Έχω τόσα πολλά να πω, αλλά δε βρίσκω τον χρόνο...
Ξεκινώ σήμερα με κάτι που είπε χτες ή προχτές ο κυβερνήτης του Βέλους σε μια εκδήλωση για το κίνημα του Ναυτικού. Έχουμε κρίση αξιών, είπε. Είναι αλήθεια όμως αυτό;
Πότε, αγαπητέ αναγνώστη, είχαμε αξίες; Όταν η χούντα κήρυττε το "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια"; Όταν η δημοκρατία βιαζόταν από τους συντηρητικούς συνταγματάρχες; Τότε δεν είχαμε κρίση αξιών;
Ή μήπως πιο πριν, όταν υπήρχε ανωμαλία στο πολίτευμα και η δημοκρατία μας ήταν κατ' επίφαση τέτοια, με διάφορες εξωθεσμικές παρεμβάσεις να καθορίζουν τη μοίρα της χώρας; Ήμασταν πιστοί σε αξίες όταν ψήφιζαν και τα δέντρα; Ή όταν η μισή ελληνική κοινωνία ήταν στο περιθώριο και χρειαζόσουν πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων για να εργαστείς ή να σπουδάσεις;
Ή μήπως όταν οι μισοί Έλληνες μισούσαν τους άλλους μισούς και πολίτες δολοφονούνταν σε όλη την επικράτεια από τις αντιμαχόμενες παρατάξεις για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις στον Εμφύλιο; Τότε είχαμε αξίες ενώ τώρα περνάνε κρίση;
Ας αφήσουμε τη γκρίνια και τη μιζέρια, ας αφήσουμε την νοσταλγία και την ειδωλοποίηση του παρελθόντος και ας κοιτάξουμε να αγαπήσουμε το παρόν μας και να διευθετήσουμε τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί.
Η φωτογραφία από την Ψυχή Βαθιά, του Παντελή Βούλγαρη, με θέμα τον Εμφύλιο Πόλεμο, για την οποία έχω ακούσει καλά λόγια, χωρίς όμως να την έχω δει ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου