Η γιατρός και η νοσοκόμα

Συχνά οι ασθενείς θεωρούν πως η νοσοκόμα τους τους φροντίζει περισσότερο από τη γιατρό. Πολλές φορές η νοσοκόμα αφιερώνει περισσότερο χρόνο δίπλα στον άρρωστο, βοηθά την ψυχολογία του, του λέει καλούς λόγους που έχει ανάγκη να ακούσει, τον βοηθά να περάσει την άχαρη αυτή περίοδο της ζωής του. Ωστόσο δεν είναι η νοσοκόμα αυτή που επιλύει το πρόβλημα της υγείας του ασθενούς. Δεν έχει τις γνώσεις για να το κάνει αυτό και δεν προσποιείται πως τις έχει.

Αν λυθεί το πρόβλημα του αρρώστου δια της σύγχρονης ιατρικής, σε αυτό θα έχουν συμβάλει οι γνώσεις, τα προσόντα και οι ικανότητες του γιατρού. Πολλές φορές η γιατρός δεν έχει τον χρόνο να αναπτύξει συναισθηματικές σχέσεις με τον άρρωστο, αλλά αυτό δεν μειώνει τη σημασία του ρόλου του στη βελτίωση της υγείας του.

Σε αυτές τις εκλογές το συναίσθημα έρχεται να επισκιάσει τη λογική. Και όπου επικρατεί σκοτάδι, όπου οι αποφάσεις δεν φωτίζονται από το φως της λογικής, τα αποτελέσματα είναι κακά, μερικές φορές δε γίνονται και καταστροφικά.

Υπάρχουν υποψήφιοι οι οποίοι κατεβαίνουν στις εκλογές για να εκφράσουν το συναίσθημα δυσαρέσκειας απέναντι στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται το πρόβλημα του τόπου. Επειδή η θεραπεία είναι δυσάρεστη, δηλαδή, αυτοί συμπονώντας τον άρρωστο συμπάσχουν μαζί του και εκφράζουν τον πόνο του. Αλλά αυτοί οι υποψήφιοι δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματα της χώρας. Επειδή η προσέγγισή τους είναι συναισθηματική, η καλή τους διάθεση εξαντλείται μπροστά στα αμείλικτα προβλήματα που θέτει η πραγματικότητα.

Μπορεί η νοσοκόμα να βοηθά συναισθηματικά τον άρρωστο στις ώρες τις δυσκολίας του, αλλά βοηθά πραγματικά στην επίλυση των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει όταν εκτελεί τις οδηγίες της γιατρού. Όπως δε θα εμπιστευόμασταν μια νοσοκόμα που κάνει του κεφαλιού της, έτσι δεν πρέπει να εμπιστευτούμε και υποψήφιους που δε διαθέτουν λογικά επεξεργασμένες λύσεις για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Πρέπει να πάρουμε το μέλλον του τόπου τόσο σοβαρά όσο παίρνουμε και την υγεία μας.

Επίπεδο Γυμνασιόπαιδων!

Ο ένας, ασκεί έντονη κριτική στις κυβερνήσεις της Ελλάδος και έχει να πει καλά λόγια μόνο για τη δικιά του διακυβέρνηση. Μας λέει διαρκώς πως μόνο εκείνος πήρε μέτρα για να λύσει τα προβλήματα της οικονομίας, ενώ αποσιωπά το γεγονός ότι όταν έπεσε, ήμασταν στα πρόθυρα του ΔΝΤ. Και δεν ξεχνά ποτέ πως ο άλλος είναι υπεύθυνος για την πτώση του.

Ο άλλος, κλείνει επίσημη δήλωση - απάντηση στη συνέντευξη του πρώτου λέγοντας "καληνύχτα σας", λες και απευθύνεται σε συμμαθητή του στο σχολείο. Είναι τόσο τραγική η δήλωση αυτή, που δεν μπορώ να καταλάβω πώς ο κόσμος δεν τους παίρνει ακόμα με τις (μεταφορικές) ντομάτες. Είναι επίπεδο αυτό ανθρώπων που πήραν ή θέλουν να πάρουν την ψήφο πολλών Ελλήνων για να σχηματίσουν κυβέρνηση;

Τι να πω...

Υ.Γ. Ο Μητσοτάκης πάλι ανέφερε το αγαπημένο του θέμα, τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Φρίττω και μόνο που σκέφτομαι τι ζημιά θα μπορούσε να κάνει ένας τέτοιος φαύλος πολιτικός αν δεν υπήρχε και αυτή η έρμη η μονιμότητα. Δε μας εξήγησε όμως γιατί η ανεργία στον ιδιωτικό τομέα θα μειωθεί αν αυξηθεί η ανεργία από τον δημόσιο τομέα. Τι έχει στο μυαλό του; Να γλυτώσει κάποια λεφτά το κράτος από τους μισθούς και να τα μοιράσει σαν επιχορηγήσεις στις επιχειρήσεις;

Με επιχορηγήσεις, δε λύνεται το ζήτημα της ανάπτυξης. Ή, για να το πω πιο ορθά, της υπανάπτυξης της χώρας.

Δεν ντρέπονται καθόλου!

Όταν όλα αυτά τα χρόνια κάποιοι φώναζαν για μείωση των δαπανών, Αριστερά και Δεξιά τους κατήγγειλαν ως νεοφιλελεύθερους. Η μεν Αριστερά φώναζε κατά της κακής Ευρώπης και του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, η δε Δεξιά με την πολιτική της πάτησε γκάζι στις δαπάνες και έβαλε όλον τον κόσμο στο δημόσιο. Σε αυτούς δε που δεν μπόρεσε να βάλει στο δημόσιο, τους μοίρασε τριχίλιαρα.

Και τώρα, όταν ο Γιούνκερ λέει πως το ελληνικό πρόβλημα απασχολούσε σοβαρά τους Ευρωπαίους, βγαίνει και η Αριστερά και η Δεξιά και θριαμβολογούν! Αν είναι ποτέ δυνατόν. Μα δεν καταλαβαίνουν αυτοί οι άνθρωποι τι γίνεται; Δεν μπορώ να φανταστώ πώς σκέφτονται. Οπωσδήποτε δεν σκέφτονται με τον τρόπο που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε λογική. Οι σκέψεις τους δεν έχουν καμία λογική!

Αυτά όσον αφορά τις ευθύνες τις δικές μας. Αν θέλουμε να δούμε και τις ευθύνες των Ευρωπαίων, είναι προφανές ότι πρέπει να κληθούν οι πολιτικές ηγεσίες της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Κεντρικής Τράπεζας να δώσουν εξηγήσεις και να μην κάνουν τους έκπληκτους. Η πολιτική ενίσχυσης της Γερμανικής και της Γαλλικής οικονομίας μέσα από την σπατάλη του Ευρωπαϊκού Νότου είναι βαθιά προβληματική. Και το γεγονός ότι δεν είναι μόνη η Ελλάδα με αυτό το μεγάλο έλλειμμα στο εμπορικό της ισοζύγιο πρέπει να μας προβληματίσει για το τι πρόκειται να συμβεί όταν η κρίση περάσει και στις άλλες άσωτες οικονομίες της Ευρωζώνης, οικονομίες που ωφελήθηκαν από τη νομισματική σταθερότητα, επλήγησαν όμως στο εμπορικό τους ισοζύγιο.

Η επανάσταση της καθημερινότητας

Με το πρόγραμμα Εύδοξος οι φοιτητές δηλώνουν ηλεκτρονικά τα βιβλία που θέλουν να πάρουν, βλέπουν τα περιεχόμενα και ένα ενδεικτικό κεφάλαιο σχεδόν από κάθε βιβλίο που μπορούν να επιλέξουν, μαθαίνουν πού είναι το βιβλιοπωλείο και ποιες ώρες μοιράζει τα βιβλία και ξέρει πόσα αντίτυπα υπάρχουν διαθέσιμα ανά πάσα στιγμή.

Όταν ήμουν φοιτητής στην Ιατρική της Αθήνας, πέρναγαν μήνες για να αρχίσουμε να παίρνουμε βιβλία. Πολλές φορές έπρεπε να φτάσουν τα Χριστούγεννα για να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε να διαβάζουμε. Τώρα, για πρώτη φορά στα νεώτερα χρόνια, οι φοιτητές μπορούν να πάρουν αμέσως τα βιβλία τους, την επομένη της ηλεκτρονικής επιλογής τους.

Αυτή η μικρή αλλαγή επηρεάζει πολύ τις ζωές χιλιάδων φοιτητών. Τέτοιες επαναστάσεις χρειαζόμαστε για να αρχίσει να βελτιώνεται η ποιότητα της ζωής μας στην Ελλάδα. Πράγματα που έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και χρόνια, τώρα μόλις αρχίζουν και γίνονται. Κάλιο αργά παρά ποτέ βέβαια. Ας αλλάξει επιτέλους η ζωή μας προς το καλύτερο.

Και δε μιλάω καν για τα θετικά του προγράμματος στο κράτος. Που θα μπορεί επιτέλους να δει ποιοι είναι οι αιώνιοι φοιτητές και να περιορίσει τις δαπάνες του, βάζοντας ορθολογικά κριτήρια στον καθορισμό του κόστους.

Καλή ακαδημαϊκή χρονιά εύχομαι σε όλους! Προχωρήστε τις σπουδές σας με ενθουσιασμό, και σπάστε τη μιζέρια και την απαισιοδοξία που μας τυλίγει.

Αήθης επίθεση σε έναν Μεγάλο Ηγέτη

Όποιος μελετήσει ιστορία βλέπει ξεκάθαρα την αβυσσαλέα επίθεση που δέχτηκαν οι μεγάλοι ηγέτες από τους συγχρόνους τους. Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν το μεγαλείο ακόμα και όταν η ιστορία γράφεται μπροστά στα μάτια τους. Υποτιμούν, αντιστέκονται και διώκουν κορυφαίες προσωπικότητες που τολμούν να ξεφύγουν από την μετριότητα των συγχρόνων τους και να υψώσουν το ανάστημά τους παίρνοντας τη μοίρα των πραγμάτων στα χέρια τους.

Η ελληνική ιστορία είναι γεμάτη τέτοια παραδείγματα. Πόσες δολοφονικές απόπειρες έγιναν κατά του Βενιζέλου; Πόσοι έβριζαν (και ακόμα βρίζουν) τον Ανδρέα Παπανδρέου, διαβάλλοντας τον χαρακτήρα και την πολιτική ενός ακέραιου και ιδιοφυούς πολιτικού; Το "ανθ' ημών, Γουλιμής" έχει μείνει με σκούρα γράμματα στη νεώτερη ελληνική ιστορία. Το αποκορύφωμα της κατάντιας μας αποτελεί η δολοφονία Καποδίστρια.

Όχι πως οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν καλύτεροι. Ο Θεμιστοκλής εξορίστηκε, ο Μιλτιάδης πέθανε στη φυλακή, στον Περικλή επιβλήθηκε πρόστιμο. Αλλά δεν ήταν μόνο τα πολιτικά πάθη που τύφλωναν τους προγόνους μας και τους οδηγούσαν να έχουν ηλίθιες απόψεις. Ο Φειδίας κατηγορήθηκε για απατεώνας, ο Πλάτωνας πουλήθηκε δούλος, ο Σωκράτης αναγκάστηκε να πάρει κώνειο.

Αφορμή για αυτή την ανάρτηση είναι η αήθης συμπεριφορά του Λαζόπουλου, ο οποίος σήμερα ξεσπάθωσε για άλλη μια φορά κατά του Κώστα Σημίτη. Αποκάλεσε έναν σοβαρό και πραγματικά μεγάλο πολιτικό μέτριο, υποτίμησε τη διακυβέρνησή του συνδέοντάς τη με σκάνδαλα και αμφισβήτησε την ορθότητα της ένταξής μας στην ΟΝΕ.

Κατά τη γνώμη μου οι ιστορικοί του μέλλοντος θα καταγράψουν τον Κώστα Σημίτη ανάμεσα στους μεγάλους ηγέτες που γνώρισε η Ελλάδα. Η πολιτική του δε χρειάζεται τη δική μου υποστήριξη. Τα χρόνια τα οποία ζήσαμε επί δικής του διακυβέρνησης μόνο ως μια Χρυσή Εποχή μπορούν να χαρακτηριστούν. Είδαμε πλούτο και ανάπτυξη άνευ προηγουμένου. Αποκτήσαμε αυτοπεποίθηση που μας έλειπε. Αποκτήσαμε κύρος. Ήμασταν στο παρά πέντε να ολοκληρώσουμε την υπερεκατονταετή προσπάθεια του Γένους να εκσυγχρονιστούμε.

Δυστυχώς, υπερίσχυσαν αυτοκτονικές τάσεις και ακυρώσαμε σε μια χαρούμενη παραφροσύνη όλα όσα πετύχαμε εκείνα τα χρόνια. Το αποτέλεσμα εκείνων των επιλογών το πληρώνουμε σήμερα. Τα νούμερα είναι αμείλικτα και δεν επιδέχονται διαφωνιών. Όταν επί Νέας Δημοκρατίας διπλασιάστηκε η μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων και το κράτος έφτανε να χρησιμοποιεί τον μισό προϋπολογισμό για να πληρώσει μισθούς, καταλαβαίνετε πως δεν έχουν δικαιολογία αυτοί που επιμένουν να κρατούν τα μάτια τους κλειστά. Ηλίθιοι, που τολμούν ακόμα και σήμερα να ζητούν από το κράτος να δώσει λεφτά που δεν έχει, ενώ διαμαρτύρονται απέναντι σε αυτούς που πετύχαμε να μας δανείσουν την ύστατη στιγμή.

Είμαι πραγματικά οργισμένος, γιατί η βλακεία ορισμένων, η έλλειψη πληροφόρησης, η κακή προαίρεση και η έλλειψη κριτικής σκέψης έφεραν συμφορές σε όλους μας. Η οργή μου μεγαλώνει όταν βλέπω αυτούς τους ανθρώπους να πολεμούν με μένος την τελευταία ελπίδα για να ορθοποδήσει ο τόπος. Μας σπρώχνουν στην καταστροφή και δεν μπορώ να το ανεχτώ αυτό. Γι' αυτό μετατρέπω την οργή μου σε λόγο και φωνάζω σε όλες τις κατευθύνσεις, βάλτε επιτέλους τη λογική σας να λειτουργήσει. Κοιτάχτε τους αριθμούς. Το κράτος δεν μπορεί να γεννήσει λεφτά. Οι υποχρεώσεις του κράτους είναι τεράστιες, με το μεγαλύτερο μέρος του προϋπολογισμού να πηγαίνει σε μισθούς και συντάξεις. Και αυτοί που μας οδήγησαν εδώ έχουν το θράσος να εμφανίζονται τιμητές. Φτάνει πια.

Εκσυγχρονίσου ταλαίπωρη Ελλάδα, γιατί σε περιμένουν σκοτεινά χρόνια.

Γιατί αυτό που είπε η Πελέκη ήταν σημαντικό

Υπάρχει μια αξιοσημείωτη σιωπή για αυτά που είπε η κ. Πελέκη για το Βατοπέδι. Και αυτό είναι παράξενο, γιατί αυτή ουσιαστικά είναι η πρώτη που βάζει τον Καραμανλή στο κάδρο για το σκάνδαλο που διέλυσε την κυβέρνησή του.

Μέχρι τώρα οι δημοσιογράφοι άφηναν να εννοηθεί πως για όλα έφταιγε ο Ρουσόπουλος. Αυτός, ως γνωστός του Εφραίμ και της παρέας του, ενορχήστρωσε την όλη υπόθεση. Ο Καραμανλής έβγαινε λάδι. Τουρισμό έκανε ο Καραμανλής στο Βατοπέδι και δεν είχε σχέση με την υπόθεση.

Στην πορεία όμως αποκαλύφθηκε πως είχε ρόλο στο σκάνδαλο και ο διευθυντής του γραφείου του Πρωθυπουργού. Μετά από μια σειρά ηλίθιων δηλώσεων του στυλ "μα δεν ήμουν όντως διευθυντής στο γραφείο του Πρωθυπουργού, είχα άλλον τίτλο", μαθαίνει η ελληνική κοινωνία ότι ο διευθυντής του Πρωθυπουργικού γραφείου επί Καραμανλή φέρεται να συμμετέχει στο σκάνδαλο ενεργά.

Κατά έναν παράδοξο τρόπο, κανένας δεν αναρωτιέται για αυτό το γεγονός. Τα μέσα ενημέρωσης δε ρωτάνε το καυτό ερώτημα: για ποιον λόγο φέρεται να ανακατεύεται ο διευθυντής του Πρωθυπουργικού γραφείου; Όλοι αποφεύγουν να κάνουν τη σαφή σύνδεση μεταξύ των δύο, λες και το Πρωθυπουργικό γραφείο να μην έχει... Πρωθυπουργό.

Και ξαφνικά, δηλώνει η κ. Πελέκη, η συμβολαιογράφος των επίμαχων συμβολαίων και σύζυγος του Βουλγαράκη που είναι ένας από τους εμπλεκόμενους Υπουργούς, ως μάρτυρας και όχι ως κατηγορούμενη όπως ψευδώς άφησε να εννοηθεί ο κ. Σαμαράς, ότι υπήρχε πολιτική απόφαση από τον τότε Πρωθυπουργό για να προχωρήσουν οι ανταλλαγές των ακινήτων.

Αποσαφηνίζει δηλαδή τελείως την εικόνα που είχαν σκοπίμως αφήσει με πολλά κενά τα μέσα ενημέρωσης, με τον ισχυρισμό πως ο Καραμανλής είχε αποφασίσει και οι Υπουργοί εκτελούσαν τις αποφάσεις του.

Τα μέσα ενημέρωσης επέβαλαν μια περίεργη ομερτά στην υπόθεση αυτή. Αν και ορισμένα μέσα χτύπησαν λυσσαλέα τον Ρουσόπουλο στην αρχή του σκανδάλου, όταν βγήκαν στο φως ενδείξεις για τον ουσιαστικό ρόλο του Καραμανλή στο σκάνδαλο αρνήθηκαν να τον καταγγείλουν, να ενημερώσουν τον κόσμο για την πιθανή ανάμειξη και να διερευνήσουν σε βάθος τον ρόλο του πρώην Πρωθυπουργού.

Η ομερτά δε σταματά στα μέσα ενημέρωσης, αλλά συνεχίζεται και στην αξιωματική αντιπολίτευση. Αν και καταδίκασε πολιτικά τον Ρουσόπουλο και τον Βουλγαράκη ο Σαμαράς, στήριξε πλήρως τον αποτυχημένο και από ό,τι φαίνεται ένοχο Καραμανλή, και η στήριξη αυτή εκτείνεται σε όλα τα ζητήματα, από το Βατοπέδι μέχρι τα ψευδή στοιχεία που δήλωνε η Ελλάδα στο εξωτερικό.

Αυτή η στήριξη με κάνει να σκεφτώ πως και τα μέσα και η νέα ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας εξοφλούν συμβόλαια. Ο Καραμανλής έκανε ό,τι μπορούσε να τους στηρίξει όταν είχε την εξουσία· τώρα ήρθε η σειρά τους να στηρίξουν αυτόν.