Έδωσε μια συνέντευξη πρόσφατα ο μεγάλος Θεσσαλονικιός ποιητής στο Έθνος, στην οποία είπε ότι η κρίση είναι κατασκευασμένη. Το βασικό του επιχείρημα ήταν πως ο ίδιος δεν βλέπει την κρίση για την οποία μιλάνε στα κανάλια.
Αυτός είναι ένας επαρχιώτικος τρόπος να βλέπει κανείς τα πράγματα. Το ότι δε βλέπεις κάτι στην καθημερινότητα της ζωής σου, δε σημαίνει πως αυτό δεν υπάρχει. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στα νούμερα, για να δούμε το μέγεθος του προβλήματος.
Ο ποιητής προσπαθεί να δώσει ένα φιλοσοφικό επιχείρημα για τη θέση του, αλλά δεν αγγίζει την καρδιά των πραγμάτων που είναι τα οικονομικά μεγέθη. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Το 2009 τα έσοδα του κράτους ήταν 55,5 δις ευρώ. Τα βασικά έξοδα του κράτους, και όταν λέω βασικά έξοδα εννοώ τους μισθούς, τις συντάξεις, τα δημόσια έργα, και όχι την αποπληρωμή του χρέους μας και τους τόκους, ήταν 64,5 δις ευρώ. Τόσο απλά.
Όταν σου λείπουν 9 δις ευρώ για να πληρώσεις τα βασικά σου έξοδα, και τώρα μας λείπουν, γιατί μετά την χρεοκοπία του Ντουμπάι σταμάτησαν να μας δανείζουν οι δανειστές μας και άρα μας λείπουν τα επιπλέον χρήματα που χρειαζόμαστε και δεν καλύπτονται από τα έσοδά μας, έχεις μεγάλο πρόβλημα.
Τι έγινε τώρα; Ο Παπανδρέου κατάφερε να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός στήριξης που δεν είχε προηγούμενο στην ιστορία της Ένωσης και έχουμε λεφτά για να εκπληρώσουμε τις βασικές μας υποχρεώσεις, κερδίζοντας χρόνο για να νοικοκυρέψουμε τα οικονομικά μας. Έγιναν κάποιες περικοπές, 5,6 δις, στην περίοδο Ιανουαρίου - Ιουνίου, το 2010, οι οποίες προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων στον ελληνικό λαό. Φανταστείτε αντί για τα 5,6 δις μέσα σε 6 μήνες να έπρεπε να κόψουμε 9 δις σε μια νύχτα!
Τα νούμερα, λοιπόν, δηλαδή ο ορθός λόγος, μας δείχνει μια εικόνα ξεκάθαρη, εικόνα που τα αισθήματα του ποιητή για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν μπορούν να τη δώσουν.
Συνοψίζοντας, αγαπημένε Ντίνο, όχι μόνο δεν κρίνεις τα οικονομικά μεγέθη ενώ πας να μιλήσεις για μια οικονομική κρίση, αλλά και βγάζεις συμπεράσματα από μια κατάσταση με μηχανισμό στήριξης και μιλάς για την κατάσταση που θα υπήρχε αν δεν είχαμε τον μηχανισμό στήριξης. Μπορεί στην ποίηση να είσαι εξαιρετικός, αλλά στο συγκεκριμένο ζήτημα του ορθού λόγου έκανες λάθος.
Και ένα τελευταίο σχόλιο, περί εκλογών. Λες Ντίνο ότι όλοι το ίδιο βλάπτουν την Ελλάδα. Ε, όχι, ρε Ντίνο, δεν είναι όλοι το ίδιο. Λες ότι απογοητεύτηκες το 1965. Ίδια είναι η Ελλάδα του 1965 με την Ελλάδα του 2010; Θυμήσου πώς ζούσαν τότε οι Έλληνες, πού βρισκόταν η ελευθερία, η δημοκρατία, η ευημερία του λαού και πού βρίσκεται ο ίδιος λαός σήμερα. Τι συνθήκες επικρατούσαν το 1965 και τι συνθήκες επικρατούν σήμερα.
Νομίζεις πως όλα αυτά έγιναν από έναν αυτόματο πιλότο; Για την αλλαγή αυτή του γένους αγωνίστηκαν πολλοί άνθρωποι και του αγώνα αυτού ηγήθηκαν προσωπικότητες φοβερές, τις οποίες εσύ δεν ψήφισες επειδή άφησες την παλιά απογοήτευση να δηλητηριάσει την κρίση σου, όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κώστας Σημίτης, ο Κωνσταντίνος ο Καραμανλής και ο Γιώργος Παπανδρέου.
Δεν είμαστε το ίδιο με το 1965 και δεν είναι όλοι οι πολιτικοί ίδιοι. Κάποιοι ωφέλησαν την Ελλάδα πολύ, κάποιοι την έβλαψαν πολύ. Κάποιοι ωφέλησαν λίγο, κάποιοι έβλαψαν λίγο. Δυστυχώς δε μας έκανες την τιμή να προσφέρεις την ψήφο σου προς όφελος της πατρίδας. Ευτυχώς, μας τίμησες με τα ποιήματά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου