Διαβάζω τις δηλώσεις Χρυσοχοϊδη. Λέει πως είναι θεμιτό να έχει φιλοδοξίες για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για τον άνθρωπο που τσάκισε την τρομοκρατία και πάταξε τους εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου που είχαν αποθρασυνθεί μετά την ακυβερνησία της πενταετίας Καραμανλή. Συμφωνώ λοιπόν ότι έχει δικαίωμα να θέλει να γίνει Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Με τα άλλα που λέει διαφωνώ.
Ασκεί μια οξύτατη κριτική στην διακυβέρνηση Παπανδρέου. Λέει πως ήταν πολιτικά απροετοίμαστοι και ιδεολογικά γυμνοί απέναντι στην κρίση. Εγώ δεν το βλέπω έτσι, δε θεωρώ δηλαδή πως μια κυβέρνηση μερικών μηνών μπορούσε να είχε προετοιμαστεί για κάτι που κανένας δεν περίμενε, για τη διακοπή της χρηματοδότησης μιας χώρας της Ευρωζώνης. Αλλά ας πούμε ότι ήταν έτσι. Πώς ο ιδεολογικά γυμνός ζητάει τώρα να ηγηθεί του ΠΑΣΟΚ; Πότε πρόλαβε να ντυθεί ιδεολογικά και να προετοιμαστεί πολιτικά για το τσουνάμι που συνεχίζει να έρχεται; Και, τέλος πάντων, άμα πρόλαβε, γιατί δε μοιράζεται και με τους υπολοίπους την ιδεολογική του ενδυμασία και τις πολιτικές του ιδέες για την αντιμετώπιση της κρίσης;
Δε μιλάμε για ένα απλό κομματικό στέλεχος που μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Μιλάμε για τον Υπουργό που είναι αρμόδιος για την Ανάπτυξη. Πού είναι τα αποτελέσματα της δικής του σωστής πολιτικής αντίληψης των πραγμάτων, αν υποθέσουμε πως η αντίληψη του Παπανδρέου ήταν λάθος, στο αντικείμενό του; Πού είναι η ανάπτυξη; Πού είναι η πάταξη της γραφειοκρατίας; Πού είναι τα κεφάλαια από το εξωτερικό; Γιατί εμένα μου φαίνεται πως περισσότερα κάνει ο Παπακωνσταντίνου ως Υπουργός Περιβάλλοντος για να φέρει λεφτά παρά ο Χρυσοχοϊδης που είναι και Υπουργός Οικονομίας!
Διαβάζω ότι το ΠΑΣΟΚ οδήγησε τη χώρα σε αδιέξοδα. Το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να το κάνει αυτό ή τα αδιέξοδα εμφανίστηκαν εντελώς ξαφνικά μετά τη χρεωκοπία του Ντουμπάι; Λέει ότι το ΠΑΣΟΚ έφερε την ύφεση, λες και δεν είχαμε να διαλέξουμε εντελώς συνειδητά μεταξύ ύφεσης και χρεωκοπίας, λες και το δίλημμα ήταν μεταξύ ανάπτυξης και χρεωκοπίας και ο κακός Παπανδρέου διάλεξε την χρεωκοπία! Και γιατί, αν υπήρχαν άλλες επιλογές, δε μας της έλεγε τόσο καιρό ο κύριος Χρυσοχοϊδης;
Ή μήπως νομίζει και αυτός, σαν τους άλλους φωστήρες των Οικονομικών, τον Βαγγέλη τον Βενιζέλο και τον Αντώνη τον Σαμαρά, πως θα αρκούσε να έκανε άλλος τη διαπραγμάτευση για να αλλάξουν τα πράγματα; Γιατί είδαμε τι έγινε όταν ο Βενιζέλος προσπάθησε να κάνει επαναδιαπραγμάτευση. Έφυγε η Τρόικα και παλεύαμε μέχρι τώρα να πάρουμε εκείνη τη δόση που ήταν εξασφαλισμένη πριν μπει ο Βενιζέλος στο Υπουργείο Οικονομικών! Όσο για τον Σαμαρά, είδαμε πως αναγκάστηκε να υπογράψει τις πολιτικές του Μνημονίου σε επίσημο κείμενο που του ζητήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση!
Και ρωτάω εγώ. Τι προσπαθούν να κάνουν οι δελφίνοι αυτή τη στιγμή με τις παρεμβάσεις τους; Να τα ρίξουν όλα στον Παπανδρέου μπας και πάρει το ΠΑΣΟΚ καμία ψήφο άμα φύγει αυτός; Ή απλά μας φανερώνουν την αδυναμία τους να καταλάβουν τις πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων ετών; Γιατί αν αυτά που λένε τα πιστεύουν, τότε αποδεικνύονται από μόνοι τους πολύ κατώτεροι του Γιώργου Παπανδρέου σε διανοητικό επίπεδο.
Μέχρι τώρα το ΠΑΣΟΚ το κυβέρνησαν άνθρωποι υψηλότατου επιπέδου. Μπορούσε κανείς να διαφωνεί μαζί τους, και υπήρξαν σφοδρές διαφωνίες από μέρος της κοινωνίας, αλλά δεν έπαυαν να ήταν ηγέτες μεγάλου βεληνεκούς. Τώρα, με αρχή τον Βαγγέλη τον Βενιζέλο και τα λεκτικά του πυροτεχνήματα που πολλοί τα μπερδεύουν με ευφυΐα, αρχίζει και φαίνεται διαφορά ως προς το διανοητικό επίπεδο μεταξύ της μέχρι τώρα ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ (Ανδρέας, Σημίτης, Γιώργος) και των επίδοξων μελλοντικών ηγετών.
Εγώ συμβουλεύω το πολιτικό δυναμικό της χώρας να μην παρακολουθεί τις εξελίξεις εν μέσω κρίσης. Να παλεύει να δημιουργεί ιδέες, να ενημερώνεται για το τι συμβαίνει στο εξωτερικό (και όχι να λέμε τον Ομπάμα Μουσουλμάνο κύριε Χρυσοχοΐδη, πράγμα που δείχνει πλήρη άγνοια του τρόπου σκέψης των Αμερικανών, γιατί στην παρούσα φάση αποκλείεται να έβγαζαν Πρόεδρο που δε θα ήταν Χριστιανός) και να εξηγεί στον κόσμο το τι συμβαίνει και να μεταφέρει τις ιδέες του με βιβλία, άρθρα και συνεντεύξεις. Από τους επίδοξους ηγέτες περιμένουμε να τεθούν τα διάφορα ιδεολογικά πλαίσια και να προταθούν εναλλακτικές λύσεις. Αν έχετε κάτι να πείτε, πείτε το. Αλλιώς, στηρίξτε με όλη σας τη δύναμη αυτούς που παλεύουν να σώσουν τη χώρα από την καταστροφή με τον τρόπο που εκείνοι ξέρουν.
Τι θα γίνει με το ΠΑΣΟΚ; Από ό,τι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις θα συντριβεί στις επόμενες εκλογές. Η διακυβέρνηση φαίνεται να περνάει στην Δεξιά, ενδεχομένως σε έναν συνασπισμό Νέας Δημοκρατίας - Λαός, αν πάρει πίσω ο Σαμαράς τα περί συνεχών εκλογών μέχρι να βγει εκείνος αυτοδύναμα Πρωθυπουργός. Επομένως μικρή σημασία έχουν οι προσπάθειες σωτηρίας του ΠΑΣΟΚ στην παρούσα φάση. Αντίθετα, επειδή ακριβώς το πολιτικό κόστος το πήρε πάνω του το ΠΑΣΟΚ, τώρα είναι η περίοδος για σημαντικές αλλαγές που θα αλλάξουν τη χώρα. Τώρα δεν πρέπει να υπάρχουν δισταγμοί και κομματικά παιχνίδια. Τώρα πρέπει να κάνει καθένας αυτό που πιστεύει για σωστό και όχι αυτό που θεωρεί πως θα αρέσει στο εκλογικό του ακροατήριο.
Βέβαια, στην πολιτική, ποτέ μη λες ποτέ. Τα πράγματα μπορούν να έρθουν πάνω κάτω μέχρι τις εκλογές. Μπορεί η Ευρωζώνη να διαλυθεί. Μπορεί ο Παπαδήμος να υποβάλει παραίτηση υπό το βάρος μιας Καταστροφής. Μπορεί η Αμερική να τρανταχτεί σοβαρά. Μπορεί να γίνει κόλαση στη Μέση Ανατολή και να εμπλακούμε και εμείς. Μπορεί, μπορεί, μπορεί. Υπάρχει όμως εκλεγμένος Πρωθυπουργός με εντολή για μια τετραετία και αυτό δεν πρέπει να το παραγνωρίζουν οι δελφίνοι. Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει ευθύνη απέναντι στον Ελληνικό Λαό, ευθύνη διαφορετική από αυτήν που έχουν τα πρωτοκλασάτα στελέχη των κομμάτων. Δεν μπορείς με τέτοια ευκολία να ζητάς την παραίτησή του από αρχηγός της πρώτης σε δύναμη κοινοβουλευτικής ομάδας.
Λέει ο Χρυσοχοΐδης ότι έσπασαν οι σχέσεις εμπιστοσύνης με τους ξένους. Μα δεν είχαν ήδη σπάσει με την διαβόητη απογραφή; Δεν έσπασαν ξανά όταν αποκαλύφθηκε πως το έλλειμμα ήταν 15 αντί για 5; Αγνοεί πώς μας αντιμετωπίζουν στο εξωτερικό; Ότι κακώς μπήκαμε στην ΟΝΕ, ότι αποτελούμε ξένο σώμα στην Ευρωζώνη και την Ευρώπη την ίδια; Επειδή τσαντίστηκε ο Σαρκοζί με το δημοψήφισμα νομίζει ο Χρυσοχοΐδης πως έσπασε η εμπιστοσύνη με το εξωτερικό; Είμαστε με τα καλά μας;
Λέει επίσης πως έσπασε η εμπιστοσύνη με τον λαό. Ε αυτή η εμπιστοσύνη θα μπορούσε να ξαναφτιαχτεί με το δημοψήφισμα που ο ίδιος από ό,τι φαίνεται δεν ήθελε. Ή μήπως νομίζει πως η εθνική ενότητα είναι εύκολη ή έστω δυνατή σε περιόδους σκληρής λιτότητα; Εδώ όταν μοίραζε το κράτος λεφτά δεν υπήρχε εθνική ενότητα. Και αν δεν υπάρχει στις καλές εποχές, πόσο εύκολο είναι να υπάρξει στις δύσκολες, όταν το κράτος αυξάνει τη φορολογία και κάνει περικοπές; Αν στις αυξήσεις και στις προσλήψεις υπήρχε πρόβλημα εμπιστοσύνης μεταξύ λαού και πολιτικού συστήματος, δε θα υπάρχει στις περικοπές και στις απολύσεις; Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά;
Έχουμε γίνει κουλουβάχατα. Ολόκληρη η ελληνική κοινωνία ζει σε μια κατάσταση μπερδεμένη και καταθλιπτική. Και αυτό το μπέρδεμα αντανακλά και στη συνοχή του παρόντος κειμένου. Γι' αυτό κάπου εδώ σταματώ το γράψιμο. Εύχομαι το επόμενο κείμενο να είναι καλύτερο!
