Ίσως θα έχετε ακούσει για το σχέδιο ανατροπής του Τούρκου πρωθυπουργού από ένα κύκλωμα στο οποίο ανήκαν διάφοροι επιφανείς Τούρκοι πολίτες, από αξιωματούχοι του στρατού μέχρι δημοσιογράφοι.
Επίσης ίσως έχετε ακούσει για την προσπάθεια του στρατού να απαγορέψει τη λειτουργία του Ισλαμικού κόμματος που κυβερνά αυτή τη στιγμή τη χώρα, ή την πρόσφατη δίωξη του Προέδρου της Δημοκρατίας για οικονομικές ατασθαλίες που είχαν γίνει πολλά χρόνια πριν.
Από τη μια έχουμε ανθρώπους που θέλουν να διαφυλάξουν και να εμβαθύνουν τον κοσμικό χαρακτήρα της χώρας που κληροδότησε ο Κεμάλ Ατατούρκ. Στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι, διανοούμενοι, οικονομικοί παράγοντες, νιώθουν πως το μέλλον βρίσκεται στον εκδυτικισμό της χώρας.
Από την άλλη έχουμε δυνάμεις που νιώθουν πως ο μοντέρνος τρόπος ζωής πολεμά το παραδοσιακό Ισλάμ και δεν είναι διατεθειμένοι να παραδοθούν αμαχητί.
Για να το πω απλά, η Τουρκία δεν έχει περάσει ακόμα τον εμφύλιό της. Και για τα ανεπτυγμένα κράτη το πότε έχουν κάνει τον εμφύλιό τους είναι δείκτης της ωρίμανσής τους .
Οι ισορροπίες αυτή τη στιγμή είναι λεπτές. Αλλά ο δρόμος προς τα μπροστά περνά μέσα από την οριστική επίλυση των διαφορών μεταξύ κεμαλικών και ισλαμιστών.
