Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

Δεν μπορεί!


Δεν μπορεί το 2010 να θεωρούμε σημαντικό στοιχείο της Ελληνικής Οικονομίας την Κλωστοϋφαντουργία!

Η δική μου γνώμη είναι πως στην ερώτηση "ποια είναι οι σημαντικοί τομείς της ελληνικής οικονομίας;" δεν πρέπει να απαντήσουμε με όρους status quo, δηλαδή με όρους παρόντος, διότι το παρόν μας βρίσκει σε τέλμα και όχι σε ανάπτυξη. Αν θέλουμε λοιπόν να βγούμε από την ύφεση πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε με όρους δυνατοτήτων, δηλαδή με όρους που ανατρέπουν το status quo.

Και τέτοιες δυνατότητες, κατά τη γνώμη μου, δίνει η εκπαίδευση και η έρευνα. Η επιστήμη και η τεχνολογία, ο ορθός λόγος και η κριτική σκέψη ανοίγουν το εύρος των δυνατοτήτων της ελληνικής οικονομίας και δε διαιωνίζουν την κατάσταση που μέχρι τώρα ξέραμε. Στόχευση, λοιπόν, στην εκπαίδευση, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για έρευνα τόσο στα Πανεπιστήμια όσο και εκτός αυτών, με εκπαιδευτικά ιδρύματα που θα πλέκονται οργανικά με την κοινωνία και με φορείς έρευνας και ανάπτυξης, αυτό μπορεί να δώσει την οικονομία μιας Ελλάδας που βγαίνει από την ύφεση και ανοίγεται στο μέλλον, αντί να κλείνεται στον εαυτό της και να τα περιμένει όλα από το Κράτος.

Γιατί ήταν σπουδαίοι οι Αρχαίοι;


Αν λάβει κανείς υπόψη του από τα Αρχαία που διδάσκονται τα παιδιά σχολείο, οι αρχαίοι θα πρέπει να ήταν σπουδαίοι για τις γραμματικές και τα συντακτικά τους. Δεν εξηγείται αλλιώς η εμμονή στη γραμματική και το συντακτικό της αρχαίας ελληνικής που δείχνει το ελληνικό σχολείο του 2010. Είναι πραγματικά ηλίθιο να έχεις τόσα σπουδαία κείμενα και εσύ να τρως τον χρόνο των παιδιών αναλύοντας τα κείμενα από πλευράς γραμματικής και συντακτικού.

Η σπουδαιότητα των αρχαίων Ελλήνων έγκειται στις ιδέες που σκέφτηκαν, στους συλλογισμούς και τα επιχειρήματα που διατύπωσαν, στις παρατηρήσεις που έκαναν. Αυτά είναι που έχουν την παγκόσμια αναγνώριση. Και όχι οι τεχνικές παράμετροι της αρχαίας ελληνικής γλώσσας.

Στο ελληνικό σχολείο λοιπόν μπερδεύουμε το ουσιώδες με το επουσιώδες. Και αυτό το μπέρδεμα μόνο σε καλό δεν μπορεί να μας βγει. Μια κοινωνία που έχει τόσο λάθος τις αρχές της, που βάζει την έμφαση στους τρόπους της γλώσσας αντί στην ποικιλία της σκέψης, δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστική. Αργά ή γρήγορα θα μπει στο περιθώριο.

Αντί λοιπόν τα παιδιά να χάνουν τον χρόνο τους με εγκλίσεις και πτώσεις, θα έπρεπε να αξιοποιούν τα χρόνια στο Γυμνάσιο και το Λύκειο για να μάθουν να σκέφτονται και να κρίνουν, να έρθουν σε επαφή με ό,τι καλύτερο έχει να δώσει αυτός ο Πολιτισμός, με τις ιδέες και όχι με τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για να διατυπωθούν αυτές οι ιδέες.

Πουθενά αλλού παρά στον τρόπο που διδάσκονται τα αρχαία ελληνικά στη χώρα μας δεν εφαρμόζεται καλύτερα η παροιμία "ο σοφός δείχνει με το χέρι του το φεγγάρι και ο ανόητος κοιτάζει το δάχτυλο". Μια επανάσταση στη χώρα μπορεί να γίνει στον χώρο του πνεύματος αν αρχίσουμε να μελετάμε τον πλούτο της σκέψης των αρχαίων αντί να χάνουμε τον καιρό μας αποστηθίζοντας κανόνες γραμματικής και συντακτικού. Και αυτό δεν είναι δύσκολο να γίνει. Ούτε κοστίζει πολλά.

Με λίγη δηλαδή πολιτική οξύνοια μπορεί να μπουν οι βάσεις για την οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας των επόμενων δεκαετιών. Δε χρειάζεται να ανακαλύψει η πολιτική ηγεσία τον τροχό. Υπάρχουν πνευματικές μορφές τέτοιου επιπέδου, που αν επιστρατευτούν μπορούν να συμβάλλουν στην αναμόρφωση της κουλτούρας του ελληνικού λαού και στη διαμόρφωση ενός εκπαιδευτικού συστήματος που αρμόζει στον αιώνα μας. Γιατί το σύστημά μας μέχρι τώρα αρμόζει στον δέκατο ένατο αιώνα και όχι στον εικοστό πρώτο.

Σάββατο 29 Μαΐου 2010

Γράμμα στην Κυρία Ελένη Αρβελέρ

Αθήνα, 29 Μαΐου 2010

Κάθε χρόνο, λες, αυτήν την μέρα,
συλλυπητήριο τηλεγράφημα σου στέλνουν τα γαλλάκια.
Αυτά που έχω να σου πω εγώ δε χωράνε σε τηλεγράφημα,
γι' αυτό γράφω αυτό το γράμμα, ηλεκτρονικά.

Το μεγαλείο του Γένους μας χάθηκε, παραπονιέσαι
απ' το Παρίσι γράφοντας ποίηση ελληνική.
Δε σου αρκεί πως στις τριάντα πλουσιότερες χώρες έχουμε φτάσει,
πως τόσα βήματα καλύψαμε μέσα σε τόσα λίγα χρόνια.

"Της Ρωμανίας η δόξα, είναι η Πόλη και ο Πολιτισμός."
Και όμως, μέσα στον Πολιτισμό αυτό, δεν έχουμε μόνο Αλέξανδρους και Παλαιολόγους.
Και εγώ παίρνω το θάρρος να σου γράψω, τον Διογένη για να θυμηθείς,
που ο Πολιτισμός του έγκειται στο ότι δεν έχει Πόλη.

Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Πού θα βγει αυτή η κατάσταση;


Είμαι προβληματισμένος σχετικά με τα ανώνυμα δημοσιογραφικά blogs που έχουν μεγάλη αναγνωσιμότητα. Ο πρώτος λόγος του προβληματισμού μου είναι η παρατήρηση που έχω κάνει, ότι δηλαδή πολλές φορές όταν δημοσιεύουν πληροφορίες με υπονοούμενα οι οποίες μετά διαψεύδονται, αντί να ζητήσουν συγγνώμη για το λάθος τους και να αξιολογήσουν το μηχανισμό με τον οποίον παίρνουν πληροφορίες, διαγράφουν τις σχετικές αναρτήσεις, ώστε να φαίνεται ότι δεν το είχαν πει ποτέ. Και όχι μόνο αυτό, αλλά φτάνουν στο σημείο να κατηγορούν άλλα blogs ότι δημοσίευσαν τέτοιες πληροφορίες για να απαξιώσουν τον ανταγωνισμό.

Όχι μόνο δηλαδή προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία τους, αλλά μας βγάζουν και τρελούς όταν μας λένε πως είχαν σωστές πληροφορίες ενώ την προηγούμενη έλεγαν τα αντίθετα! Αυτή η χυδαιότητα από σελίδες με τεράστια αναγνωσιμότητα με σοκάρει. Αλλά δυστυχώς η χυδαιότητα δε σταματάει εκεί. Έχω μείνει άφωνος από τις χαμηλού επιπέδου αναρτήσεις μέσα από τις οποίες κάνουν χυδαίες επιθέσεις σε συγκεκριμένους πολιτικούς ή πολιτικές, προσπαθώντας να φτιάξουν μια agenda που αυξάνει τον φανατισμό με άλογο τρόπο.

Επιθέσεις χωρίς λογική, ισοπεδωτικές διαθέσεις, υποδαύλιση παθών, στοιχεία που οδηγούν στη δημιουργία ενός όχλου και ενός κλίματος λυντσαρίσματος. Είναι δε απορίας άξιο αν αυτό το κάνουν οι συγγραφείς των αναρτήσεων επειδή πραγματικά είναι τόσο χαμηλού επιπέδου, ή επειδή θέλουν να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα επιχειρηματικά - εκδοτικά συμφέροντα, ή και για τα δύο. Αυτό όμως που με απασχολεί είναι το κατά πόσο εκφράζουν ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας και το μέγεθος της επιρροής τους.

Είμαι βαθιά προβληματισμένος γιατί αν πάρα πολλοί άνθρωποι σκέφτονται έτσι, ή μαθαίνουν να σκέφτονται έτσι, τότε αυτό δεν μπορεί να βγει σε καλό. Ειδικά στην δύσκολη περίοδο στην οποία έχει μπει η χώρα. Ελπίζω πως η επιρροή που έχουν και η αντιπροσώπευση που προσφέρουν να είναι μικρές και πως θα υπάρξουν φωνές με λόγο ορθό που θα πείσουν τον κόσμο για τη σημασία της λογικής ανάλυσης και για την καταστρεπτικότητα των άλογων κραυγών.

Ερώτηση στους Έλληνες ποδοσφαιρόφιλους


Είναι κάτι που δεν μπορώ να καταλάβω. Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι χαμηλού επιπέδου. Απόδειξη ότι οι καλύτερες ελληνικές ομάδες χάνουν από μέσης κατηγορίας ξένες ομάδες. Και ξέρετε πως οι επιτυχίες των ομάδων σε ένα μεγάλο βαθμό είναι στημένες. Εντελώς ενδεικτικά του κλίματος που επικρατεί, είναι τα προβλήματα που έχουν ανακύψει τώρα από την ΟΥΕΦΑ με στημένους αγώνες, το πρόσφατο ηχητικό που επιβεβαιώνει αυτά που όλοι ξέραμε για το ρόλο των διαιτητών και των παραγόντων, μέχρι και το... βίντεο με την γυναίκα του Παπαδόπουλου να μιλάει για το... Γουέμπλεϊ.

Για ποιον λόγο εξακολουθείτε να παθιάζεστε με αυτό το ποδόσφαιρο; Αφού είναι τόσο χαμηλού επιπέδου, που δεν αξίζει τον κόπο! Άσε που αν πάψετε να ασχολείστε μαζί τους, θα αναγκαστούν να αναβαθμίσουν την ποιότητα του αθλήματος γιατί δε θέλουν να χάσουν λεφτά και εξουσία.

Καταλαβαίνω πως το ποδόσφαιρο γεννάει πάθος και ενθουσιασμό και πως μέχρι πρόσφατα δεν ήταν εύκολη η πρόσβαση σε αγώνες άλλου τύπου. Τώρα που ο πλανήτης μετατρέπεται σε χωριό, μπορούμε να δούμε αγώνες από όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Μην κολλάτε στα σκουπίδια. Όσο ισχυρές συναισθηματικές ρίζες και να έχουνε τα σύμβολα και τα ονόματα των ομάδων!

Τροφή για σκέψη

Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

Τι σχέση έχει μια διοικητική μεταρρύθμιση με την Ιστορία;

Άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη

Κρίμα


Δεν είναι εύκολο όταν πρόκειται να ασκήσεις κριτική σε κάποιον που κατέχει έναν τόσο σοβαρό θεσμικό ρόλο. Τα λόγια όμως του Προέδρου της Βουλής μου έχουν κάνει αρκετές φορές εντύπωση τον τελευταίο καιρό και θα ήθελα να τα σχολιάσω.

Θα ξεκινήσω με κάτι θετικό. Ο Πρόεδρος της Βουλής έχει πει πως όλες οι προσλήψεις στη Βουλή θα γίνονται μέσω ΑΣΕΠ. Με αυτή την απλή κίνηση σταματάνε όλες οι σκιές για τους υπαλλήλους της Βουλής και τους πολιτικούς που διόριζαν κόσμο με αδιαφανείς διαδικασίες. Τώρα η διαφάνεια και η αξιοκρατία επιβάλλονται.

Σε αυτόν τον τομέα, η Βουλή ακολουθεί την Κυβέρνηση, που επέβαλε την αξιοκρατία στον δημόσιο τομέα. Φανταστείτε το μήνυμα που θα έδινε το Κοινοβούλιο αν η Βουλή εξαιρείτο από το ΑΣΕΠ, τη στιγμή που όλος ο δημόσιος τομέας θα υπαγόταν σε αυτό.

Το δεύτερο που έχω ακούσει και το κρίνω θετικά είναι πως ενώ τις προηγούμενες χρονιές ο προϋπολογισμός του Κοινοβουλίου είχε αύξηση, φέτος είχε μείωση. Είναι σημαντικό ο Πρόεδρος να περιορίσει τις δαπάνες πολύ, διότι κάθε ευρώ που θα εξασφαλίσει από τη Βουλή θα δοθεί κάπου αλλού και θα καλυφθεί κάποια ανάγκη της χώρας.

Στο σημείο αυτό όμως έρχεται και το πρώτο αρνητικό που άκουσα. Ο Φίλιππος Πετσάλνικος δε φαίνεται να έχει γνώσεις για τη νέα οικονομία που προωθεί τις νέες τεχνολογίες, με αποτέλεσμα να υπάρχουν δημοσιεύματα για εξωφρενικά ποσά σχετικά με το site της Βουλής. Αν δεν έχει γνώσεις θα πρέπει να καλύψει την αδυναμία του με αποτελεσματικό τρόπο. Τονίζω ότι ο τρόπος κάλυψης των αδυναμιών πρέπει να είναι αποτελεσματικός, γιατί από ό,τι φάνηκε ο τρόπος που διάλεξε (π.χ. σύγκριση δαπάνης με αντίστοιχη δαπάνη για το site του δήμου Αθηναίων) δεν ήταν αποτελεσματικός.

Θέσεις τόσο σημαντικές όσο αυτή του Προέδρου της Βουλής απαιτούν προσόντα υψηλού επιπέδου. Κατά τη γνώμη μου καθένας πρέπει να μπορεί να κάνει την απαραίτητη ενδοσκόπηση πριν να αναλάβει ένα τόσο σοβαρό αξίωμα.

Το δεύτερο αρνητικό που θέλω να σημειώσω είναι η κακή εικόνα ενός Προέδρου της Βουλής που βγαίνει να υπερασπιστεί τις απολαβές των υπαλλήλων της Βουλής και τις επιλογές των προκατόχων του στο ζήτημα των προσλήψεων. Ο Πρόεδρος της Βουλής δεν μπορεί να εμφανίζεται ως υποστηρικτής των οικονομικών συμφερόντων των εργαζομένων στη Βουλή, με τον ίδιο τρόπο που δεν μπορεί ο κάθε υπουργός να εμφανίζεται ως υποστηρικτής των οικονομικών συμφερόντων των εργαζομένων του υπουργείου του, ειδικά σε καιρούς οικονομικής κατάρρευσης.

Οι δε επιλογές των προκατόχων του, κυρίως των δύο τελευταίων, αν κρίνω από τους αριθμούς των υπαλλήλων στη Βουλή από την πτώση της χούντας μέχρι σήμερα, ήταν λανθασμένες και φαύλες. Κατά τη γνώμη μου ο νέος Πρόεδρος θα έπρεπε να διαχωρίσει τη θέση του και να καταδικάσει τη φαυλότητα και όχι να υπερασπιστεί αδιαφανείς διορισμούς που διόγκωσαν τον αριθμό των υπαλλήλων, με τον ίδιο τρόπο που η προηγούμενη διακυβέρνηση διπλασίασε τον αριθμό των υπαλλήλων στον δημόσιο τομέα.

Το τρίτο αρνητικό σημείο στο οποίο θέλω να σταθώ, και το οποίο με σόκαρε, είναι η άγνοια και ο επαρχιωτισμός που έδειξε με το σχόλιό του εναντίον της Γερμανίας και του πνευματικού επιπέδου της, τη στιγμή που πρόκειται για χώρα με τεράστια συνεισφορά στην επιστήμη, την τεχνολογία και τα γράμματα. Τα δεκάδες νόμπελ και η δυναμική οικονομία απλά επισφραγίζουν πνευματικούς μόχθους εκατονταετιών.

Δε θα περίμενα ποτέ από τον Πρόεδρο της Βουλής να ασκεί τόσο επιπόλαιη κριτική, κριτική που δηλώνει βαθύτερη άγνοια σχετικά με τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό, αλλά και έναν ιδιότυπο εθνικισμό, τη στιγμή που η χώρα αυτού που ασκεί την κριτική αυτή καταρρέει.

Το τελευταίο γεγονός που θα αναφέρω, που αποτέλεσε και αφορμή για να γράψω αυτό το κείμενο, είναι η προσπάθεια υπεράσπισης τοπικών μικροσυμφερόντων κατά τη συζήτηση για τον Καλλικράτη. Ο Υπουργός Εσωτερικών έδωσε μια εξαιρετική απάντηση, αλλά εγώ δε θα σταθώ εκεί. Ένας Πρόεδρος της Βουλής που αποφασίζει να μιλήσει και στην ομιλία του κάνει κριτική στην κυβέρνηση υπερασπιζόμενος τέτοιου είδους μικροσυμφέροντα με τρομάζει. Κατά τη γνώμη μου αυτό δείχνει αδυναμία διαχωρισμού του ουσιώδους από το επουσιώδες και προσκόλληση σε τοπικισμούς που ανήκουν σε άλλον αιώνα.

Πραγματικά κρίμα.

Η είδηση της ημέρας


Το σημαντικό γεγονός της ημέρας δεν είναι ότι ο Μαντέλης πήρε μερικές χιλιάδες ευρώ από επιχειρηματίες. Αυτά συμβαίνουν σε όλες τις δημοκρατίες και σε όλα τα καθεστώτα του κόσμου. Παντού βρίσκονται κάποιοι που τα παίρνουν.

Το σημαντικό γεγονός της ημέρας είναι ότι η εξεταστική επιτροπή που έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου αποκάλυψε επιτέλους κάτι. Κίνησε τις διαδικασίες, άνοιξε λογαριασμούς στο εξωτερικό, βρήκε τον δικαιούχο, τον κάλεσε να καταθέσει και τον οδήγησε στην ομολογία πως ο λογαριασμός ήταν για πολιτικό του ΠΑΣΟΚ. Και μετά κάλεσε τον πολιτικό ο οποίος και ομολόγησε.

Αυτό αλλάζει το κλίμα κουκουλώματος που υπήρχε με την προηγούμενη διακυβέρνηση. Πράγματα αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια. Χωρίς να ενδιαφέρεται ο Πρωθυπουργός για το πολιτικό κόστος. Το οποίο έτρεμε ο προηγούμενος Πρωθυπουργός.

Η ομολογία Μαντέλη στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής δείχνει πως όταν οι θεσμοί λειτουργούν, φέρνουν αποτελέσματα. Γι' αυτό ακριβώς τον λόγο χρειάζεται να προχωρήσουν με αποφασιστικότητα όλες οι θεσμικές διαδικασίες που προβλέπονται από τη Δημοκρατία μας. Χρειάζεται ακόμα περισσότερα πράγματα να βγουν στο φως. Χρειάζεται να τιμωρηθούν οι ένοχοι.

Και για να γίνει αυτό, πρέπει αφενός οι πολίτες να στηρίζουν αντί να απαξιώνουν τους θεσμούς και αφετέρου οι βουλευτές να κάνουν τη δουλειά τους με σοβαρότητα και αποφασιστικότητα. Η λειτουργία του κοινοβουλίου δεν είναι θέμα του Πρωθυπουργού. Η Βουλή είναι θεσμικά ανεξάρτητη εξουσία από την Κυβέρνηση, και πρέπει μόνη της να περιφρουρήσει το κύρος της και να επιτελέσει το έργο της.

Το να μην επιτελούν οι βουλευτές το έργο τους υποσκάπτει την ίδια τη Δημοκρατία.

Υ.Γ. Είχα σκοπό να βάλω τίτλο του post "Και αυτός για το παιδί του το έκανε...", επειδή από τα χρήματα του λογαριασμού πληρώθηκαν τα δίδακτρα του γιου του Μαντέλη στο Columbia, σύμφωνα με δημοσίευμα του Πρώτου Θέματος, και κάποια άλλα έξοδα του υιού Μαντέλη, αλλά σκέφτηκα πως αυτό θα ήταν αδικία απέναντι στην Μαριάννα Ντούβλη, η οποία δεν έκανε κάτι παράνομο.

Τρίτη 25 Μαΐου 2010

Δημοκρατία: Και προβληματική και αποτελεσματική


Λέγεται πως ο Τσόρτσιλ είπε πως η Δημοκρατία είναι χάλια σύστημα αλλά είναι το καλύτερο που έχουμε. Ο Πλάτωνας, αποκαλούσε την Αθηναϊκή Δημοκρατία παρδαλή. Φαίνεται πως οι σύγχρονοι Έλληνες μόλις αρχίζουν να συνειδητοποιούν τι σημαίνει πραγματικά δημοκρατία.

Βλέπετε, τόσες δεκαετίες η Ελλάδα δεν είχε τη δημοκρατία που είχαν τα άλλα δυτικά κράτη. Και αγωνιζόταν για τη δημοκρατία ως ιδανικό. Τώρα όμως που η δημοκρατία εδραιώθηκε, αρχίζουν και φαίνονται τα πολλά ελαττώματά της. Μιλάω για ελαττώματα, αλλά, σε αντίθεση με άλλους Έλληνες, είμαι πολύ χαρούμενος για τη δημοκρατία. Γιατί πραγματικά είναι το καλύτερο σύστημα που έχουμε και αποτελεί τεράστιο επίτευγμα της ανθρωπότητας.

Μα δεν είναι τέλειο! Πώς μπορεί κάτι τόσο πολυδιαφημισμένο να είναι τόσο προβληματικό; Αυτό το απλό πράγμα δεν το χωράει εύκολα ο νους πολλών ανθρώπων. Ένα τεράστιο επίτευγμα μπορεί να είναι τόσο προβληματικό, ακριβώς επειδή οι εναλλακτικές λύσεις είναι απείρως χειρότερες. Μπορούμε, και πρέπει, να είμαστε υπερήφανοι για τη δημοκρατία, παρ' όλες τις ατέλειες.

Ναι, στη δημοκρατία ο δημαγωγός μπορεί να επηρεάσει τα πλήθη. Ναι, τα media μπορεί να βάζουν το συμφέρον πολύ πάνω από την αντικειμενικότητα. Ναι, ο αξιωματούχος μπορεί να διαφθείρεται. Ναι, η δικαιοσύνη μπορεί να κωλυσιεργεί. Αλλά παραμένει το καλύτερο πολίτευμα. Γιατί οι πολίτες μπορούν να ακουστούν ελεύθερα. Μπορούν να δράσουν ελεύθερα. Μπορούν να επιλέξουν ελεύθερα. Στα άλλα πολιτεύματα δε συμβαίνει αυτό.

Μια δημοκρατία μπορεί να λειτουργεί καλύτερα ή χειρότερα. Οι πολίτες μπορεί να κάνουν καλύτερες ή χειρότερες επιλογές. Να ακολουθούν περισσότερο τους δημαγωγούς ή να πείθονται περισσότερο με τον ορθό λόγο. Αλλά αυτό που έχει αποδειχτεί ιστορικά είναι πως το αποτέλεσμα είναι καλύτερο όταν διαφορετικές ομάδες ανθρώπων ανταγωνίζονται ελεύθερα μεταξύ τους. Η συνισταμένη που προκύπτει από τον ανταγωνισμό συμφερόντων σε ένα θεσμικό πλαίσιο φέρνει αποτέλεσμα.

Στο χέρι μας είναι να υπερασπιστούμε τους θεσμούς και να κάνουμε θεσμικές αλλαγές όπου χρειάζεται. Στο χέρι μας είναι μα πειθόμαστε από τον ορθό λόγο και όχι από τον δημαγωγικό λόγο. Στο χέρι μας είναι να βελτιώσουμε την ποιότητα της δημοκρατίας μας. Αλλά δεν πρέπει να έχουμε ψευδαισθήσεις. Το σύστημα είναι ανθρώπινο. Όχι αγγελικό. Όπως κάθε τι στον κόσμο, έχει πολλά προβλήματα. Αν το απαξιώσουμε όμως, θα έρθει με βεβαιότητα η παρακμή και το χάος.

Boomerang



Δημοσιεύτηκε σήμερα το πόρισμα για τις προσλήψεις φυλάκων στο μουσείο της Πέλλας. Οι πίνακες των προσληφθέντων έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο, ώστε να υπάρχει διαφάνεια. Άλλωστε, η διαφάνεια είναι βασική δέσμευση της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Αυτοί που έβγαλαν το "ρεπορτάζ" για την Τζάκρη, θα ζητήσουν συγγνώμη; Ή μήπως θα αναθεωρήσουν τις δημοσιογραφικές τακτικές τους ώστε να κάνουν πραγματικό ρεπορτάζ αντί να φτιάχνουν ιστορίες για ανύπαρκτα σκάνδαλα; Δυστυχώς, δε νομίζω πως θα κάνουν την αυτοκριτική τους. Γι' αυτό και αξίζει τον κόπο να τους ασκήσουμε οι πολίτες υπεύθυνα κριτική για το επίπεδο της ενημέρωσης που μας προσφέρουν.

Μέχρι τώρα ήμουν μάλλον καλόπιστος. Θεωρούσα πως μερικοί επιχειρούν να στρέψουν τον κόσμο απέναντι στη νέα κυβέρνηση από ανοησία και ανικανότητα. Πως απαιτούν παραιτήσεις υπουργών για να ικανοποιήσουν άλογους φόβους που γεννήθηκαν με την κρίση στην οποία βρεθήκαμε. Επειδή δεν μπορούν να διαχειριστούν λογικά τα προβλήματα στα οποία βρεθήκαμε, ενεργούν με αυτόν τον τρόπο.

Μιλώντας όμως με έναν φίλο μου άρχισα να υποψιάζομαι και μια άλλη παράμετρο. Πως συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα εκβιάζουν την νέα κυβέρνηση για να συνεχίζουν να νέμονται το κράτος ακόμα και τώρα που η οικονομία έχει καταρρεύσει. Αυτό φυσικά δεν είναι κάτι καινούριο. Από την επομένη της ορκωμοσίας της νέας κυβέρνησης είχα παρατηρήσει σειρά δημοσιευμάτων για πρόσωπα της εμπιστοσύνης του Παπανδρέου που κατά τη γνώμη μου στόχο είχαν τον ίδιο. Σαν μαφιόζικα μηνύματα που προσπαθούσαν να περάσουν ένα "σε συμφέρει να τα έχεις μαζί μας καλά" και "δε μας θέλεις απέναντί σου".

Είναι πολύ λογικό αυτές οι τακτικές να συνεχίζονται. Και δε βρίσκω τον λόγο γιατί να μην ενταχθούν εκεί οι νέες πιέσεις για παραιτήσεις, όπως με την Γκερέκου και την Τζάκρη. Το πρόβλημα δεν το έχει ο Παπανδρέου όμως. Το έχουν οι διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες. Που μέσα στην αλαζονεία τους τα τελευταία χρόνια δεν συνειδητοποίησαν πως ο Παπανδρέου δε διαπλέκεται. Πως δεν τους υπολογίζει. Πως ενδιαφέρεται μόνο για το συμφέρον του τόπου. Πως εννοεί αυτό που λέει, ότι δεν τον νοιάζουν οι καρέκλες.

Ατύχησαν λοιπόν. Και οι τακτικές τους γυρίζουν μπούμερανγκ.

Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Ρίσκο και πολιτική ηγεσία


Συγκινήθηκα διαβάζοντας σήμερα τη συνέντευξη στο Πρώτο Θέμα του Νίκου Παππά, ναυάρχου και κυβερνήτη του "Βέλους", ενός δημοκρατικού στρατιωτικού που τίμησε τη χώρα με τις πράξεις του.

Σε ένα σημείο λέει:

Όπως ξέρετε, νομικά κάθε πολεμικό πλοίο στο εξωτερικό θεωρείται ελληνικό έδαφος. Έτσι και το «Βέλος». Αυτό το γνώριζαν ασφαλώς και ο τέως βασιλιάς και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Θα μπορούσαν να επιβιβαστούν Κωνσταντίνος και Καραμανλής στο «Βέλος» και να κινηθούμε προς την Κρήτη, όπου δεν υπήρχε περίπτωση να μην είχαμε την υποστήριξη του ντόπιου πληθυσμού. Θα σχημάτιζαν κυβέρνηση και η χούντα θα δεχόταν ένα ανεπανόρθωτο πλήγμα.


Είχε επαφές με τον Βασιλιά και τον Καραμανλή και τους πρότεινε να σχηματίσουν κυβέρνηση σε ελληνικό έδαφος και να μεταβούν στην Κρήτη. Αλλά αυτοί φοβήθηκαν και δεν πήραν το ρίσκο. Προσωπικά συμφωνώ με την ανάλυσή του. Θα ήταν η αρχή για το τέλος της χούντας και η Κρήτη θα απελευθερωνόταν σε μια νύχτα.

Δεν μπορώ παρά να φανταστώ τον επαναστάτη του Θερίσου. Θα ριχνόταν αμέσως στη δουλειά για την ανάσταση της πατρίδας. Θα άδραζε την ευκαιρία και θα ηγείτο της επανάστασης. Θα απελευθέρωνε την Ελλάδα.

Δυστυχώς, η ιστορική ηγεσία της χώρας εκείνη την εποχή αποδείχτηκε κλάσεις κατώτερη του Βενιζέλου.

Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Επί του πρακτέου...


Μας λέει ο Λαφαζάνης πως η κυβέρνηση κακώς περικόπτει τις δημόσιες επενδύσεις. Ισχυρίζεται δηλαδή πως το σωστό είναι να ρίξει και άλλο χρήμα αντί να περικόψει δαπάνες.

Αυτό που δε μας λέει είναι πώς θα μειωθεί το έλλειμμα. Γιατί δε μας το λέει αυτό;

Τι κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Μας λέει "ρίξε χρήμα εδώ, ρίξε χρήμα εκεί, ρίξε χρήμα παραπέρα". Δε μας λέει από πού θα βρεθούν αυτά τα χρήματα.

Αν μετά από ολόκληρη κρίση δεν μπορούν μερικοί να συνειδητοποιήσουν ότι το κράτος δε δημιουργεί χρήμα εκ του μηδενός, πολύ φοβάμαι πως δεν πρόκειται ποτέ να το αντιληφθούν. Μόνη λύση αποτελεί η καταψήφιση ανθρώπων και κομμάτων που δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Και η δημιουργική κριτική απέναντι σε παράλογες απόψεις.

Παράδειγμα ελληνικής δημοσιογραφίας


Έρχονται οι Κινέζοι της Cosco στην Ελλάδα.

Μερικοί δημοσιογράφοι λένε πως μπορεί να αγοράσουν τον ΟΣΕ.

Ο Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κυβέρνησης εξηγεί πως η Cosco ασχολείται με ναυτιλιακά και δεν έχει καμία σχέση με τον ΟΣΕ.

Δημοσιογράφοι συνεχίζουν να λένε για Cosco και ΟΣΕ.

Ο Πρόεδρος της Cosco λέει πως δε σκοπεύουν να πάρουν τον ΟΣΕ.

Δημοσιογράφοι λένε πως υπάρχει απογοήτευση στην Ελληνική πλευρά γιατί οι Κινέζοι δε θα πάρουν τον ΟΣΕ τελικά.

Θεέ μου, πού τους βρίσκουμε τέτοιους δημοσιογράφους;

Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

Χυδαιότητα


Σήμερα έχω μείνει άφωνος με την καταιγίδα δημοσιευμάτων, κυρίως στο blog troktiko, εναντίον της Άντζελας Γκερέκου, σχετικά με μια φορολογική υπόθεση του συζύγου της, Τόλη Βοσκόπουλου. Η χυδαιότητα των δημοσιευμάτων, η σφοδρότητα με την οποία απαιτούσαν την αποπομπή της Γκερέκου από το αξίωμά της, μου έκανε εντύπωση.

Τόσα χρόνια που η Ελλάδα διαλυότανε και κάθε έννοια κράτους δικαίου είχε πάει περίπατο, οι Έλληνες κοιμούνταν ύπνον βαθύ. Τώρα ξαφνικά κάποιοι ζητάνε αίμα και κάνουν χυδαίες επιθέσεις στην... Γκερέκου. Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο.

Κατά τη γνώμη μου, αυτού του είδους οι επιθέσεις έχουν ένα χαρακτηριστικό: την απουσία ορθολογικής προσέγγισης στην κατάσταση που αντιμετωπίζει ο τόπος. Κανονικά, μετά το σοκ για την οικονομική κατάρρευση της χώρας, θα έπρεπε να γίνει κριτική και αυτοκριτική σε όλα τα επίπεδα. Λέγοντας κριτική, δεν εννοώ καταγγελτικό λόγο επιπέδου καφενείου, αλλά λογική ανάλυση.

Δυστυχώς, ως κοινωνία δεν έχουμε συνηθίσει να καταφεύγουμε στην λογική ανάλυση όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες. Εκεί που δεν υπάρχει λογική ανάλυση, ευδοκιμούν άλογες αντιδράσεις. Το κακό όμως είναι πως με την αλογία δεν μπορεί να λυθεί κάποιο πρόβλημα. Αντί λοιπόν να αντιδρούμε σαν μικρά παιδιά, καλό θα ήταν να ενηλικιωθούμε και να καταφύγουμε στον ορθό λόγο ως μέσο αντιμετώπισης των προβλημάτων μας.

Κυριακή 16 Μαΐου 2010

Το πραγματικό του πρόσωπο


Τα τελευταία επτάμισι χρόνια, ο Ερντογάν έχει αναδειχτεί σε ηγέτη διεθνούς βεληνεκούς, και έχει αναλάβει σημαντικές πρωτοβουλίες για την ειρήνη στην περιοχή της Δυτικής Ασίας. Αυτή είναι η εικόνα για τον Τούρκο Πρωθυπουργό που δικαίως έχει σχηματίσει ο υπόλοιπος πλανήτης.

Όχι όμως και οι Έλληνες δημοσιογράφοι. Με το χαμηλό επίπεδο που τους διακρίνει, κάλυψαν την ιστορική επίσκεψη Ερντογάν με πολλά "ναι μεν, αλλά". Ήθελαν σώνει και καλά να βγάλουν αρνητικά σημεία από μια τόσο ιστορική στιγμή και αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Δεν τους αρκούσε που η χαμηλού προφίλ διπλωματία Παπανδρέου και Ερντογάν οδήγησε στην αναθέρμανση των σχέσεων μετά από τόσα χρόνια και σε μια τέτοιου υψηλού επιπέδου επίσκεψη. Ήθελαν να λυθούν όλα τα ζητήματα σε μια μέρα. Ή τουλάχιστον μίλησαν σαν να ήθελαν κάτι τέτοιο.

Μια δημοσιογραφία της μιζέριας, που ακόμα και όταν γράφεται ιστορία βρίσκει κάτι αρνητικό να πει για να μειώσει το μεγαλείο της περίστασης, δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε θρασύτατα σχόλια, όπως αυτά που ακούστηκαν στην συνάντηση που είχε ο Τούρκος Πρωθυπουργός με τους Έλληνες εκδότες. "Είδαμε το πραγματικό του πρόσωπο", είπαν, προσπαθώντας να περιγράψουν έναν περιθωριακό ηγέτη μιας τριτοκοσμικής χώρας που δεν ξέρει από δημοκρατία. Αλλά αυτοί που είναι πράγματι τριτοκοσμικοί είναι οι νεόπλουτοι διαπλεκόμενοι δημοσιογράφοι, που επειδή απέκτησαν κάποια χρήματα θεωρούν πως είναι και πολιτισμένοι, πως ξέρουν πραγματικά τι θα πει δημοκρατία και δυτικός πολιτισμός.

Σε πείσμα του χαμηλού επιπέδου, ο Παπανδρέου προχωρά σε διπλωματία υψηλού επιπέδου, με μεγάλες συνέπειες. Ξαναπιάνει το νήμα από εκεί που το άφησε ως υπουργός Εξωτερικών το 2004, σε μια περίοδο που βρισκόμασταν κοντά στην επίλυση των διαφορών μας με την Τουρκία. Οι σχέσεις των δύο κρατών, μετά από μια περίοδο ύπνου για την ελληνική διπλωματία των Καραμανλή, Μολυβιάτη και Μπακογιάννη, αναθερμαίνονται. Οι διαδικασίες για την επίλυση των ανοιχτών ζητημάτων και την ανάπτυξη συνεργασίας και καλής γειτονίας ξεκινάνε ξανά. Παρόλο που η περίοδος είναι δύσκολη για την οικονομία της Ελλάδας, ο Έλληνας Πρωθυπουργός αποδεικνύει πως είναι πραγματικά ένας σημαντικός ηγέτης.

Είμαι σίγουρος πως οι Παπανδρέου - Ερντογάν θα οδηγήσουν αυτή την μεριά του πλανήτη σε μια εποχή ειρήνης και ανάπτυξης. Πιστεύω πως πρέπει να στηρίξουμε τις προσπάθειές τους και να γυρίσουμε την πλάτη σε όλους αυτούς που επιμένουν να τορπιλίζουν την ειρήνη στην περιοχή. Όσοι είναι κατώτεροι των περιστάσεων, θα ξεπεραστούν από την ίδια την πραγματικότητα. Οι προσπάθειές τους να φέρουν την πραγματικότητα στα δικά τους μέτρα θα αποτύχουν αυτή τη φορά.

Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

Ενιαίο μισθολόγιο;


Πρόκειται για μια προεκλογική δέσμευση του ΠαΣοΚ με την οποία διαφωνούσα εδώ και χρόνια. Οι υπάλληλοι δεν εργάζονται το ίδιο. Ούτε ο φόρτος εργασίας είναι ίδιος, ούτε οι ευθύνες, ούτε καν το ωράριο. Δεν μπορεί απλά και μόνο επειδή ο εργοδότης είναι ίδιος (το δημόσιο), να έχουν όλοι το ίδιο μισθολόγιο. Ίδια δουλειά κάνει ένας γιατρός και ένας καθηγητής; Ίδια ένας υπάλληλος του υπουργείου Οικονομικών και ίδια ένας υπάλληλος του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης;

Είναι ανορθολογικό το ενιαίο μισθολόγιο. Η ΑΔΕΔΥ το θέλει επειδή προσβλέπει σε αυξήσεις στους μισθούς των περισσότερων υπαλλήλων, που θα ωφεληθούν από τις μειώσεις των μισθών αυτών που αμείβονται υψηλότερα. Αλλά το συμφέρον μερικών δεν μπορεί να είναι πάνω από τη λογική. Και η λογική λέει πως η μεγάλη ετερογένεια του δημοσίου επιβάλλει και διαφορετικά μισθολόγια.

Πέμπτη 13 Μαΐου 2010

Ποιος πληρώνει ποιον;

Πολλές φορές ακούγεται το λαϊκίστικο "εγώ πληρώνω τον μισθό σου", όταν κάποιος έχει θυμώσει με κάποιον δημόσιο υπάλληλο. Ποιος όμως πληρώνει ποιον σε αυτή τη χώρα;

Το κοινωνικό συμβόλαιο που έχει γίνει, λέει πως οι πολίτες αυτής της χώρας πληρώνουν φόρους και τηρούν τις υποχρεώσεις τους. Και πως το κράτος αναλαμβάνει να παρέχει ορισμένες υπηρεσίες, από την υγεία και την εκπαίδευση, στη διαφύλαξη της εθνικής ακεραιότητας και τη διατήρηση της έννομης τάξης και να τηρήσει ορισμένες υποχρεώσεις.

Έτσι, με τα λεφτά από τη φορολογία αλλά και τους άλλους πόρους του, το κράτος αναλαμβάνει να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, να φτιάξει δρόμους και να δώσει ρεύμα, να πάρει αεροπλάνα και αξονικούς τομογράφους.

Για να γίνουν όλα αυτά έχουν συμβάλλει όλοι, ή τουλάχιστον θα πρέπει να έχουν συμβάλλει όλοι, μέσα από την τήρηση των υποχρεώσεών τους. Λεφτά από τον συνταξιούχο της Αλεξανδρούπολης πάνε στον αξονικό τομογράφο της Αθήνας. Λεφτά από τον δημόσιο υπάλληλο της Αθήνας πάνε στους δρόμους της Πάτρας. Λεφτά από τον ιδιωτικό υπάλληλο της Αθήνας, πάνε στα σχολεία της Θεσσαλονίκης. Λεφτά από τον ελεύθερο επαγγελματία της Θεσσαλονίκης, πάνε στην κατασκευαστική εταιρία της Λάρισας.

Έτσι λειτουργεί το σύστημα. Αντί λοιπόν να ψάχνουμε ποιος πληρώνει ποιον, ας κοιτάξουμε πώς θα εκπληρώσουμε καλύτερα τις υποχρεώσεις μας.

Χαίρε... θράσος αμέτρητον!

Σε αυτή τη χώρα και να θέλεις δε σε αφήνουνε να αγιάσεις! Πάνω που έλεγα πως σταμάτησα τις αναρτήσεις για σήμερα, ακούω αυτό το ηχητικό αρχείο.

Ο αγανακτισμένος "πολίτης" έχει το θράσος να ζητάει και τα ρέστα από πάνω που ο δήμαρχος τον επιτίμησε και τον... κυνήγησε όταν αυτός παρανόμως πήγαινε με το μηχανάκι του πάνω στο πεζοδρόμιο.

Όχι μόνο δικαιολογεί τον εαυτό του, αλλά φτάνει στο σημείο να αισθανθεί ντροπή για τη στάση του δημάρχου!

Άντε αυτή η χώρα να γίνει ποτέ δυτικό κράτος.

Άσχετοι ή τυχοδιώκτες;


Άκουσα τον εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας για τα οικονομικά να κάνει την φοβερή και τρομερή αποκάλυψη πως τα μέτρα δεν τα πήρε η τρόικα, αλλά η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ. Από ό,τι φαίνεται, ο λαϊκισμός δεν έχει όρια σε αυτή τη χώρα.

Η τρόικα δεν μπορεί να επιβάλλει μέτρα στην Ελλάδα. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν μπορεί να επιβάλλει πολιτικές σε ένα κυρίαρχο κράτος. Αυτό το ξέρουν όλοι, ή τουλάχιστον θα έπρεπε να το ξέρουν όλοι. Το μόνο δικαίωμα που έχουν οι ξένοι είναι να μη σου δώσουν τα λεφτά τους.

Αυτό ακριβώς το ζήτημα τέθηκε στις διαπραγματεύσεις για το πακέτο στήριξης. Δεν μας είπε κανείς "θα κάνετε αυτό και αυτό, τελεία και παύλα". Αυτό που μας είπαν, σε απλά ελληνικά, είναι πως "αν κάνετε αυτό και αυτό, θα σας δώσουμε αυτά τα χρήματα". Και εμείς αποδεχτήκαμε τις προτάσεις, για να πάρουμε τα χρήματα.

Η απόφαση προφανώς και ήταν της ελληνικής κυβέρνησης. Όπως και τα χρήματα προφανώς και ήταν των κρατών τα οποία τα έδωσαν σε εμάς. Η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να πει "δεν παίρνω νέα μέτρα". Αλλά και τα άλλα κράτη θα μπορούσαν να πουν "δε σου δανείζουμε χρήματα".

Όλα αυτά τα τα προφανή πράγματα, που τα ξέρει ένας απλός πολίτης αυτής της χώρας, δεν τα γνωρίζει η αξιωματική αντιπολίτευση; Πού το πάνε καταγγέλλοντας την κυβέρνηση πως τα μέτρα είναι δικά της και όχι της τρόικας;

Οι άνθρωποι είναι άσχετοι ή τυχοδιώκτες. Ή και τα δύο.

"Πραξικόπημα"


Γράφει το Σύνταγμα της Ελλάδος:

Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται. από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των Βουλευτών.

Το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ είπαν πως τα μέτρα που έφερε η Κυβέρνηση για ψήφιση στη Βουλή έπρεπε να ψηφιστούν από τα δύο τρίτα των βουλευτών και όχι από τους μισούς, όπως ζήτησε η Κυβέρνηση. Και μίλησαν για παραβίαση του Συντάγματος από πλευράς της Κυβέρνησης.

Το άρθρο το διαβάσατε. Μιλάει για παραχώρηση αρμοδιοτήτων σε διεθνείς οργανισμούς. Ποια αρμοδιότητα παραχώρησε το πακέτο μέτρων σε έναν τέτοιο οργανισμό; Ποιος δηλαδή μπορεί να πάρει αποφάσεις για εμάς χωρίς να μας ρωτήσει, με βάση το νομοσχέδιο που κατέθεσε η Κυβέρνηση στη Βουλή;

Η απάντηση είναι πως δεν εκχωρείται καμία αρμοδιότητα σε διεθνείς οργανισμούς. Αυτό που συμβαίνει είναι πως η ελληνική κυβέρνηση μετά από διαπραγματεύσεις παίρνει συγκεκριμένα μέτρα με σκοπό να σταθεροποιήσει την οικονομία και να πάρει τα χρήματα του πακέτου στήριξης. Αν στην πορεία της διαπραγμάτευσης η Επιτροπή, η Κεντρική Τράπεζα και το Νομισματικό Ταμείο επιμείνουν σε μέτρα με τα οποία η Ελληνική Κυβέρνηση δε συμφωνεί, η χώρα έχει το δικαίωμα να μην πάρει αυτά τα μέτρα. Δε θα μας τα επιβάλλει κανείς. Δεν αποκτούν οι οργανισμοί αυτοί το δικαίωμα να επιβάλλουν τα μέτρα από το νομοσχέδιο. Η αρμοδιότητα παραμένει στην Ελληνική Κυβέρνηση.

Και όμως το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ μίλησαν για αντισυνταγματικότητα. Για ποιον λόγο;

Έτσι όπως το βλέπω εγώ, υπάρχουν δύο λόγοι. Πρώτον, ο ανορθολογισμός που διακρίνει τα κόμματα αυτά. Δεν διαθέτουν τη λογική να δουν την πραγματικότητα όπως είναι. Προτιμούν την ασφάλεια των ιδεολογικών τους αγκυλώσεων, οι οποίες τους κάνουν να βλέπουν εχθρούς, φαντάσματα και πραξικοπήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Ξένοι οργανισμοί, σου λέει, συν μέτρα, άρα, να το, το γράφει εδώ. Μια αντίδραση καθαρά συναισθηματική, χωρίς να εξετάζουν πράγματι τι είναι αυτό που λέει το Σύνταγμα.

Δεύτερον, τα δυο κόμματα αυτά είχαν την ελπίδα πως άμα η ψηφοφορία απαιτούσε 180 (+1) βουλευτές, το πακέτο δε θα ψηφιζότανε. Αυτό θα σήμαινε πως η χώρα θα χρεοκοπούσε. Και μέσα από την εξαθλίωση, ονειρεύονταν το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ μια κόκκινη επανάσταση, που θα έφερνε στη χώρα ένα μοντέλο διακυβέρνησης παρόμοιο με αυτό της Κούβας ή της Βορείου Κορέας.

Η πρότασή τους δηλαδή στη Βουλή ήταν πρόταση που στόχευε στην ανατροπή του πολιτικού και οικονομικού μας συστήματος.

Οι κραυγές του ανορθολογισμού όμως δε σταμάτησαν εδώ. Την επόμενη μέρα, μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, επανήλθαν, με αφορμή την τροπολογία που έφερε ο Υπουργός των Οικονομικών. Η τροπολογία αυτή τροποποιούσε ένα τμήμα του νομοσχεδίου που έλεγε:

Παρέχεται στον Υπουργό Οικονομικών η εξουσιοδότηση να εκπροσωπεί το Ελληνικό ∆ημόσιο και να υπογράφει κάθε μνημόνιο συνεργασίας, συμφωνία ή σύμβαση δανεισμού, διμερή ή πολυμερή, με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τα κράτη – μέλη της ζώνης του ευρώ, το ∆ιεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, προκειμένου να εφαρμοστεί το πρόγραμμα της προηγούμενης παραγράφου. Τα μνημόνια, οι συμφωνίες και οι συμβάσεις του προηγούμενου εδαφίου, εισάγονται στη Βουλή για κύρωση.

Με την τροπολογία το κείμενο θα καταλήγει:

Τα μνημόνια, οι συμφωνίες και οι συμβάσεις εισάγονται στη Βουλή για συζήτηση και ενημέρωση. Ισχύουν και εκτελούνται από της υπογραφής τους.

Έτσι όπως το βλέπω εγώ, πρόκειται για αβλεψία στο αρχικό νομοσχέδιο. Διότι δε γίνεται να έχουμε κάθε φορά που θα πρέπει να εκταμιευτούν χρήματα την ίδια διαδικασία. Από τη στιγμή που ψηφίσανε οι βουλευτές κατά πλειοψηφία υπέρ του πακέτου στήριξης, τι νόημα θα είχε να ξαναψηφίζανε σε λίγες μέρες, και μετά ξανά σε έναν μήνα και μετά ξανά σε τρεις μήνες και ούτω καθεξής; Και τι θα γινόταν αν είχαμε τα χρήματα ανάγκη αμέσως; Πάλι συζήτηση, πάλι ψηφοφορία;

Άσε που όταν τα δάνεια είναι διμερή, θα πρέπει να ψηφίζει η Βουλή σε ξεχωριστές ψηφοφορίες για λεφτά που θα πάρουμε από τη Γερμανία, για λεφτά που θα πάρουμε από τη Γαλλία, για λεφτά που θα πάρουμε από την Ιταλία και πάει λέγοντας!

Η σκοπιμότητα είναι προφανής. Δεν μπόρεσαν να μπλοκάρουν το σχέδιο στήριξης όταν ψηφίστηκε και θέλουν να να έχουν πολλές δυνατότητες να προσπαθήσουν να το μπλοκάρουν στο μέλλον αλλά και να δημιουργήσουν θόρυβο και να προσπαθήσουν να ξεσηκώσουν ξανά την κοινωνία ενάντια στο πακέτο στήριξης. Και ξανά. Και ξανά.

Και έχουν το θράσος να μιλάνε για πραξικόπημα. Επειδή η Κυβέρνηση έφερε μια τροπολογία προς ψήφιση στη Βουλή (την οποία η Βουλή ψήφισε με πλειοψηφία), σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους του Κράτους.

Το πρόβλημα εδώ είναι πολλαπλό.

Πρώτα από όλα ευτελίζεται η έννοια της Δημοκρατίας και υποτιμούνται βαθιά αυτοί που αγωνίστηκαν με βασανισμούς, εξορίες και φυλακίσεις για τη Δημοκρατία, όταν είχαμε πραγματικό πραξικόπημα από τη χούντα των Συνταγματαρχών. Δε μπορείς να συγκρίνεις μια νόμιμη ενέργεια μιας εκλεγμένης κυβέρνησης με ένα πραξικόπημα. Είναι προσβολή.

Δεύτερον, περνά το μήνυμα σε μερίδα του κόσμου, πως έτσι είναι τα πραξικοπήματα. Πως όλα αυτά τα κακά πράγματα τα οποία οι περισσότεροι συνδέουν με ένα πραξικόπημα συμβαίνουν τώρα στη χώρα μας. Αυτό είναι μια πλήρης διαστρέβλωση της πραγματικότητας και ανατρέπει τις αξίες στις οποίες στήθηκε η προεδρευόμενη δημοκρατία μας.

Τρίτον, η νομιμότητα παύει να έχει να κάνει με τους... νόμους του Κράτους, αλλά με το τι φαντάζεται καθένας πως είναι σωστό. Δε μας αρέσει μια νόμιμη ενέργεια; Το μήνυμα που δίνουν οι πολιτικοί που μιλάνε για πραξικόπημα είναι πως οι νόμοι δεν έχουν σημασία, πως σημασία έχουν μόνο οι πεποιθήσεις οι δικές τους και αυτών οι οποίοι συμφωνούν μαζί τους. Πως ταυτίζεται η Δημοκρατία με το δικό τους θέλω.

Τέταρτον, όταν πραγματικά υπήρξε προσπάθεια για να παραβιαστεί το Σύνταγμα και οι νόμοι, με τη νοθεία που έγινε στην ψηφοφορία για την αναθεώρηση του Συντάγματος από τη Νέα Δημοκρατία, και το ΠΑΣΟΚ αποχώρησε από τη Βουλή μπλοκάροντας αποτελεσματικά την επιχειρούμενη αναθεώρηση, αντί να επαινεθεί για αυτή την υπεράσπιση της δημοκρατίας καταγγέλθηκε ο Παπανδρέου ως αναξιόπιστος στο θέμα των... ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Με λίγα λόγια, η κοινή λογική μόνο... κοινή δεν είναι.

Και σα να μην έφταναν αυτά, έχουμε το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζονται παράνομες ενέργειες, όπως την κατάληψη δημόσιων κτηρίων από συνδικαλιστές προσκείμενους στα κόμματα αυτά. Δηλαδή τα ίδια τα κόμματα της Αριστεράς υπερασπίζονται ή και ζητούν την παραβίαση του Συντάγματος και των Νόμων, με στόχο να επιβάλλουν δια πράξεων βίας αυτά που δεν μπορούν να επιβάλλουν δια των δημοκρατικών διαδικασιών στο Κοινοβούλιο.

Όταν ευτελίζεται με αυτόν τον τρόπο η Δημοκρατία, υπάρχει μείζον ζήτημα. Μέσα όμως στην έρημο του ανορθολογισμού που επικρατεί πολλές φορές, είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσουμε τι πραγματικά συμβαίνει.

"Λεφτά υπάρχουν"


Το ελληνικό κράτος έχει ελλείμματα. Αυτό δεν είναι κάτι καινούριο. Όλοι το ξέραμε τα προηγούμενα χρόνια. Και κάθε φορά, τα ελλείμματα καλύπτονταν με δανεικά. Τα έσοδα του κράτους, συν τα δάνεια που παίρναμε βοηθούσαν να καλυφθούν όλα τα έξοδα του δημοσίου.

Στις προηγούμενες εκλογές τέθηκε το ζήτημα του πώς αξιοποιούνται τα χρήματα αυτά. Ο Παπανδρέου είπε πως η Νέα Δημοκρατία διαχειρίστηκε με λάθος τρόπο αυτά τα λεφτά. Πως πιστεύει σε ένα διαφορετικό μοντέλο, που βοηθά αυτούς που έχουν ανάγκη και όχι αυτούς που έχουν μέσο. Και εξελέγη Πρωθυπουργός με την προσδοκία ότι θα αλλάξει τον τρόπο διαχείρισης των χρημάτων του δημοσίου.

Όμως στην πορεία τα πράγματα άλλαξαν. Ο δανεισμός σταμάτησε, αφού τα επιτόκια εκτινάχθηκαν στα ύψη. Και έτσι βρεθήκαμε στη δύσκολη θέση να μην μπορούμε πια να διαχειριστούμε μόνοι μας τα χρήματα του κράτους, γιατί δεν μπορούσαμε πια να καλύψουμε τα ελλείμματα.

Αυτή τη δραματική αλλαγή πολλοί δε λένε να την καταλάβουν. Και κατηγορούν τον Παπανδρέου πως είπε ψέματα προεκλογικά. Απαξιώνοντας το πολιτικό σύστημα.

Δε γράφω αυτό το κείμενο γιατί θέλω να υπερασπιστώ τον Παπανδρέου. Αλλά γιατί δεν αντέχω άλλο τον ανορθολογισμό. Και επειδή θεωρώ πως ο ανορθολογισμός είναι η βασική αιτία όλων των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε στη χώρα. Γι' αυτόν τον λόγο είμαι αναγκασμένος να αρχίσω να επισημαίνω απόψεις που είναι βαθιά ανορθολογικές.

Και μια από αυτές τις απόψεις είναι πως το "τα λεφτά υπάρχουν" ήταν ψέματα που σκοπό είχαν να παραπλανήσουν τον κόσμο. Λεφτά έπαψαν να υπάρχουν όταν σταμάτησε ο δανεισμός. Αν τα επιτόκια δεν είχαν εκτιναχθεί, η κυβέρνηση θα είχε τη δυνατότητα να διαχειριστεί τα χρήματα σύμφωνα με το προεκλογικό της πρόγραμμα. Τώρα, εκ των πραγμάτων, δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Τώρα, η agenda άλλαξε. Από το πώς διαχειρίζεται η κυβέρνηση τα χρήματα, περάσαμε στο πώς να βρει η κυβέρνηση χρήματα.

Όσοι δεν αντιλαμβάνονται πως μέσα σε λίγους μήνες έγιναν τόσο δραματικές αλλαγές, κάνουν λάθος. Και απαξιώνουν έναν Πρωθυπουργό και μια Κυβέρνηση που αποτελεί τη μοναδική ελπίδα της χώρας να ξεπεράσουμε τα προβλήματα. Έναν Πρωθυπουργό και μια Κυβέρνηση που πολιτεύτηκαν με ειλικρίνεια και ελπίδα, με διάθεση για δουλειά και αλλαγές. Και μποϋκοτάρουν τη σωτηρία και την ανάπτυξη του τόπου.

Κυριακή 9 Μαΐου 2010

Πρόβλημα νοοτροπίας


Με όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στη χώρα μας, αναδεικνύεται ανάγλυφα ένα πρόβλημα που έχουμε στη νοοτροπία μας: Δεν έχουμε αφομοιώσει τη σημασία που έχουν οι νόμοι για την εύρυθμη λειτουργία μιας κοινωνίας.

Μπορεί να υπάρχει ιστορική εξήγηση για αυτό. Άλλωστε, την σχετική σκέψη των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων, διέκοψε η Αυτοκρατορία των Ρωμαίων, που μετεξελίχθηκε σε Βυζαντινή Θεοκρατία, την οποία διαδέχθηκε η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Χάσαμε αιώνες γόνιμου προβληματισμού. Όταν η Δύση έκανε Αναγεννήσεις, Μεταρρυθμίσεις, Διαφωτισμούς, Βιομηχανικές Επαναστάσεις, και γεννούσε τις μοντέρνες Δημοκρατίες, οι Έλληνες ήταν υπόδουλοι, αμόρφωτοι και ζούσαν ουσιαστικά στον μεσαίωνα.

Χωρίς να έχουν ωριμάσει μέσα μας οι θεσμοί, επιχειρήσαμε το 1821 να ξαναπάρουμε τις τύχες στα χέρια μας και να ιδρύσουμε ένα μοντέρνο κράτος. Όμως από την αρχή ο εκμοντερνισμός ανακόπηκε, και καταλήξαμε σε ένα κράτος που προσπαθούσε να μιμηθεί τα δυτικά κράτη χωρίς να έχει το απαραίτητο υπόβαθρο.

Στις μέρες μας αυτό εκδηλώνεται με την επιδεικτική αδιαφορία για το κράτος των νόμων που επιδεικνύουν διάφορες ομάδες πολιτών. Το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν αναγνωρίζει το Σύνταγμα και θεωρεί δικαίωμά του να κλείνει όποιο δημόσιο κτήριο γουστάρει. Ο ΣΥΡΙΖΑ αμφισβητεί τη νομιμότητα της κυβερνήσεως και ζητά από τους πολίτες να δείξουν ανυπακοή στην νομοθεσία. Άτομα από διάφορες κοινωνικές ομάδες κλείνουν τους δρόμους, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια. Διαδηλωτές απειλούν να εισβάλουν στο Κοινοβούλιο. Νέα παιδιά βάζουν φωτιές σε τράπεζες και σπάνε αυτοκίνητα. Ευυπόληπτοι πολίτες φοροδιαφεύγουν και χτίζουν αυθαίρετα.

Αυτό που ενώνει όλους αυτούς τους ανθρώπους είναι η αντίληψη πως οι νόμοι του κράτους έρχονται κάτω από την καλή τους θέληση, την ιδεολογία τους, το προσωπικό τους συμφέρον, το παράπονό τους ή το όραμά τους για το μέλλον. Αγνοούν πως το κράτος των νόμων είναι κατάκτηση που πήρε στην ανθρωπότητα αιώνες για να επιτευχθεί. Πως πρόκειται για ουσιαστικό στοιχείο για μα κοινωνία δικαίου. Πως έξω από το κράτος των νόμων βρίσκεται η αυθαιρεσία και πως αυτή δεν εξαρτάται από τις προθέσεις αυτών που αυθαιρετούν.

Πέρα από τη μάχη στο επίπεδο της οικονομίας, δίνεται και μια άλλη μάχη στην Ελλάδα. Μια μάχη που θα καθορίσει αν η Ελλάδα θα μπορέσει να ξεπεράσει τα προβλήματα που της κληροδότησε το παρελθόν και να αναδειχτεί στην πρωτοπορία του νέου αιώνα. Αυτή η μάχη έχει να κάνει με τη στάση καθενός από εμάς απέναντι στους νόμους. Και είναι μια δύσκολη μάχη. Γιατί πρέπει να αφομοιώσουμε σε σύντομο χρονικό διάστημα έννοιες και αντιλήψεις που χρειάστηκαν αιώνες για να δημιουργηθούν και να επικρατήσουν στη Δύση. Εμείς όμως δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια. Ο χρόνος τρέχει. Και οι εξελίξεις δε μας περιμένουν.

Μαθήματα από την Κρίση


Στην Ελλάδα, όλα αυτά τα χρόνια, είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε ένα σωρό σημαντικά ζητήματα με ώριμο τρόπο και να πάρουμε αποφάσεις αλλά δεν το κάναμε. Η πραγματικότητα όμως δεν μας περιμένει. Έτσι, τώρα είμαστε αναγκασμένοι να λύσουμε διάφορα ζητήματα με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς συναίνεση, χωρίς διάλογο και με όχι τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Το Ασφαλιστικό, για παράδειγμα, είχαμε την ευκαιρία να το κουβεντιάσουμε την προηγούμενη δεκαετία. Μπορούσαμε να κάνουμε σοβαρή συζήτηση, να κατανοήσει η κοινωνία το πρόβλημα, να προταθούν ρεαλιστικές λύσεις, να γίνει διάλογος και να καταλήξουμε στην καλύτερη δυνατή διευθέτηση. Αντί να κάνουμε αυτά, μεγάλες μερίδες της κοινωνίας μπλόκαραν κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης. Τώρα, θερίζουμε αυτό που εκείνοι έσπειραν.

Αλλά το πράγμα δεν σταματάει στην Ελλάδα. Ως Ευρώπη είχαμε την ευκαιρία να κουβεντιάσουμε για την οικονομική ανισότητα μεταξύ Βορρά και Νότου. Είχαμε την ευκαιρία να προχωρήσουμε την οικονομική και πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης. Είχαμε την ευκαιρία να εμπεδώσουμε αίσθημα αλληλεγγύης μεταξύ των Ευρωπαϊκών λαών. Αλλά διάφορα εθνικά συμφέροντα στάθηκαν εμπόδιο. Πολιτικοί σπουδαίων κρατών, αντί να έχουν το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον του παγκόσμιου συστήματος, ενδιαφέρονταν περισσότερο για το πώς μπορούν οι χώρες τους να ευημερήσουν, μερικές φορές ακόμα και σε βάρος των άλλων εταίρων. Και τώρα που κινδυνεύει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, τρέχουν και δε φτάνουν.

Η αναβλητικότητα δεν ωφελεί. Γιατί οι εξελίξεις δεν μας περιμένουν. Η πραγματικότητα δεν δείχνει ευαισθησία απέναντι στις αγκυλώσεις μας. Γι' αυτό και εμείς πρέπει να δείχνουμε προνοητικότητα, σοβαρότητα και ωριμότητα.

Σάββατο 8 Μαΐου 2010

Πήραν μπρος (;)


Από ό,τι φαίνεται οι ηγέτες τους Δυτικού Κόσμου συνειδητοποίησαν πως το πρόβλημα του χρέους είναι πρόβλημα όλων και όχι μια "ελληνική νόσος".

Σε έναν άνευ προηγουμένου αγώνα δρόμου, θα ολοκληρώσουν μέχρι την Κυριακή το βράδυ έναν εντελώς καινούριο ευρωπαϊκό μηχανισμό για τη στήριξη των οικονομιών των κρατών της ζώνης του Ευρώ. Θα δούμε τι θα καταφέρουν. Ζούμε ιστορικές στιγμές και προσωπικά ελπίζω να αποφύγουμε την καταστροφή και να οδηγηθούμε σε περαιτέρω εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

"Δεν υπάρχει σχέδιο Β στην Ευρώπη"


"Ελπίζω πως ο μηχανισμός που έχουμε φτιάξει θα λειτουργήσει, γιατί δεν έχουμε σχέδιο Β. Είναι μια επίθεση στο Ευρώ, όχι μια επίθεση στην Ελλάδα, είναι πολύ σοβαρότερο και ευρύτερο."

Αν ένας σοβαρός πολιτικός όπως ο Γκυ Φερχόφστανττ κάνει αυτή τη δήλωση, τότε τρέμω για τη θύελλα που μπορεί να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή. Δεν υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο. Θα προλάβουν να σκεφτούν, να αποφασίσουν και να υλοποιήσουν εναλλακτικό σχέδιο αν χρεοκοπήσουν χώρες της Ευρωζώνης; Ή αν ενταθούν τα προβλήματα σε σημαντικές χώρες εκτός Ευρώ (Αγγλία, ΗΠΑ);

Ειδικά μετά τα σημερινά δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος πως η Ελλάδα θα μπορέσει να ανακτήσει την αξιοπιστία που είχε επί Σημίτη για να μπορέσει να δανειστεί από την παγκόσμια αγορά σε 18 μήνες. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το μέλλον είναι περισσότερο αβέβαιο από ποτέ άλλοτε.

Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

Διαβάζω την ανακοίνωση της Marfin. Μεταξύ άλλων λέει: "Εκφράζουμε την οργή μας κατά της πολιτείας που εγνώριζε ότι μόνο από τύχη δεν είχαν συμβεί μέχρι σήμερα τέτοια τραγικά περιστατικά." Δεν ξέρω αν η πολιτεία μπορεί να προστατεύσει όλα τα κτήρια της Αθήνας, ξέρω όμως πως η τράπεζα μπορούσε να κρατήσει κλειστό το υποκατάστημά της στον κεντρικό δρόμο από τον οποίο περνούσε η πορεία.

Ντρέπομαι για λογαριασμό σας

Για άλλη μια φορά ντροπιάσατε τη χώρα. Για άλλη μια φορά αποτελείτε μέρος της παρακμής που σπρώχνει την Ελλάδα στον Τρίτο Κόσμο.

Με χρεοκοπημένα ιδεολογήματα οδηγείστε αλόγως σε καταστροφικές ενέργειες, σε ενέργειες ανθρωποκτόνες.

Μάθετε πως υπάρχουν πολίτες που σέβονται και αγαπούν το δημοκρατικό σύστημα και βλέπουν με φρίκη κάθε σκέψη για ανατροπή του, από οπουδήποτε και αν προέρχεται. Υπάρχουν πολίτες που δεν μπορείτε να τους δουλέψετε, που βλέπουν πως αυτό που λέτε εσείς δικαιοσύνη και δημοκρατία είναι αδικία και απολυταρχισμός, που δε δέχονται ούτε την ελάχιστη υποχώρηση από τις θυσίες αιώνων που έκανε η ανθρωπότητα για να φτάσει σήμερα στο σημείο που έφτασε.

Μπορεί το σύστημα να μην είναι τέλειο. Μπορεί να υπάρχουν πολλές αλλαγές που πρέπει να γίνουν. Όμως αποτελεί επίτευγμα τεράστιας σημασίας. Οι εναλλακτικές λύσεις είναι χρεοκοπημένες. Τόσο ο κομμουνισμός όσο και ο φασισμός, δοκιμάστηκαν τον προηγούμενο αιώνα και αποκαλύφθηκε με ξεκάθαρο τρόπο το πόσο απάνθρωπα συστήματα είναι.

Η υπεράσπιση της δημοκρατίας απέναντι σε όποιον την αντιμάχεται είναι ιερό χρέος. Ντρέπομαι για λογαριασμό όσων πολεμούν τη δημοκρατία με λόγια κενά περιεχομένου και προσπαθούν να την ανατρέψουν με πράξεις βίας. Ντρέπομαι όμως και για την κατάσταση πολλών, που δεν έχει μάθει να σκέφτονται κριτικά και αποδέχονται με άνεση παραλογισμούς διαφόρων χρωμάτων.

Η βλακεία είναι αυτοκαταστροφική


Τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση έχουν δυσάρεστες επιπτώσεις στο εισόδημα πολλών ανθρώπων. Είναι λογικό να υπάρχει θλίψη. Αυτό που είναι παράλογο είναι η θλίψη να παίρνει τη μορφή της διαμαρτυρίας.

Όταν διαμαρτύρεσαι για τα μέτρα, ή όταν λες όχι στο σχέδιο δανεισμού της Ελλάδας, και δεν έχεις να προτείνεις εναλλακτική λύση, τότε αφήνεις το συναίσθημα να σε παρασύρει χωρίς να βάζεις τη λογική να μορφοποιήσει το συναίσθημα πριν εκφραστεί. Το να πούμε όχι στα μέτρα σημαίνει να πούμε όχι στα 110 δις. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να κόψουμε το έλλειμμα στο μηδέν την ίδια στιγμή, αλλιώς δε θα μπορέσουν να πληρωθούν οι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι και να λειτουργήσει το κράτος.

Την ίδια ώρα οι εικόνες από το κέντρο της Αθήνας κάνουν τον γύρο του κόσμου. Οι σοβαροί επενδυτές οι οποίοι ήδη δεν μας θεωρούσαν αξιόπιστους για να επενδύσουν στα ομόλογά μας βλέπουν το σφυροδρέπανο να κυματίζει στην Ακρόπολη και το Κοινοβούλιο να πολιορκείται από εξαγριωμένους διαδηλωτές. Σοκαρισμένοι αρνούνται να δεχτούν πως η Ελλάδα είναι σοβαρό κράτος, πως τα μέτρα θα πιάσουν τόπο και πως θα φτιάξουν τα οικονομικά μεγέθη ώστε να θελήσουν στο μέλλον να μας δανείσουν ξανά τα λεφτά τους.




Οι διαδηλωτές πετυχαίνουν πλήγμα στη δημοκρατία αλλά και την οικονομία της χώρας, πλήγμα οι διαστάσεις του οποίου είναι δύσκολο να εκτιμηθούν πλήρως τη στιγμή που μιλάμε. Η Ελλάδα δίνει εικόνα αβεβαιότητας, αστάθειας και ανασφάλειας. Στους δανειστές, στους εταίρους, στους τουρίστες. Η ζημιά γίνεται σε τόσα πολλά επίπεδα.

Για το μέλλον της χώρας ευθύνη έχουμε όλοι μας. Και οι διαδηλωτές. Αλλά όχι όπως το φαντάζονται αυτοί. Βλάπτουν τη χώρα με τη συμπεριφορά τους, και δυστυχώς ούτε που το υποψιάζονται. Έχουμε γεμίσει από καλές προθέσεις και δίκαιη αγανάκτηση που καταστρέφει τη χώρα. Πότε θα ωριμάσουμε;

Μαύρος Κύκνος


Ξέρατε ότι υπάρχουν μαύροι κύκνοι; Είναι πολύ σπάνιοι, αλλά υπάρχουν. Σκέφτομαι όλη τη μέρα σήμερα τα υπέροχα αυτά πουλιά και είμαι μελαγχολικός. Θα εξηγήσω αμέσως γιατί.

Την εικόνα αυτή χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε ένα γεγονός το οποίο φέρει πολύ σημαντικές συνέπειες και το οποίο κανένας όμως δεν είχε προβλέψει. Συζητάμε για το μέλλον του τόπου και τη σωτηρία της χώρας, αλλά όλη η συζήτηση γίνεται με την προϋπόθεση ότι τα πράγματα θα κυλήσουν ομαλά τα επόμενα χρόνια στον πλανήτη, με αποτέλεσμα η κουβέντα να περιστρέφεται γύρω από τις υποχρεώσεις της Ελλάδας και την πορεία υλοποίησης των μέτρων. Τι θα γίνει όμως αν δούμε έναν μαύρο κύκνο τα επόμενα χρόνια;

Η χρεοκοπία του Ντουμπάι, δημιούργησε τέτοιο πανικό, που τα ελληνικά spreads εκτινάχτηκαν στα ύψη. Τώρα, οι αναλυτές σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν επικεντρωθεί στην Ελλάδα, και προς το παρόν δε γίνεται λόγος για τα δημοσιονομικά των άλλων μεγάλων χωρών. Όμως πολλά αναπτυγμένα κράτη έχουν μεγάλα δημόσια χρέη, χρέη που μπορούν να αποσταθεροποιήσουν το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα και να οδηγήσουν σε βαθιά ύφεση στην περίπτωση που ο πανικός επεκταθεί ή ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός συνεχιστεί. Τι θα συμβεί τότε;

Το ενδεχόμενο αυτό είναι φρικιαστικό. Όλες οι προσπάθειες της Ελλάδας θα πήγαιναν χαμένες, και ολόκληρος ο ανεπτυγμένος κόσμος θα έμπαινε σε μια άνευ προηγουμένου κρίση. Προς το παρόν, οι πολιτικοί ηγέτες του κόσμου νομίζουν πως με το να επιβάλλουν αυστηρά μέτρα στην Ελλάδα θα περιορίσουν την κρίση και θα αποφύγουν την εξάπλωσή της. Τι θα γίνει όμως αν αυτό αποδειχτεί φρούδα ελπίδα; Τι θα γίνει αν μια άλλη χώρα χρεοκοπήσει δημιουργώντας πανικό, φόβο και αβεβαιότητα απέναντι στα δημόσια χρέη όλων των άλλων κρατών;

Εύχομαι να μη δούμε τον μαύρο κύκνο, αλλά τα πουλιά δε δίνουν σημασία στις ευχές των ανθρώπων.