Ώρες ώρες νιώθω λες και ο εικοστός αιώνας πέρασε χωρίς να αγγίξει την Ελλάδα. Σε παγκόσμιο επίπεδο εφαρμόστηκαν οι τρομακτικά απάνθρωπες ιδεολογίες της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς με εκατόμβες νεκρών, με βασανιστήρια και στέρηση ελευθεριών, με τρομοκρατία και εκφοβισμό. Και απέτυχαν. Και όμως καθόμαστε να συζητάμε κατά πόσο ο κομμουνισμός ή η ριζοσπαστική αριστερά ή η εξωκοινοβουλευτική αριστερά ή η ακροδεξιά μπορούν να δώσουν λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.
Πότε θα αναγνωρίσουμε πως ιδεολογίες που έχουν στον πυρήνα τους το μίσος για το διαφορετικό και την απέχθεια για την ελευθερία δεν πρέπει να έχουν καμία θέση στις ψυχές και τα μυαλά μας; Και οι μεν και οι δε πολεμούν την ελευθερία μας. Δεν τους ενδιαφέρει η γνώμη μας, δεν τους ενδιαφέρει η συμφωνία μας. Αντιμάχονται τη δημοκρατία, αντιμάχονται την ελευθερία και παρόλο που λίγοι συντάσσονται μαζί τους, αυτοί θεωρούν πως κατέχουν την Αλήθεια και πως αυτοί αντιπροσωπεύουν ή πρέπει να αντιπροσωπεύουν τον λαό.
Νέοι αποφασίζουν να υπηρετήσουν την καταστροφή. Ώριμοι άνθρωποι υποστηρίζουν χρεοκοπημένες ιδεολογίες. Επιπόλαιοι άνθρωποι γίνονται τιμητές των πάντων και προβάλλονται ως σωτήρες του λαού. Η βλακεία δεν έχει τέλος.
Χθες δολοφονήθηκε άλλο ένα παιδί. Από το μίσος ορισμένων. Και την βλακεία. Που μασκαρεύεται ως ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Είμαι εξαιρετικά θυμωμένος. Δε θα περιγράψω με λυρικό τρόπο τι σημαίνει να είσαι 15 χρονών, ούτε θα εξηγήσω με καταθλιπτικές λεπτομέρειες τι σημαίνει να είσαι Αφγανός μετανάστης στην Αθήνα. Θα μιλήσω για την ουσία του ζητήματος, για τον απάνθρωπο χαρακτήρα αυτών των ιδεολογιών που χρησιμοποιούν τη βία για να "βοηθήσουν" την κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου