Οι επιλογές έχουν συνέπειες

Οι Έλληνες είναι παιδιά, είχε πει ο Αιγύπτιος ιερέας στην αρχαιότητα. Από ό,τι φαίνεται όμως, παιδιά παραμένουν και τώρα. Ένα βασικό χαρακτηριστικό που αποκτάται κατά τη διαδικασία της ενηλικίωσης, δηλαδή η ανάληψη ευθύνης για τις πράξεις μας, δε φαίνεται να υπάρχει σε σημαντική μερίδα του πληθυσμού. Με λίγα λόγια, είναι επιτακτική ανάγκη να ωριμάσουμε. Ο χρόνος που έχουμε στη διάθεσή μας είναι πολύ μικρός και από ό,τι φαίνεται δε στοχεύουμε να τον αξιοποιήσουμε προς αυτήν την κατεύθυνση. Σε μια τέτοια περίπτωση όμως η ζωή δε θα μας κάνει καμία χάρη. Θα είναι αμείλικτη μαζί μας και θα υποστούμε αναγκαστικά και βίαια, με τον τρόπο που η φύση λειτουργεί, τις συνέπειες των επιλογών μας.

Όταν το 2004 μια μεγάλη μερίδα του κόσμου αποφάσισε να αλλάξει σελίδα σε μια Ελλάδα που έβαζε μεγάλους στόχους και τους πετύχαινε, σε μια Ελλάδα που ευημερούσε όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία της, και έβγαλε στη διακυβέρνηση της χώρας ανθρώπους που είχαν ήδη αποδειχτεί πως είναι απατεώνες, ανθρώπους δηλαδή που μαφιόζικα έστελναν φυλλάδια στους παπάδες της χώρας με σκοπό να δολοφονήσουν ηθικά τον Γεώργιο Παπανδρέου, αυτή η απόφαση ήταν βέβαιο πως θα είχε συνέπειες.

Γρήγορα φάνηκε πως η νέα κυβέρνηση έβαλε τη χώρα στον αυτόματο πιλότο, αυτό ακριβώς που κατήγγειλε προεκλογικά ότι έκανε το ΠαΣοΚ και ασχολήθηκε με τη διανομή των κομματιών εξουσίας του ελληνικού δημοσίου. Η μοιρασιά των φέουδων ήταν η αποκλειστική απασχόληση του Καραμανλή, ο οποίος τηρούσε ισορροπίες, εξαργύρωνε γραμμάτεια και τοποθετούσε τους κολλητούς του σε θέσεις κλειδιά, ανάβοντας το πράσινο φως για μια άνευ προηγουμένου αναποτελεσματικότητα αλλά και λεηλασία του δημόσιου χρήματος.

Με το σκόπιμα πρόωρο τέλος της πρώτης διακυβέρνησης Καραμανλή, η Ελλάδα ήταν διαλυμένη. Απόδειξη για αυτό ήταν οι πυρκαγιές που κατέστρεψαν κυριολεκτικά τεράστιες εκτάσεις της ελληνικής επικράτειας, στις οποίες έχασαν τη ζωή τους πολλοί άνθρωποι, και τις περιουσίες τους ακόμα περισσότεροι. Το αίμα όμως που χύθηκε δεν ήταν αρκετό για να συνεφέρει το εκλογικό σώμα, το οποίο αδιαφόρησε για την πατρίδα και έδειξε ενδιαφέρον μόνο για την πάρτη του. Με διορισμούς στο δημόσιο, τριχίλιαρα και περαιτέρω διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος έδωσε το ΟΚ για μια νέα διακυβέρνηση Καραμανλή.

Η δεύτερη διακυβέρνηση του Καραμανλή στάθηκε ολέθρια για τον τόπο. Το ρημαγμένο πλοίο βυθίστηκε, και ο καπετάνιος εγκατέλειψε το σκάφος με πρόωρες εκλογές, μόλις 2 χρόνια από την νίκη του και την λαϊκή εντολή να κυβερνήσει τον τόπο. Στον έναν χρόνο που ακολούθησε, ο Παπανδρέου, ένας πολιτικός που διαχρονικά υπηρετούσε με ευθύνη, εντιμότητα και αποτελεσματικότητα το εθνικό συμφέρον, κατέβαλε τιτάνιες προσπάθειες ώστε το ελληνικό κράτος να μπορεί να καταβάλλει μισθούς και συντάξεις, ώστε να βρεθεί χρονική ανάσα για να αλλάξει ειρηνικά το δημοκρατικό μοντέλο του ελληνικού κράτους.

Οι προσπάθειες αυτές βρίσκουν απέναντι μια μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού, η οποία επιμένει στην παιδική αλλά καταστροφική ανωριμότητα που επέδειξε τα τελευταία χρόνια. Ζητούν δηλαδή από τον Παπανδρέου παροχές χωρίς να ενδιαφέρονται για την πραγματική κατάσταση του ελληνικού κράτους. Αγκιστρώνονται στην ευημερία που τους χάρισαν οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σημίτη, εθνική παρακαταθήκη την οποία εκμεταλλεύτηκε μικροκομματικά ο Καραμανλής, αδιαφορώντας για την Καταστροφή που σχεδόν μας αγκαλιάζει, και κατηγορώντας τον Παπανδρέου και προβαίνοντας σε πράξεις που χαρακτηρίζονται από παραλογισμό, τυφλό συναισθηματισμό, αναποτελεσματικότητα και κακοήθεια.

Είναι προφανές πως για να μπορέσει να αποφύγει ο τόπος την Καταστροφή και να ορθοποδήσει δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η κατάσταση. Είναι αδήριτη ανάγκη να ξυπνήσει ο ελληνικός λαός, να ανανήψει και να αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες που του αναλογούν. Οι επιλογές, οι αποφάσεις, τα λόγια και οι πράξεις μας έχουν συνέπειες και αυτός ο νόμος της ζωής δεν αναιρείται όσο πολύ και αν το ποθεί κάποιος, ακριβώς επειδή είναι νόμος της φύσης και δεν εξαρτάται από τους φανταστικούς κόσμους που χτίζουν στα κεφάλια τους οι άνθρωποι.

Ο ερχόμενος χρόνος αποτελεί μια μοναδική πρόκληση για τον απλό πολίτη. Η ενηλικίωση σε πολιτικό επίπεδο, που δεν έγινε τόσα χρόνια, πρέπει να γίνει τώρα για να μην καταστραφούμε. Η ζωή δε θα μας περιμένει. Ποτέ δεν περίμενε καμία κοινωνία και κανέναν πολιτισμό και δεν πρόκειται να κάνει εξαίρεση για μας. Οι αποφάσεις που παίρνουμε θα έχουν συνέπειες, όπως είχαν και οι αποφάσεις που πήραμε τα προηγούμενα χρόνια. Και δεν υπάρχει κανένας να μας φυλάει από τις καταστροφικές συνέπειες των αυτοκαταστροφικών επιλογών μας.