Στην αρχή, λέγανε για εκλογή αρχηγού από συνέδριο. Και, κακά τα ψέματα, συνέδριο σημαίνει μηχανισμούς. Στη συνέχεια, προτείνανε να ανοιχτούν και στους φίλους. Τελικά, αποφασίσανε να εκλέξουν πρόεδρο τα μέλη και να ανοίξουν τη διαδικασία εγγραφής στο κόμμα.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω, είναι γιατί κανείς δε θέλει να έχει λόγο ολόκληρη η κοινωνία; Αν προτείνεις κάτι τέτοιο έτσι όπως έχουν τα πράγματα, θα σε περάσουν για... Αρειανό! Για να δούμε, όμως, είναι όντως από άλλον... πλανήτη μια τέτοια άποψη;
Η Νέα Δημοκρατία είναι μια μεγάλη παράταξη, που θέλει να κυβερνήσει τη χώρα. Παραδοσιακά, και στην υπόλοιπη Ευρώπη, έχουμε τη διαδοχή στην κυβέρνηση των σοσιαλδημοκρατών και των συντηρητικών. Το ποιος ηγείται των δύο παρατάξεων εξουσίας είναι κάτι που πρέπει να απασχολεί ολόκληρη την κοινωνία. Όλοι οι πολίτες πρέπει να θέλουμε τον καλύτερο από κάθε κόμμα για αρχηγό του κόμματός του. Όλους μας συμφέρει ο καλύτερος. Ανεξαρτήτως των επιλογών που μπορεί να κάνουμε στις κάλπες.
Είναι πολύ φυσιολογικό λοιπόν να θέλουμε να έχουμε λόγο στη διαδικασία εκλογής. Όλοι οι πολίτες. Όχι μόνο οι σύνεδροι. Ούτε μόνο τα μέλη. Ούτε μόνο οι ψηφοφόροι.
Τι φοβούνται; Μη βγει κάποιος... μη Νεοδημοκράτης; Αυτά είναι αστεία πράγματα. Κανείς δεν αμφισβητεί τον συντηρητισμό των υποψηφίων. Γιατί λοιπόν να μην μπορούν όλοι να συμβάλουν στην εκλογή του καλύτερου; Δεν είναι καν ανάγκη όλων η ψήφος να έχει την ίδια βαρύτητα. Δε μιλάμε για εθνικές εκλογές.
Γράφοντας αυτές τις γραμμές, πράγματα που θεωρώ αυτονόητα, σκέφτομαι πόσα χρόνια θα χρειαστούν για να ωριμάσει τόσο η κοινωνία. Να λέμε πάλι καλά που αρχίζουν και ξεπερνούν την προβληματική πρακτική της εκλογής από συνέδριο. Και σ' αυτό, βοήθησε τα μέγιστα ο Γεώργιος Παπανδρέου. Με τις τολμηρές πολιτικές του επιλογές. Που δείχνουν τον δρόμο για το μέλλον. Ας ελπίσουμε να εμπεδωθεί το νέο που φέρνει ο Παπανδρέου. Και να το προχωρήσουμε ακόμα παραπέρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου