Τι έγινε στο Μόναχο;

Ειλικρινά, είμαι μπερδεμένος! Από τη μία, άκουσα αυτούς που παρακολούθησαν την ομιλία του Αντιπροέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών να είναι ενθουσιασμένοι. Η κυβέρνηση Obama έφερε νέο αέρα στην διεθνή πολιτική σκηνή και στον τρόπο με τον οποίο βλέπει τις ΗΠΑ ο υπόλοιπος κόσμος. Πολύ φυσικό λοιπόν και μόνο η παρουσία του Biden αντί του Cheney, να ενθουσιάζει τον κόσμο.

Εκ πρώτης όψεως λοιπόν όλα θετικά.

Αλλά όταν διάβασα αυτά που είπε ο Αντιπρόεδρος στο συνέδριο δεν είδα κάτι διαφορετικό από αυτά που έλεγε και η προηγούμενη κυβέρνηση. Δε βρήκα κάτι ουσιαστικό που να δικαιολογεί τον ενθουσιασμό των συνέδρων. Και ως προς τη Ρωσία τα ίδια, και ως προς το Ιράν τα ίδια, και γενικά, η ίδια πολιτική που ξέραμε μέχρι τώρα.

Τα ίδια και από την πλευρά των Ρώσων, των Ιρανών, των Ευρωπαίων. Καμία αλλαγή στις πολιτικές τους όπως τις ξέραμε.

Τι έγινε λοιπόν; Μήπως έχουν δίκιο αυτοί που λένε πως δεν είναι οι πρόεδροι που γράφουν ιστορία αλλά είναι η ιστορία που φτιάχνει προέδρους;

Πολύ σύντομα θα αρχίσουμε να βλέπουμε τις γεωστρατηγικές επιλογές της καινούργιας κυβέρνησης. Επομένως τα πράγματα θα ξεκαθαρίσουν και τότε θα δούμε αν οι ελπίδες θα επιβεβαιωθούν ή θα διαψευστούν.

Προς το παρόν, η αξιολόγηση που μπορώ να κάνω είναι πως υπάρχει μια αλλαγή στο ύφος, αλλά όχι στην ουσία της στρατηγικής των Ηνωμένων Πολιτειών. Το να λες ότι "είμαστε διατεθειμένοι να μιλήσουμε εφόσον αυτό και εκείνο γίνουν πρώτα" δε διαφέρει και πολύ από το "δεν είμαστε διατεθειμένοι να μιλήσουμε εφόσον αυτό και εκείνο δε γίνουν πρώτα".

Ενδεχομένως το να τονίζεις ότι είσαι διατεθειμένος να συνομιλήσεις με τους άλλους να σου δίνει ένα πλεονέκτημα για να κάνεις αλλαγή της πολιτικής, αλλά από μόνο του αυτό δεν αλλάζει τίποτα, ειδικά όταν βάζεις τις ίδιες προϋποθέσεις που έβαζε και η προηγούμενη κυβέρνηση.