκροτηθεί. Ελπίζω οι εγκληματίες αυτοί να συλληφθούν και να κλειστούν στη φυλακή. Ελπίζω να υπάρξει ξανά μια μέρα που η δημοκρατία μας να μην απειλείται και να μην τραυματίζεται από κανέναν.

Το Εγώ και το Εμείς

Διάβαζα τις προάλλες για μια ρύθμιση που ουσιαστικά "βόλευε" συνεργάτες του πρώην Πρωθυπουργού και άλλων κορυφαίων της Νέας Δημοκρατίας, δίνοντάς τους το δικαίωμα να γίνουν μόνιμοι υπάλληλοι της Βουλής. Η ρύθμιση πέρασε λίγο πριν τις εκλογές, σε μια τελευταία προσπάθεια βολέματος ημετέρων.

Αυτό είναι ενδεικτικό του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί η ελληνική κοινωνία. Αυτό που ενδιαφέρει πολλούς πατριώτες μας είναι το προσωπικό του βόλεμα. Δεν καταλαβαίνουν όμως πως αυτή η νοοτροπία οδηγεί σε μεγάλα προβλήματα το Κράτος. Και πως τα προβλήματα του Κράτους μας επηρεάζουν αρνητικά όλους μας.

Για να το πω αλλιώς, το όφελος που κερδίζει κάποιος με το προσωπικό του βόλεμα, έρχεται με ένα μεγάλο κόστος, κόστος που δεν πληρώνουν μόνο οι άλλοι, αλλά και ο ίδιος. Το να ζεις σε ένα κράτος που έχει τόσα προβλήματα δεν είναι κάτι που πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους.

Μπορούμε να φτάσουμε σε μια κατάσταση που ο πολίτης οικειοθελώς θα παραιτείται από προσπάθειες "βολέματος" για να ωφελήσει έτσι το κράτος; Ή, για να το πω πιο γλαφυρά, θα δεχόσασταν να χάνατε το επιπλέον κέρδος που προσπαθείτε να εξασφαλίσετε με το βόλεμα, αν, σε αντάλλαγμα, ζούσατε σε μια δυτική χώρα όπως είναι η Ολλανδία ή η Δανία;

Ουσιαστικά, για αυτό το πράγμα μιλάμε. Ένα κράτος που δεν επιβαρύνεται από τη διευθέτηση ατομικών εξυπηρετήσεων σε βάρος της κοινωνίας, είναι ένα κράτος που μπορεί να λειτουργήσει εύρυθμα, που μπορεί να σεβαστεί τον πολίτη, που μπορεί να δώσει βάρος στην ανάπτυξη και την πρόοδο.

Άσε που όλα αυτά είναι προϋποθέσεις για την οικονομική ανάπτυξη των πολιτών. Δηλαδή με τον τρόπο αυτό, πέρα από κοινωνική ανάπτυξη έχουμε και οικονομική ανάπτυξη, αυτό δηλαδή που υποτίθεται ότι προσπαθούν να πετύχουν κάποιοι σε ατομικό επίπεδο με το "βόλεμα".

Μόνο αν κατανοήσουμε βαθιά πως το συμφέρον του εμείς ωφελεί και το εγώ και μάλιστα περισσότερο από την προσπάθεια για βόλεμα του εγώ θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε από την νοοτροπία παρακμής που έχουμε ως κοινωνία.

Βάσεις Εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση

Όταν πέρασα στην Ιατρική της Αθήνας το 2002, η βάση εισαγωγής ήταν δεκαοκτώ οκτακόσια. Τώρα έχει φτάσει δεκαεννιά τριακόσια. Τι έχει συμβεί;

Η μείωση των εισακτέων που έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση, θα μπορούσε να πει κάποιος, οδήγησε στην άνοδο των βάσεων. Ως ένα βαθμό αυτό είναι σωστό. Πράγματι, αν μπαίνουν λιγότεροι υποψήφιοι σε μια σχολή, η βάση ανεβαίνει. Αλλά τα στοιχεία δείχνουν ότι άνοδος των βάσεων αυτού του επιπέδου δε δικαιολογείται από την μείωση του αριθμού των εισακτέων. Με άλλα λόγια, κάτι άλλο συνέβη.

Τα τελευταία χρόνια κυρίαρχο θέμα της δημόσιας ζωής ήταν η διενέργεια εκλογών. Από την αρχή που βγήκε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, τα κανάλια συνέχεια συζητούσαν για εκλογές, είτε αυτές ήταν Ευρωεκλογές, είτε ήταν, πιο συχνά, πρόωρες Εθνικές. Όταν λοιπόν σκέφτεσαι για πρόωρες εκλογές το καλοκαίρι ή τον Σεπτέμβρη, δε σε συμφέρει να μπουν δύσκολα θέματα στις Πανελλαδικές τον Ιούνη.

Ούτε σε συμφέρει μια αναστάτωση που θα προκαλούταν από χαμηλές βαθμολογίες όταν κύρια έγνοια σου είναι η δημοφιλία σου στις δημοσκοπήσεις, μια δημοφιλία που μίκραινε εξαιτίας σκανδάλων και κυβερνητικών αδρανειών.

Αν δει κανείς την επικαιρότητα την περίοδο των Πανελλαδικών Εξετάσεων τα τελευταία χρόνια, θα διαπιστώσει πως υπήρξε σαφής συσχέτιση μεταξύ των εύκολων θεμάτων στις εξετάσεις (άρα και των υψηλών βάσεων) και των συγκυριακών πολιτικών συσχετισμών.

Για να το πω διαφορετικά, φαίνεται πως υπήρξε κεντρική πολιτική γραμμή για εύκολα θέματα στις εξετάσεις, γεγονός που οδήγησε στις πολύ υψηλές βάσεις που όλοι ξέρουμε.

Εντελώς πρακτικά, αυτό σημαίνει δύο πράγματα. Πρώτον, τα παιδιά έχουν μια ψεύτικη εικόνα των δυνατοτήτων τους. Όταν γράφουν υψηλές βαθμολογίες επειδή τα θέματα ήταν εύκολα, τους δημιουργείται μια στρεβλή εικόνα για το σχολείο και για τον εαυτό τους.

Και δεύτερον, όσο υψηλότερες είναι οι βάσεις, τόσο πιο εύκολο είναι μια ατυχία να παίξει καθοριστικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα και τόσο λιγότερο αξιοκρατικό γίνεται το σύστημα. Με την κατάργηση των εξετάσεων στην Β' Λυκείου και τη μείωση των εξεταστέων μαθημάτων, αυτό που κατάφεραν είναι τα παιδιά να πηγαίνουν χωρίς καμία προηγούμενη εμπειρία στις τελικές εξετάσεις, και η εισαγωγή τους στο Πανεπιστήμιο (και άρα και το μέλλον τους) να εξαρτάται από το πόσο τυχεροί θα σταθούν και όχι από το πόσο προετοιμασμένοι και ικανοί είναι.

Ένας σοβαρός και υπεύθυνος πολιτικός

Συνέντευξη Χρυσοχοΐδη from tv xoris sinora on Vimeo.

Θυμάμαι τον νεαρό Μιχάλη Χρυσοχοΐδη να αναλαμβάνει το Υπουργείο Δημοσίας Τάξης. Μέχρι τότε, οι υπουργοί άλλαζαν πολύ γρήγορα. Πρώτη μου σκέψη ήταν πως δε θα παραμείνει για πολύ υπουργός και πως ήταν κρίμα για έναν νέο πολιτικό να αναλάβει ένα υπουργείο - ωρολογιακή βόμβα.

Οι μήνες περνούσαν και ο νέος υπουργός δούλευε με σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Όχι μόνο κατάφερε να παραμείνει στο δύσκολο αυτό υπουργείο, αλλά κατάφερε να πετύχει έναν θρίαμβο, με την εξάρθρωση της τρομοκρατίας στη χώρα. Ο νεαρός πολιτικός αποδείχτηκε μια εμπνευσμένη επιλογή του Πρωθυπουργού. Ένας μεθοδικός και σοβαρός υπουργός, ο οποίος κατάφερε κάτι που φάνταζε αδύνατο. Διέλυσε τις οργανώσεις που τρομοκράτησαν την Ελλάδα στη Μεταπολίτευση, την 17 Νοέμβρη και τον ΕΛΑ.

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης έγραψε καλές σελίδες στην ελληνική ιστορία. Όταν παρέδωσε το Υπουργείο στη νέα κυβέρνηση, ήταν ένας υπουργός - φαινόμενο, που είχε θέσει τα θεμέλια για μια σύγχρονη Ελλάδα στον τομέα της ασφάλειας, και είχε εξασφαλίσει την ασφάλεια ενός μοναδικού γεγονότος, των Ολυμπιακών Αγώνων, που είχε στρέψει τα βλέμματα όλου του Πλανήτη στη χώρα μας.

Τα χρόνια που ακολούθησαν οι επιτυχίες του Χρυσοχοΐδη δεν αξιοποιήθηκαν. Η κατάσταση πήγε από το κακό στο χειρότερο, μέχρι που το ΠαΣοΚ αναδεικνύεται κυβέρνηση και ο Γ. Παπανδρέου ξαναδίνει στον Χρυσοχοΐδη το δύσκολο αυτό έργο. Και αυτός ρίχνεται πάλι στη σκληρή δουλειά, με σκοπό να ξαναδώσει την ασφάλεια στους πολίτες.

Από την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας μέχρι την προστασία των δασών, ο έμπειρος υπουργός έχει ένα δύσκολο έργο να επιτελέσει. Αλλά είμαι βέβαιος πως αν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να τα καταφέρει, αυτός είναι ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Γιατί έχει δείξει πως δουλεύει με σοβαρότητα και επαγγελματισμό. Και πως μπορεί να αλλάξει τις νοοτροπίες ώστε και τα στελέχη και οι υπάλληλοι του Υπουργείου του να δουλεύουν με σοβαρότητα και επαγγελματισμό. Μακρυά από τις φαιδρότητες και τις αδράνειες του παρελθόντος. Για μια χώρα που βάζει πραγματικά πρώτα τον Πολίτη.

Όχι στους συμβιβασμούς!

Η κυβέρνηση αποφάσισε να καταργήσει τα stage για το δημόσιο. Όπως είχαν δεσμευτεί προεκλογικά. Και παρά το κλίμα που προσπαθούσαν να φτιάξουν δημοσιογράφοι και κόμματα υπέρ της ανομίας των stage. Βρίσκω εξαιρετικά θετικό ότι ο Παπανδρέου δε συμβιβάστηκε στο θέμα αυτό και εξηγούμαι αμέσως.

Με τα stage "βολεύτηκαν" στο δημόσιο ψηφοφόροι χωρίς προσόντα, τη στιγμή που η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο στην κοινωνία. Και η κυβέρνηση τους κρατούσε ομήρους, ανανεώνοντας τις συμβάσεις τους, χωρίς να τους προσφέρει διέξοδο για το μέλλον, πέρα από ένα "παράθυρο" για μονιμοποίηση στο δημόσιο παρακάμπτοντας ουσιαστικά το ΑΣΕΠ.

Με λίγα λόγια, πρόκειται για μια εξευτελιστική πρακτική. Και αν θέλουμε να φτιάξουμε μια μοντέρνα Ελλάδα, τα stage είναι ένα από τα πράγματα που θα πρέπει να αλλάξουν.

Τι συνέβη τις προηγούμενες ημέρες; Μια ετερογενής ομάδα ανθρώπων αντέδρασε απέναντι στην ξεκάθαρη προεκλογική δέσμευση του Παπανδρέου να καταργηθούν τα stage. Από το ΚΚΕ, μέχρι τον Αντώνη Σαμαρά, οι δυνάμεις που συντηρούν την παρακμή διαφώνησαν με τον Παπανδρέου. Ήταν μια κρίσιμη στιγμή για την κυβέρνηση. Ένα τεστ. Θα είναι μια κυβέρνηση αρχών, μια κυβέρνηση αλλαγής, ή θα συμβιβαστεί με τις δυνάμεις της παρακμής;

Ευτυχώς το βάρος δεν έπεσε στον αρμόδιο Υπουργό. Αλλά υπήρξε συζήτηση συλλογική από πολλούς υπουργούς, υπό τον Πρωθυπουργό και τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης. Και δεν έγινε συμβιβασμός. Η κυβέρνηση τήρησε την προεκλογική της υπόσχεση. Λειτούργησε ως πραγματική κυβέρνηση.

Και αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό. Τη χώρα την κυβερνά ο Γεώργιος Παπανδρέου, με την ισχυρή εντολή που έλαβε από τον Ελληνικό λαό επί συγκεκριμένων θέσεων. Και όχι το ΚΚΕ. Ούτε η κ. Μπακογιάννη. Ούτε οι δημοσιογράφοι.

Δεν έχουμε περιθώρια για συμβιβασμούς με αυτά που μας κρατάνε πίσω. Είναι καιρός οι δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας να απελευθερωθούν. Και να λειτουργήσουμε ως μοντέρνο κράτος. Ο δρόμος είναι μακρύς. Αλλά η αρχή έγινε.

Χάλια μαύρα...

Διαβάστε για την κατάσταση που επικρατεί σε αρκετές χώρες της Αφρικής. Η υπανάπτυξη σε όλο της το μεγαλείο.

Το πρόβλημα της Αφρικής δεν είναι πρωτίστως οικονομικό, ή περιβαλλοντολογικό. Είναι ζήτημα νοοτροπίας. Και μόνη λύση φαίνεται να είναι ο εκδυτικισμός των κοινωνιών αυτών. Πώς όμως να εκδυτικιστεί μια ήπειρος που σπαράσσεται από εμφύλιες συρράξεις, από θρησκευτικό μίσος, από δικτατορίες και κινήματα, από λαθρέμπορους και ανθρώπους που βάζουν τον προσωπικό τους πλουτισμό πάνω από όλα;

Το κακό διαιωνίζεται. Άνθρωποι πεθαίνουν από αιτίες που θα μπορούσαν να έχουν προληφθεί. Άνθρωποι υποφέρουν και ζουν στην εξαθλίωση. Και τα κράτη της Δύσης στέκονται άτολμα, με ενοχές για το αποικιοκρατικό τους παρελθόν, σαν να ντρέπονται για τον πλούτο τους, μπροστά στην Αφρική. Με κάποιες σοβαρές πρωτοβουλίες από Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (Bill and Melinda Gates Foundation, κλπ).

Θα έχει αυτή η ήπειρος ένα καλύτερο μέλλον; Θα πάρουν οι άνθρωποι τη ζωή στα χέρια τους και θα υπερβούν το τέλμα;

Χρήσιμα σχόλια του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος δεν έχει ανάγκη των δικών μου συστάσεων. Γι' αυτό περνάω κατευθείαν στο... ψητό.

Ας δούμε κάτι που έγραψε στο site του για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη:

Στην Ελλάδα όμως των υπεραπαιτήσεων και της συνεχούς χίμαιρας τι, από την άλλη πλευρά, συμβαίνει; Κατορθώνουμε να ενοχλούμε τους πάντες με την γκρίνια και τις απαιτήσεις μας δίχως να θεμελιώνουμε δικαιώματα και να κατοχυρώνουμε θέσεις.

Τι ήταν το περίφημο άνοιγμα στην Ρωσία; Θετική ανταπόκριση σε Ρωσικές πρωτοβουλίες εξυπηρέτησης δικών τους στόχων και συμφερόντων δίχως την κατοχύρωση της οποιασδήποτε ελληνικής απαίτησης.

Συμφωνήσαμε στον Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη αποδεχόμενοι πλειοψηφικό Ρωσικό πακέτο – άρα και πλήρη έλεγχο – δίχως την έγγραφη δέσμευση για τις ποσότητες πετρελαίου που θα έκαναν τον αγωγό βιώσιμο. Το αποτέλεσμα είναι επτά φορές εγκαίνια και ούτε βίδα κατασκευής του έργου.

Στο αέριο πάλι συμφωνήσαμε σε αίτημα της Γκάζπρομ για χρονική επέκταση της πελατειακής μας σχέσης για τα επόμενα 20 περίπου χρόνια. Διευκολύναμε έτσι την Ρωσική εταιρία να εμφανίζει διευρυμένο πελατολόγιο στις διαπραγματεύσεις της για την δέσμευση του αερίου του Τουρκμενιστάν λ.χ.. Υπονομεύοντας έτσι τις προσπάθειες της Ευρώπης – και έμμεσα και των αμερικανών – για δέσμευση των ποσοτήτων αυτών για τον αγωγό Ναμπούκο η και για τον αγωγό προς Τουρκία – Ελλάδα – Ιταλία. Τι πήραμε σε αντάλλαγμα; Πρακτικά τίποτε.

Αναφέρομαι στον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη γιατί ντόρος γίνεται τον τελευταίο καιρό για αυτόν. Πολλές κορώνες πετάνε διάφοροι στη Βουλή και στα κανάλια για τον αγωγό, τη στιγμή που δεν υπάρχει σαφής πληροφόρηση για το τι ακριβώς σημαίνει ο αγωγός για την οικονομία και τη διπλωματία μας.

Τι μας λέει ο Ανδριανόπουλος;

Πρώτον, ότι δεν έχει δεσμευτεί η Ρωσία για τις ποσότητες του πετρελαίου που θα περνάει από τον αγωγό. Δηλαδή κάνουμε συμφωνίες χωρίς να είμαστε σίγουροι ότι θα... αξίζει τον κόπο! Τι νόημα έχει να κάνουν κάποιοι σημαία τους τον αγωγό, τη στιγμή που οι Ρώσοι δεν έχουν δεσμευτεί γραπτώς για το πόσο πετρέλαιο θα περνά; Είναι σοβαρή χώρα αυτή η οποία συμφωνεί για έναν αγωγό χωρίς να ζητά δεσμεύσεις για την ικανοποιητική λειτουργία του;

Δεύτερον, μας λέει ότι δεν έχει ξεκινήσει η κατασκευή του αγωγού. Ότι έχουν γίνει επτά φορές εγκαίνια, αλλά δεν έχει ξεκινήσει ακόμα η κατασκευή. Και ενώ η πραγματικότητα είναι αυτή, έχουμε ανθρώπους να σηκώνουν τους τόνους για την εθνική "νίκη" της συμφωνίας.

Ποιος δουλεύει ποιον σε αυτή τη χώρα; Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Να βγαίνει ο καθένας να μιλάει με θέρμη για την "επιτυχία" τη στιγμή που τα πάντα είναι στον αέρα!

Και γιατί δεν τα μαθαίνουμε αυτά από τους δημοσιογράφους; Γιατί το επίπεδο της ενημέρωσης είναι τόσο χαμηλό; Τι σκοπιμότητες εξυπηρετεί μια δημοσιογραφία αυτού του επιπέδου;

Ας είναι καλά το internet!

Να δούμε κάτι άλλο που έγραψε στο site του, για την Siemens:

Ο μοναδικός τρόπος να ξεβρωμίσει η δημόσια ζωή της χώρας από την δυσωδία του σκανδάλου της Siemens - ιδιαίτερα μετά την ουσιαστική απαλλαγή η προστασία του Μιχ. Χριστοφοράκου από την Γερμανική δικαιοσύνη - είναι ο αποκλεισμός της εταιρίας αυτής από κάθε δουλειά με το ελληνικό δημόσιο. Αν δεν κατονομάσει τους έλληνες πολιτικούς παραλήπτες "δώρων", προκειμένου να προτιμηθεί η εταιρία αυτή σε δημόσια έργα και κρατικές προμήθειες.

Η κυβέρνηση οφείλει απέναντι στον πελαγωμένο ελληνικό λαό να αποκαταστήσει το κύρος του πολιτικού κόσμου. Και τα υπόλοιπα κόμματα - ΟΛΑ τα κόμματα - πρέπει να στηρίξουν την σχετική πρωτοβουλία.

Νομικό κώλυμα δεν υπάρχει. Η Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να μην τολμήσει να κάνει αυτό που έχει κάνει ακόμη και η Νιγηρία!!

Διαφορετικά, ο βόρβορος θα μας πνίξει. Και η πολιτική σκηνή θα μεταβληθεί σε σκιά. Ο κόσμος θα πιστέψει πως όλοι πλέον "τα παίρνουν"...

Με λίγα λόγια, υπάρχουν κυβερνήσεις στον κόσμο που απέκλεισαν την εταιρία από τους διαγωνισμούς για έργα του Δημοσίου αν δεν αποκάλυπτε ποιοι λαδώνονταν, ώστε να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι και να υπάρξει ξεκαθάρισμα στη δημόσια ζωή. Και κυβερνήσεις που ασχολούνταν με το αν θα γυρίσει στην Ελλάδα ο... Χριστοφοράκος.

Δεν είναι σοβαρή πολιτική να... προσεύχεσαι να έρθει ένα μικρομεσαίο στέλεχος του Γερμανικού κολοσσού στην Ελλάδα μπας και πει κανένα όνομα. Ούτε να κρέμεσαι από τα χείλη ενός λωποδύτη. Η σοβαρή πολιτική είναι να ασκήσεις πίεση στην εταιρία για καθαρές λύσεις. Να την τιμωρήσεις για τα εγκλήματα που αποδεδειγμένα έκανε. Και όχι να ρίχνεις τη δημόσια συζήτηση στο επίπεδο του κουτσομπολιού.

Πάλι παρατηρώ έλλειμμα ενημέρωσης. Πάλι τα ΜΜΕ επικεντρώθηκαν γύρω από ένα ζήτημα ήσσονος σημασίας (Χριστοφοράκος) χάνοντας την ουσία (ότι το κράτος μπορεί να χειριστεί την εταιρεία με άλλον τρόπο). Πάλι ο Ανδριανόπουλος έρχεται να βάλει τα πράγματα στη σωστή τους θέση.

Και ένα τελευταίο, για την υπόθεση των Γερμανών στον Σκαραμαγκά. Διαβάστε:

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί στην Ελλάδα δεν εφαρμόζεται η κοινή λογική.

Παραγγέλθηκαν υποβρύχια στην Γερμανική εταιρία, που στην συνέχεια αγόρασε τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, με δέσμευση κάποια από αυτά να κατασκευασθούν στην Ελλάδα. Και δόθηκαν, κακώς - και δεν ζητήθηκαν ποτέ ευθύνες, και μεγάλες προκαταβολές.

Οι Γερμανοί απέτυχαν στην κατασκευή αυτή. Το ένα υποβρύχιο που τελικά κατασκεύασαν γέρνει (!) και αργεί να αναδυθέι. Λογικότατα το Υπ. Αμύνης αρνείται να το παραλάβει.

Κι' αντί ο πελάτης, δηλ. το ελληνικό κράτος, να καταγγείλει την σύμβαση και να ζητήσει αποζημιώσεις ...εκβιάζεται από τους Γερμανούς!! Που απαιτούν τα υπόλοιπα χρήματα, δίχως να έχουν κάνει έργο, και κλείνουν το Ναυπηγείο.

Ετσι, ανέξοδα, και διχως το παραμικρό κόστος. Και τα χρήματα που πλήρωσε η Ελλάδα; Και το ελλαττωματικό προιόν; Που πιθανότατα, αν ευρέως κοινοποιηθεί, αμαυρώνει το επιχειρηματικό κύρος της Γερμανικής εταιρίας διεθνώς; Αντ' αυτών, το επίμαχο ζήτημα είναι οι εργαζόμενοι. Και οι Γερμανοί κάνουν παιχνίδι!! Ενώ όλοι εμείς συνεχίζουμε να πληρώνουμε φόρους...

Τι γίνεται στα ναυπηγεία; Οι Γερμανοί απολύουν κόσμο για να δημιουργήσουν κοινωνικό πρόβλημα και εκβιάζουν για να παραλάβουμε τα προβληματικά υποβρύχια.

Πού ακούστηκε, ένα κράτος να στέκεται αμήχανο απέναντι σε τέτοιες πρακτικές. Αντί να καταγγείλει τη σύμβαση αμέσως και να δημιουργεί ζημιά στην εκβιάστρια εταιρεία. Φυσικά, βρίσκουν και τα κάνουν. Αν το Ελληνικό Κράτος λειτουργούσε με τρόπο σοβαρό και υπεύθυνο, δε θα τολμούσαν οι Γερμανοί να απαιτούν να παραλάβουμε το ελαττωματικό προϊόν τους.

Αλλά αντί να ακούγονται αυτά στα ΜΜΕ, "ενημερωνόμαστε" από τη σκοπιά των... Γερμανών! Λες και δεν είναι αυτονόητο ότι το πρόβλημα που δημιουργούν είναι τεχνητό και πως η Ελλάδα πρέπει να τους βάλει στη θέση τους!

Τα σχόλια του Ανδρέα Ανδριανόπουλου είναι συχνά καίρια. Right on spot. Και έχουν κάτι που λείπει από τις συζητήσεις στην Ελλάδα: κοινή λογική. Δε χάνουμε τίποτα να τον ακούμε.

The Buck Stops Here!

Ο Harry Truman είχε στο γραφείο του στον Λευκό Οίκο μια επιγραφή, που έλεγε "The Buck Stops Here", δηλαδή το μπαλάκι των ευθυνών σταματάει εδώ. Μπορεί δηλαδή ο ένας αξιωματούχος να πέταγε τις ευθύνες στον άλλο, αλλά ο Πρόεδρος ήταν αποφασισμένος να λύσει τα προβλήματα και να αναμετρηθεί με τις ευθύνες.

Από ό,τι φαίνεται, ο νέος Πρωθυπουργός είναι της ίδιας νοοτροπίας. Το παιχνίδι με το μπαλάκι των ευθυνών σταμάτησε και οι προεκλογικές υποσχέσεις γίνονται πράξη με τον πολίτη, και όχι την εξουσία, ως προτεραιότητα.

Είπε μικρό υπουργικό σχήμα; Το έκανε. Είπε μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών; Το έκανε. Είπε πως η Ελλάδα θα είναι παρούσα στις εξελίξεις; Πήγε στην Τουρκία και κέρδισε τις εντυπώσεις. Είπε πως οι θέσεις των γενικών γραμματέων θα δοθούν με διαγωνισμό; Ο πρώτος διαγωνισμός στην ιστορία της Ελλάδος για αυτές τις θέσεις έχει ήδη ξεκινήσει. Είπε πως θα βοηθήσει ώστε η Ηλεία να γίνει πρότυπο πράσινης ανάπτυξης; Σήμερα βρίσκεται εκεί, συνοδευόμενος από αρχιτέκτονα διεθνούς κύρους. Μίλησε για ασφάλεια του πολίτη; Το "άβατο" των Εξαρχείων καταργήθηκε και ταυτόχρονα ο υπουργός προειδοποίησε πως όποιος αστυνομικός θα ασκεί βία σε πολίτη θα αποτάσσεται από το σώμα.

Τηρώντας τις προεκλογικές του υποσχέσεις δημιουργεί εμπιστοσύνη και ελπίδα και βάζει τα θεμέλια για σημαντικές αλλαγές στη χώρα. Αυτός είναι ο απολογισμός των πρώτων ημερών της νέας κυβέρνησης. Και είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Στο επίπεδο των συμβολισμών, αρχίζει να ανατρέπεται μια κακή εικόνα για την πολιτική και τους πολιτικούς που είχε δημιουργηθεί μετά από χρόνια απαξίωσης της πολιτικής από κάποιους πολιτικούς. Προσδοκούμε την πλήρη ανατροπή του κακού status quo για να ζήσουμε σε μια νέα Ελλάδα, μια Ελλάδα που θα σέβεται τους πολίτες της και θα τους επιτρέπει να ενεργοποιήσουν τις δημιουργικές τους δυνάμεις για την ανάπτυξη της χώρας.

Και οι συμβολισμοί έχουν τη σημασία τους!

Δεν ξέρω αν θα πετύχει η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Τα προβλήματα είναι πολλά. Η οικονομία δεν πάει καλά. Το κύρος της χώρας είναι πεσμένο. Από εκεί που λέγαμε πως "όταν η Αμερική βήχει, ο υπόλοιπος κόσμος παθαίνει… πνευμονία" περάσαμε σε μια εποχή που η Αμερική έχει πνευμονία και ο υπόλοιπος κόσμος είναι μια χαρά. Αλλά πρέπει να αναγνωρίσουμε στον Obama πως ανέτρεψε μια πραγματικότητα σε επίπεδο συμβολισμών και έφερε ξανά την ελπίδα, όχι μόνο στα πρόσωπα πολλών Αμερικάνων, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο που είχε απογοητευτεί με την κατάντια της Αμερικής επί κυβερνήσεως Bush.

Χωρίς να αλλάζουν ουσιαστικά τα γεωπολιτικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Πρόεδρος Ομπάμα δημιούργησε ένα νέο κλίμα πάνω στο οποίο μπορεί να γίνει σοβαρός διάλογος. Το αποτέλεσμα των συνομιλιών θα κριθεί από την ποιότητα των ανθρώπων που στελεχώνουν την Αμερικανική Κυβέρνηση. Μπορεί να υπάρξουν θεαματικές αλλαγές, μπορεί να υπάρξουν μικρά θετικά αποτελέσματα, μπορεί να γίνει μια τρύπα στο νερό, μπορεί να οδηγηθούμε σε αρνητικές εξελίξεις. Αυτό δεν μπορούμε να το προβλέψουμε με ασφάλεια από τώρα. Αυτό όμως που μπορούμε να πούμε, είναι πως υπάρχει ξανά κινητικότητα στο επίπεδο του διαλόγου στο Ιράν, τη Βόρεια Κορέα και αλλού.

Κόντρα στη βαθιά αρνητική άποψη που έχουν ορισμένοι Ρεπουμπλικάνοι για τον Ομπάμα που, μέσα στον θρησκευτικό τους φανατισμό βλέπουν τις πολιτικές του ως… διαβολικές, η επιτροπή για τα Νόμπελ αναγνώρισε τη συμβολή του Προέδρου Ομπάμα για τη συνεργασία μεταξύ των λαών, τιμώντας τον με το Νόμπελ Ειρήνης. Το βάρος στους ώμους του σημερινού Προέδρου είναι τεράστιο. Μακάρι να το κρατήσει επάξια.

ΠΑΜΕ!

Ιστορική Μέρα!

Σαν σήμερα, πριν από 19 χρόνια, επανενώθηκε η Γερμανία. Πρόκειται για ένα κοσμοϊστορικό γεγονός.

Μια υπερδύναμη κόπηκε στα δύο μετά την εξευτελιστική ήττα της στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατεστραμμένη οικονομικά, με τους καλύτερους επιστήμονες να φεύγουν στο εξωτερικό, ειδικά στην Αμερική, έχοντας χάσει το ηθικό της ανάστημα, χωρίς κύρος, ντροπιασμένη, προσπαθώντας να κλείσει τις πληγές του φασισμού και να ανασυγκροτηθεί...

Και σήμερα όχι μόνο είναι ενωμένη και ισχυρή, αλλά οικονομικά είναι ξανά στην αιχμή των εξελίξεων στη Δύση.

Η Γερμανία μας διδάσκει ένα μάθημα. Με μεθοδικότητα, με σκληρή δουλειά, με την κατάλληλη νοοτροπία, όλα είναι δυνατά. Ακόμα και να αναγεννηθείς από τις στάχτες ενός παγκοσμίου πολέμου.

Ακυβερνησία

Ακυβερνησία δε σημαίνει μόνο έλλειψη αυτοδυναμίας. Σημαίνει και μικρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Γιατί μια κυβέρνηση με 153 βουλευτές μπορεί να χρειαστεί να μπει σε εσωκομματικές διαπραγματεύσεις και να μη μπορέσει να πάρει τολμηρά μέτρα, γιατί οι κομματικές ισορροπίες θα υπονομεύουν την πρόοδο.

Πες ρε παιδί μου πως ο Παπανδρέου βγαίνει με μικρή πλειοψηφία στη Βουλή. Και δε βάζει τα μεγάλα ονόματα στην κυβέρνηση. Και πάει να κάνει τολμηρές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στο πολιτικό σύστημα αλλά και στην χώρα.

Αν δεν έχει μια ισχυρή πλειοψηφία οι δυνάμεις τις αδράνειας θα αντιδράσουν και θα πρέπει αντί να έχει το βλέμμα του στα προβλήματα και στις λύσεις να μπει σε μια διαδικασία διαπραγμάτευσης για να μη δυσαρεστηθούν πολύ οι βουλευτές που αντιδρούν και δυναμιτίσουν τις προσπάθειες αλλαγής.

Ο πρωθυπουργός τη Δευτέρα πρέπει να έχει τα χέρια του ελεύθερα να προχωρήσει σε τολμηρές αλλαγές.

Αλίμονο σε αυτούς που θα προσπαθήσουν να συντηρήσουν το status quo!