Απίστευτος! Τα είπε όλα!

"Συνέλθετε, γιατί θα χάσετε το παιχνίδι από τον ανταγωνισμό"

Στοιχειώδη μαθήματα οικονομικών:

Μάθημα 1ο:

Δε ζούμε στον δέκατο ένατο αιώνα. Οι μετακινήσεις και η επικοινωνία είναι αστραπιαίες στην εποχή μας. Η κινητικότητα είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουν όλοι αν θέλουν να πετύχουν στη δουλειά τους.

Μάθημα 2ο:

Αν δεν προσφέρεις εσύ καλές υπηρεσίες, κάποιος άλλος θα το κάνει. Και ο κόσμος θα προτιμήσει τον άλλο και όχι εσένα. Οι άνθρωποι δεν είναι βλάκες. Άμα δεν τους δίνεις, δε θα σου δώσουν.

Μάθημα 3ο:

Δουλεύω δε σημαίνει εξαπατώ. Παρέχω μια υπηρεσία δε σημαίνει ξεζουμίζω αυτόν ο οποίος τη χρησιμοποιεί για να κερδίσω εγώ. Το κέρδος πάει και στις δύο πλευρές. Και αυτός που παρέχει την υπηρεσία πρέπει να κερδίζει και αυτός που τη χρησιμοποιεί.

Συμπέρασμα:

Άμα προσπαθείς να κερδίσεις χρεώνοντας τις χαμηλού επιπέδου υπηρεσίες σου στην Κορινθία πολύ περισσότερο από καλού επιπέδου υπηρεσίες στην... Βιέννη, ο τουρίστας θα πάει στη Βιέννη και όχι στην Κορινθία. Εσύ βγαίνεις χαμένος. Όχι ο κόσμος. Απλή λογική. Που δυστυχώς απουσιάζει από μια χώρα που πολλοί νομίζουν πως εμπόριο ίσον εξαπάτηση.

Περίεργα πράγματα...

Από την αρχή που σχηματίστηκε η νέα κυβέρνηση, η εφημερίδα το Πρώτο Θέμα αφιερώνει συνεχώς ρεπορτάζ για διάφορους συνεργάτες του Γιώργου Παπανδρέου, για τους οποίους είτε μιλά αρνητικά είτε κοροϊδευτικά / υποτιμητικά, χωρίς όμως να αποκαλύπτει από το ρεπορτάζ κάτι παράνομο ή πολιτικά αήθες στη συμπεριφορά τους. Αυτές οι επιθέσεις μου κινούν το ενδιαφέρον.

Πρόκειται για κακή δημοσιογραφία; Δεν αποκλείεται. Αλλά η επιμονή της εφημερίδας να βάζει στην πρώτη σελίδα ανύπαρκτα "σκάνδαλα" με οδηγεί να συμπεράνω πως πρόκειται για κεντρική επιλογή. Αλλά για ποιον λόγο; Προσπάθεια "μαχητικής" δημοσιογραφίας εκεί που δεν υπάρχει θέμα; Προσπάθεια να στείλουν μήνυμα στον ίδιο τον πρόεδρο της κυβέρνησης χτυπώντας τους συνεργάτες του;

Το τελευταίο φύλλο της εφημερίδας είχε πάλι τέτοια δημοσιεύματα. Εντελώς χαρακτηριστικά* αναφέρω την επίθεση που έκαναν στον Παναγιώτη τον Βρυώνη που ανέλαβε μη εκτελεστική θέση στο Δ.Σ. του ΟΠΑΠ.

Τον Παναγιώτη τον θυμάμαι από όταν έγραφε στο RAM. Μίλαγε για το Linux σε μια εποχή που ήταν τελείως άγνωστο στην Ελλάδα. Εγώ, ως νεαρός λινουξάς τον παρακολουθούσα με ενδιαφέρον. Όταν έπαψα να διαβάζω RAM τον έχασα. Μετά έμαθα πως είχε φτιάξει έναν aggregator και έκανε και video podcasts. Δεν έδωσα σημασία, αλλά συγκράτησα στο μυαλό μου τη δημιουργικότητά του. Φαίνεται πως ο Παπανδρέου, αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τότε, σημείωσε επίσης τη δημιουργικότητα του Παναγιώτη και του ζήτησε να συνεργαστούν στον τομέα των νέων τεχνολογιών. Και ο Παναγιώτης βρέθηκε να εργάζεται στο ΠαΣοΚ, στον τομέα των νέων τεχνολογιών, σε ένα αντικείμενο αρκετά δύσκολο και απαιτητικό. Και τα πήγε περίφημα.

Τώρα διαβάζω στο Θέμα πως του προτάθηκε θέση για το Δ.Σ. του ΟΠΑΠ την οποία και αποδέχτηκε. Το "ρεπορτάζ" είχε εντελώς αρνητικό χαρακτήρα. Ούτε λίγο ούτε πολύ είπε πως η επιλογή αυτή ήταν αναξιοκρατική, και χτύπησε σε πολλά σημεία τον χαρακτήρα του Παναγιώτη με έναν τρόπο εντελώς περίεργο.

Μπήκα το πρωί στο πολιτικό blog του Παναγιώτη και είδα πως είχε ανεβάσει post, γιατί από ό,τι φαίνεται κυκλοφόρησαν αρνητικά σχόλια και όχι μόνο από το Θέμα. Ένα σημείο μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, πως ο Υπουργός Πολιτισμού ζήτησε από όλα τα μέλη του Δ.Σ. του ΟΠΑΠ να αρνηθούν τις αμοιβές τους. Τώρα που ξαναμπήκα βλέπω πως ανέβασε και απάντηση για το ρεπορτάζ του Θέματος, εξηγώντας, μεταξύ άλλων, πως σε κάποια σημεία το άρθρο της εφημερίδας έλεγε πράγματα που δεν ήταν αλήθεια.

Είπα ότι ο τρόπος που "χτύπησαν" τον Παναγιώτη ήταν περίεργος. Είχε όλα τα χαρακτηριστικά μιας επίθεσης αλλά επιπλέον είχε και ένα σωρό γραφικότητες. Από μια φωτογραφία που την απέδιδαν σε αυτόν και που έδειχνε τον Παναγιώτη σαν Νονό, μέχρι την εκτίμηση ότι ο Παναγιώτης λέει με καμάρι πως δεν τέλειωσε το Πανεπιστήμιο γιατί προτίμησε την εργασία. Και τώρα από την απάντηση του Παναγιώτη φαίνεται πως δεν έφτιαξε αυτός την φωτογραφία αλλά είναι μοντάζ από άλλον και πως δεν καμαρώνει για τίποτα αλλά απλά δηλώνει στο βιογραφικό του για λόγους διαφάνειας ότι δεν αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο.

Αλλά όλα αυτά είναι εντελώς ενδεικτικά του τρόπου με τον οποίο το Πρώτο Θέμα αποφάσισε να κάνει δημοσιογραφία από την επομένη των εκλογών. Από ανιστόρητες αλλά εθνικιστικές επιθέσεις σε επιστήμονες στα πρότυπα του ΛΑΟΣ, μέχρι λαϊκίστικες επιθέσεις σχετικά με την εργασία των συνεργατών του Παπανδρέου που ασκούσαν δικηγορία πριν αναλάβουν κάποιο αξίωμα μετά τις εκλογές.

Έλλειψη σοβαρότητας; Λαϊκισμός; Οικονομικές σκοπιμότητες; Άλλωστε ο Θέμος Αναστασιάδης είχε κατηγορηθεί από το ίδιο το γραφείο του προηγούμενου Πρωθυπουργού ως κομιστής DVD σε μια σκοτεινή υπόθεση που αφήνει πολλά ερωτηματικά.

Μετά το "Παραιτηθείτε κύριε Πρόεδρε" και τις επιθέσεις του Βήματος στον Παπανδρέου, άρχισε τις επιθέσεις το Θέμα. Περίεργα πράγματα στον φιλοκυβερνητικό τύπο...


* Πού να δείτε τι έγραφαν και για τον υπουργό Επικρατείας κ. Παμπούκη!

Και ο Κύρκος νεοφιλελεύθερος;

Η γελοιότητα των αριστερών αποκομμάτων δεν έχει όριο. Μέχρι και τον Λεωνίδα Κύρκο αποκάλεσε "νεοφιλελεύθερο" ο Συνασπισμός.

Η Ελλάδα εκπέμπει σήμα ΣΟΣ: Η χώρα έχει ανάγκη σοβαρότητας και επαφής με την πραγματικότητα!

Δύο δρόμοι

Έτσι όπως το βλέπω, υπάρχουν δυο δρόμοι στην πολιτική. Ή να προσπαθήσεις να δημιουργήσεις νέο πλούτο, ή να διαχειριστείς τον ήδη υπάρχοντα. Οι πιο πολλοί πολιτικοί στην Ελλάδα είναι απορροφημένοι στο να σχεδιάζουν πώς θα μοιράσουν τα λεφτά άλλων. Φόροι, δαπάνες, προβλήματα, νέοι φόροι, άντε και καμιά περικοπή στις δαπάνες.

Αλλά αυτή η τακτική δε λύνει τα προβλήματα. Αντίθετα, η κοινωνία λιμνάζει, η οικονομία δεν απογειώνεται και όλοι βουλιάζουμε χωρίς να το καταλαβαίνουμε.

Εγώ θεωρώ πως ο ρυθμιστικός ρόλος της πολιτικής πρέπει να είναι προς την κατεύθυνση της δημιουργίας νέου πλούτου. Να διευκολύνει την ανάπτυξη αντί να προσπαθεί να την ξεζουμίσει. Να δίνει ώθηση στην παραγωγή πλούτου, να εκμεταλλεύεται όλες τις ευκαιρίες που η παγκοσμιοποίηση και η τεχνολογία δίνουν. Μια τέτοια στάση προϋποθέτει κατανόηση του πολύπλοκου συστήματος της νέας οικονομίας, των νέων ευκαιριών, μπόλικο θάρρος και διάθεση για δημιουργία. Προϋποθέτει φαντασία και ευφυΐα.

Να τι πολιτικούς θέλω. Να βλέπουν πέρα από τα προβλήματα, να κάνουν με τόλμη τομές, να αξιοποιούν δυνατότητες και ευκαιρίες, για να απογειώσουν την οικονομία μας.

Απορία

Αναρωτιούνται οι Έλληνες δημοσιογράφοι γιατί παρόλο που εκείνοι περιγράφουν τα μέτρα της κυβέρνησης ως "πολύ σκληρά", οι αγορές και οι ξένοι μιλούν σαν να μην τα άκουσαν.

Και ούτε που τους περνάει από το μυαλό πως εκείνοι έχουν λάθος εκτίμηση, και πως τα μέτρα δεν είναι καθόλου σκληρά, πως το έλλειμμα είναι μόλις το πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση του χρέους.

Μα κανένας σε αυτή τη χώρα δεν αναθεωρεί τις απόψεις του μπροστά στην πραγματικότητα; Ακόμα και όταν όλος ο υπόλοιπος κόσμος έχει άλλη άποψη, εμείς εξακολουθούμε να απορούμε που δεν δέχονται τα δικά μας "αυτονόητα";