Γράφει ο αντιπρόεδρος για την ανωνυμία των blogs και δεν αντιλαμβάνεται ότι η ανωνυμία είναι ο ένας από τους δύο πυλώνες (μαζί με την αμεσότητα) που οδηγούν στην επιτυχία του internet. Ο Θ. Πάγκαλος μιλάει για τα blogs λες και αναφέρεται σε παραδοσιακές εφημερίδες. Τις εφημερίδες τις οποίες γνώρισε η δικιά του γενιά, όπου τα άρθρα ήταν ενυπόγραφα.
Ακόμα όμως και σε αυτές τις εφημερίδες, άρθρα που είχαν γραφτεί από έναν δημοσιογράφο πολλές φορές έφεραν την υπογραφή άλλου, όπως επίσης υπήρχαν στήλες ανώνυμες, μέσα από τις οποίες η διοίκηση της εφημερίδας προωθούσε με αδιαφανείς τρόπους τα συμφέροντά της. Είναι σε όλους γνωστό ότι μέσα από τα παραπολιτικά, με ανώνυμα σχόλια τόσο κρυπτικά που ελάχιστοι γνωρίζουν σε τι αναφέρονται, ασκούνται πιέσεις σε συγκεκριμένα πρόσωπα για να εξυπηρετηθούν τα οικονομικά συμφέροντα των ιδιοκτητών των εφημερίδων.
Και ενώ ο παραδοσιακός τύπος είναι μέχρι τον λαιμό στη διαπλοκή, ο αντιπρόεδρος διαμαρτύρεται για την ανωνυμία των blogs!
Στο σημείο αυτό να πω ότι όντως έχει δίκιο στο ότι μερικοί τύποι (ενδεχομένως και δημοσιογράφοι όπως λέει) φτιάχνουν blogs για τα χρησιμοποιήσουν με τους βρώμικους τρόπους που περιγράφονται στο άρθρο. Αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία για να ασκηθεί κριτική στην ανωνυμία των blogs.
Γενικά με την ελευθερία του λόγου το ζήτημα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να τίθεται ως εξής: Όλοι είναι ελεύθεροι να λένε αυτό που νομίζουν. Όταν κάποιος προσπαθήσει να εκβιάσει κάποιον άλλον ή να τον διασύρει, τότε, ο άλλος έχει το δικαίωμα να τον πάει στα δικαστήρια. Θα μου πεις, και πως θα βρεις κάποιον που γράφει ανώνυμα; Ε, δε θα τον βρεις, αλλά θα πρέπει να μπορείς να ζητήσεις από το δικαστήριο να απαιτήσει το κατέβασμα μιας συκοφαντικής ανάρτησης. Αλλά μέχρι εκεί.
Γιατί αν καταργήσεις την ημι-ανωνυμία του ίντερνετ που υπάρχει για τους περισσότερους από εμάς (και λέω ημι-ανωνυμία γιατί οι πιο πολλοί γράφουμε από τα σπίτια μας και από τους υπολογιστές μας χωρίς να χρησιμοποιούμε κατασκοπευτικά τρικ για να σβήσουμε τα ίχνη μας), τότε θα έχεις επιφέρει ένα σημαντικό πλήγμα στην ελεύθερη έκφραση και τη διακίνηση των ιδεών όπως αυτή γίνεται στη σύγχρονη εποχή.
Είναι χαρακτηριστικό πως ο Θόδωρος Πάγκαλος γεννήθηκε το 1938 (σύμφωνα με τη Wikipedia). Άλλη νοοτροπία υπήρχε τότε για την ελεύθερη (ναι, καλά) έκφραση και άλλη νοοτροπία έχει η γενιά του 2000. Τώρα η έκφραση του ατόμου καλύπτει ολόκληρη την ύπαρξή του, από την πολιτική και την εργασία, μέχρι τη σεξουαλικότητα και τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Δεν μπορείς λοιπόν να κρίνεις τον τρόπο που εκφράζονται οι άνθρωποι το 2011 με όρους της μετεμφυλιακής ή ακόμα και της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Έχει συμβεί μια ολόκληρη επανάσταση στην αντίληψη που έχουμε για τον εαυτό μας και για τον κόσμο και την ανάγκη μας για έκφραση μέσα από το internet. Και αυτή η επανάσταση έχει ιστορικές διαστάσεις, με επιπτώσεις που ακόμα δε συνειδητοποιούμε. Οι πολιτικοί εκβιασμοί δεν μπορούν να αποτελέσουν αιτία για ανακοπεί η μεγάλη ιστορική αλλαγή που πραγματοποιείται μέσα από τον κυβερνοχώρο.
Είναι τόσο χαρακτηριστικό ότι μιλάει για "τα blogs" και έχει στον νου του ένα πολύ μικρό μέρος από τα πραγματικά blogs. Λες και η μπλογκόσφαιρα εξαντλείται, ή έστω κυριαρχείται, από πολιτικά blogs! Χωρίς να υποτιμώ τη δύναμη που έχουν ορισμένα πολιτικά blogs, δε γίνεται αυτά να αποτελούν τον κανόνα όταν διαμορφώνουμε την άποψή μας για ένα τόσο σύνθετο και ζωτικό φαινόμενο που έχει παγκόσμιες διαστάσεις.
Προς το παρόν πάντως, στον αγώνα παλιάς vs νέας γενιάς, σημειώνουμε 2.
