Έχουμε περισσότερους δημοσιογράφους από ποτέ και όμως δεν υπάρχει ένα μέσο ενημέρωσης της προκοπής. Πες ότι τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης ελέγχονται από τους επαρχιώτικης αντίληψης επιχειρηματίες που τα χρησιμοποιούν για να προωθήσουν οικονομικά συμφέροντα. Με την ελευθερία που παρέχει το διαδίκτυο θα μπορούσε να στηθούν εκεί εκ του μηδενός με ελάχιστο κόστος οάσεις ποιοτικής δημοσιογραφίας. Και όμως κάτι τέτοιο δε συμβαίνει.

Ανακύπτουν αρκετά ενδιαφέροντα προβλήματα. Πρώτον, γιατί δεν έχουμε ποιοτική δημοσιογραφία στην Ελλάδα; Υπάρχουν δημοσιογράφοι με προσόντα οι οποίοι απλώς ασχολούνται με την κακή δημοσιογραφία για βιοποριστικούς λόγους, ή δεν υπάρχει καθόλου ποιότητα στη χώρα;

Δεύτερον, το κοινό γιατί αρκείται στην κακής ποιότητας δημοσιογραφία που διατίθεται προς πώληση στο εσωτερικό; Τι είδους άνθρωποι διαβάζουν τις εφημερίδες των φοροφυγάδων και κατασκευαστών αυθαιρέτων, των εκβιαστών και των διαπλεκόμενων, των γραφείων τύπου των δεξιών κομμάτων και των κομματικών οργάνων των αριστερών κομμάτων; Τι είδους άνθρωποι βλέπουν τους παρουσιαστές στις ειδήσεις να αγωνιούν να περάσουν πότε τη μια και πότε την άλλη γραμμή με κακότεχνο τρόπο, να ιδρώνουν για να στρέψουν την προσοχή στην κατεύθυνση που θέλουν τα αφεντικά τους, να χάνουν την ψυχραιμία τους και να το παίζουν σπουδαίοι ενώ είναι τραγικά ανεπαρκείς; Και τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί που δεν ασχολούνται καν με όλο αυτό το κακής ποιότητας δημοσιογραφικό πλήθος; Είναι ψαγμένοι ή απλά αδιάφοροι; Πόσο τους επηρεάζουν οι βιαστικές εντυπώσεις που διοχετεύονται εντέχνως από τα ΜΜΕ στην κοινωνία;

Τρίτον, τι επίδραση έχει σε εμάς η τόση μόρφωση που διαχέεται ελεύθερα σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο στη σύγχρονη εποχή; Περνάει από δίπλα ενώ σφυρίζουμε αδιάφοροι; Είναι δυνατόν να συμβαίνουν τόσα σε παγκόσμιο επίπεδο, να είναι τόση γνώση διαθέσιμη, να έχουμε τη μεγαλύτερη πρόσβαση στην παιδεία από ποτέ άλλοτε και να κάνουμε business as usual;

Τέταρτον, είναι δυνατόν οι ελίτ της χώρας να είναι τόσο μα τόσο κοντόφθαλμοι; Να θεωρούν ότι όλο αυτό το τέλμα τους συμφέρει; Να μην βλέπουν πού οδηγούμαστε; Να ποντάρουν αδιάντροπα στο ότι θα τα φέρουνε βόλτα με κάποιον τρόπο ανεξαρτήτως του τι θα συμβεί;

Σταματάω να γράφω. Είναι τόσο θλιβερό.